Jutro Niedziela – III Wielkanocna B

PUNKT WYJŚCIA

TRZECIA NIEDZIELA WIELKANOCNA · Rok B ·  KOLEKTA · Modlimy się, abyśmy ciesząc się z odzyskanej godności przybranych dzieci Bożych, z ufnością oczekiwali chwalebnego dnia zmartwychwstania • KOLOR: biały • CZYTANIA: Dzieje Apostolskie 3,13-15.17-19 • Psalm 4,2.4-9 • Pierwszy List św. Jana Apostoła 1 J 2,1-5a • Ewangelia według św. Łukasza 24,35-48

CHMURA SŁOWA

STO SŁÓW

Jednym z wymiarów zmartwychwstania jest zaskoczenie. Zaskoczeni tym, że grób jest pusty, uczniowie idący do Emaus rozpoznali Pana dopiero przy łamaniu chleba, mimo że był z nimi od dobrych paru godzin.

Gdy opowiedzieli o tym uczniom, Jezus nagle znów się pojawił. Jeśli ktoś w tamtym gronie wciąż myślałby, że to może duch, Jezus kazał dotknąć swojego ciała i kości. Tak, ten, który zginął na krzyżu kilka dni wcześniej, staje przed nimi żywy (EWANGELIA).

O tym, że żyje ten, który umarł, opowiada św. Piotr bezpośrednim sprawcom. Co zaskakujące, nie mówi im: przegraliście, bo ten, którego zabiliście, żyje. Zachęca ich do pokuty i nawrócenia, bo sam przeszedł tę drogę, gdyż on sam przecież zdradził Jezusa (PIERWSZE CZYTANIE).

Ponieważ jeśliby ktoś zgrzeszył, mamy rzecznika wobec Ojca, Jezusa Chrystusa – pisze św. Jan. Zaskakująca prawda o miłosierdziu Bożym: Jezus odbył już karę za zło popełnione przez ludzi, stał się ofiarą przebłagalną, zostaliśmy ułaskawieni (DRUGIE CZYTANIE).

Czytanie z Dziejów Apostolskich

(Dz 3,13-15.17-19)

Bóg naszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, wsławił Sługę swego, Jezusa, wy jednak wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go uwolnić. Zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, a wyprosiliście ułaskawienie dla zabójcy. Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami. Lecz teraz wiem, bracia, że działaliście w nieświadomości, tak samo jak zwierzchnicy wasi. A Bóg w ten sposób spełnił to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego Mesjasz będzie cierpiał. Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone.

Oto Słowo Boże.

•

PIERWSZE CZYTANIE

Dawca życia • Dz 3,13-15.17-19

W Świątyni Jerozolimskiej Piotr, działając w imieniu Jezusa, uzdrowił chromego. Teraz ogłasza moc Zmartwychwstałego i miłosierdzie, którego sam doświadczył.

KSIĘGA: Dzieje Apostolskie • AUTOR: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80–85 r. • KATEGORIA: wydarzenie • CZAS AKCJI: ok. 33 r., po zesłaniu Ducha Świętego • MIEJSCE AKCJI: Jerozolima, świątynia • BOHATEROWIE: Apostołowie, uczniowie

RODZI SIĘ KOŚCIÓŁ • Przypomnijmy: Dzieje Apostolskie opisują rozwój i wzrost młodego Kościoła. Rodzi się on ze śmierci i zmartwychwstania Chrystusa oraz zesłania Ducha Świętego. Pierwszych dwanaście rozdziałów poświęconych jest historii Kościoła w Jerozolimie oraz misji Piotra, a od rozdziału trzynastego uwaga Łukasza skupia się na działalności św. Pawła • Punktem kulminacyjnym Dziejów jest zesłanie Ducha Świętego – opisane niemal na początku Księgi: kolejne rozdziały to opis Kościoła rodzącego się z Wieczernika.

UZDROWIENIE CHROMEGO • Jesteśmy w trzecim rozdziale Dziejów Apostolskich, w stosunku do zeszłego tygodnia znów cofamy się, tym razem o jeden rozdział. W Świątyni Jerozolimskiej Piotr, w imię Jezusa Zmartwychwstałego, dokonuje cudu – uzdrawia chromego od urodzenia (3,1–11). Wokół Piotra i Jana błyskawicznie gromadzi się tłum ludzi zadziwionych tym, co widzą: chory skacze, głośno wielbiąc Boga, i nie chce opuścić apostołów • To staje się okazją do wygłoszenia kerygmatu.

ZANIM USŁYSZYSZ • Usłyszymy fragment kerygmatu Piotra. Jego punktem centralnym jest śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, zapowiedziane przez proroków i będące spełnieniem zapowiedzi danych Abrahamowi. Apostoł podkreśla, że śmierć Jezusa to wynik zatwardziałego serca Izraela, który zaparł się Sługi Boga i sprawiedliwego, podczas gdy wypraszał ułaskawienie dla zabójcy, Barabasza. Bóg jednak stanął po stronie Jezusa i wskrzesił Go z martwych • Piotr stwierdza, że lud działał w nieświadomości, wypełniając w ten sposób zapowiedzi proroków o cierpiącym Mesjaszu. Ostatecznie jednak ciąży na nich wina, którą zmazać mogą tylko pokuta i nawrócenie, czyli przyjęcie Dobrej Nowiny o Chrystusie.

(Ps 4,2.4-9)

REFREN: Wznieś ponad nami światłość Twoją, Panie.

Kiedy Cię wzywam, odpowiedz mi, Boże

który wymierzasz mi sprawiedliwość.

Tyś mnie wydźwignął z utrapienia,

zmiłuj się nade mną i wysłuchaj moją modlitwę.

Wiedzcie, że godnym podziwu czyni Pan swego wiernego,

Pan mnie wysłucha, gdy będę Go wzywał.

Spokojnie zasypiam, kiedy się położę,

bo tylko Ty jeden, Panie, pozwalasz mi żyć bezpiecznie.

•

PSALM

Spokojnie zasnąć • Ps 4, 2.4-9

Nawet człowiek zasługujący na wymierzenie sprawiedliwości za zło, które uczynił, może zyskać przebaczenie. Spokojnie zasypiam, kiedy się położę.

PSALM 4 • AUTOR: anonimowy lewita • CZAS POWSTANIA: czasy powygnaniowe,
po 538 r. przed Chr.

MODLITWA BŁAGALNA • Psalm 4 to niedługa pieśń, która należy do gatunku indywidualnej modlitwy błagalnej (tefillah). W klasycznej formie składają się na nią: wprowadzenie, w którym wierzący wzywa Bożej pomocy, zasadnicza część psalmu, która opisuje doświadczenie nieszczęścia lub próby, oraz konkluzja, w której wybrzmiewa pewność wierzącego, że zostanie wysłuchany • Modlitwy błagalne były częścią rytuału wielkich dni postu i pokuty, obchodzonych przez całą wspólnotę Izraela. Wyznawano wtedy grzechy i błagano o pomoc w sytuacji zagrażających ludowi nieszczęść, takich jak: wojna, przegrana bitwa, głód, susza, epidemia. Modlitwy te towarzyszyły także jednostkom zmagającym się z chorobą, prześladowaniem ze strony wrogów czy cierpieniem będącym efektem grzechu.

BÓG WYSŁUCHA • Psalm czwarty odbiega od klasycznej modlitwy błagalnej, gdyż brak w nim opisu nieszczęść spotykających wierzącego. Prawdopodobnie są nimi jego wrogowie, ich oskarżenia i knowania. Modlący się prosi o wymierzenie mu sprawiedliwości i wysłuchanie jego modlitwy. Powołuje się na dobroć Boga, której doświadczył już w swoim życiu, i Jemu ufnie powierza swoją sprawę • Pewność, że zostanie wysłuchany, sprawia, iż spokojnie zasypia mimo przeciwności i problemów. Jego Bóg pozwala mu żyć bezpiecznie.

SPOKOJNIE ZASNĄĆ • Usłyszymy wybrane fragmenty psalmu. Jego obecność w liturgii trzeciej niedzieli wielkanocnej wynika stąd, że doświadczenie psalmisty przypomina doświadczenie tych, którzy zdradzili Jezusa, adresatów mowy, którą słyszeliśmy w pierwszym czytaniu, z Piotrem na czele • Nawet człowiek zasługujący na wymierzenie sprawiedliwości za zło, które uczynił, może zyskać przebaczenie.

Czytanie z I Listu św. Jana Apostoła

(1 J 2,1-5a)

Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca – Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata. Po tym zaś poznajemy, że Go znamy, jeżeli zachowujemy Jego przykazania. Kto mówi: Znam Go, a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.

Oto Słowo Boże.

•

DRUGIE CZYTANIE

Jezus-Paraklet • 1 J 2,1-5a

Święty Jan, który w Ewangelii nazwał Ducha Świętego Parakletem, tym razem Parakletem określa Jezusa. W tym greckim słowie kryje się wielkie bogactwo znaczeń.

KSIĘGA: Pierwszy List św. Jana • NADAWCA: św. Jan / uczeń ze szkoły Janowej • SKĄD: Efez / miejsce nieznane • DATA: koniec I w. / początek II w. • ADRESACI: kościoły w Azji Mniejszej

PIERWSZY LIST JANA • Od zeszłego tygodnia czytamy systematycznie Pierwszy List św. Jana Apostoła. Przypomnijmy: tradycja przypisuje św. Janowi, najmłodszemu ewangeliście, nie tylko autorstwo Ewangelii i Apokalipsy, ale także trzech listów. Celem Pierwszego Listu, skierowanego do chrześcijan w Azji Mniejszej, jest walka z szerzącymi się herezjami i podziałami w młodych wspólnotach chrześcijańskich • Autor, używając stylu i pojęć właściwych dla czwartej Ewangelii, mówi o Bogu jako światłości, która pociąga do życia w świetle, wystrzegania się wpływu świata i fałszywych nauczycieli. To tu właśnie pojawia się najkrótsza i najbardziej wymowna definicja Boga: Bóg jest miłością (? 1 J 4,16).

Z ROZDZIAŁU DRUGIEGO • W zeszłą niedzielę słyszeliśmy fragment z ostatniego, piątego rozdziału, tym razem przed nami fragment z rozdziału drugiego. W drugim rozdziale Jan przede wszystkim wzywa wspólnotę do • zerwania z grzechem (2,1–2) • wystrzegania się miłości tego świata (2,12–17) • stronienia od nauczycieli fałszu, czyli tych, którzy nie uznają w Jezusie Mesjasza, Syna Bożego (2,18–28) • Życie dzieci Bożych to nie tylko unikanie grzechu, lecz przede wszystkim praktykowanie najważniejszego przykazania miłości. Apostoł zachęca w tej części listu do przestrzegania Bożych przykazań, z których największe to przykazanie Miłości (2,2–11), oraz do życia zgodnie z powołaniem i godnością dzieci Bożych (2,29).

PARAKLET-RZECZNIK • Słuchając kolejnego fragmentu z jego Pierwszego Listu, zwróćmy uwagę, w jaki sposób Jan określa Jezusa Chrystusa. Nazywa go rzecznikiem oraz ofiarą przebłagalną • Na szczególną uwagę zasługuje słowo rzecznik, bo to tłumaczenie greckiego terminu Paraklet, tego samego, którym w Ewangelii św. Jan nazywa… Ducha Świętego.

Słowa Ewangelii wg św. Łukasza

(Łk 24,35-48)

Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: Pokój wam! Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam. Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: Macie tu coś do jedzenia? Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i jadł wobec nich. Potem rzekł do nich: To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach. Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma, i rzekł do nich: Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego.

Oto Słowo Pańskie.

•

EWANGELIA

Świadkowie • Łk 24,35-48

Uczniowie, po spotkaniu Nieznajomego w drodze do Emaus i rozpoznaniu podczas łamania chleba, że to Zmartwychwstały, wracają do Jerozolimy. On znów się ukazuje.

EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80 r. KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE: Jerozolima • CZAS: ok. 33 r. • BOHATEROWIE: Jezus i uczniowie

HISTORIA ZMARTWYCHWSTAŁEGO • Charakterystycznym dla trzeciej niedzieli wielkanocnej roku A i B jest fakt, że zawsze wtedy słuchamy Ewangelii św. Łukasza opisującej spotkanie uczniów z Jezusem w drodze do Emaus • W dwudziestym czwartym rozdziale swojej Ewangelii Łukasz skupia się na historii Zmartwychwstałego. U Łukasza Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie dokonują się podczas jednego – długiego, najdłuższego w historii dnia Pana. Ewangelista opisuje najpierw orędzie, jakie aniołowie ogłaszają kobietom przy pustym grobie (24,1–11), i Piotra, który niczego tam nie odkrywa (24,12) • Wśród uczniów dominuje postawa zamknięcia i niewiary wobec tego, co ogłaszają kobiety • Wszystko zaczyna się zmieniać, kiedy sam Zmartwychwstały staje na drodze apostołów.

W DRODZE DO EMAUS • Najpierw Jezus objawia się dwóm uczniom uciekającym do Emaus. Następnie przychodzi do swoich zamkniętych w Wieczerniku. Łukasz podkreśla, że uczniowie poznają Go przy łamaniu chleba. Jezus przekonuje ich do tego, że naprawdę żyje (Pierwsza część W drodze do Emaus – ? Jutro Niedziela, TRZECI NIEDZIELA WIELKANOCNA, ROK A, EWANGELIA).

JEZUS ZASKAKUJE • Usłyszymy drugą część relacji św. Łukasza o spotkaniu uczniów z Jezusem w drodze do Emaus. Uczniowie wciąż rozprawiają o tym, co wydarzyło się w drodze do Emaus • Jezus zaskakuje ich podczas rozmowy. Widząc ich przerażenie i niedowierzanie, zaprasza, aby dotknęli Jego ciała i podali Mu coś do jedzenia. Najpierw przekonuje ich, że nie jest zjawą, po czym tłumaczy im Pisma i oświeca ich umysły, żeby zrozumieli, że Mesjasz musiał cierpieć i zmartwychwstać • Na koniec zapowiada, że Ewangelia o Nim ma być głoszona wszystkim narodom, a apostołowie będą jej świadkami.

Szersza analiza czytań, psalmu oraz Ewangelii dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.