Ordynariusz diecezji świdnickiej, biskup Marek Mendyk, wygrał w ostatnim czasie dwa procesy dotyczące zniesławienia jego osoby w publikacjach medialnych. Pierwszy z tygodnikiem „Newsweek” i portalem Onet. Drugi z dziennikarką „Gazety Wyborczej”. Oba procesy dotyczyły tej samej sprawy. Dwa lata temu były kleryk seminarium w Świdnicy, pochodzący zresztą z tej samej parafii co hierarcha, w wywiadzie dla „Newsweeka” oskarżył biskupa o wykorzystanie seksualne. Miało do niego dojść przed 30 laty, gdy jako ośmiolatek leżał w szpitalu i wezwano do niego ks. Mendyka – wówczas studenta KUL, pomagającego w rodzinnej parafii – by udzielił mu sakramentu namaszczenia chorych. Krótki, lakoniczny opis czynu, którego miał się dopuścić obecny biskup, oraz okoliczności, w jakich wszystko miało się wydarzyć, nasuwały wątpliwości czy mężczyzna mówił prawdę. Nikt jednak – jak się wydaje – nie zadawał sobie trudu ich wyjaśnienia. Przekaz poszedł szeroko w świat.
CZYTAJ>>> Bp Mendyk po wygranym procesie o zniesławienie: wiedziałem, że muszę się bronić
Biskup zaprzeczał, by kiedykolwiek kogoś wykorzystał. Zapowiadał wystąpienie na drogę prawną i obronę swojego imienia. W kilku wywiadach stwierdził, że nie przypomina sobie, by chodził do szpitala z ostatnim namaszczeniem, wskazywał też na pewne wątpliwości, które rodziły się po lekturze relacji oskarżającego go mężczyzny – ot chociażby tą, że dziecku sakramentu namaszczenia udziela się w obecności jego najbliższych.
Od początku tej sprawy dawało się zauważyć pewną nierównowagę stron. Sympatia wielu komentatorów sytuowała się bardziej po stronie domniemanej ofiary – zwłaszcza że bp. Mendyka umieszczano w tzw. stajni Gulbinowicza – a niemal każde słowo hierarchy było rozkładane na czynniki pierwsze i poddawane drobiazgowej analizie. I choć nikt wprost nie powiedział: „winny”, to między wierszami z łatwością można je było wyczytać. Niespecjalnie zwracano uwagę na domniemanie niewinności i to, że winę trzeba udowodnić. Nawoływano zatem do ustąpienia lub chociażby zawieszenia się w posłudze biskupiej.
ZOBACZ>>> Bp Mendyk o decyzji Watykanu: Powrócił pokój serca i nadzieja
Przeczytaj również
-
Tolerancja w Europie, ale nie dla chrześcijan
-
Francja pokazuje drogę polskiemu Kościołowi
-
Bp Mendyk wygrywa kolejny proces. Tym razem z „Gazetą Wyborczą”
-
Sterylizacja rozumu
-
„Bezpieczny zestaw”. Promocja aborcji w Sejmie
-
Grozi nam wojna. Czy polscy politycy to rozumieją?
-
Księża potrzebni od zaraz
-
Zostawcie aborcję. Zadbajcie dla odmiany o matki Polki
-
Dobre chęci aktywiszczy
-
Bp Mendyk o decyzji Watykanu: Powrócił pokój serca i nadzieja
-
„Gwarantowana wolność kobiet do skorzystania z aborcji”
-
Pomoc lub wykluczenie. Antyukraińskie nastroje
-
Skreśleni: o. Kolbe, Ulmowie, Irena Sendlerowa
-
Red. Krzyżak o zmianach w polskich stolicach metropolitalnych: Papież może nas zaskoczyć
-
Po co nam post w XXI wieku?
Sprawą najpierw zajęła się prokuratura. Szybko ją umorzyła. Przeprowadzono też kościelne postępowanie, które Watykan zamknął z powodu braku wiarygodnych dowodów. Teraz zapadły zaś dwa wyroki sądowe, z których wynika, że media publikując niesprawdzone informacje dopuściły się zniesławienia. Muszą zatem biskupa przeprosić. Co charakterystyczne: w żadnym z tych postępowań nie brał udziału rzekomo pokrzywdzony. Nie brał, bo nie chciał.
Tu można byłoby opowieść zakończyć, ale… Wszyscy ci, którzy w 2022 r. szeroko sprawę komentowali, wzywając biskupa do ustąpienia, wskazując, że broni się tak jak wszyscy oskarżani o tego typu przestępstwa, zamilkli. Nikt nie mówi o zwycięstwie sprawiedliwości, nikt nie chwali sądu za dość szybkie jak na polskie realia postępowanie. Nikt wreszcie publicznie nie przyznał, że biskup został oczyszczony z poważnych zarzutów. Jakby sprawy nie było.
A przecież niesłusznie oskarżanemu należy się przywrócenie dobrego imienia. I tak jak słusznie domagamy się od instytucji Kościoła podania do wiadomości publicznej przyczyn ukarania tego, czy innego hierarchy, tak też od tych, którzy rzucali fałszywe oskarżenia lub bez dowodów wydali wyroki mamy prawo oczekiwać przyznania się do błędów. Przeprosin wypowiedzianych w identyczny sposób i z taką samą mocą z jaką stawiano zarzuty. Wielu hierarchom zarzuca się, że nie potrafią przyznać się do błędów. Mówimy, że są hipokrytami. Co w tej sytuacji powiedzieć? Prawda ma to do siebie, że jest nieco mniej atrakcyjna aniżeli zło. Ale ostatecznie to o prawdę walczymy i winniśmy jej pomagać. W dzisiejszych czasach sama niespecjalnie sobie poradzi.
OPINIE STACJI7 to wartościowe komentarze do aktualnych wydarzeń, przygotowane przez grono doświadczonych publicystów.
W stałym dwutygodniowym rytmie piszą dla nas:
w poniedziałki – Tomasz Krzyżak,
we wtorki – Agata Puścikowska,
w środy – Marcin Makowski,
w czwartki – Konstanty Pilawa,
w piątki – Aneta Liberacka.
