Jutro Niedziela – XXXIII zwykła C

PUNKT WYJŚCIA

TRZYDZIESTA TRZECIA NIEDZIELA ZWYKŁA • Rok C • KOLOR SZAT: zielony • KOLEKTA: Będziemy prosili o odnalezienie radości w pełnieniu służby wobec Boga • CZYTANIA: Księga Malachiasza 3,19–20a • Psalm 98,5–9 • Drugi List św. Pawła do Tesaloniczan 3,7–12 • Ewangelia wg św. Łukasza 21,5–19

STO SŁÓW

Powtórne przyjście Pana i koniec świata to dwie strony – radosna i smutna – tej samej prawdy. To od nas zależy, która perspektywa zwycięży.

Metafora pieca (PIERWSZE PYTANIE) nie powinna straszyć, powinna namawiać. To namowa, by inwestować w życiu w to, co nie jest słomą, co nie spłonie. Psalmista namawia, by śpiewać w obliczu Pana, który nadchodzi (PSALM). To daleka od sztucznej wesołkowatości nadzieja nadająca życiu prawdziwy sens i radość.

To, że Pan przyjdzie, jest pewne: trudniejsze jest samo czekanie. W określeniu, kiedy to nastąpi, nie pomaga ani Paweł (DRUGIE CZYTANIE), ani sam Jezus (EWANGELIA). Ważniejsze jest to, jak czekamy. Czy to sposobność do składania świadectwa?

Nie chodzi też o wyłączenie się z odpowiedzialności za codzienność w obliczu oczekiwania na dni ostatnie. Przeciwnie, perspektywa przyjścia Pana właściwie porządkuje życie, dbałość o dzień powszedni.

Czytanie z Księgi Malachiasza
(Ml 3,19-20a)

Oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy wyrządzający krzywdę będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Pan Zastępów, tak że nie pozostawi po nich ani korzenia, ani gałązki. A dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach.

Oto słowo Boże.

•

PIERWSZE CZYTANIE

Dzień palący jak piec • Ml 3, 19-20a

Imię Malachiasz oznacza Boży posłaniec. Ale jego nowina jest raczej ponura: zapowiada dzień sądu Bożego. Tylko „czczący imię Boga” mogą się czuć bezpiecznie.

KSIĘGA: Malachiasza • AUTOR: Malachiasz • CZAS POWSTANIA: ok. II poł. V w. przed Chr. • KATEGORIA: wyrocznia

KSIĘGA MALACHIASZA • To być może dzieło anonimowe (imię proroka w tytule oznacza: Boży posłaniec). Działalność proroka przypada na szczególny moment historii Izraela • Naród wybrany po powrocie z Babilonii odbudowuje świątynię za Zorobabela przy gorliwym wsparciu proroków Aggeusza i Zachariasza (515 r. przed Chr.). Następnie dzieła reform podejmują się Ezdrasz i Nehemiasz (455–433 r. przed Chr.). Być może prorok pomagał im w tym swoim autorytetem. Jego wsparcie jest konieczne, ponieważ po powrocie z wygnania Izrael doświadcza ostudzenia gorliwości religijnej. Zaniedbaniu ulega kult, szerzą się rozwody i małżeństwa mieszane.

PAN PRZYJDZIE • Księga składa się z sześciu części o podobnej budowie: po stwierdzeniu Boga lub proroka następuje słowo ludu lub kapłanów, któremu towarzyszą groźby i obietnice zbawienia • Dwa główne tematy to: grzechy związane z kultem (👁 Ml 1,6–2,9; 3,6–12) oraz skandal mieszanych małżeństw (👁 Ml 2,10–16. Prorok zapowiada dzień Jahwe, który przyjdzie, aby oczyścić swój lud (👁 Ml 3,1–5.13–21).

DZIEŃ JAK OGIEŃ • Usłyszymy zapowiedź Malachiasza nadchodzącego „dnia”, Bożego sądu. Zwróćmy uwagę na porównanie tego dnia do pieca i do ognia, który spala słomę • Jednocześnie czczący imię Boga mogą się czuć bezpiecznie.

REFREN: Pan będzie sądził ludy sprawiedliwie

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy,
przy trąbach i przy dźwięku rogu,
na oczach Pana, Króla, się radujcie.

Niech szumi morze i wszystko, co w nim żyje,
krąg ziemi i jego mieszkańcy.
Rzeki niech klaszczą w dłonie,
góry niech razem wołają z radości.

W obliczu Pana, który nadchodzi,
bo przychodzi osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie
i ludy według słuszności.

•

PSALM

W obliczu Pana, który nadchodzi• Ps 98 (97), 5-6. 7-8. 9

Psalm 98 wzywa do śpiewania, wielbienia Boga – sprawiedliwego Sędziego. Przypomina, że On „nadchodzi, by osądzić ziemię”.

PSALM 98 • AUTOR: anonimowy lewita • CZAS POWSTANIA: czasy powygnaniowe, po 538 r. przed Chr.

O PSALMIE • Psalm zaliczany jest do gatunku tehillah, czyli modlitwy bezinteresownego uwielbienia. Utwory te sławią działanie Boga w świecie stworzonym oraz w historii Izraela. Psalm prawdopodobnie wykonywany był podczas celebracji w Świątyni Jerozolimskiej, gdzie wspólnota powygnaniowa uwielbiała Zbawcę, Boga Przymierza, który znów zgromadził swoje dzieci na Syjonie. Niektórzy dostrzegają w utworze hymn na cześć Boga, zwycięskiego Króla-Wojownika, wiernego swojemu Przymierzu z Izraelem. Inni kwalifikują go jako „psalm eschatologiczny” opisujący objawienie i sąd Boży na końcu czasów • Psalm 98 wykazuje wiele punktów wspólnych z teologią Boga Stwórcy i Pana historii Deutero-Izajasza. Psalmista uwielbia Boga sprowadzającego swój naród po okresie wygnania do ziemi obiecanej.

ŚPIEWAJCIE • Usłyszymy drugą połowę psalmu. To zachęta do wielbienia Boga, skierowana do ludzi oraz wszystkich stworzeń, całej przyrody, której zachowanie zostaje przedstawione antropomorficznie • Zwróćmy uwagę na „eschatologiczne” wersety psalmu 98, gdy opisuje Boga, nadchodzi, by osądzić ziemię. Odwołanie do ostatecznego sądu jest powodem włączenia tego psalmu do Liturgii Słowa.

Czytanie z Drugiego listu do Tesaloniczan

(2 Tes 3,7-12)

Sami wiecie, jak należy nas naśladować, bo nie wzbudzaliśmy wśród was niepokoju ani u nikogo nie jedliśmy za darmo chleba, ale pracowaliśmy w trudzie i zmęczeniu, we dnie i w nocy, aby dla nikogo z was nie być ciężarem. Nie jakobyśmy nie mieli do tego prawa, lecz po to, aby dać wam samych siebie za przykład do naśladowania. Albowiem gdy byliśmy u was, nakazywaliśmy wam tak: Kto nie chce pracować, niech też nie je! Słyszymy bowiem, że niektórzy wśród was postępują wbrew porządkowi: wcale nie pracują, lecz zajmują się rzeczami niepotrzebnymi. Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli.

Oto słowo Boże.

•

DRUGIE CZYTANIE

Do pracy! • 2 Tes 3,7-12

Tesaloniczanie – sądząc, że Dzień Pański jest blisko – porzucali swoje zajęcia. Święty Paweł apeluje, aby „pracując ze spokojem, własny chleb jedli”.

KSIĘGA: Drugi List do Tesaloniczan • NADAWCA: św. Paweł • ADRESACI: chrześcijanie w Tesalonice • MIEJSCE POWSTANIA: Korynt • CZAS POWSTANIA: ok 50 r.

KOREKTA PAWŁA • Przed nami ostatni fragment Drugiego Listu do Tesaloniczan. Przypomnijmy, że bezpośrednim powodem wysłania listu i głównym jego tematem jest rozpowszechniające się we wspólnocie przekonanie, jakoby już nastawał dzień Pański, dzień końca świata • Być może Tesaloniczanie błędnie zinterpretowali słowa Pawła z pierwszego listu, gdy stwierdził, że są już oni synami światłości i synami dnia
(👁 1 Tes 5,5). Dlatego św. Paweł koryguje nieporozumienia co do powtórnego przyjścia Pana.

WYTRWAŁOŚĆ W CODZIENNOŚCI • Pod wieloma względami oba listy do Tesaloniczan są bardzo podobne, wzajemnie się uzupełniają. Tak jak w pierwszym liście, głównym tematem jest kwestia paruzji. Ponadto Paweł dodaje odwagi prześladowanym chrześcijanom w Tesalonice, zachęca do wytrwałości (👁 2 Tes 1,4–10) • Napomina też o konieczności podjęcia pracy. Do podjęcia tego tematu zmusiło go niepokojące zjawisko: sądząc, że Dzień Pański jest blisko, Tesaloniczanie porzucali pracę.

PRACUJĄC ZE SPOKOJEM… • Usłyszymy napomnienie św. Pawła o konieczności pracy na własne utrzymanie • Zwróćmy uwagę, że jego apel jest poparty własnym świadectwem apostoła, który przebywając wśród nich, nie korzystał z przywileju, lecz sam pracował, aby dla nikogo… nie być ciężarem.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

(Łk 21,5-19)

Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, powiedział: Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony. Zapytali Go: Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy się to dziać zacznie? Jezus odpowiedział: Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem oraz: Nadszedł czas. Nie chodźcie za nimi. I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec. Wtedy mówił do nich: Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będą silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie. Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą do królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić. A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie.

Oto słowo Pańskie.

•

EWANGELIA

Przez wytrwałość • Łk 21,5-19

Nie chodzi o to, „kiedy nastąpi”, ważne jest, „jak czekam”. Oczekiwanie na czasy ostateczne to szczególna sposobność do bycia świadkiem Chrystusa.

EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE AKCJI: Świątynia w Jerozolimie • CZAS AKCJI: ok. 33 r. • BOHATEROWIE: Jezus, uczniowie • WERSJE: Mt 24,1–3 • Mk 1,1–4

W JEROZOLIMIE • Jezus dotarł do kresu swojej wędrówki. Zanim jeszcze Jego misja osiągnie swój moment kulminacyjny, zanim nastąpi męka, śmierć i zmartwychwstanie (👁 Łk 22,1–24,53), naucza w Świątyni Jerozolimskiej. To przedostatnia część Ewangelii św. Łukasza: pobyt i nauczanie w Jerozolimie (👁 Łk 19,29–21,38). W tych końcowych rozdziałach są spotkamy raz jeszcze główne tematy nauczania Jezusa opisane już przez Łukasza. Dominuje jednakże tematyka eschatologiczna.

MOWA ESCHATOLOGICZNA • Prawie cały 21 rozdział Ewangelii Łukasza stanowi mowa eschatologiczna Jezusa: mowa o zburzeniu Jerozolimy, powrocie Chrystusa i potrzebie czujności • Wprowadzenie do nauczania stanowi zachwyt uczniów nad pięknem świątyni. Staje się to dla Jezusa okazją do zapowiedzenia zburzenia tych cudownych budowli oraz mowy o końcu czasów.

SPOSOBNOŚĆ ŚWIADECTWA • Usłyszymy początek mowy eschatologicznej, opisujący prześladowanie uczniów. Zauważmy, że Jezus przestrzega przed: pospiesznym zapowiadaniem końca, fałszywymi mesjaszami oraz trwogą w związku z niespokojnymi wydarzeniami • Zwróćmy uwagę, że najważniejsza u uczniów jest postawa, do której wzywa Jezus, jest oczekiwanie, wierność, wytrwałość, i dawanie świadectwa, zwłaszcza w najtrudniejszych chwilach.

Szersza analiza czytań, psalmu oraz Ewangelii dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela” na rok C dostępna TUTAJ oraz w wersji EBOOK.