2018-04-14

Jutro Niedziela – III Wielkanocna B

Apostołowie stali się Rzecznikami swojego Mistrza. Jezus stał się Rzecznikiem nas wszystkich wobec Ojca

ks. Marcin
Kowalski

zobacz artykuly tego autora >

Spotykając się z apostołami, Jezus zdaje się mówić do nich: wyluzujcie, już Zmartwychwstałem, wypełniły się wszystkie pisma, których kompletnie wcześniej nie rozumieliście. Przeczytajcie jeszcze raz. Tak miało być. Zobaczcie mnie, teraz Jestem już między Wami, możecie być spokojni, macie tu coś do jedzenia…?

Zadanie dla apostołów stało się jasne: mają zostać Rzecznikami swojego Mistrza. On sam stał się Rzecznikiem nas wszystkich wobec Ojca. Aby jednak liczyć na wstawiennictwo Jezusa, potrzeba prawdziwej więzi z Nim. Jeżeli ktoś mówi: znam Go, a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.

Apostołowie dobrze wypełnili swoje zadanie. Wszyscy usłyszeliśmy o Jezusie Chrystusie, wszyscy poznaliśmy prawdę o Nim. Wiemy, że nasze grzechy zostały zgładzone. Jeśli zachowujemy przykazania, jeśli naprawdę kochamy całym sercem Jezusa, możemy spokojnie zasypiać, kiedy się położymy, bo Pan, nas wysłucha, kiedy będziemy Go wzywać.

Mamy przecież swojego Rzecznika w Niebie.

PUNKT WYJŚCIA

III NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO · Rok B · KOLEKTA · Modlimy się, abyśmy ciesząc się z odzyskanej godności przybranych dzieci Bożych, z ufnością oczekiwali chwalebnego dnia zmartwychwstania • KOLOR: biały • CZYTANIA: Dzieje Apostolskie 3,13-15.17-19 • Psalm 4,2.4-9 • Pierwszy List św. Jana Apostoła 1 J 2,1-5a • Ewangelia według św. Łukasza 24,35-48

• CHMURA SŁÓW •

Jutro Niedziela - III Wielkanocna B

Czytanie z Dziejów Apostolskich

(Dz 3,13-15.17-19)

Bóg naszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, wsławił Sługę swego, Jezusa, wy jednak wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go uwolnić. Zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, a wyprosiliście ułaskawienie dla zabójcy. Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami. Lecz teraz wiem, bracia, że działaliście w nieświadomości, tak samo jak zwierzchnicy wasi. A Bóg w ten sposób spełnił to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego Mesjasz będzie cierpiał. Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone.

Oto Słowo Boże

[01][02]

•

PIERWSZE CZYTANIE

Dawca życia • Dz 3,13-15.17-19

KSIĘGA: Dzieje Apostolskie • AUTOR: Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80 r.

KATEGORIA: opowiadanie

O KSIĘDZE • Dzieje Apostolskie opisują rozwój i wzrost młodego Kościoła. Rodzi się on ze śmierci i zmartwychwstania Chrystusa oraz zesłania Ducha Świętego • Pierwszych dwanaście rozdziałów poświęconych jest historii Kościoła w Jerozolimie oraz misji Piotra. Widać w nich już, jak Dobra Nowina stopniowo przekracza granice Izraela, wychodząc ku poganom • Od rozdziału trzynastego uwaga Łukasza skupia się na św. Pawle, który staje się ewangelizatorem świata pogańskiego. Jego pobyt w Rzymie przed męczeńską śmiercią i głoszenie Ewangelii wszystkim narodom to ostatni obraz, z jakim Łukasz pozostawia nas w lekturze Dziejów Apostolskich.

KONTEKST • W trzecim rozdziale Dziejów Apostolskich Piotr w imię Jezusa Zmartwychwstałego dokonuje cudu – uzdrawia chromego od urodzenia (3,1-11). Dzieje się to w świątyni • Wokół Piotra i Jana błyskawicznie gromadzi się tłum ludzi zadziwionych tym, co widzą • chory skacze, głośno wielbiąc Boga, i nie chce opuścić apostołów • To staje się okazją do wygłoszenia kerygmatu, którego sercem jest śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, zapowiedziane przez proroków i będące spełnieniem zapowiedzi danych Abrahamowi.

ZANIM USŁYSZYSZ • W dzisiejszym pierwszym czytaniu słyszymy tylko fragment kerygmatu Piotra z Dz 3,12-26 • Apostoł podkreśla, że śmierć Jezusa to wynik zatwardziałego serca Izraela, który zaparł się Sługi Boga i sprawiedliwego, gdy wypraszał ułaskawienie dla zabójcy, Barabasza. Bóg jednak stanął po stronie Jezusa i wskrzesił Go z martwych • Piotr stwierdza, że lud działał w nieświadomości, wypełnił w ten sposób zapowiedzi proroków o cierpiącym Mesjaszu. Ostatecznie jednak ciąży na nich wina, którą zmazać mogą tylko pokuta i nawrócenie, czyli przyjęcie Dobrej Nowiny o Chrystusie.

TRANSLATOR

• Wsławił Sługę swego, Jezusa. W kerygmacie Piotra pojawia się słowo pais, które może także oznaczać dziecko, młodzieńca, chłopca, potomka (syna lub córkę) lub kogoś absolutnie oddanego i posłusznego, czyli sługę. Mówiąc o Jezusie, Piotr ma zapewne na myśli jego szczególną relację z Ojcem, lecz w kontekście mowy świątynnej wybrzmiewa szczególnie nawiązanie do Sługi Jahwe, nazwanym pais w Iz 52,13. W Jezusie wywyższonym przez Ojca spełniają się przepowiednie prorockie o cierpiącym i wywyższonym Słudze.

• Wydaliście Go i zaparliście się Go. Paradidomi (‘wydać’) to słowo, którym sam Jezus zapowiadał swoją mękę. Drugie słowo, arneomai (‘zaprzeć się’) występuje przede wszystkim wówczas, gdy wspomina się o Piotrze zapierającym się Mistrza (Mt 26,70.72; Mk 14,68; Łk 22,57). Piotr mówi tu także o swoim doświadczeniu.

• Zabiliście Dawcę życia. Dawca (gr. archegos) znaczy dosłownie ‘książę, rządzący, władca’, ‘ktoś obdarzony wyjątkową pozycją’. Piotr mówi o Jezusie Zmartwychwstałym, który panuje nad wszystkimi stworzeniami (Dz 5,31). Równocześnie słowo to podkreśla pierwszeństwo, rolę, jaką odgrywa jakaś osoba, gdy daje początek historii (1 Mch 10,47; Mi 1,13), kładzie fundamenty, rozpoczyna jakieś dzieło (Hbr 2,10). Chrystus Zmartwychwstały to Pan wszelkiego stworzenia i dawca nowego życia, sprawca zbawienia i architekt nowego świata, który wyłania się z jego historii.

• Działaliście w nieświadomości. To zapewne nawiązanie do sądu, który wydaje o swych oprawcach sam Ukrzyżowany: Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią (Łk 23,34). Agnoia (‘nieświadomość’) oznacza brak koniecznych informacji, ignorancję, brak rozeznania, które owocują grzesznym postępowaniem. Izrael i poganie nie rozpoznali w Chrystusie Mesjasza, jednak tylko do pewnego stopnia jest to okoliczność łagodząca. Bóg objawił wszystkim swojego Syna, zatem odrzucenie Go to także decyzja wypływająca z zaślepienia i zatwardziałości serca. W Biblii agnoia jest także traktowana jako synonim grzechu (Syr 23,3), stan, do którego człowiek doprowadza się przez odrzucanie Słowa Bożego. Dlatego właśnie Piotr ostatecznie kieruje do słuchaczy wezwanie: Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone.

CYTATY

Miłosierne zrozumienie dla grzeszników: teraz wiem, bracia, że działaliście w nieświadomości, tak samo jak zwierzchnicy wasi

Szansa na nowe życie: Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone.

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst psalmu

(Ps 4,2.4-9)

REFREN: Wznieś ponad nami światłość Twoją, Panie.

Kiedy Cię wzywam, odpowiedz mi, Boże

który wymierzasz mi sprawiedliwość.

Tyś mnie wydźwignął z utrapienia,

zmiłuj się nade mną i wysłuchaj moją modlitwę.

Wiedzcie, że godnym podziwu czyni Pan swego wiernego,

Pan mnie wysłucha, gdy będę Go wzywał.

Spokojnie zasypiam, kiedy się położę,

bo tylko Ty jeden, Panie, pozwalasz mi żyć bezpiecznie.

[01][02]

•

PSALM

Pan mnie wysłucha • Ps 4, 2.4-9

PSALM 4 • AUTOR: lewita • CZAS POWSTANIA: czasy powygnaniowe, po 586 r. przed Chr.

O PSALMIE • Psalm 4 należy do gatunku indywidualnej modlitwy błagalnej (tefillah). W klasycznej formie składają się na nią: wprowadzenie, w którym wierzący wzywa Boga; korpus, w którym opisuje doświadczenie nieszczęścia lub próby; konkluzja, w której wybrzmiewa pewność wierzącego, że zostanie wysłuchany. Modlitwy błagalne były częścią rytuału wielkich dni postu i pokuty, obchodzonych przez całą wspólnotę Izraela. Wyznawano wtedy grzechy i błagano o pomoc w sytuacji zagrażających ludowi nieszczęść, takich jak: wojna, przegrana bitwa, głód, susza, epidemia. Towarzyszyły także jednostkom zmagającym się z chorobą, prześladowaniem ze strony wrogów, czy cierpieniem będącym efektem grzechu.

ZANIM USŁYSZYSZ • Fragment psalmu, który usłyszymy, o tyle odbiega od klasycznej modlitwy błagalnej, o ile brak w nim opisu nieszczęść spotykających wierzącego. Prawdopodobnie są nimi jego wrogowie, ich oskarżenia i knowania. Modlący się prosi o wymierzenie mu sprawiedliwości i wysłuchanie jego modlitwy. Powołuje się na dobroć Boga, której doświadczył już w swoim życiu, i Jemu ufnie powierza swoją sprawę. Pewność, że zostanie wysłuchany, sprawia, że spokojnie zasypia pośród przeciwności i problemów. Jego Bóg pozwala mu żyć bezpiecznie.

CYTATY

Psalmista o ukojeniu w Panu: Spokojnie zasypiam, kiedy się położę, bo tylko Ty jeden, Panie, pozwalasz mi żyć bezpiecznie.

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst II czytania

Czytanie z I listu św. Jana Apostoła

(1 J 2,1-5a)

Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca - Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata. Po tym zaś poznajemy, że Go znamy, jeżeli zachowujemy Jego przykazania. Kto mówi: Znam Go, a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.

Oto Słowo Boże

[01][02]

•

DRUGIE CZYTANIE

Zerwać z grzechem • 1 J 2,1-5a

Pierwszy List św. Jana • NADAWCA: św. Jan • SKĄD: Efez • DATA: koniec I w. • ADRESACI: kościoły w Azji Mniejszej

O KSIĘDZE • Celem pisma skierowanego do chrześcijan w Azji Mniejszej jest walka z szerzącymi się herezjami i podziałami w młodych wspólnotach chrześcijańskich • Autor, używając stylu i pojęć właściwych dla czwartej Ewangelii, mówi o Bogu jako światłości, która pociąga do życia w świetle, wystrzegania się wpływu świata i fałszywych nauczycieli (Jan nazywa ich antychrystami – 1 J 2,22) • Życie dzieci Bożych to nie tylko unikanie grzechu, lecz przede wszystkim praktykowanie najważniejszego przykazania miłości (1 J 3,18). To tu właśnie pojawia się najkrótsza i najbardziej wymowna definicja Boga: “Bóg jest miłością” (1 J 4,16).

KONTEKST • W drugim rozdziale swojego listu Jan przede wszystkim wzywa wspólnotę do • zerwania z grzechem (2,1-2) • wystrzegania się miłości tego świata (2,12-17) • stronienia od nauczycieli fałszu, czyli tych, którzy nie uznają w Jezusie Mesjasza Syna Bożego (2,18-28) • Apostoł zachęca swoje duchowe dzieci do przestrzegania Bożych przykazań, z których największe to przykazanie Miłości (2,2-11), oraz życia zgodnie z powołaniem i godnością dzieci Bożych (2,29).

ZANIM USŁYSZYSZ • W dzisiejszym drugim czytaniu apostoł rozpoczyna od wezwania, by zerwać z grzechem, czyli wyrzec się grzesznego sposobu życia. Wówczas, nawet jeśli zgrzeszymy, możemy liczyć na wstawiennictwo Jezusa, Rzecznika u Ojca, Sprawiedliwego, którego ofiara zmazuje grzechy nie tylko chrześcijan, lecz całego świata. Aby jednak móc liczyć na moc Krwi i wstawiennictwa Jezusa, potrzeba żywej więzi z Nim, której znakiem jest według Jana zachowywanie przykazań. Po tym poznajemy, że znamy Pana, i dzięki temu miłość Boża trwa w nas.

TRANSLATOR

• Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca – Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. Dla opisania misji Jezusa Jan używa słowa parakletos, tego samego, którego używa się w czwartej Ewangelii w stosunku do Ducha Świętego. Duch, Paraklet, ma być z uczniami, przypominać im słowa Jezusa, prowadzić ich do pełni Prawdy, czyli do pełnego odkrycia tajemnicy osoby Chrystusa i Jego Ewangelii (J 14,16.26; 15,26; 16,7). Funkcję Ducha Parakleta precyzuje się czasem we współczesnych przekładach, wskazując na jego rolę Pomocnika lub Pocieszyciela. Tego, który pomaga uczniom zgłębiać objawienie Syna i sprawia, że doświadczają bliskości Mistrza, nie czują się osieroceni po Jego odejściu.

JESZCZE O DRUGIM CZYTANIU

• Misja Jezusa Parakleta. W języku greckim słowo to określa osobę przybywającą na pomoc, stąd ojcowie i pisarze łacińscy oddawali je przez advocatus. W procesie przed trybunałem Bożym Syn działa jako mediator, rzecznik – ten, który wstawia się za nami, wypraszając Boże miłosierdzie. To jego szczególna misja na sądzie ostatecznym. Przyznając się do nas przed Ojcem, Jezus przekreśla nasz wyrok potępienia. Aby się jednak do nas przyznał, przypomina św. Jan, trzeba najpierw przyznać się do Niego; trzeba mieć w sobie jego miłość, wypełniać przykazania.

• Zmartwychwstały Jezus Paraklet, zasiadając po prawicy Ojca, na sądzie przemawiać będzie na naszą korzyść. Będąc jeszcze na ziemi, dla swoich uczniów stał się Parakletem doradcą, pomocnikiem, Jego Słowo pomagało im w drodze do Ojca. Duch Święty ma za zadanie po prostu kontynuować ziemską misję Jezusa Parakleta. Duch dziś przypomina nam Słowo Pana i uczy żyć jego Przykazaniem Miłości, abyśmy w chwili sądu znaleźli w Jezusie naszego Adwokata.

TWEETY ŚW. JANA

Prośba św. Jana: Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli.

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst Ewangelii

Słowa Ewangelii wg św. Łukasza

(Łk 24,35-48)

Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: Pokój wam! Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam. Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: Macie tu coś do jedzenia? Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i jadł wobec nich. Potem rzekł do nich: To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach. Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma, i rzekł do nich: Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego.

Oto Słowo Pańskie

[01][02]

•

EWANGELIA

Świadkowie • Łk 24,35-48

EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 60-70 r. KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE: Jerozolima • CZAS: ok. 33 r. • BOHATEROWIE: Jezus i uczniowie

O KSIĘDZE • O autorze trzeciej Ewangelii wiemy stosunkowo dużo. Wedle najstarszych tradycji, mających potwierdzenie w Dziejach Apostolskich, św. Łukasz był towarzyszem św. Pawła i spisał głoszoną przez niego Dobrą Nowinę. Pochodził z Antiochii Syryjskiej, z wykształcenia był lekarzem (4,14) • Łukasz, na wzór Apostoła Pawła, przygotowuje ludzi do podjęcia zadania głoszenia Chrystusa tym, którzy Go jeszcze nie znają. Ewangelia stanowi pewną całość wraz z Dziejami Apostolskimi, także spisanymi przez Łukasza. W Ewangelii Łukasza można wyróżnić kilka części: • ewangelię dzieciństwa (1,5-2,52) • ewangelię cudów i przypowieści w Galilei (4,14-9,50) • wypełnioną nauczaniem podróż do Jerozolimy (9,51-19,28) • nauczanie o charakterze eschatologicznym w Jerozolimie (19,29-21,38) • ewangelię Męki i Zmartwychwstania, zakończoną wezwaniem do głoszenia (22,1-24,53).

KONTEKST • W dwudziestym czwartym rozdziale swojej Ewangelii Łukasz skupia się na historii Zmartwychwstałego • Opisuje najpierw orędzie, jakie aniołowie ogłaszają kobietom przy pustym grobie (24,1-11), i Piotra, który niczego tam nie odkrywa (24,12) • Wśród uczniów dominuje postawa zamknięcia i niewiary wobec tego, co ogłaszają kobiety • Wszystko zaczyna się zmieniać, kiedy sam Zmartwychwstały staje na drodze apostołów • Najpierw objawia się dwóm uczniom uciekającym do Emaus (24,13-35). Następnie przychodzi do swoich zamkniętych w Wieczerniku, przekonuje ich do tego, że naprawdę żyje (24,44.36-43), każe oczekiwać na dar Ducha (24,44-49) i wstępuje do Ojca (24,50-53) • U Łukasza Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie dokonują się podczas jednego – długiego, najdłuższego w historii dnia Pana.

ZANIM USŁYSZYSZ • W dzisiejszej Ewangelii widzimy uczniów, którzy wciąż rozprawiają o tym, co wydarzyło się w drodze do Emaus • Jezus zaskakuje ich podczas rozmowy. Widząc ich przerażenie i niedowierzanie, zaprasza, aby dotknęli Jego ciała i podali Mu coś do jedzenia. Najpierw przekonuje ich, że nie jest zjawą, po czym tłumaczy im Pisma i oświeca ich umysły, żeby zrozumieli, że Mesjasz musiał cierpieć i zmartwychwstać • Na koniec zapowiada, że Ewangelia o Nim ma być głoszona wszystkim narodom, a apostołowie będą jej świadkami.

JESZCZE O EWANGELII

Świadectwo Pisma pojawia się w każdej Ewangelii o Zmartwychwstałym. Bez nich niemożliwe jest odkrycie i zrozumienie prawdy, że On żyje, a wszystko, co wydarzyło się w Jego historii, jest częścią Bożego planu. Sam Zmartwychwstały wskazuje na Mojżesza, Proroków i Psalmy jako świadków jego śmierci i zmartwychwstania. Jakie konkretne Pisma ma na myśli Jezus?

• Tora: Z Pięcioksięgu Jezus może cytować słowa Mojżesza zapowiadające posłanie proroka podobnego do niego: Pan, Bóg twój, wzbudzi ci proroka spośród braci twoich, podobnego do mnie. Jego będziesz słuchał (Pwt 18,15). Zapowiedziany prorok ma być pośrednikiem między Bogiem a ludźmi.

• Prorocy: Być może Jezus wyjaśniał uczniom Izajaszowe Pieśni Sługi Jahwe, którego cierpienie gładzi grzechy ludu i który zostaje po swej śmierci wywyższony przez Boga (42,1-4; 49,1-6; 50,4-9; 52,13–53,12). W świetle tej postaci Jezus odczytuje swoją misję jeszcze podczas swego ziemskiego życia (Mt 20,28; Mk 10,45). Do Pieśni Sługi Jahwe czyni aluzję Piotr w dzisiejszym pierwszym czytaniu (Dz 3,13). Powołuje się na nie także Filip w katechezie, którą wygłasza etiopskiemu dworzaninowi (Dz 8,27-35). To być może efekt katechezy Jezusa. Do trzech dni pobytu Jezusa w grobie nawiązywać mogą Księga Jonasza (trzydniowy pobyt Jonasza we wnętrzu ryby, por. Mt 12,40; Łk 11,30) oraz Ozeasz 6,2: Po dwu dniach przywróci nam życie, a dnia trzeciego nas dźwignie i żyć będziemy w Jego obecności.

• Psalmy: sam Jezus modli się na krzyżu słowami Ps 22: Boże mój, Boże mój czemuś mnie opuścił. Inny psalm, który pojawia się w katechezie apostolskiej, to Ps 16,10: bo nie pozostawisz mojej duszy w Szeolu i nie dozwolisz, by wierny Tobie zaznał grobu (Dz 2,27).

TRANSLATOR

• Pokój wam. Dar Pokoju (gr. eirene) to pierwszy dar, który Zmartwychwstały przynosi swoim uczniom. Dla wierzących Żydów oznaczał on błogosławieństwo doczesne, dobrobyt i wolność od nieprzyjaciół. Wierzący pojmowali go także jako sumę dobrodziejstw, których wierzący doświadczy w nowym życiu, po śmierci. Dla uczniów Chrystusa Pokój Zmartwychwstałego oznacza jeszcze dwie ważne rzeczy. Po pierwsze, to stan przyjaźni i trwała relacja miłości, jaka zawiązuje się pomiędzy Bogiem i człowiekiem, których do tej pory rozdzielał grzech (2 Kor 5,18; Kol 1,22). Po drugie, Pokój to stan goszczący w sercach uczniów, to pewność, że Zmartwychwstały żyje. Nie muszą się już lękać o swoje życie i przyszłość, nie są także zdani na czysto ludzkie świadectwa o Nim.

• Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Duch (gr. pneuma), świetlista postać pozbawiona ciała, nie jest jeszcze dowodem na życie i zbawienie po śmierci. Według Starego Testamentu w Szeolu człowiek pędził smutne życie na wpół umarłego ducha. Wierzący oczekiwali zmartwychwstania ciała, które jednak miało nastąpić dopiero na sądzie ostatecznym. Chrystus ukazuje się swoim w roli Pierwszego Zmartwychwstałego, który zapowiada ostateczne zbawienie dla wszystkich, którzy w Niego uwierzą (1 Kor 15,20).

• Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma. Dosłownie otworzył na oścież (dianoigo) ich umysły, jak otwiera się okna czy drzwi domu. W sposób metaforyczny opisuje się tym słowem nowe narodziny, otwarcie łona matki (Łk 2,23). W umysłach uczniów otwartych przez Pana rodzi się Prawda o Zmartwychwstałym.

• Wy jesteście świadkami tego. Martys to kwalifikowany świadek, który bierze udział w procesie. Od jego słowa zależy obrót sprawy. Od tego rzeczownika pochodzi łac. martyr, męczennik, ten który daje świadectwo nawet za cenę własnego życia.

CYTATY

Jezus o tym, że zmartwychwstał prawdziwie: Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam.

1/5

Chrystus w Wieczerniku, James Tissot, 1886 a 1894 r., Brooklyn Museum, USA

2/5

Światłość świata, William Holman Huntm, 1853-54 r., Keble College, Wielka Brytania

3/5

Dysputa o Najświętszym Sakramencie, Rafael Santi, 1508-1509 r., Stanza Watykańska

4/5

Głowa Chrystusa, El Greco, 1579 - 1586 r., McNay Art Museum, USA

5/5

Chrystus, Bertel Thorvaldsen, ukończony w 1838 r., Katedra Marii Panny w Kopenhadze, Dania

poprzednie

następne

ks. Marcin Kowalski

prezbiter diecezji kieleckiej, doktor nauk biblijnych, doktorat obronił na Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, wykładowca Pisma Świętego w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach oraz w Lublinie, adiunkt przy katedrze Teologii Biblijnej i Proforystyki w Instytucie Nauk Biblijnych KUL, redaktor naczelny kwartalnika biblijnego The Biblical Annals, sekretarz Stowarzyszenia Biblistów Polskich III kadencji. Jego pasją naukową i duszpasterską jest Biblia, w szczególności listy św. Pawła. Moderator Dzieła Biblijnego, autor scenariuszy i prowadzący programy telewizyjne i radiowe, współpracownik Stacji 7 i współtwórca cyklu Jutro Niedziela.

Zobacz inne artykuły tego autora >

ks. Marcin
Kowalski

zobacz artykuly tego autora >

2018-04-6

Jutro Niedziela – II Wielkanocna B

Głoszenie Jezusa Zmartwychwstałego z mocą i miłosierdziem, zapewni nam Jego łaskę. Wiara, to nasze zwycięstwo!

ks. Marcin
Kowalski

zobacz artykuly tego autora >

PUNKT WYJŚCIA

II NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO · Rok B · Święto Miłosierdzia Bożego · Kończy obchody Oktawy Wielkiej Nocy · KOLEKTA · Będziemy prosić Boga, abyśmy zrozumieli wagę naszego chrztu, moc Ducha, którego otrzymaliśmy i wartość Krwi Pana, którą zostaliśmy odkupieni • KOLOR: biały • CZYTANIA: Dzieje Apostolskie 4,32-35 • Psalm 118,1.4.13-14.22.24 • Pierwszy List św. Jana Apostoła 5,1-6 • Ewangelia według św. Jana 20, 19-31

• CHMURA SŁÓW •

Jutro Niedziela - II Wielkanocna B

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst I czytania

Czytanie z Dziejów Apostolskich

(Dz 4,32-35)

Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę. Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze /uzyskane/ ze sprzedaży, i składali je u stóp Apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby.

Oto Słowo Boże

[01][02]

•

PIERWSZE CZYTANIE

Jeden duch • Dz 4,32-35

KSIĘGA: Dzieje Apostolskie • AUTOR: Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80 r.

KATEGORIA: opowiadanie

KONTEKST • Rozdział 4 Dziejów Apostolskich opisuje Kościół pierwszych chrześcijan • odważnie głoszący Ewangelię o Jezusie • i przyciągający nowe rzesze wierzących • To sprawia, że kapłani i saduceusze wtrącają ich do więzienia i wytaczają im proces. W trakcie procesu najwyższe autorytety religijne Izraela muszą się uznać za bezradne wobec mocy Słowa i Ducha, w jakim przemawia Piotr i jego towarzysze • Uwolnieni apostołowie wracają do swojej wspólnoty, w której zanoszą modlitwę o odwagę w głoszeniu Ewangelii o Zmartwychwstałym • W odpowiedzi na nią zstępuje Duch Święty. Kościół odważnie głoszący Ewangelię pośród prześladowań rozwija się otoczony Bożą opieką.

ZANIM USŁYSZYSZ • W dzisiejszym pierwszym czytaniu Łukasz opisuje wspólnotę pierwszych uczniów – żyjącą razem i dzielącą się dobrami • Ich pierwszą misją jest odważne głoszenie Dobrej Nowiny • W odpowiedzi na to Opatrzność Boża sprawia, że nie cierpią oni niedostatku, ponieważ zdarza się, że właściciele pól i dóbr sprzedają je i przyłączają się do wspólnoty • Jedną z takich osób jest wspomniany z imienia lewita z Cypru, Józef, który sprzedaje swą posiadłość rodzinną, a pieniądze składa u stóp apostołów. W pierwszym czytaniu widzimy, jak Miłosierdzie Boga troszczy się o tych, którzy w Jego ręce złożyli swoje życie.

JESZCZE O PIERWSZYM CZYTANIU

Wspólnota, którą opisuje Łukasz w pierwszych rozdziałach Dziejów Apostolskich, to ideał, ale nie utopia. To rzeczywisty obraz chrześcijan żyjących Nowym Życiem, pochodzącym od Zmartwychwstałego. W opisie tej wspólnoty uderza jedność oraz moc przepowiadanego Słowa:

• Jedno serce i jedna dusza wierzących, którzy rezygnują ze swoich dóbr, aby budować Kościół, przypominają jedno serce i jednego ducha Izraela, który wznosi Namiot Spotkania (Wj 35,21). Wypełniają się zapowiedzi proroków o nowym sercu i nowym duchu, którymi Bóg obdaruje swój lud, aby już więcej nie błądził (Ez 11,19; 18,31; 36,26). Dar, który miał przyjść przez potężną Bożą interwencję i przebaczenie udzielone na niespotykaną dotychczas skalę, przychodzi w Zmartwychwstałym. To on zabiera ludzkości serce z kamienia i daje nowe serce, serce przepełnione Bożym Duchem, czyni z niej Nowe Stworzenie (2 Kor 5,17). Jedność Kościoła to dar i oznaka życia obecnością Zmartwychwstałego.

• Wielkiej mocy (dynamis), z jaką apostołowie głoszą Zmartwychwstanie Pana, towarzyszy wielka łaska (charis). Zaspokaja ich potrzeby materialne, daje dobra, o które nie prosili. Kościół głoszący Zmartwychwstałego widzi nawrócenia na skalę znacznie większą niż te, których świadkami byli uczniowie ziemskiego Jezusa. Słowo Pana często natrafiało na mur obojętności okazywanej mu przez bogatych (Mt 19,22-23). Tym razem oni sami przynoszą swoje dobra i składają je u stóp apostołów. Mocą Kościoła jest Ewangelia o Jezusie Zmartwychwstałym. To ona przyciąga rzesze nowych uczniów.

CYTATY

O współpracy uczniów z Panem Bogiem: Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst psalmu

(Ps 118,1.4.13-14.22.24)

REFREN: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.

Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo Jego łaska trwa na wieki. Niech bojący się Pana głoszą: „Jego łaska na wieki”.

Uderzono mnie i pchnięto, bym upadł, lecz Pan mnie podtrzymał. Pan moją mocą i pieśnią, On stał się moim Zbawcą.

Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym. Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.

[01][02]

•

PSALM

Jego łaska na wieki • Ps 118, 1. 4. 13-14. 22. 24

PSALM • AUTOR: lewita • CZAS POWSTANIA: czasy powygnaniowe, po 586 r. przed Chr.

O PSALMIE • Psalm 118 należy do gatunku dziękczynienia indywidualnego. To modlitwa człowieka, który patrząc na swoje życie, przeżyte próby i cierpienia, wzywa zgromadzenie Izraela i wszystkich wierzących do oddania chwały Panu • Ze względu na regularną, rytmiczną strukturę psalm ten mógł być recytowany w świątyni jerozolimskiej w formie: głos prowadzącego – dziękujcie Panu bo jest dobry, odpowiedź chóru – bo jego łaska trwa na wieki.

ZANIM USŁYSZYSZ • Pierwsze cztery wersy to wezwanie do dziękczynienia. Wersety 5-18 opisują cierpienia i zbawienie, którego doświadczył modlący się człowiek • Kolejne, do w. 28, to opis radosnego świętowania ocalenia, które wierzącemu przyniósł Pan • Bramy sprawiedliwości, przez które wchodzi, to bramy świątyni; w nich ogłasza się sprawiedliwość Boga Zbawcy i ufającego mu Izraelity • On sam porównuje się do kamienia odrzuconego przez budujących, który w planie Bożym stał się głowicą węgła, kamieniem spajającym budowlę • Psalm odśpiewany w dzień Zmartwychwstania Pana każe nam zanieść do Niego pieśń ocalonego sprawiedliwego • Chrystus, wychodząc z grobu, śpiewa hymn dziękczynienia dla swego Ojca i zaprasza, abyśmy przyłączyli się do Jego pieśni zwycięstwa.

CYTATY

Psalmista o skale, na której odbudowuje się Kościół: Kamień odrzucony przez budujących, stał się kamieniem węgielnym.

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst II czytania

Czytanie z I Listu św. Jana Apostoła

(1 J 5,1-6)

Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził, i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, który życie od Niego otrzymał. Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie. Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara. A kto zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym? Jezus Chrystus jest tym, który przyszedł przez wodę i krew, i Ducha, nie tylko w wodzie, lecz w wodzie i we krwi. Duch daje świadectwo, bo jest prawdą.

Oto Słowo Boże

[01][02]

•

DRUGIE CZYTANIE

Zwycięska wiara • 1 J 5,1-6

Pierwszy List św. Jana • NADAWCA: św. Jan • SKĄD: Efez • DATA: koniec I w. • ADRESACI: kościoły w Azji Mniejszej

O KSIĘDZE • Autorem 1 Listu św. Jana jest według tradycji Jan Ewangelista. W pierwszych wersach listu mówi on sam o sobie jako o naocznym świadku nauczania Chrystusa (1,1-4). Celem pisma skierowanego do chrześcijan w Azji Mniejszej jest walka z szerzącymi się herezjami i podziałami w młodych wspólnotach chrześcijańskich (np. doketyzm głoszący pozorne człowieczeństwo Chrystusa, czy przeczący bóstwu Jezusa Kerynt). Autor, używając stylu i pojęć właściwych dla czwartej Ewangelii, mówi o Bogu jako światłości, która pociąga do życia w świetle, wystrzegania się wpływu świata i fałszywych nauczycieli (Jan nazywa ich antychrystami – 1 J 2,22). Życie dzieci Bożych to nie tylko unikanie grzechu, lecz przede wszystkim praktykowanie najważniejszego przykazania miłości (1 J 3,18). To tu właśnie pojawia się najkrótsza i najbardziej wymowna definicja Boga: “Bóg jest miłością” (1 J 4,16).

KONTEKST • W piątym, ostatnim rozdziale listu autor nawiązuje do najważniejszego tematu – miłości chrześcijańskiej, która jest znakiem przynależności do Boga i ma w Nim swoje źródło (5,1-3) • W tym samym kluczu mówi o wierze jako pochodzącej z wysoka sile, którą chrześcijanin zwycięża ten świat. Treścią wiary dającej życie jest Jezus, prawdziwy człowiek i Syn Boży (5,4-12) • W ostatnich słowach listu Jan wzywa do modlitwy za grzeszników i strzeżenia się grzechu, Złego oraz fałszywych bogów, czyli ludzkich wizji Mesjasza (5,14-21).

ZANIM USŁYSZYSZ • W drugim czytaniu Jan Apostoł podaje trzy kryteria przynależności do Boga: wiara w Jezusa Mesjasza, ukochanie Jezusa oraz wypełnianie Bożych przykazań • Kto wierzy w Jezusa Syna Bożego jest dzieckiem Boga i swoją wiarą zwycięża świat • W ostatnim wersie Jan opisuje Chrystusa przychodzącego przez wodę, krew i Ducha.

JESZCZE O DRUGIM CZYTANIU

Pod koniec swego listu Jan pisze o wierze zwycięskiej, która jest w stanie zwyciężyć świat (kosmos) – świat, który nie przyjmując Jezusa, Bożej światłości, wciąż tkwi w mroku i grzechu. Choć kosmos to także świat ukochany przez Boga, tu symbolizuje on siły wrogie zbawieniu. Chrześcijanin zwycięża je, gdy wierzy w Chrystusa – prawdziwego człowieka i Syna Bożego. Jan opisuje Go jako przychodzącego przez wodę, krew i Ducha. Co oznaczają te obrazy?

• Woda to nawiązanie do chrztu. Podczas chrztu w Jordanie Bóg objawił światu swojego Jednorodzonego Syna i swoją szczególną relację z Nim. Dziś Chrystus, Syn Boży przychodzi do nas przez chrzest, włączając nas w życie Boga, dając nam udział w swoim jedynym synostwie.

• Krew to symbol męki Pana. Objawia ona zarówno człowieczeństwo Jezusa posłusznego aż po Krzyż, jak i Jego boską moc. Tylko Boża krew obmywa grzechy świata, dotyka i odnawia życie wierzącego. Woda i Krew wypływające z przebitego boku Jezusa to świadectwo Jego prawdziwej śmierci (J 19,37).

• Woda i Krew to jednak, jak pisze Jan, zbyt mało, żeby uwierzyć w Jezusa, Syna Bożego. Jego chrzest i śmierć na krzyżu mogą zostać zinterpretowane jako znaki zmagania obecnego w życiu niezwykłego, lecz jednak człowieka. Tym, który przychodzi z pomocą, dając pełne świadectwo o Jezusie, jest Duch. To On zapewnia, że Ten, w którego uwierzyliśmy, jest prawdziwym Bogiem. Duch prowadzi do pełni wiary i do pełni Prawdy (J 16,13).

CYTATY

Odpowiedź Jana, skąd pochodzi nasza wiara: Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara.

Tak jak Jezus: Duch daje świadectwo, bo jest prawdą.

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst Ewangelii

Słowa Ewangelii według św. Jana

(J 20,19-31)

Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: Widzieliśmy Pana! Ale on rzekł do nich: Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz /domu/ i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: Pokój wam! Następnie rzekł do Tomasza: Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż /ją/ do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym. Tomasz Mu odpowiedział: Pan mój i Bóg mój! Powiedział mu Jezus: Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej książce, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego.

Oto Słowo Pańskie

[01][02]

•

EWANGELIA

Miłosierny/Miłosierni • J 20,19-31

EWANGELISTA: św. Jan • CZAS POWSTANIA: ok. 90 r. KATEGORIA: wydarzenie

MIEJSCE: Jerozolima • CZAS: ok. 33 r. • BOHATEROWIE: Jezus, Tomasz, inni uczniowie

O KSIĘDZE • Najmłodsza z Ewangelii została napisana przez Jana, a następnie zredagowana przez jego uczniów ok. 90 r. • Księga zdecydowanie różni się od pozostałych Ewangelii • Jezus, opisując swoją misję, używa formuły JA JESTEM, a to nawiązuje do objawienia Boga w Księdze Wyjścia (patrz 3,14). Ewangelię św. Jana dzieli się na • Księgę Znaków (rozdziały 1-12, Ewangelista mówi nie o cudach, lecz siedmiu znakach objawiających misterium Pana) oraz • Księgę Krzyża, który dla Jana jest najważniejszym znakiem Mesjasza (rozdziały 13-20).

KONTEKST • Ewangelista Jan w rozdziale 20 i 21 opisuje Zmartwychwstałego, który ukazuje się swoim uczniom • Pierwszą, który ujrzy Pana będzie Maria Magdalena • Następnie Jezus ukazuje się jedenastu zamkniętym w Wieczerniku • Przy tej okazji tylko Jan opisuje spotkanie Zmartwychwstałego z niewiernym Tomaszem • Wreszcie ostatnim akordem spotkań ze Zmartwychwstałym jest rozdział 21, gdzie Jezus nad Jeziorem Genezaret spotyka Piotra, Natanaela oraz synów Zebedeusza wraz z innymi uczniami • Zmartwychwstały Jezus zbiera ponownie swoich uczniów tam, gdzie ich powołał – do Galilei.

ZANIM USŁYSZYSZ • Dzisiejsza Ewangelia to ciąg dalszy spotkań Zmartwychwstałego ze swoimi uczniami, opisywanych w rozdziale 20 Ewangelii Jana. W pierwszy dzień tygodnia Pan przybywa do apostołów zamkniętych w Wieczerniku, przekazuje im dar pokoju i Ducha na odpuszczenie grzechów • Jak dowiadujemy się w drugiej odsłonie, pomiędzy uczniami nie było Tomasza. Ma on problem z przyjęciem świadectwa swoich braci i chce się osobiście przekonać o fakcie zmartwychwstania • W trzeciej scenie widzimy Tomasza przybywającego do Wieczernika razem z innymi. Jezus skupia na nim całą swą uwagę, zaprasza go do dotknięcia Jego ran i do wiary • Historia kończy się wyznaniem wiary Tomasza oraz błogosławieństwem, które Jezus kieruje ku wszystkim tym, którzy nie oglądając Mesjasza, uwierzą w Niego.

JESZCZE O EWANGELII

Trzy wątpliwości Tomasza

Mimo tego, że Tomasz oddał życie za Pana i stał się według tradycji ewangelizatorem Indii, wciąż jeszcze nazywamy go niewiernym. To ze względu na zasadnicze wątpliwości, które pozwolił sobie wyrazić:

• Po pierwsze zwątpił w to, że historia Jezusa po Jego ukrzyżowaniu będzie miała jeszcze jakąkolwiek kontynuację. W tym nie różnił się od innych apostołów.

• Po drugie zwątpił w sens wspólnego spędzania czasu (w języku biblijnym trwania) z innymi uczniami Jezusa. Musieli sprawiać fatalne wrażenie: wylęknieni i zamknięci z obawy przed Żydami w czterech ścianach Wieczernika. Po co wzajemnie karmić się swoim lękiem? Po co Tomaszowi taka wspólnota? – tu także łatwo go zrozumieć.

• Po trzecie wreszcie, kiedy apostołowie ujrzeli Pana i podzielili się tym z Tomaszem, ten wyraził ostateczną wątpliwość co do ich zdrowych zmysłów i wiarygodnego świadectwa. Czy naprawdę oglądali na własne oczy Jezusa? A może to efekt zbiorowej halucynacji zapłakanych ludzi zamkniętych razem, którzy marzyli o tym, żeby ich los się odwrócił? Jeśli ja sam nie zobaczę, nie uwierzę – rzuca im na odchodne Tomasz.

CZY WIESZ, ŻE…

W słowach Jezusa: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane znajdują się teologiczne podstawy sakramentu pokuty i pojednania. To m.in. ten cytat stoi u podstaw rozgrzeszenia, udzielanego przez kapłana.

TRANSLATOR

• Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus (J 20,24) • “Didymos” to nie przezwisko: słowo to po grecku znaczy ‘bliźniak’. Co więcej, samo słowo “Tomasz” (toma) to ‘bliźniak’ po… aramejsku. Innymi słowy, mamy tu do czynienia raczej z przetłumaczeniem aramejskiego “Tomasz” na grecki • Tomasz zaś, jeden z dwunastu, zwany Bliźniak…

• …i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym (J 20, 27) • I nie stawaj się bez wiary, ale wierzący

• Uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli (J 20, 29) • Bo mnie ujrzałeś, uwierzyłeś? Szczęśliwi ci, którzy nie zobaczyli, a uwierzyli

WERSJE

• Tylko Jan pisze o św. Tomaszu: o jego nieobecności podczas ukazania się apostołom, jak i o drugim spotkaniu.

• Tylko Jan cytuje słowa Jezusa: Weźmijcie Ducha Świętego • To tzw. “Małe zesłanie Ducha Świętego”, analogiczne do opisanego przez Łukasza w Dziejach Apostolskich.

• Tylko u Jana znajdujemy słowa Jezusa: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.

• Jezus pokazuje ręce i bok również u Łukasza • Tymczasem Jan wspomina krótko: A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok, Łukasz rozbudowuje: “Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam”. Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. (Łk 24,39-40)

CYTATY

Najbardziej kojące słowa Jezusa: Pokój wam!

Jezus o nagrodzie dla wierzących: Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

TWEETY

tweety o #jutroniedziela

tweety o #kazanie

STO SŁÓW

Niewiara to choroba prowadząca do śmierci. Sytuacja niewierzących jest więc bardzo poważna.

Miłosierna postawa apostołów, którzy stoją w milczeniu, przypatrując się, jak Tomasz spotyka Zmartwychwstałego, to doskonały wzór dla nas, jak my mamy pełnić swoją rolę. Nie zniechęcili się do brata. Znieśli jego lekceważenie świadectwa o Zmartwychwstałym. Łagodnie i cierpliwie przetrwali trudne poszukiwania i nie odstraszyli go od siebie.

Taki ma być Kościół, zbudowany na kamieniu, który odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym. Taki Kościół to ideał ożywiany przez jedno serce i jednego ducha. Taki Kościół mamy budować my – błogosławieni, którzy nie widzieli a uwierzyli.

W głoszeniu Jezusa Zmartwychwstałego potrzeba cierpliwości, zrozumienia i miłości, potrzeba siły i odwagi uczniów narażających się na prześladowania. Potrzeba łaski, której Bóg nam udzieli, tak jak udzielił odradzającemu się Kościołowi, jeśli tylko z mocą i miłosierdziem będziemy głosić zwycięstwo.

Wiara, to nasze zwycięstwo!

Więc do dzieła!

TRENDY

#CoZBogaZwyciężaŚwiat

Do chorych można przyrównać więźniów, którzy również potrzebują opieki i wsparcia. (…) Trzeba szanować i kochać potrzebujących pomocy, bo oni są nie tylko dziećmi Bożymi i członkami Mistycznego Ciała Chrystusowego, ale nadto naszymi dobrodziejami, albowiem przyczyniają nam zasług i modlą się za nami. (ks. Michał Sopoćko)

Moglibyśmy powiedzieć, że miłość ma wiele odmian (Boża, małżeńska, rodzicielska, braterska itd.). Jak białe światło składa się z różnych barw układających się w kolory tęczy. Miłosierdzie jest szczególnym rodzajem miłości, jej wyjątkową barwą, tonacją. (ks. Tomasz Jaklewicz)

W obliczu współczesnych form ubóstwa, których nie brakuje w naszym kraju, potrzebna jest dziś (…) «wyobraźnia miłosierdzia» w duchu solidarności z bliźnimi, dzięki której pomoc będzie «świadectwem braterskiej wspólnoty dóbr». Niech tej «wyobraźni» nie zabraknie mieszkańcom Krakowa i całej naszej Ojczyzny. (Jan Paweł II)

Jeśli ktoś jest bogaty, zasobny w jakieś dobra, to gdy tylko chce, może się tymi bogactwami dzielić z innymi. I tak też jest z Panem Bogiem. Pan Bóg pragnie dzielić się z nami łaską miłosierdzia. (ks. Mariusz Śliwa)

Ewangeliczna droga wiedzie początkowo przez ulice świata, gdzie na straganach w zasięgu ręki jest dobro łatwe, lecz przemijające. Kto nie dał się złowić na to dobro, wchodzi na drogę stromą i niebezpieczną. (…) Świat obserwuje śmiałka. Podziwia go i nienawidzi za to, że nie dał się złowić na dobro łatwe. (ks. Edward Staniek)

#PrzyszedłMimoDrzwiZamkniętych

Za ateizmem przemawia wiele argumentów. Więcej niż za religią. W gruncie rzeczy to logiczne, żeby być ateistą. Tak jak logiczne i rozumne jest to, żeby się nie zakochać… (ks. Józef Tischner)

Czy dotknięcie ran może cokolwiek zmienić? Czy dotkniecie ran może cokolwiek uleczyć, cokolwiek polepszyć, w czymkolwiek pocieszyć? Na przykładzie Tomasza okazuje się, że tak. (Wojciech Ziółek SJ)

Niewolnicy byli napiętnowani na czole lub nosili obrożę na szyi. Dzwonki dla trędowatych, żółta łata lub gwiazda na ubraniu dla Żydów, numery identyfikacyjne dla więźniów obozów koncentracyjnych (…) do dziś stygmaty Jezusa są dla nich jedyną szansą na odzyskanie godności. (Augustyn Pelanowski OSPPE)