Niedziela po Bożym Narodzeniu jest poświęcona Świętej Rodzinie. Wpatrując się we wzór, jaki zostawili nam Jezus, Maryja i Józef, możemy budować też swoje rodziny.
Jak uczy święty Paweł, kształt tej pierwszej i najważniejszej wspólnoty zależy bowiem tak samo od rodziców, jak i od dzieci. Choć zadania poszczególnych członków są różne, to jedynie wspólny wysiłek jest tym, co buduje kochający się dom.
Najważniejszym czynnikiem spajającym bliskich sobie ludzi jest wzajemna miłość. Rodzice powinni ją okazywać dzieciom, a te – w myśl czwartego przykazania – odwzajemniać ją czcią i szacunkiem.
Rodzinie potrzeba też wspólnej modlitwy. Stanowi ona trwały fundament, który pozwoli przetrwać różnego rodzaju kryzysy. Na wzór Świętej Rodziny udającej się do Świątyni Jerozolimskiej, warto może zacząć od rodzinnej niedzielnej Mszy świętej?
Przeczytaj również
PUNKT WYJŚCIA
• I NIEDZIELA PO NARODZENIU PAŃSKIM “ŚWIĘTEJ RODZINY” • Rok B • KOLEKTA: Będziemy prosić, abyśmy złączeni wzajemną miłością i naśladując w naszych rodzinach cnoty Świętej Rodziny, doszli do wiecznej radości w domu Pana • CZYTANIA: Księga Rodzaju 15, 1-6; 21, 1-3; Psalm 105 (104), 1-2. 3-4. 5-6. 8-9; List św. Pawła do Kolosan 11, 8. 11-12. 17-19; Ewangelia wg św. Łukasza 2,22-40
• CHMURA SŁÓW •
•
PIERWSZE CZYTANIE
KSIĘGA RODZAJU • AUTOR: anonimowy kapłan • CZAS POWSTANIA: wygnanie w Babilonii (587-538 r. przed Chr.) i czas po powrocie
O KSIĘDZE • Księga Rodzaju to pierwsza z ksiąg biblijnych. Rozpoczyna się od znanych nam wszystkich słów: Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię, opisujących stworzenie świata. Powstała podczas wygnania w Babilonii. Dzieło odpowiada na pytanie o tożsamość Izraela i chroni go przed rozpłynięciem się w morzu obcej kultury. Księgę zredagowała szkoła kapłańska, łącząc w całość istniejące już przeróżne księgi i starożytne tradycje • Dzieli się na dwie części »pierwsza z nich to historia początków (protohistoria), obejmująca stworzenie świata i dzieje pierwszych ludzi aż do przymierza z Noem (>>Rdz 1-11) »w drugiej części (>>Rdz 12-50) zapisano koleje losów Abrahama, Izaaka i Jakuba (historia “Bożej rodziny”). Część tę kończy opis śmierci Józefa w Egipcie.
CYTATY
Bóg obrońcą: Ja jestem twoim obrońcą; nagroda twoja będzie sowita.
Obietnica Boga: Tak liczne będzie twoje potomstwo
Wystarczy uwierzyć: Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę.
•
PSALM
PSALM 105 • AUTOR: nieznany • CZAS POWSTANIA: po powrocie z niewoli
CYTATY
Radość z wiary: niech się weseli serce szukających Pana
Bóg nie zapomina: Na wieki pamięta o swoim przymierzu, obietnicy danej tysiącu pokoleń
Wy też nie zapominajcie: Pamiętajcie o cudach, które on uczynił, o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.
•
DRUGIE CZYTANIE
LIST DO KOLOSAN • NADAWCA: św. Paweł • SKĄD: Rzym • DATA: ok. 59-61 r. • ADRESACI: chrześcijanie w Kolosach
JEZUS – OSOBA I DZIEŁO • List do Hebrajczyków przez wieki przypisywany był Pawłowi. Różnice w stylu i tematach teologicznych wskazują jednak na innego, nieznanego bliżej autora. Podejrzewano, że mogli nim być: Łukasz, Apollos, Barnaba, Klemens Rzymski bądź inny uczeń Pawła. Autor to prawdopodobnie Żyd ze środowiska aleksandryjskiego, należący do drugiego pokolenia uczniów Jezusa. Swoje pismo kieruje do chrześcijan pochodzenia żydowskiego i pogańskiego w Azji Mniejszej • Głównym tematem listu jest osoba i dzieło Jezusa, Arcykapłana i Ofiary Nowego Przymierza, które wypełnia i przewyższa Przymierze Mojżeszowe.
BOHATEROWIE WIARY • Od rozdziału 11 autor podaje przykłady wiary zaczerpnięte ze Starego Testamentu. Abel, Henoch, Noe, Abraham, Mojżesz ale także Gedeon, Barak, Samson, Jefte, Dawid, Samule i prorocy. Wszyscy oni mają być dla wspólnoty chrześcijańskiej, cierprącej próby i prześladowania, przykładem wiary i wytrwałości.
ABRAHAM I SARA Spośród bohaterów wiary Starego Testamentu dzisiejsze drugie czytanie wspomina Abrahama i Sarę. Pierwszy z wiarą w sercu wyruszył w nieznane, do Ziemi Obiecanej, i oddał Bogu w ofierze swego syna. Sara dzięki wierze w Słowo Boga poczęła Izaaka. Oboje mieszkając pod namiotami, oczekiwali na Nowe Miasto, zbudowane rękoma Boga, do którego szukali drogi.
CYTATY
Prawdziwa wiara Abrama: Wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie.
Prawdziwa wiara Sary: Dzięki wierze także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia.
Nic niemożliwego: Przeto z człowieka jednego, i to już niemal obumarłego, powstało potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie.
•
EWANGELIA
Rodzina w świątyni • Łk 2, 22-40
EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: 70-80 r.
KATEGORIA: dialog • MIEJSCE: Jerozolima • CZAS: ok. 6/7 przed Chr. • KTO MÓWI: Symeon i Anna • ADRESACI: Jezus, Maryja i Józef
KSIĘGA • O autorze trzeciej Ewangelii wiemy stosunkowo dużo. Wedle najstarszych tradycji, mających potwierdzenie w Dziejach Apostolskich, św. Łukasz był towarzyszem św. Pawła i spisał głoszoną przez niego Dobrą Nowinę. Pochodził z Antiochii Syryjskiej, z wykształcenia był lekarzem (4,14). Spisana przez niego księga bywa nazywana Ewangelią Ewangelizatora, ponieważ powstawała w środowisku pogańskim, a jej przekaz ma znaczenie ewangelizacyjne. Łukasz, na wzór Apostoła Pawła, przygotowuje ludzi do podjęcia zadania głoszenia Chrystusa tym, którzy Go jeszcze nie znają. Ewangelia stanowi pewną całość wraz z Dziejami Apostolskimi, także spisanymi przez Łukasza. W Łk można wyróżnić kilka części: • ewangelię dzieciństwa (1,5-2,52) • ewangelię cudów i przypowieści w Galilei (4,14-9,50) • wypełnioną nauczaniem podróż do Jerozolimy (9,51-19,28) • nauczanie o charakterze eschatologicznym w Jerozolimie (19,29-21,38) • ewangelię Męki i Zmartwychwstania, zakończoną wezwaniem do głoszenia (22,1-24,53).
KONTEKST • Niedzielna Ewangelia należy do tej części księgi spisanej przez św. Łukasza, która opowiada o dzieciństwie Jezusa. Maryja i Józef udają się z małym Jezusem do Świątyni, by dokonać aktu oczyszczenia. Wraz z narodzinami dziecka każda kobieta zaciągała nieczystość, którą można było zmazać przez złożenie stosownej ofiary (Kpł 12,1-8). Zwykle składano baranka i gołębicę lub baranka i synogarlicę (ptak podobny do gołębia, ale większy od niego). Ci, których nie było stać na baranka, mogli złożyć dwa gołębie lud dwie synogarlice.
Maryja z Józefem powinni złożyć również drugą ofiarę – ofiarę wykupu pierworodnego. Św. Łukasz nie wspomina jednak o niej, co symbolizuje zupełne powierzenie Jezusa Bogu.
ZANIM USŁYSZYSZ • W dzisiejszej Ewangelii spotykamy • Symeona i Annę oraz • Józefa i Maryję. Pierwsi symbolizują lud Starego Testamentu, oczekujący na Mesjasza, drudzy należą już do historii Nowego Testamentu – są opiekunami Jezusa. Tym, który zbiera ich w jednym miejscu, jest Nowonarodzony. Fragment składa się z dwóch części: • hymnu uwielbienia Boga Symeona oraz • hymnu wdzięczności Anny. Ewangelista zapisał jedynie pierwszą z pieśni. Jest ona zwana Kantykiem Symeona. Po oddaniu chwały Bogu Symeon wygłasza proroctwo, w którym zapowiada los Jezusa oraz Maryi.
CYTATY
Symeon może spokojnie opuścić ten świat: Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu.
Nie krzyże na ścianach, a ściany opierają się na krzyżach: Na znak, któremu sprzeciwiać się będą.
Bolesne proroctwo: A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu.