Po raz drugi usłyszymy opis Wniebowstąpienia zapisany przez Łukasza. To pożegnanie Jezusa z uczniami. Zwróćmy również uwagę na odniesienie się do proroctw oraz zapowiedź zesłania Ducha Świętego. Godny uwagi jest również inny szczegół: w Jerozolimie, w miejscu, do którego zmierza Ewangelia Łukasza i sam Jezus, rozpoczyna się nowa historia. Apostołowie mają pozostać w mieście, ale przyobleczeni Duchem Świętym, będą odtąd ogłaszać Ewangelię od Jerozolimy na cały świat. Ewangelia jest podróżą Jezusa do Jerozolimy. Dzieje pokazują niejako odwrotny kierunek: tak właśnie rodzi się Kościół.
Jezus, który zachęca do sięgania po Słowo
Pisma były ważną częścią katechezy, której Zmartwychwstały udzielił dwóm w drodze do Emaus, wyrzucając im niewiarę w słowa proroków (👁 Łk 24,25). Potem odwołał się do nich w Jerozolimie, przywołując zapowiedź drogi Mesjasza u Mojżesza, u proroków i w psalmach (👁 Łk 24,44). Rozstając się z uczniami, raz jeszcze – według Łukasza – Jezus sięga do Pism. To one potwierdzają drogę Mesjasza, który miał cierpieć i zmartwychwstać.
To sugeruje, jak ważne jest, aby uczniowie Jezusa utrzymywali żywy kontakt ze Słowem Bożym. W nim obecny jest Zmartwychwstały razem z całą swoją historią. Droga patriarchów, Mojżesza, Dawida, proroków, bohaterów wiary, walczących i cierpiących sprawiedliwych wszystkich czasów, to opowieść o Chrystusie. Pisma potwierdzają także konieczność opuszczenia Jerozolimy i wyjścia do pogan. Według Izajasza na pouczenie Mesjasza czekają najdalsze wyspy (👁 Iz 42,4; 49,1). Pisma sprawiają, że Jezus odchodząc, pozostaje z nami, i motywują nas do głoszenia Ewangelii.
Duch darem i mocą dla głoszących
W Jerozolimie na uczniów zstąpić ma Duch, nazwany przez Jezusa obietnicą Ojca i mocą z wysoka. Ojciec przez proroków obiecał Ducha, który przemieni wierzących i stworzy w nich nowe serca (👁 Ez 36,25–26). On odpowiadać będzie za ich zmartwychwstanie (👁 Ez 37,1–14) i uczyni z nich nowe stworzenie, lud prorocki (👁 Jl 3,1–2). Duch u Łukasza towarzyszył misji Jezusa głoszącego Dobrą Nowinę. Widać go w scenie kuszenia (👁 Łk 4,1), w inauguracji publicznej działalności Jezusa w Nazarecie (👁 Łk 4,18–19) oraz w Jego głoszeniu Królestwa przez cuda i wypędzaniu demonów (👁 Łk 12,10–12).
Jezus rozradowuje się w Duchu, wysławiając Ojca, który tajemnice swoje Królestwa złożył w ręce Syna (👁 Łk 10,21–22). Tak jak towarzyszył misji Syna, tak będzie z tymi, którzy głoszą Jego Ewangelię. Duch jest darem i mocą dla głoszących.
Przeczytaj również
-
Jutro Niedziela – VI Wielkanocna B
-
Dalsze losy Apostołów. Jakub i Jan
-
Zrezygnowała z fotomodelingu dla… Boga! „Powiedziałam Mu: od teraz wszystko jest Twoje”
-
Miłość na wzór Jezusa
-
Jutro Niedziela – V Wielkanocna B
-
Warmia i Mazury. Tam nabierzesz… duchowych sił!
-
Agnieszka Chylińska: Boże, przytul mnie [VIDEO]
-
Dalsze losy Apostołów. Andrzej – Apostoł Słowian
-
Dalsze losy bohaterów „The Chosen”. Szymon Piotr
-
Imię na bierzmowanie. Jak je wybrać?
-
Jedna z najstarszych książek na świecie trafiła na sprzedaż. Zawiera Księgę Jonasza i list św. Piotra
-
Litania loretańska z nowymi wezwaniami
-
11 nowych księży wyświęcono w bazylice watykańskiej
-
Tysiąc młodych obejrzało wyjątkowy musical o Janie Pawle II. Na scenie pojawili się znani artyści
-
Powołania 2.0
Błogosławieństwo i radość
To ostatni obraz, jaki utrwala się w pamięci uczniów: Jezus odchodzi, błogosławiąc im. Reagują na Jego odejście radością. Widocznie przyswoili sobie lekcję, której według Jana Mistrz udzielił im podczas Ostatniej Wieczerzy: Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie (👁 J 14,28). Mówił też, że Jego odejście jest dla nich pożyteczne, ponieważ bez niego nie przyjdzie Duch (👁 J 16,7). Uczniowie z radością wracają do Jerozolimy, niosąc w sobie błogosławieństwo Jezusa. Czekają na kolejny zapowiedziany etap historii zbawienia – zesłanie Ducha.
Fragment pochodzi z książki „Jutro Niedziela” na rok C
FOT. STACJA7
