Jutro Niedziela – XXXIII zwykła C
Zamiast zajmować się szukaniem dat i przepowiadaniem przyszłości, lepiej traktować każdy czas jako ostateczny, każdy dzień jak ostatni
Polub nas na Facebooku!
PUNKT WYJŚCIA
XXXI NIEDZIELA ZWYKŁA C • KOLEKTA: Modlimy się do Boga, abyśmy znajdowali radość w służbie Bogu • CZYTANIA: Ml 3, 19-20a; Ps 98 (97), 5-6. 7-8. 9 (R.: por. 9); 2 Tes 3, 7-12; Łk 21, 28; Łk 21, 5-19;
• CHMURA SŁOWA •
•
PIERWSZE CZYTANIE
Palący piec albo słoneczne światło • Ml 3, 19-20a
W nadchodzący dzień Pański spłonie wszystko, co jest tylko byle jaką ludzką budowlą
KSIĘGA: Malachiasza • AUTOR: prorok • CZAS POWSTANIA: pomiędzy 515 a 433 r. przed Chr. • KATEGORIA: wyrocznia
KSIĘGA MALACHIASZA • to być może dzieło anonimowe (imię proroka w tytule oznacza: mój wysłannik, i powraca w 3,1 jako określenie a nie imię własne). Działalność proroka przypada na szczególny moment historii Izraela. Naród wybrany po powrocie z Babilonii odbudowuje świątynię za Zorobabela, przy gorliwym wsparciu proroków Aggeusza i Zachariasza (515 r. przed Chr.), Następnie dzieła reform podejmują się Ezdrasz i Nehemiasz (455-433). Być może prorok pomagał im w tym swoim autorytetem. Jego wsparcie jest konieczne, ponieważ po powrocie z Wygnania Izreal doświadcza ostudzenia gorliwości religijnej. Zaniedbaniu ulega kult, szerzą się rozwody i małżeństwa mieszane.
KONTEKST • Księga składa się z 6 części o podobnej budowie: po stwierdzeniu Boga lub proroka, następuje dyskusja ludu lub kapłanów, której towarzyszą groźby i obietnice zbawienia. Dwa główne tematy to: grzechy związane z kultem (1,6-2,9; 3,6-12) oraz skandal mieszanych małżeństw. Prorok zapowiada dzień Jahwe, który przyjdzie, aby oczyścić swój lud (3,1-5.13-21).
ZANIM USŁYSZYSZ • Nadchodzący Boży sąd porównany jest przez proroka do ognia, który spala wszystko, co jest byle jakie i nietrwałe (ludzie pyszni i grzesznicy są jak słoma), a oczyszcza to, co szlachetne (złoto i srebro, por. wcześniej 3,2-3). Obraz ognia przywołuje grozę i nieodwołalność Bożego wyroku. Z drugiej strony ten sam dzień dla wiernych Bogu będzie uzdrawiającym światłem słonecznym.
NAJWAŻNIEJSZE CYTATY
Ostatni dzień: Bo oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy wyrządzający krzywdę będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień.
LINKI
Bo oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy wyrządzający krzywdę będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień (Ml 3,19).
Iz 5,24: Przeto jak słomę pożera język ognisty, a siano znika w płomieniu, tak korzeń ich będzie zgnilizną, a kiełek ich jak pył porwany się wzniesie, bo odrzucili Prawo Pana Zastępów i wzgardzili tym, co mówił Święty Izraela.
Jl 2,31: Słońce zmieni się w ciemność, a księżyc w krew, gdy przyjdzie dzień Pański, dzień wielki i straszny.
Iz 2,12: Albowiem dzień Pana Zastępów nadejdzie przeciw wszystkim pysznym i nadętym i przeciw wszystkim hardym, by się ukorzyli.
2P 3,7: A to samo słowo zabezpieczyło obecnie niebo i ziemię jako zachowane dla ognia na dzień sądu i zguby bezbożnych ludzi.
JESZCZE O PIERWSZYM CZYTANIU
Dies irae. Dzień sądu podobny do rozpalonego pieca to motyw znany nie tylko z Księgi proroka Malachiasza. Bóg objawiający się pośród ognistych płomieni pożera nieprzyjaciół swojego ludu (Ps 21,10, Iz 31,9). Podobnym celom ma służyć Boża interwencja w dzień sądu. Jego gniew zwraca się przeciw pysznym i tym, którzy krzywdzą innych (Ml 3,19). Bóg nie uważa ich za część swojego ludu, mimo że formalnie do niego należą.
Spłoną jak słoma. Malachiasz porównuje takich ludzi do słomy (3,19; cf. także Iz 33,11). Nie mają w sobie życia i nie mają żadnej przyszłości. Ci, którzy wydają się tak odporni na zmienne koleje losu, dobrze urządzeni w tym świecie, podczas przyjścia Pana nie przetrwają nawet kilku sekund. Wyprą się ich ojcowie i dzieci, na które sprowadzają także nieszczęście. Czeka ich całkowita zagłada i zapomnienie (Ml 3,19; cf. Iz 11,1.10).
Słońce Sprawiedliwości. Ogień Boży to jednak nie żywioł, który pożera wszystkich bez wyjątku. Ci, którzy czczą imię Pana, odkryją że dzień sądu nie uczyni im nic złego. Jakiż kontrast rysuje prorok pomiędzy płonącym piecem, który pochłania grzeszników i światłem, które otacza sprawiedliwych. Bóg opisany tu jako „Słońce Sprawiedliwości” przychodzi, aby przywrócić zakłócony przez ludzkie zło porządek świata. Pierwsi chrześcijanie w proroctwie Malachiasza dostrzegali zapowiedź ostatecznego przyjścia Jezusa.
•
PSALM
W obliczu Pana, który nadchodzi • Ps 98 (97), 5-6. 7-8. 9
Psalm wzywa do wielbienia Boga, który jedynie sądzi sprawiedliwie
PSALM 98• AUTOR: lewita • CZAS POWSTANIA: czasy powygnaniowe, po 538 r. przed Chr.
O PSALMIE • Psalm zaliczany jest do gatunku „tehilla” (l.mn. tehillim), to modlitwa bezinteresownego uwielbienia. Utwory te sławią działanie Boga w świecie stworzonym oraz w historii Izraela. W Ps 98, który wykazuje wiele punktów wspólnych z teologią Deutero-Izajasza, psalmista uwielbia Boga sprowadzającego swój naród po okresie wygnania do ziemi obiecanej. Psalm prawdopodobnie wykonywany był podczas celebracji w świątyni jerozolimskiej, gdzie wspólnota powygnaniowa uwielbiała Zbawcę, Boga Przymierza, który znów zgromadził swoje dzieci na Syjonie.
ŚPIEWAJCIE • Liturgia używa dziś drugiej połowy tego psalmu. Zachęta do wielbienia Boga jest w niej skierowana do ludzi oraz wszystkich innych stworzeń, całej przyrody, której zachowanie zostaje przedstawione antropomorficznie. Wszyscy pragną błogosławić tego, który “nadchodzi, by osądzić ziemię”. Jego sąd będzie sprawiedliwy i słuszny (równy, odpowiedni). To właśnie odwołanie do ostatecznego sądu jest powodem wyboru tego psalmu do dzisiejszej liturgii Słowa.
NAJWAŻNIEJSZE WERSETY
Jedyny sprawiedliwy sędzia: On będzie sądził świat sprawiedliwie i według słuszności – ludy.
LINKI
On będzie sądził świat sprawiedliwie i według słuszności – ludy (Ps 98,9).
Ps 9,8: Sam będzie sądził świat sprawiedliwie, wyda narodom bezstronny wyrok.
Ap 1,7: Oto nadchodzi z obłokami, i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. I będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi. Tak: Amen.
•
DRUGIE CZYTANIE
Pracując ze spokojem • 2 Tes 3,7-12
Nie wiem dokładnie, kiedy Pan Jezus powróci. Pokój ma ten, kto żyje z dnia na dzień swoim własnym życiem
DRUGI LIST DO TESALONICZAN • NADAWCA: św. Paweł • SKĄD: Korynt • DATA: ok. 51-52 r. • ADRESACI: chrześcijanie w Tesalonice
JEDNO Z NAJSTARSZYCH PISM NOWEGO TESTAMENTU • Drugi List do Tesaloniczan pod wieloma względami bardzo przypomina ten pierwszy (uważany za najstarsze pismo Nowego Testamentu). Dlatego można sądzić, że został napisany krótko po nim (być może pół roku albo rok). Najprawdopodobniej podczas pisania tych listów, od końca 50 do połowy 52 roku, Paweł przez około półtora roku ewangelizował w Koryncie (zob. Dz 18,1-18).
KONTEKST • Wydaje się, że w międzyczasie sytuacja tamtejszego Kościoła nie zmieniła się zbytnio. Dlatego to Paweł porusza podobne tematy jak w pierwszym liście: dodaje odwagi prześladowanym (1,4-10), pragnie poprawić nieporozumienia co do powtórnego przyjścia Pana (2,1-12) oraz zachęca do wytrwałości i spokojnej pracy na własne utrzymanie (2,13-3,15). Tak jak w pierwszym liście głównym tematem jest tu zatem eschatologia. Można powiedzieć, że oba listy wzajemnie dobrze się uzupełniają.
ZANIM USŁYSZYSZ • Na koniec swojego listu Paweł zachęca swoich uczniów do naśladowania własnego przykładu: człowiek powinien pracować na swoje utrzymanie i nie być ciężarem dla innych. Niezależnie od tego czy Pan Jezus powróci wkrótce czy może później w wewnętrznym pokoju żyje ten, kto żyje z dnia na dzień swoim własnym życiem.
NAJWAŻNIEJSZE CYTATY
Robić swoje, znać swoje miejsce: Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli.
LINKI
Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli (2Tes 3,12).
1Tes 4,11: Zachęcam was jedynie, bracia, abyście coraz bardziej się doskonalili i starali zachować spokój, spełniać własne obowiązki i pracować własnymi rękami, jak to wam nakazaliśmy.
Ef 4,28: Kto dotąd kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać potrzebującemu.
Prz 17,1: Lepszy jest suchy kęs chleba w spokoju niż dom pełen biesiad kłótliwych.
Koh 4,6: Lepsza jest jedna garść pokoju niż dwie garści bogactw i pogoń za wiatrem.
JESZCZE O DRUGIM CZYTANIU
Co robić? Co robić w obliczu zbliżającego się końca? Jeśli Pan jest już blisko, czy życie, które prowadzimy ma sens? Takie pytania zadawali sobie członkowie pierwszych wspólnot chrześcijańskich, z których wielu wierzyło, że Jezus powróci niebawem, jeszcze za ich życia. Porzucali wówczas dotychczasowe zajęcia oczekując przyjścia Syna Bożego.
Czas działania. Paweł przypomina Tesaloniczanom, że przygotowanie na przyjście Pana to nie bierne wypatrywanie (z radością czy strachem) jego zejścia z obłoków (2 Tes 3,11-12). To ciężka praca i świadectwo dawane w codzienności. W ten sposób dzień Pański nie zastanie ich nieprzygotowanymi.
Nie poznamy daty. Równocześnie Apostoł uznaje za zupełnie bezużyteczne próby odczytania daty nadejścia sądu Bożego, poszukiwanie proroctw i znaków tak popularne w pierwszych wiekach chrześcijaństwa i w naszych czasach. Odgadywanie przyszłości to zmarnowany czas i bezużyteczne wysiłki. Bóg przychodzi w naszej codzienności i przez wierność misji, którą nam powierzył przygotowujemy się na jego ostateczne przyjście.
•
EWANGELIA
Przez wytrwałość • Łk 21,5-19
Nie zapominaj, że czas ostateczny to szczególna sposobność to bycia świadkiem Chrystusa
EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: 70-80 r.
KATEGORIA: mowa • MIEJSCE: w Świątyni w Jerozolimie • CZAS: rok 30-33 • BOHATEROWIE: • Jezus, uczniowie
EWANGELIA MIŁOSIERDZIA
EWANGELIA MIŁOSIERDZIA • O Łukaszu mówi się, że jest ewangelistą Bożego miłosierdzia, ponieważ ze szczególną uwagą opisuje Jezusa pochylającego się nad grzesznikami i chorymi. Przypomnijmy, Łukasz – lekarz z Antiochii Syryjskiej – był towarzyszem św. Pawła i spisał głoszoną przez niego Dobrą Nowinę. Jego dzieło dzieli się na dwie księgi: Ewangelię i jej kontynuację − Dzieje Apostolskie. Swoją Ewangelię adresuje do chrześcijan pochodzenia pogańskiego.
W JEROZOLIMIE • To druga część Ewangelii Łukasza, po wcześniejszych wydarzeniach w Galilei. Jezus po decyzji o ruszeniu w kierunku Jerozolimy (Łk 9,51) był ciągle ku niej skierowany. Wstępowanie do Jerozolimy (rozdz. 9-19) było przeplatane nauczaniem na różne tematy (modlitwa, wolność od bogactw, przebaczenie, czasy ostateczne itd.), często przedstawionym także w przypowieściach. Jezus w 19 rozdziale dotarł do kresu swojej wędrówki. Teraz, zanim jeszcze Jego misja osiągnie swój moment kulminacyjny (rozdz. 22-24), naucza w Świątyni Jerozolimskiej (rozdz. 20-21). W tych końcowych rozdziałach są niejako przypomniane główne tematy nauczania Jezusa.
ZANIM USŁYSZYSZ • Dzisiejsza Ewangelia to początek mowy eschatologicznej Jezusa, która stanowi prawie cały 21 rozdział (ww. 8-34). Mowa o zburzeniu Jerozolimy, powrocie Chrystusa i potrzebie czujności wydaje się praktycznie niemal oficjalnym zakończeniem publicznego nauczania Jezusa (podobnie jak również u Marka: 13,1-37 i Mateusza: 24,1-51). Wprowadzenie do niego stanowi zachwyt uczniów nad pięknem Świątyni, która rzeczywiście musiała robić przeogromne wrażenie. Staje się to dla Jezusa okazją do zapowiedzenia zburzenia tych cudownych budowli oraz mowy o końcu czasów. Dziś słyszymy tylko początek, opisujący prześladowanie uczniów. Wydarzenia te są przedstawione jako konieczne i niezbędne, dla dobra samych uczniów oraz tych, którzy doświadczą ich świadectwa.
NAJWAŻNIEJSZE CYTATY
Koniec ziemskiego piękna: Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony.
Dobra okazja: Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa.
Szczęśliwy koniec: Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie.
LINKI
Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie (Łk 21,18-19).
Łk 12,7: U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.
Ps 41,2: Pan go ustrzeże, zachowa przy życiu, uczyni szczęśliwym na ziemi i nie wyda go wściekłości jego wrogów.
Hbr 10,36: Potrzebujecie bowiem wytrwałości, abyście spełniając wolę Bożą, dostąpili obietnicy.
Łk 8,15: W końcu ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc przez swą wytrwałość.
Jk 1,3: Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość.
Rz 12,12: Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali!
Jk 5,7: Trwajcie więc cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik czeka wytrwale na cenny plon ziemi, dopóki nie spadnie deszcz wczesny i późny.
TRANSLATOR
Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie (Łk 21,19).
Grecki czasownik ktaomai to dosłownie: zdobyć, osiągnąć, posiadać.
JESZCZE O EWANGELII
Czas próby. Dzisiejsza Ewangelia, podsumowuje wszystko, o czym wspomina pierwsze i drugie czytanie i dodaje jeden ważny aspekt końca świata. Zanim dobro ostatecznie zwycięży, zostanie ono poddane próbie. Czas ostateczny to czas, w którym mnożyć się będą fałszywi prorocy podszywający się pod Chrystusa (Łk 21,8), a będący jego całkowitym przeciwieństwem (Anti-Christos, cf. 1J 2,18) Będą przekonywać: Ja jestem, nadszedł czas – czy pozostaniemy wierni Panu?
Czas świadków. Czas poprzedzający sąd to czas wielkiego prześladowania uczniów Jezusa. „Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą do królów i namiestników” (21,12). Jak mówi Pan, będzie to dla nas sposobność do składania świadectwa (21,13). Greckie „świadectwo” (martyria) to przede wszystkim życie ucznia, wytrwałość, z jaką znosi on nieszczęścia i prześladowania. Stąd świadek par excellence (gr. martys, łac. martyr) to męczennik, ten kto oddaje swoje życie dla Jezusa. Kto wytrwa w przeciwnościach nie tracąc zaufania do Pana, ocali swoje życie na wieki (Łk 21,19).
TWEETY
STO SŁÓW
Co jakiś czas, raczej regularnie ktoś próbuje znów przepowiedzieć datę końca świata. Trudno nam żyć w nieznajomości tego szczególnego momentu, wolelibyśmy wiedzieć wcześniej. Z drugiej strony także kataklizmy i prześladowania, o który wciąż słyszymy, potwierdzają, że apokalipsa w wielu wymiarach praktycznie już dzieje się wokół nas.
Rzeczywiście przyjdzie dzień “palący jak piec”, który spali wszystko to, co jest tylko budowlą ludzkiej pychy. Bylejakość i obojętność nie przetrwa tego dnia.
Dzisiejsze Słowo mówi nam jednak z mocą, że Bóg przychodzi w naszej z pozoru zwykłej codzienności, a przez wierność misji, którą nam powierzył przygotujemy się najlepiej na jego ostateczne przyjście. Jak poleca nam św. Paweł: “pracować ze spokojem” to żyć swoim własnym życiem (może szarym i przeciętnym), przyjąć zmaganie każdego poranka, nie uciekać od krzyża.
Dlatego zamiast zajmować się szukaniem dat i przepowiadaniem przyszłości, lepiej traktować każdy czas jako ostateczny, każdy dzień jak ostatni. Żyć w takiej nieustannej gotowości może tylko święty, ten, kto jest pełen Ducha Świętego. Oto prawdziwa wytrwałość, która ocala życie.
