Nasze projekty

Jutro Niedziela – V Wielkiego Postu B

Dlaczego Jezus oddał swoje życie? By zrealizowało się Nowe Przymierze.

Reklama

PUNKT WYJŚCIA

PĄTA NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU • Rok B • Tradycyjnie nosi ona nazwę Judica. Antyfona na wejście przywołuje słowa Psalmu 43: Judica me, Deus (Osądź mnie, Boże) • KOLOR SZAT: fioletowy • KOLEKTA: Będziemy się modlić, abyśmy naśladowali miłość Jezusa • CZYTANIA: Księga Jeremiasza 31,31–34 • Psalm 51,3–4.12–15 • List do Hebrajczyków 5,7–9 • Ewangelia wg św. Jana 12,20–33

CHMURA SŁOWA

STO SŁÓW

Na czym polegała operacja, którą musiał przeprowadzić Bóg?

Przygotował nowe, niezwykłe objawienie swojego miłosierdzia. Zaplanował, że będzie tak poruszające, iż przemieni ludzkie serca, przepali je swoim żarem. Jezus pokazuje, że poddaje się tej operacji – mimo, że Jego dusza doznała lęku, to stawił się na tę godzinę. Został nad ziemię wywyższony, by i nas przyciągnąć do siebie.

Operacja metodą miłosierdzia zakładała, by Jezus – ziarno najlepsze z najlepszych, obumarło, aby przynieść w nas plon obfity. Tylko najlepszy lekarz świata był w stanie taką transplantację przeprowadzić.

Reklama

Właśnie jesteśmy świadkami operacji przeprowadzanej na naszych otwartych sercach. Operacji „Nowe Przymierze”.


Czytanie z Księgi Jeremiasza

(Jr 31,31-34)

Reklama

Pan mówi: Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – kiedy zawrę z domem Izraela i z domem judzkim nowe przymierze. Nie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami, kiedy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej. To moje przymierze złamali, mimo że byłem ich Władcą – wyrocznia Pana. Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach – wyrocznia Pana: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem. I nie będą się musieli wzajemnie pouczać jeden mówiąc do drugiego: Poznajcie Pana! Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie – wyrocznia Pana, ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał.

Oto Słowo Boże.

Reklama

PIERWSZE CZYTANIE

Nowe Przymierze Jr 31,31-34

W najczarniejszym okresie klęsk, grzechu i kary Bóg zapowiada swojemu ludowi Nowe Przymierze. Chce uzdrowić ich serce, by było zdolne do posłuszeństwa jego Prawu.

KSIĘGA: Jeremiasza • AUTOR: Jeremiasz • CZAS POWSTANIA: ok. 626–587 r. przed Chr. (dalsza redakcja po śmierci proroka) • KATEGORIA: wyrocznia prorocka • MIEJSCE: Jerozolima • CZAS: początek VI w. przed Chr., wypełniająca się kara i upadek Jerozolimy.

NAJWIĘKSZA KSIĘGA • Pod względem liczby słów to najobszerniejsza księga Starego Testamentu (33,002 wyrazów w wersji hebrajskiej). Zawiera aż 52 rozdziały • Jeremiasz, hebr. Jirmejahu, znaczy niech Jahwe wytraci nieprzyjaciół lub Jahwe wywyższa. Jeremiasz to wielki i kontrowersyjny dla ówczesnych prorok, oglądający upadek Judy i Jerozolimy (586 r. przed Chr.). Za życia uznawany był za bluźniercę i zdrajcę narodu (Jr 26,7–9), po śmierci „wywyższony” przez Boga, przeszedł do historii jako wielki prorok i orędownik narodu (2 Mch 15,14–16) • Księga wzywa do nawrócenia i zapowiada bezwzględną karę przychodzącą na Judę z powodu łamania Przymierza z Jahwe. Narodu nie zbawi pusty kult; jedyny ratunek to zawierzenie Bogu i poddanie się Babilończykom • Księga zawiera także wizję odnowy Izraela i Nowego Przymierza.

KSIĘGA POCIESZENIA • Rozdział 31 Księgi Jeremiasza to część tzw. Księgi Pocieszenia (30,1–33,26), zawierającej wyrocznie zapowiadające ratunek i zbawienie dla Judy • W czasie, kiedy naród ginie z powodu kultu obcych bogów i fatalnych sojuszy, w które wikłają się jego władcy, Bóg obiecuje wyrwać Izraela z ręki uciskających go wrogów, odnowić swój lud, sprowadzić wygnańców i zawrzeć z nimi Nowe Przymierze.

NOWE PRZYMIERZE • Podczas każdej Mszy Świętej w czasie przeistoczenia słyszymy słowa Bierzcie i pijcie z niego wszyscy, to jest bowiem kielich Krwi mojej, nowego i wiecznego Przymierza. Jezus nawiązuje tymi słowami do zapowiedzi Nowego Przymierza wypowiedzianej przez Jeremiasza. W ramach pierwszego czytania usłyszymy właśnie to proroctwo • Jeremiasz przeciwstawi Nowe Przymierze przymierzu na górze Synaj, skąd pochodzą kamienne tablice i wypisane na nich
Prawo Boże. Teraz Bóg zamierza wypisać je w ludzkich sercach.


(Ps 51,3-4.12-15)

REFREN: Stwórz, o mój Boże, we mnie serce czyste.

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,

w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.

Obmyj mnie zupełnie z mojej winy

i oczyść mnie z grzechu mojego.

Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste

i odnów we mnie moc ducha.

Nie odrzucaj mnie od swego oblicza

i nie odbieraj mi świętego ducha swego.

Przywróć mi radość z Twojego zbawienia

i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.

Będę nieprawych nauczał dróg Twoich

i wrócą do Ciebie grzesznicy.

PSALM

O nowe serce Ps 51,3-4.12-15

Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste – prosi psalmista. Psalm wyraża pragnienie wewnętrznej interwencji Boga.

PSALM 51 • AUTOR: anonimowy lewita • CZAS POWSTANIA: po powrocie z niewoli babilońskiej, po 538 r. przed Chr.

PSALMIE • Psalm 51 należy do gatunku modlitwy błagalnej (tefillah). To wołanie do Boga o interwencję w sytuacjach choroby, prześladowania czy grzechu • Modlitwy błagalne były częścią rytuału wielkich dni postu i pokuty, obchodzonych przez całą wspólnotę Izraela. Wyznawano wtedy grzechy i błagano o pomoc, gdy ludowi zagrażały nieszczęścia: wojna, przegrana bitwa, głód, susza, epidemia.

PSALM DAWIDA? • W tytule psalmu odnajdujemy wzmiankę wiążącą jego autorstwo z Dawidem. Miałby on powstać jako pokutna odpowiedź króla na słowo proroka Natana i wyjawienie jego grzechu z Batszebą. Psalm inspiruje się modlitwą i szczerym nawróceniem Dawida, lecz jego pochodzenie jest późniejsze • Wzmianka o ofiarach, które są puste bez nawrócenia, przywołuje myśl Amosa, Izajasza i Micheasza, a prośba o czyste serce to odniesienie do Jeremiasz i Ezechiela. Psalm powstał zatem zapewne w czasach po niewoli babilońskiej i służył jako modlitwa wspólnoty gromadzącej się w świątyni podczas dni pokutnych.

„MISERERE” • W trzech strofach Psalmu 51, które usłyszymy w liturgii, pojawiają się motywy przebaczenia grzechów i nowego serca, które wiążą psalm z pierwszym czytaniem • Psalmista uznaje przebaczenie grzechów za niezasłużony i niemożliwy do osiągnięcia ludzkimi siłami dar Bożej łaski i miłosierdzia, które działa jak kąpiel zmywająca winy • Następnie prosi o nowe serce i nowego ducha – te same, które Bóg obiecuje w Jr 31,31–34 i Ez 36,26: I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a da wam serce z ciała. Dzięki nim jego życie wypełni autentyczna radość, otrzyma siłę do bycia ofiarnym i nauczania innych.


Czytanie z Listu św. Pawła Apostoła do Hebrajczyków

(Hbr 5,7-9)

Chrystus głośnym wołaniem i płaczem za dni ciała swego zanosił gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości. A chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają,

Oto Słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE

Modlitwa Chrystusa Hbr 5,7-9

Autor Listu do Hebrajczyków stawia nam przed oczami obraz Chrystusa modlącego się w Ogrodzie Oliwnym. Został wysłuchany – pisze.

KSIĘGA: List do Hebrajczyków • AUTOR: anonimowy, chrześcijanin pochodzenia żydowskiego • CZAS POWSTANIA: 70–95 r. • SKĄD: miejsce nieznane • DO KOGO: chrześcijanie w Azji Mniejszej

ANONIMOWY LIST • List do Hebrajczyków przez wieki przypisywany był Pawłowi, lecz różnice w stylu i tematach teologicznych każą go przypisać innemu, nieznanemu bliżej autorowi. Podejrzewano, że mógł nim być Łukasz, Apollos, Barnaba, Klemens Rzymski bądź inny uczeń Pawła. Autor to prawdopodobnie Żyd ze środowiska aleksandryjskiego, należący do drugiego pokolenia uczniów Jezusa • Swoje pismo kieruje do chrześcijan pochodzenia żydowskiego i pogańskiego w Azji Mniejszej Głównym tematem pisma jest osoba i dzieło Jezusa, Arcykapłana i Ofiary Nowego Przymierza, które wypełnia i przewyższa Przymierze Mojżeszowe.

KAPŁAŃSTWO CHRYSTUSA • Fragment piątego rozdziału, który czytamy w liturgii, należy do drugiej części listu (4,14–10,18), opisującej wyższość kapłaństwa i ofiary Chrystusa • Kapłaństwo Chrystusa o tyle przewyższa kapłaństwo Starego Testamentu, że jest On nie tylko prawdziwym, bliskim nam człowiekiem, ale także Synem Bożym, obdarzonym wiecznym kapłaństwem, które zapowiadał Melchizedek (Hbr 5,1–10) • Wraz z Jego przyjściem kończy się funkcja kapłaństw lewickiego (Hbr 7,11–28) • Jezus przez swoją Ofiarę, która jako jedyna jest skuteczna i trwa na wieki, oczyszcza ludzkość z grzechu, ustanawia Nowe Przymierze, wchodzi do świątyni niebiańskiej i znosi ofiary Starego Przymierza (Hbr 8,1–10,18).

WYSŁUCHANA MODLITWA • Trzy wersy drugiego czytania opiszą życie Jezusa jako nieustanną modlitwę zanoszoną do Ojca o wybawienie od śmierci – to przede wszystkim Jego modlitwa w Ogrójcu. Choć wydaje się to paradoksalne – Jego modlitwa została wysłuchana (? BIBLIJNY INSIDER) • Zwróćmy uwagę przede wszystkim na temat Nowego Przymierza: jak podkreśli autor, przez swoje cierpienie Chrystus stał się sprawcą wiecznego zbawienia tych, którzy Go słuchają.


(J 12,20-33)

Wśród tych, którzy przybyli, aby oddać pokłon /Bogu/ w czasie święta, byli też niektórzy Grecy. Oni więc przystąpili do Filipa, pochodzącego z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go mówiąc: Panie, chcemy ujrzeć Jezusa. Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Z kolei Andrzej i Filip poszli i powiedzieli Jezusowi. A Jezus dał im taką odpowiedź: Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec. Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław Twoje imię. Wtem rozległ się głos z nieba: Już wsławiłem i jeszcze wsławię. Tłum stojący /to/ usłyszał i mówił: Zagrzmiało! Inni mówili: Anioł przemówił do Niego. Na to rzekł Jezus: Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie. To powiedział zaznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć.

Oto Słowo Pańskie.

EWANGELIA

Godzina wywyższenia J 12,20-33

Chcemy ujrzeć Jezusa – proszą apostołów Grecy. Kim jest Chrystus, najlepiej będzie widać na Krzyżu.

EWANGELISTA: św. Jan • CZAS POWSTANIA: 80–90 r. • KATEGORIA: wydarzenie • CZAS AKCJI: ok. 33 r., blisko święta Paschy • MIEJSCE AKCJI: Jerozolima • BOHATEROWIE: Jezus, uczniowie, tłum • WERSJE: brak

O KSIĘDZE • Z odczytywanego tydzień temu drugiego rozdziału przenosimy się do rozdziału dwunastego Ewangelii wg św. Jana, najpóźniejszej z Ewangelii. Przypomnijmy: księga zdecydowanie różni się od pozostałych Ewangelii. Jezus, opisując swoją misję, używa formuły JA JESTEM, a to nawiązuje do objawienia Boga w Księdze Wyjścia (? 3,14) • Ewangelię św. Jana dzieli się na • Księgę Znaków (rozdz. 1–12), w której ewangelista mówi nie o cudach, lecz siedmiu znakach objawiających misterium Pana, oraz • Księgę Krzyża, który dla Jana jest najważniejszym znakiem Mesjasza (rozdz. 13–20).

U PROGU KSIĘGI KRZYŻA • Odczytywany w niedzielę dwunasty rozdział Ewangelii Jana to pomost pomiędzy Księgą Znaków, przedstawiającą publiczną działalność Jezusa, a Księgą Krzyża, która opisuje Jego Mękę i Zmartwychwstanie • Po wskrzeszeniu Łazarza (? J 11) Jezus uroczyście wjeżdża do Jerozolimy na święto Paschy (? J 12,12–19). Otaczającym go tłumom zapowiada swoje wywyższenie (? J 12,20–36) i wyrzuca niedowiarstwo Żydom (? J 12,37–50) • Zaraz po tym widzimy Go, jak zasiada do Ostatniej Wieczerzy ze swoimi uczniami (? J 13).

UJRZEĆ JEZUSA • Usłyszymy mowę Jezusa zapowiadającym Jego wywyższenie. Zwróćmy uwagę na charakterystyczne dla stylu Ewangelii św. Jana elementy. Odczytywany fragment rozpoczyna się od prośby Greków: Chcemy ujrzeć Jezusa. Choć wydaje się, że nie uzyskują odpowiedzi na swoją prośbę, w rzeczywistości mowa Jezusa jest tą odpowiedzią (? BIBLIJNY INSIDER) • Zauważmy, że w pewnym momencie do dialogu dołącza poprzez głos z nieba sam Bóg.


Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę