Jutro Niedziela – XI zwykła A

PUNKT WYJŚCIA

---

JEDENASTA NIEDZIELA ZWYKŁA • rok A • KOLOR SZAT: zielony • KOLEKTA: Będziemy prosili, aby nasza wola i nasze czyny były poddane Bożym przykazaniom • CZYTANIA: Księga Wyjścia 19, 2–6a • Psalm 100 (99), 2–3. 4–5 • List do Rzymian 5, 6 –11 • Ewangelia wg św. Mateusza 9, 36–10, 8

CHMURA SŁOWA

STO SŁÓW

---

Tradycyjnie pojmując religię, Boga i świat, człowiek czuje się z reguły widzem w teatrze, obserwującym Boga na scenie dziejów. Dzisiejsza Liturgia Słowa jednak przeczy tej logice. Jezus zwykłych rybaków ustanawia apostołami i rozsyła, by czynili to, co czyni On (EWANGELIA).

W PIERWSZYM CZYTANIU widzimy, jak Bóg przekonuje swój lud, że zawsze z nim jest. I proponuje, by każdy stał się Jego szczególną własnością. Wydarzenie nabiera zupełnie nowego znaczenia, gdy zrozumiemy, że Bóg w istocie chce poślubić Izraela, nawiązać relację miłosną.

Widz wkracza na scenę, zwykły zjadacz chleba jest zaproszony do czynienia znaków i cudów, które czyni Bóg. Wiara i religia to nie teatr, lecz wspólnota oparta na relacji miłości. Choć jest też coś z teatru: Bóg wkracza na scenę historii mojego życia. Nie jestem widzem, lecz uczestnikiem zdarzeń: On umiera za mnie i dla mnie, inwestuje w życie wieczne (DRUGIE CZYTANIE).

---

Czytanie z Księgi Wyjścia

(Wj 19, 2–6a)

Po przybyciu na pustynię Synaj Izraelici rozbili obóz na pustyni. Izrael obozował tam naprzeciw góry. Mojżesz wszedł wtedy na górę do Boga, a Pan zawołał na niego z góry i powiedział: «Tak powiesz domowi Jakuba i to oznajmisz Izraelitom: Wy widzieliście, co uczyniłem Egiptowi,   jak niosłem was na skrzydłach orlich i przywiodłem was do Mnie. Teraz, jeśli pilnie słuchać będziecie głosu mego i strzec mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich narodów, gdyż do Mnie  należy  cała  ziemia.  Lecz  wy  będziecie  Mi królestwem kapłanów i ludem świętym».

Oto słowo Boże.

•

PIERWSZE CZYTANIE

Na górze Synaj • Wj 19, 2–6a

Bóg formuje swój lud. Izraela traktuje jak swoją małżonkę. Zaprasza do wyjątkowej relacji.

KSIĘGA: Księga Wyjścia • AUTOR: kapłan (ostateczna redakcja) • CZAS POWSTANIA: ok. VI–V w przed Chr. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE: Refidim • CZAS: ok. XII w. przed Chr. • BOHATEROWIE: Bóg, Mojżesz, Izraelici

---

NARODZINY IZRAELA • Księga Wyjścia, Exodus, druga z ksiąg Pięcioksięgu, opisuje to, na co wskazuje jej nazwa: wyjście Izraelitów z ziemi egipskiej. Drugim opisanym w niej ważnym wydarzeniem jest przymierze zawarte na Synaju i otrzymanie Dekalogu • Głównym tematem księgi są narodziny Izraela jako narodu i Boże panowanie nad nim. W pierwszej części (rozdziały 1–15) rozstrzyga się, kto jest Panem Izraela: faraon i bogowie Egiptu czy Jahwe. Dalej, już po wyjściu z Egiptu, Pan rozwiązuje problemy swego ludu i karmi go na pustyni (15–18), wreszcie nadaje prawa (19–24) i rozbija swój namiot (24–40), potwierdzając w ten sposób swoje królowanie w Izraelu. Do ludu wybranego należy ten, kto doświadczył cudu Wyjścia i kto chodzi drogami Bożego Prawa, przyjmując panowanie Jahwe.

PRZED WIELKIM DNIEM • Jesteśmy mniej więcej w połowie księgi: Izrael już wyszedł z Egiptu i zmierza na pustynię Synaj, dociera do góry Synaj. To najważniejszy dzień ich historii. Bóg zawrze tu z nimi Przymierze, do którego jednak trzeba się przygotować. Przygotowania te opisuje właśnie początek 19 rozdziału Księgi Wyjścia.

ZANIM USŁYSZYSZ • Usłyszymy fragment słów, które Bóg przekazał Mojżeszowi. Zapowiada, że lud stanie się Jego szczególną własnością. W tych z pozoru prostych słowach kryje się wyjątkowe przesłanie i zaproszenie.

Szersza analiza czytania dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.

---

(Ps 100 (99), 2–3. 4–5)

Refren: My ludem Pana i Jego owcami.

Służcie Panu z weselem, * stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości. Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, † On sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością, * Jego ludem, owcami Jego pastwiska. W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, † z hymnami w Jego przedsionki, * chwalcie i błogosławcie Jego imię. Albowiem Pan jest dobry, Jego łaska trwa na wieki,  a Jego wierność przez pokolenia.

•

PSALM

Owce Jego pastwiska • Ps 100 (99), 2–3. 4–5

Starożytny psalm użył najlepszego określenia definiującego naszą relację z Bogiem: jesteśmy Jego ludem, owcami Jego pastwiska.

PSALM • AUTOR: lewita • CZAS POWSTANIA: powygnaniowy, po 538 r. przed Chr.

NUMER STO • Ci, którzy odmawiają liturgię godzin, znają Psalm 100 na pamięć. Jest to bowiem jeden z psalmów wezwania odmawianych zaraz po przebudzeniu, Należy do gatunku hymnu (hebr. tehillah), czyli modlitwy bezinteresownego uwielbienia.

WPROWADZENIE DO LITURGII • W starożytności psalm mógł służyć jako wprowadzenie do liturgii świątyni. Razem z lewitami recytowali go Izraelici wstępujący do przedsionków Pana. Być może werset trzeci był wołaniem wiernego ludu, przychodzącego, aby oddać chwałę Panu: Wiedzcie, że Pan jest Bogiem: On sam nas stworzył, my Jego własnością, jesteśmy Jego ludem, owcami Jego pastwiska.

JA – PAN • Jesteśmy własnością Boga – to z powodu tych słów psalm usłyszymy w dzisiejszej liturgii słowa. Zwróćmy uwagę na treść, która trafnie oddaje relację ludu Bożego ze swym Stwórcą.

---

Czytanie z Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian

(Rz 5, 6–11)

Bracia: Chrystus umarł za nas, jako za grzeszników, w oznaczonym czasie, gdy jeszcze byliśmy bezsilni. A nawet za człowieka sprawiedliwego  podejmuje  się  ktoś  umrzeć  tylko z największą trudnością. Chociaż może jeszcze za człowieka życzliwego odważyłby się ktoś ponieść śmierć. Bóg zaś okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdy byliśmy jeszcze grzesznikami. Tym bardziej więc będziemy przez Niego zachowani od karzącego gniewu, gdy teraz przez krew Jego zostaliśmy usprawiedliwieni. Jeżeli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem  przez  śmierć  Jego Syna, to tym bardziej, będąc już pojednanymi, dostąpimy zbawienia przez Jego życie. I nie tylko to – ale i chlubić się możemy w Bogu przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego teraz uzyskaliśmy pojednanie.

Oto Słowo Boże.

•

DRUGIE CZYTANIE

Polisa na życie • Rz 5, 6–11

Oto bezmiar miłości Boga: Jezus oddał życie za każdego z nas, za grzeszników. Ta śmierć to podstawa usprawiedliwienia. To polisa na nasze życie. Wieczne.

KSIĘGA: List do Rzymian • NADAWCA: św. Paweł • ADRESACI: wspólnota chrześcijańska w Rzymie • CZAS POWSTANIA: 57–58 r. • MIEJSCE POWSTANIA: Korynt

---

PRZESTRZEGANIE PRAWA CZY WIARA? • Kilka miesięcy temu słuchaliśmy fragmentów Pierwszego Listu do Koryntian. Dominowało tam przeciwstawienie mądrości ludzkiej i mądrości Bożej, gdyż problemy, które dostrzegł Paweł w Koryncie, wynikały z charakterystycznego dla ducha greckiego zaufania umysłowi. W przypadku Listu do Rzymian (i Galatów) św. Paweł dostrzegł zagrożenie w typowym dla ducha starotestamentalnego zaufaniu do Prawa – którego przestrzeganie miałoby wystarczyć do usprawiedliwienia.

USPRAWIEDLIWIENIE • Przypomnijmy, że treścią Listu do Rzymian jest usprawiedliwienie, ale nie na podstawie Prawa, lecz przez wiarę: św. Paweł reinterpretuje naukę żydowską (patrz: IX niedziela zwykła) • Na początku listu pisze o powodach osamotnienia, grzechu człowieka, potem, iż jedyną i uniwersalną odpowiedzią Boga na grzech jest Chrystus. Rozdziały 5–8 opisują nowe życie w Chrystusie. W końcowej części podejmuje temat ostatecznego zbawienia Izraela, wreszcie następują praktyczne upomnienia.

PRZEZ JEGO KREW • Przez kilka najbliższych tygodni będziemy słyszeli fragmenty z części opisującej nowe życie w Chrystusie. Usłyszymy fragment, w którym Paweł tłumaczy znaczenie śmierci krzyżowej Jezusa. To właśnie to wydarzenie, śmierć Jezusa na krzyżu, stało się kluczowe: Przez Jego krew zostaliśmy usprawiedliwieni.

Szersza analiza czytania dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.

---

Słowa Ewangelii wg św. Mateusza (Mt 9, 36–10, 8)

Jezus, widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterza. Wtedy rzekł  do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo». Wtedy przywołał  do  siebie  dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i  brat  jego  Jan,  Filip  i  Bartłomiej,  Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie».

Oto Słowo Boże.

•

EWANGELIA

Rozesłanie Dwunastu • Mt 9, 36–10, 8

Są wśród nich zawistnicy, zazdrośnicy, zdrajcy. Popełnią wiele błędów. Ale tych zwykłych zjadaczy chleba Jezus przemieni w fundament Ludu Nowego Przymierza.

EWANGELISTA: św. Mateusz • CZAS POWSTANIA: 70–80 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE: Galilea • CZAS: ok. 30 r. • BOHATEROWIE: Jezus, dwunastu uczniów, tłum • WERSJE: Mk 3, 14–19 i 6, 7–13 i 6, 34; Łk 6, 12–16 i 10, 1–16

---

KSIĘGA DRUGA • Kontynuujemy lekturę drugiej części Ewangelii Mateusza. Przypomnijmy, że sama liczba ksiąg Ewangelii nawiązuje do Pięcioksięgu Mojżesza. Druga część skupia się na przepowiadaniu królestwa, Jezus, Nowy Mojżesz, rozpoczyna głoszenie Ewangelii, chodząc po ziemi galilejskiej.

UZDROWIENIA I WSKRZESZENIE • W zeszłym tygodniu śledziliśmy powołanie jednego z apostołów, Mateusza. Następnie w rozdziałach 8 i 9 znajdujemy opisy uzdrowień: kobiety cierpiącej na krwotok, dwóch niewidomych, niemego oraz wskrzeszenie córki Jaira. Wszystkie te wydarzenia mają nie tylko potwierdzić, że Jezus jest zapowiadanym przez Prawo i Proroków Mesjaszem, Nowym Mojżeszem, ale też ukazać charakter Jego misji. Wieńczy tę część rozesłanie apostołów.

ROZESŁANIE • To o nim usłyszymy w dzisiejszej Ewangelii. Zwróćmy uwagę, że liczba apostołów nawiązuje do Pięcioksięgu i dwunastu pokoleń Jakuba (w wersji Łukasza jest ich siedemdziesięciu dwóch). Zauważmy, że rozsyłając uczniów, Jezus poleca im wykonywać zadania identyczne z Jego dziełami.

Szersza analiza Ewangelii dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.

---