Jutro Niedziela – XXXIII zwykła C

PUNKT WYJŚCIA

XXXI NIEDZIELA ZWYKŁA C • KOLEKTA: Modlimy się do Boga, abyśmy znajdowali radość w służbie Bogu • CZYTANIA: Ml 3, 19-20a; Ps 98 (97), 5-6. 7-8. 9 (R.: por. 9); 2 Tes 3, 7-12; Łk 21, 28; Łk 21, 5-19;

• CHMURA SŁOWA •

[margincarouselwidget heading=”]
[margincarouselwidget_item id=’52843′ title=” content='

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst I czytania

']
[margincarouselwidget_item id=’52843′ title=” content='

Czytanie z Księgi Malachiasza

(Ml 3,19-20a)

Oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy wyrządzający krzywdę będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Pan Zastępów, tak że nie pozostawi po nich ani korzenia, ani gałązki. A dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach.

Oto słowo Boże
']
[/margincarouselwidget]

•

PIERWSZE CZYTANIE

Palący piec albo słoneczne światło • Ml 3, 19-20a

W nadchodzący dzień Pański spłonie wszystko, co jest tylko byle jaką ludzką budowlą

KSIĘGA: Malachiasza • AUTOR: prorok • CZAS POWSTANIA: pomiędzy 515 a 433 r. przed Chr. • KATEGORIA: wyrocznia

KSIĘGA MALACHIASZA • to być może dzieło anonimowe (imię proroka w tytule oznacza: mój wysłannik, i powraca w 3,1 jako określenie a nie imię własne). Działalność proroka przypada na szczególny moment historii Izraela. Naród wybrany po powrocie z Babilonii odbudowuje świątynię za Zorobabela, przy gorliwym wsparciu proroków Aggeusza i Zachariasza (515 r. przed Chr.), Następnie dzieła reform podejmują się Ezdrasz i Nehemiasz (455-433). Być może prorok pomagał im w tym swoim autorytetem. Jego wsparcie jest konieczne, ponieważ po powrocie z Wygnania ™Izreal doświadcza ostudzenia gorliwości religijnej. Zaniedbaniu ulega kult, szerzą się rozwody i małżeństwa mieszane.

KONTEKST • Księga składa się z 6 części o podobnej budowie: po stwierdzeniu Boga lub proroka, następuje dyskusja ludu lub kapłanów, której towarzyszą groźby i obietnice zbawienia. Dwa główne tematy to: grzechy związane z kultem (1,6-2,9; 3,6-12) oraz skandal mieszanych małżeństw. Prorok zapowiada dzień Jahwe, który przyjdzie, aby oczyścić swój lud (3,1-5.13-21).

ZANIM USŁYSZYSZ • Nadchodzący Boży sąd porównany jest przez proroka do ognia, który spala wszystko, co jest byle jakie i nietrwałe (ludzie pyszni i grzesznicy są jak słoma), a oczyszcza to, co szlachetne (złoto i srebro, por. wcześniej 3,2-3). Obraz ognia przywołuje grozę i nieodwołalność Bożego wyroku. Z drugiej strony ten sam dzień dla wiernych Bogu będzie uzdrawiającym światłem słonecznym.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY

Ostatni dzień: Bo oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy wyrządzający krzywdę będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień.

LINKI

Bo oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy wyrządzający krzywdę będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień (Ml 3,19).

Iz 5,24: Przeto jak słomę pożera język ognisty, a siano znika w płomieniu, tak korzeń ich będzie zgnilizną, a kiełek ich jak pył porwany się wzniesie, bo odrzucili Prawo Pana Zastępów i wzgardzili tym, co mówił Święty Izraela.  

Jl 2,31: Słońce zmieni się w ciemność, a księżyc w krew, gdy przyjdzie dzień Pański, dzień wielki i straszny.  

Iz 2,12: Albowiem dzień Pana Zastępów nadejdzie przeciw wszystkim pysznym i nadętym i przeciw wszystkim hardym, by się ukorzyli.

2P 3,7: A to samo słowo zabezpieczyło obecnie niebo i ziemię jako zachowane dla ognia na dzień sądu i zguby bezbożnych ludzi.

JESZCZE O PIERWSZYM CZYTANIU

Dies irae. Dzień sądu podobny do rozpalonego pieca to motyw znany nie tylko z Księgi proroka Malachiasza. Bóg objawiający się pośród ognistych płomieni pożera nieprzyjaciół swojego ludu (Ps 21,10, Iz 31,9). Podobnym celom ma służyć Boża interwencja w dzień sądu. Jego gniew zwraca się przeciw pysznym i tym, którzy krzywdzą innych (Ml 3,19). Bóg nie uważa ich za część swojego ludu, mimo że formalnie do niego należą.

Spłoną jak słoma. Malachiasz porównuje takich ludzi do słomy (3,19; cf. także Iz 33,11). Nie mają w sobie życia i nie mają żadnej przyszłości. Ci, którzy wydają się tak odporni na zmienne koleje losu, dobrze urządzeni w tym świecie, podczas przyjścia Pana nie przetrwają nawet kilku sekund. Wyprą się ich ojcowie i dzieci, na które sprowadzają także nieszczęście. Czeka ich całkowita zagłada i zapomnienie (Ml 3,19; cf. Iz 11,1.10).

Słońce Sprawiedliwości. Ogień Boży to jednak nie żywioł, który pożera wszystkich bez wyjątku. Ci, którzy czczą imię Pana, odkryją że dzień sądu nie uczyni im nic złego. Jakiż kontrast rysuje prorok pomiędzy płonącym piecem, który pochłania grzeszników i światłem, które otacza sprawiedliwych. Bóg opisany tu jako „Słońce Sprawiedliwości” przychodzi, aby przywrócić zakłócony przez ludzkie zło porządek świata. Pierwsi chrześcijanie w proroctwie Malachiasza dostrzegali zapowiedź ostatecznego przyjścia Jezusa.

[margincarouselwidget heading=”]
[margincarouselwidget_item id=’12226′ title=” content='

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst Psalmu

']
[margincarouselwidget_item id=’12227′ title=” content='

(Ps 98,5-9)

REFREN: Pan będzie sądził ludy sprawiedliwie

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy,
przy trąbach i przy dźwięku rogu,
na oczach Pana, Króla, się radujcie.

Niech szumi morze i wszystko, co w nim żyje,
krąg ziemi i jego mieszkańcy.
Rzeki niech klaszczą w dłonie,
góry niech razem wołają z radości.

W obliczu Pana, który nadchodzi,
bo przychodzi osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie
i ludy według słuszności.

']
[/margincarouselwidget]

•

PSALM

W obliczu Pana, który nadchodzi • Ps 98 (97), 5-6. 7-8. 9

Psalm wzywa do wielbienia Boga, który jedynie sądzi sprawiedliwie

PSALM  98• AUTOR: lewita • CZAS POWSTANIA: czasy powygnaniowe, po 538 r. przed Chr.

O PSALMIE • Psalm zaliczany jest do gatunku „tehilla” (l.mn. tehillim), to modlitwa bezinteresownego uwielbienia. Utwory te sławią działanie Boga w świecie stworzonym oraz w historii Izraela. W Ps 98, który wykazuje wiele punktów wspólnych z teologią Deutero-Izajasza, psalmista uwielbia Boga sprowadzającego swój naród po okresie wygnania do ziemi obiecanej. Psalm prawdopodobnie wykonywany był podczas celebracji w świątyni jerozolimskiej, gdzie wspólnota powygnaniowa uwielbiała Zbawcę, Boga Przymierza, który znów zgromadził swoje dzieci na Syjonie.

ŚPIEWAJCIE • Liturgia używa dziś drugiej połowy tego psalmu. Zachęta do wielbienia Boga jest w niej skierowana do ludzi oraz wszystkich innych stworzeń, całej przyrody, której zachowanie zostaje przedstawione antropomorficznie. Wszyscy pragną błogosławić tego, który “nadchodzi, by osądzić ziemię”. Jego sąd będzie sprawiedliwy i słuszny (równy, odpowiedni). To właśnie odwołanie do ostatecznego sądu jest powodem wyboru tego psalmu do dzisiejszej liturgii Słowa.

NAJWAŻNIEJSZE WERSETY

Jedyny sprawiedliwy sędzia: On będzie sądził świat sprawiedliwie i według słuszności – ludy.

LINKI

On będzie sądził świat sprawiedliwie i według słuszności – ludy (Ps 98,9).

Ps 9,8: Sam będzie sądził świat sprawiedliwie, wyda narodom bezstronny wyrok.  

Ap 1,7: Oto nadchodzi z obłokami, i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. I będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi. Tak: Amen.

[margincarouselwidget heading=”]
[margincarouselwidget_item id=’52290′ title=” content='

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst II czytania

']
[margincarouselwidget_item id=’52290′ title=” content='

Czytanie z Drugiego listu do Tesaloniczan

(2 Tes 3,7-12)

Sami wiecie, jak należy nas naśladować, bo nie wzbudzaliśmy wśród was niepokoju ani u nikogo nie jedliśmy za darmo chleba, ale pracowaliśmy w trudzie i zmęczeniu, we dnie i w nocy, aby dla nikogo z was nie być ciężarem. Nie jakobyśmy nie mieli do tego prawa, lecz po to, aby dać wam samych siebie za przykład do naśladowania. Albowiem gdy byliśmy u was, nakazywaliśmy wam tak: Kto nie chce pracować, niech też nie je! Słyszymy bowiem, że niektórzy wśród was postępują wbrew porządkowi: wcale nie pracują, lecz zajmują się rzeczami niepotrzebnymi. Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli.

Oto słowo Boże
']
[/margincarouselwidget]

•

DRUGIE CZYTANIE

Pracując ze spokojem • 2 Tes 3,7-12
Nie wiem dokładnie, kiedy Pan Jezus powróci. Pokój ma ten, kto żyje z dnia na dzień swoim własnym życiem

DRUGI LIST DO TESALONICZAN • NADAWCA: św. Paweł • SKĄD: Korynt • DATA: ok. 51-52 r. •  ADRESACI: chrześcijanie w Tesalonice

JEDNO Z NAJSTARSZYCH PISM NOWEGO TESTAMENTU • Drugi List do Tesaloniczan pod wieloma względami bardzo przypomina ten pierwszy (uważany za najstarsze pismo Nowego Testamentu). Dlatego można sądzić, że został napisany krótko po nim (być może pół roku albo rok). Najprawdopodobniej podczas pisania tych listów, od końca 50 do połowy 52 roku, Paweł przez około półtora roku ewangelizował w Koryncie (zob. Dz 18,1-18).

KONTEKST • Wydaje się, że w międzyczasie sytuacja tamtejszego Kościoła nie zmieniła się zbytnio. Dlatego to Paweł porusza podobne tematy jak w pierwszym liście: dodaje odwagi prześladowanym (1,4-10), pragnie poprawić nieporozumienia co do powtórnego przyjścia Pana (2,1-12) oraz zachęca do wytrwałości i spokojnej pracy na własne utrzymanie (2,13-3,15). Tak jak w pierwszym liście głównym tematem jest tu zatem eschatologia. Można powiedzieć, że oba listy wzajemnie dobrze się uzupełniają.

ZANIM USŁYSZYSZ • Na koniec swojego listu Paweł zachęca swoich uczniów do naśladowania własnego przykładu: człowiek powinien pracować na swoje utrzymanie i nie być ciężarem dla innych. Niezależnie od tego czy Pan Jezus powróci wkrótce czy może później w wewnętrznym pokoju żyje ten, kto żyje z dnia na dzień swoim własnym życiem.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY

Robić swoje, znać swoje miejsce: Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli.

LINKI

Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli (2Tes 3,12).

1Tes 4,11: Zachęcam was jedynie, bracia, abyście coraz bardziej się doskonalili i starali zachować spokój, spełniać własne obowiązki i pracować własnymi rękami, jak to wam nakazaliśmy.

Ef 4,28: Kto dotąd kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać potrzebującemu.  

Prz 17,1: Lepszy jest suchy kęs chleba w spokoju niż dom pełen biesiad kłótliwych.  

Koh 4,6: Lepsza jest jedna garść pokoju niż dwie garści bogactw i pogoń za wiatrem.

JESZCZE O DRUGIM CZYTANIU

Co robić? Co robić w obliczu zbliżającego się końca? Jeśli Pan jest już blisko, czy życie, które prowadzimy ma sens? Takie pytania zadawali sobie członkowie pierwszych wspólnot chrześcijańskich, z których wielu wierzyło, że Jezus powróci niebawem, jeszcze za ich życia. Porzucali wówczas dotychczasowe zajęcia oczekując przyjścia Syna Bożego.

Czas działania. Paweł przypomina Tesaloniczanom, że przygotowanie na przyjście Pana to nie bierne wypatrywanie (z radością czy strachem) jego zejścia z obłoków (2 Tes 3,11-12). To ciężka praca i świadectwo dawane w codzienności. W ten sposób dzień Pański nie zastanie ich nieprzygotowanymi.

Nie poznamy daty. Równocześnie Apostoł uznaje za zupełnie bezużyteczne próby odczytania daty nadejścia sądu Bożego, poszukiwanie proroctw i znaków tak popularne w pierwszych wiekach chrześcijaństwa i w naszych czasach. Odgadywanie przyszłości to zmarnowany czas i bezużyteczne wysiłki. Bóg przychodzi w naszej codzienności i przez wierność misji, którą nam powierzył przygotowujemy się na jego ostateczne przyjście.

[margincarouselwidget heading=”]
[margincarouselwidget_item id=’10755′ title=” content='

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst Ewangelii

']
[margincarouselwidget_item id=’10756′ title=” content='

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

(Łk 21,5-19)

Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, powiedział: Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony. Zapytali Go: Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy się to dziać zacznie? Jezus odpowiedział: Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem oraz: Nadszedł czas. Nie chodźcie za nimi. I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec. Wtedy mówił do nich: Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będą silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie. Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą do królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić. A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie.

Oto słowo Pańskie

']
[/margincarouselwidget]

•

EWANGELIA

Przez wytrwałość • Łk 21,5-19

Nie zapominaj, że czas ostateczny to szczególna sposobność to bycia świadkiem Chrystusa

EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: 70-80 r.

KATEGORIA: mowa • MIEJSCE: w Świątyni w Jerozolimie • CZAS: rok 30-33 • BOHATEROWIE: • Jezus, uczniowie

EWANGELIA MIŁOSIERDZIA

EWANGELIA MIŁOSIERDZIA • O Łukaszu mówi się, że jest ewangelistą Bożego miłosierdzia, ponieważ ze szczególną uwagą opisuje Jezusa pochylającego się nad grzesznikami i chorymi. Przypomnijmy, Łukasz – lekarz z Antiochii Syryjskiej –  był towarzyszem św. Pawła i spisał głoszoną przez niego Dobrą Nowinę. Jego dzieło dzieli się na dwie księgi: Ewangelię i jej kontynuację − Dzieje Apostolskie. Swoją Ewangelię adresuje do chrześcijan pochodzenia pogańskiego.

W JEROZOLIMIE • To druga część Ewangelii Łukasza, po wcześniejszych wydarzeniach w Galilei. Jezus po decyzji o ruszeniu w kierunku Jerozolimy (Łk 9,51) był ciągle ku niej skierowany. Wstępowanie do Jerozolimy (rozdz. 9-19) było przeplatane nauczaniem na różne tematy (modlitwa, wolność od bogactw, przebaczenie, czasy ostateczne itd.), często przedstawionym także w przypowieściach. Jezus w 19 rozdziale dotarł do kresu swojej wędrówki. Teraz, zanim jeszcze Jego misja osiągnie swój moment kulminacyjny (rozdz. 22-24), naucza w Świątyni Jerozolimskiej (rozdz. 20-21). W tych końcowych rozdziałach są niejako przypomniane główne tematy nauczania Jezusa.

ZANIM USŁYSZYSZ • Dzisiejsza Ewangelia to początek mowy eschatologicznej Jezusa, która stanowi prawie cały 21 rozdział (ww. 8-34). Mowa o zburzeniu Jerozolimy, powrocie Chrystusa i potrzebie czujności wydaje się praktycznie niemal oficjalnym zakończeniem publicznego nauczania Jezusa (podobnie jak również u Marka: 13,1-37 i Mateusza: 24,1-51). Wprowadzenie do niego stanowi zachwyt uczniów nad pięknem Świątyni, która rzeczywiście musiała robić przeogromne wrażenie. Staje się to dla Jezusa okazją do zapowiedzenia zburzenia tych cudownych budowli oraz mowy o końcu czasów. Dziś słyszymy tylko początek, opisujący prześladowanie uczniów. Wydarzenia te są przedstawione jako konieczne i niezbędne, dla dobra samych uczniów oraz tych, którzy doświadczą ich świadectwa.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY

Koniec ziemskiego piękna: Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony.

Dobra okazja: Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa.

Szczęśliwy koniec: Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie.

LINKI

Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie (Łk 21,18-19).

Łk 12,7: U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.  

Ps 41,2: Pan go ustrzeże, zachowa przy życiu, uczyni szczęśliwym na ziemi i nie wyda go wściekłości jego wrogów.  

Hbr 10,36: Potrzebujecie bowiem wytrwałości, abyście spełniając wolę Bożą, dostąpili obietnicy.  

Łk 8,15: W końcu ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc przez swą wytrwałość.  

Jk 1,3: Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość.  

Rz 12,12: Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali!  

Jk 5,7: Trwajcie więc cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik czeka wytrwale na cenny plon ziemi, dopóki nie spadnie deszcz wczesny i późny.

TRANSLATOR

Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie (Łk 21,19).

Grecki czasownik ktaomai to dosłownie: zdobyć, osiągnąć, posiadać.

JESZCZE O EWANGELII

Czas próby. Dzisiejsza Ewangelia, podsumowuje wszystko, o czym wspomina pierwsze i drugie czytanie i dodaje jeden ważny aspekt końca świata. Zanim dobro ostatecznie zwycięży, zostanie ono poddane próbie. Czas ostateczny to czas, w którym mnożyć się będą fałszywi prorocy podszywający się pod Chrystusa (Łk 21,8), a będący jego całkowitym przeciwieństwem (Anti-Christos, cf. 1J 2,18) Będą przekonywać: Ja jestem, nadszedł czas – czy pozostaniemy wierni Panu?

Czas świadków. Czas poprzedzający sąd to czas wielkiego prześladowania uczniów Jezusa. „Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą do królów i namiestników” (21,12). Jak mówi Pan, będzie to dla nas sposobność do składania świadectwa (21,13). Greckie „świadectwo” (martyria) to przede wszystkim życie ucznia, wytrwałość, z jaką znosi on nieszczęścia i prześladowania. Stąd świadek par excellence  (gr. martys, łac. martyr) to męczennik, ten kto oddaje swoje życie dla Jezusa. Kto wytrwa w przeciwnościach nie tracąc zaufania do Pana, ocali swoje życie na wieki (Łk 21,19).

TWEETY

STO SŁÓW

Co jakiś czas, raczej regularnie ktoś próbuje znów przepowiedzieć datę końca świata. Trudno nam żyć w nieznajomości tego szczególnego momentu, wolelibyśmy wiedzieć wcześniej. Z drugiej strony także kataklizmy i prześladowania, o który wciąż słyszymy, potwierdzają, że apokalipsa w wielu wymiarach praktycznie już dzieje się wokół nas.

Rzeczywiście przyjdzie dzień “palący jak piec”, który spali wszystko to, co jest tylko budowlą ludzkiej pychy. Bylejakość i obojętność nie przetrwa tego dnia.

Dzisiejsze Słowo mówi nam jednak z mocą, że Bóg przychodzi w naszej z pozoru zwykłej codzienności, a przez wierność misji, którą nam powierzył przygotujemy się najlepiej na jego ostateczne przyjście. Jak poleca nam św. Paweł: “pracować ze spokojem” to żyć swoim własnym życiem (może szarym i przeciętnym), przyjąć zmaganie każdego poranka, nie uciekać od krzyża.

Dlatego zamiast zajmować się szukaniem dat i przepowiadaniem przyszłości, lepiej traktować każdy czas jako ostateczny, każdy dzień jak ostatni. Żyć w takiej nieustannej gotowości może tylko święty, ten, kto jest pełen Ducha Świętego. Oto prawdziwa wytrwałość, która ocala życie.