Nasze projekty
Reklama
Fot. Berger Collection/Wikipedia

Wniebowstąpienie. Koniec, który jest początkiem

Jezus rozstaje się z uczniami, wstępuje do nieba. Ale to nie koniec, to początek. Historia Kościoła dopiero się zacznie.

Po raz drugi usłyszymy opis Wniebowstąpienia zapisany przez Łukasza. To pożegnanie Jezusa z uczniami. Zwróćmy również uwagę na odniesienie się do proroctw oraz zapowiedź zesłania Ducha Świętego. Godny uwagi jest również inny szczegół: w Jerozolimie, w miejscu, do którego zmierza Ewangelia Łukasza i sam Jezus, rozpoczyna się nowa historia. Apostołowie mają pozostać w mieście, ale przyobleczeni Duchem Świętym, będą odtąd ogłaszać Ewangelię od Jerozolimy na cały świat. Ewangelia jest podróżą Jezusa do Jerozolimy. Dzieje pokazują niejako odwrotny kierunek: tak właśnie rodzi się Kościół.

Jezus, który zachęca do sięgania po Słowo

Pisma były ważną częścią katechezy, której Zmartwychwstały udzielił dwóm w drodze do Emaus, wyrzucając im niewiarę w słowa proroków (👁 Łk 24,25). Potem odwołał się do nich w Jerozolimie, przywołując zapowiedź drogi Mesjasza u Mojżesza, u proroków i w psalmach (👁 Łk 24,44). Rozstając się z uczniami, raz jeszcze – według Łukasza – Jezus sięga do Pism. To one potwierdzają drogę Mesjasza, który miał cierpieć i zmartwychwstać.

To sugeruje, jak ważne jest, aby uczniowie Jezusa utrzymywali żywy kontakt ze Słowem Bożym. W nim obecny jest Zmartwychwstały razem z całą swoją historią. Droga patriarchów, Mojżesza, Dawida, proroków, bohaterów wiary, walczących i cierpiących sprawiedliwych wszystkich czasów, to opowieść o Chrystusie. Pisma potwierdzają także konieczność opuszczenia Jerozolimy i wyjścia do pogan. Według Izajasza na pouczenie Mesjasza czekają najdalsze wyspy (👁 Iz 42,4; 49,1). Pisma sprawiają, że Jezus odchodząc, pozostaje z nami, i motywują nas do głoszenia Ewangelii.

Reklama

Duch darem i mocą dla głoszących

W Jerozolimie na uczniów zstąpić ma Duch, nazwany przez Jezusa obietnicą Ojca i mocą z wysoka. Ojciec przez proroków obiecał Ducha, który przemieni wierzących i stworzy w nich nowe serca (👁 Ez 36,25–26). On odpowiadać będzie za ich zmartwychwstanie (👁 Ez 37,1–14) i uczyni z nich nowe stworzenie, lud prorocki (👁 Jl 3,1–2). Duch u Łukasza towarzyszył misji Jezusa głoszącego Dobrą Nowinę. Widać go w scenie kuszenia (👁 Łk 4,1), w inauguracji publicznej działalności Jezusa w Nazarecie (👁 Łk 4,18–19) oraz w Jego głoszeniu Królestwa przez cuda i wypędzaniu demonów (👁 Łk 12,10–12).

Jezus rozradowuje się w Duchu, wysławiając Ojca, który tajemnice swoje Królestwa złożył w ręce Syna (👁 Łk 10,21–22). Tak jak towarzyszył misji Syna, tak będzie z tymi, którzy głoszą Jego Ewangelię. Duch jest darem i mocą dla głoszących.

Błogosławieństwo i radość

To ostatni obraz, jaki utrwala się w pamięci uczniów: Jezus odchodzi, błogosławiąc im. Reagują na Jego odejście radością. Widocznie przyswoili sobie lekcję, której według Jana Mistrz udzielił im podczas Ostatniej Wieczerzy: Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie (👁 J 14,28). Mówił też, że Jego odejście jest dla nich pożyteczne, ponieważ bez niego nie przyjdzie Duch (👁 J 16,7). Uczniowie z radością wracają do Jerozolimy, niosąc w sobie błogosławieństwo Jezusa. Czekają na kolejny zapowiedziany etap historii zbawienia – zesłanie Ducha.

Reklama

Fragment pochodzi z książki „Jutro Niedziela” na rok C


FOT. STACJA7

Reklama
Reklama

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Zatrudnij nas - StacjaKreacja