Jutro Niedziela – V Wielkanocna A

PUNKT WYJŚCIA

---

PIĄTA NIEDZIELA WIELKANOCNA • rok A • KOLOR SZAT: biały • KOLEKTA: Modlimy się, aby nas, przybrane dzieci, Bóg obdarzył prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem • CZYTANIA: Dzieje Apostolskie 6, 1–7 • Psalm 33, 1–2. 4–5. 18–19 • Pierwszy List św. Piotra 2, 4–9 • Ewangelia wg św. Jana 14, 1–12

CHMURA SŁOWA

STO SŁÓW

---

Dzisiejsza Liturgia Słowa przedstawia dwa z pozoru odmienne tematy. Pierwszy to Kościół i jego struktura. W pierwszym czytaniu słyszymy o rodzeniu się hierarchii: o ustanowieniu diakonów przez apostołów, których następcami są biskupi. W drugim czytaniu mowa jest zaś o kapłaństwie powszechnym: my wszyscy uczestniczymy w kapłaństwie Chrystusa. I wszyscy jako żywe kamienie budujemy duchową świątynię.

A ten drugi temat? Tęsknota za Ojcem wyrażona prośbą apostołów: Pokaż nam Ojca, prośbą nas wszystkich, często zagubionych sierot, oddzielonych od Ojca, pragnących Go jak najszybciej zobaczyć.

To nie są dwa odmienne tematy, lecz jeden. Po prostu: Kościół. Wspólnota ludzi budujących i budowanych, ciągle w drodze, wołających z tęsknoty: Pokaż nam Ojca.

[margincarouselwidget heading=”]


[/margincarouselwidget]

•

PIERWSZE CZYTANIE

Ustanowienie diakonów • Dz 6,1–7

Hierarchia nie jest sztucznie ustanowioną strukturą. Diakonat, o którego początkach dziś słyszymy, to odpowiedź na potrzeby wierzących i dar Ducha Świętego.

KSIĘGA: Dzieje Apostolskie • AUTOR: Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80–85 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE: Jerozolima • CZAS: ok. 33 r. • BOHATEROWIE: dwunastu apostołów, siedmiu diakonów

---

TAK SIĘ RODZI KOŚCIÓŁ • Przypomnijmy, że w czasie całego okresu wielkanocnego pierwsze czytanie pochodzi z Dziejów Apostolskich. Zesłanie Ducha Świętego, choć opisane właściwie na początku Dziejów Apostolskich, jest ich wydarzeniem kulminacyjnym – kolejne rozdziały to opis rodzącego się Kościoła • Pierwszych dwanaście rozdziałów jest poświęconych historii Kościoła w Jerozolimie oraz misji Piotra, potem Dzieje Apostolskie skupiają się już na działalności Pawła.

TRUDNOŚCI • Życie Kościoła pierwszych wieków to nie tylko pasmo sukcesów i nieustannego wzrostu, ale także problemy, które trzeba rozwiązywać. W 5 rozdziale Dziejów Łukasz opisywał małżeństwo, które próbowało oszukać apostołów (patrz: Dz 5, 1–10). W rozdziale 6 widzimy, że we wspólnocie pojawiają się spory i podziały, którym trzeba zaradzić. Helleniści szemrzą przeciw Hebrajczykom z powodu ich wdów pomijanych przy codziennym rozdawaniu żywności.

BY ROZWIĄZAĆ SPÓR • Aby powstrzymać narastające niezadowolenie, apostołowie wyznaczają siedmiu, którzy zaopiekują się wdowami, najsłabszymi, narażonymi na biedę i pozbawionymi opieki członkami wspólnoty. Usłyszymy właśnie fragment to opisujący. Opowiada o • okolicznościach ustanowienia diakonów i o • samym ustanowieniu.

Szersza analiza czytania dostępna jest w najnowszej, książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.

[margincarouselwidget heading=”]


[/margincarouselwidget]

•

PSALM

Na Słowo Pana • Ps 33, 1–2, 4–5. 18–19

„Słowo Pana jest prawe”. Psalm 33 to modlitwa ufności człowieka, który zaufał Słowu obietnicy. Taka postawa to bogobojność.

PSALM 33 • AUTOR: lewita • CZAS POWSTANIA: po wygnaniu w Babilonii, czyli po 538 r. przed Chr.

---

WYCHWALAĆ PANA • Psalm 33 to jeden z trzydziestu psalmów wyrażających cześć i podziw dla Boga, hymn, pieśń chwały, hebr. tehillah. To typowy rodzaj modlitwy zanoszony w świątyni przed niewolą. Zawiera wezwanie do wielbienia Boga, po którym następuje wyliczenie przyczyn modlitwy uwielbienia. Są nimi: chwała, dobroć Boga, jego działanie w stworzonym świecie i w historii • Psalm ma charakter radosny i do radości wzywa (Wołajcie radośnie na cześć Pana – wzywa pierwszy werset), pokazuje też źródło radości człowieka: W Nim przeto raduje się nasze serce.

PRAWE SŁOWO • Usłyszymy zaledwie dwa fragmenty Psalmu 33. Sam początek usłyszanej części wyjaśni, dlaczego ten psalm został włączony do dzisiejszej liturgii słowa: Słowo Pana jest prawe, godne zaufania. Psalm 33 to modlitwa człowieka, który zaufał Słowu Boga, słowu obietnicy. Taka postawa to postawa człowieka bogobojnego.

[margincarouselwidget heading=”]


[/margincarouselwidget]

•

DRUGIE CZYTANIE

Królewskie kapłaństwo •  1 P 2, 4–9

Święty Piotr nazywa wierzących w Chrystusa Królewskim kapłaństwem, żywą Świątynią. Tłumaczy to, opierając się na Starym Testamencie.

KSIĘGA: Pierwszy list św. Piotra • NADAWCA: św. Piotr lub uczeń Piotra • ADRESACI: chrześcijanie w Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii • CZAS POWSTANIA: 60–90 r. • MIEJSCE POWSTANIA: Rzym

---

Z LISTU PIOTRA • To kolejny fragment pochodzący z 2 rozdziału Listu św. Piotra: wcześniejszy niż ten, który słyszeliśmy tydzień temu. Ale podobnie jak zeszłotygodniowy, również dzisiejszy fragment jest pełen odniesień do Starego Testamentu.

KU PODTRZYMANIU WIARY • Pierwszy List św. Piotra to krótki, składający się z pięciu rozdziałów tekst, pełen zachęt i apeli. Jeden z dwóch listów napisanych przez pierwszego z apostołów (z pomocą, rzecz jasna, któregoś z sekretarzy), skierowany do właśnie nawróconych chrześcijan zamieszkujących Azję Mniejszą. Miał na celu podtrzymanie ich wiary w obliczu wielu prób, których doświadczali.

ŻYWY KAMIEŃ • Święty Piotr tym razem określa wierzących w Chrystusa jako królewskie Kapłaństwo. I pisze, na czym jest osadzone nasze powszechne kapłaństwo: nie na Synaju, lecz na innym Kamieniu, Skale. Nie na starych ofiarach, lecz na Ofierze Chrystusa • To właśnie porównanie ze Starym Testamentem, korzystanie z zawartych tam słów, jest dla św. Piotra okazją do ukazania wyjątkowości Jezusa i Jego ludu.

Szersza analiza czytania dostępna jest w najnowszej, książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.

[margincarouselwidget heading=”]


[/margincarouselwidget]

•

EWANGELIA

Droga, Prawda, Życie • J 14, 1–12

Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus żegna się ze swoimi uczniami. Nie na zawsze. Obiecuje: „Zabiorę was do siebie”.

EWANGELISTA: św. Jan • CZAS POWSTANIA: 80–90 r. • KATEGORIA: dialog • MIEJSCE: Jerozolima • CZAS: ok. 33 r., Ostatnia Wieczerza • BOHATEROWIE: Jezus, Tomasz, Filip • WERSJE: brak

---

OSTATNIA WIECZERZA • W piątą niedzielę wielkanocną zawsze czytamy fragment z rozdziałów 13–15 Ewangelii św. Jana. To opis Ostatniej Wieczerzy poprzedzającej mękę i śmierć Jezusa na Krzyżu • Ostatnia Wieczerza u św. Jana ma inny przebieg niż u pozostałych ewangelistów. Zajmuje pięć rozdziałów (13–17), rozpoczyna się od • umywania nóg, zawiera • zapowiedź zdrady Judasza oraz innych uczniów, a potem • modlitwę arcykapłańską i • wołanie o jedność. Nie ma natomiast ustanowienia Eucharystii • W roku B słuchalibyśmy części, w której Jezus porównuje siebie do krzewu winnego. W roku C – gdy oznajmia nowe przykazanie miłości.

POŻEGNANIE • Usłyszymy fragment z 14 rozdziału Ewangelii św. Jana. Fragment ten następuje zaraz po zdradzie Judasza. To mowa, w której z jednej strony • Jezus żegna się ze swymi uczniami, a równocześnie • odpowiada na ich strach i zagubienie wywołane wcześniejszymi słowami o zdradzie. Zauważmy: Jezus nie odchodzi w wyniku wypadku czy sprzysiężenia sił zła, lecz wyrusza w drogę, która wydaje się zaplanowana od dawna.

KOŚCIÓŁ TĘSKNIĄCY • Zwróćmy uwagę również na postawę uczniów, których Jezus pozostawia na ziemi: On idzie do Ojca, jednocześnie wzbudzając w apostołach tęsknotę za Ojcem. Prośba apostołów: Pokaż nam Ojca to prośba nas wszystkich, często zagubionych sierot, oddzielonych od Ojca, pragnących Go jak najszybciej zobaczyć.

Szersza analiza Ewangelii dostępna jest w najnowszej, książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.

[gallerywidget_item id='11124' title='' content='"Adoracja Trójcy Świętej", Albrecht Dürer, Muzeum Historii Sztuki we Wiedniu, Austria']
[gallerywidget_item id='11125' title='' content='"Adoracja Trójcy Świętej", Peter Paul Rubens, 1604r., kolekcja prywatna']
[gallerywidget_item id='11126' title='' content='"Trójca", Lucas Cranach Mlodszy, 1515r., Kunsthalle, Brema, Niemcy']
[gallerywidget_item id='11127' title='' content='"Święta Trójca", El Greco, 1577r., Muzeum Prado, Madryt, Hiszpania']
[gallerywidget_item id='11128' title='' content='"Trójca Święta", Robert Campin, 1433r., Muzeum Historii Sztuki we Wiedniu, Austria']
[gallerywidget_item id='11129' title='' content='"Trójca Święta, Święty Jan i dwie święte", Andrea Del Castagno, 1453r., Kościół Zwiastowania NMP, Florencja, Włochy']