PUNKT WYJŚCIA

I NIEDZIELA ADWENTU A • KOLEKTA: Modlimy się do Boga, by sprawił, abyśmy przez dobre uczynki przygotowali się na spotkanie przychodzącego Chrystusa, a w dniu sądu, zaliczeni do Jego wybranych, mogli posiąść Królestwo niebieskie  • CZYTANIA: Księga Izajasza 2, 1-5, Psalm 1-2. 4-5. 6-7. 8-9, List do Rzymian 13, 11-14, Ewangelia wg św. Mateusza 24, 37-44

• CHMURA SŁÓW •

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst I czytania

Czytanie z Księgi Izajasza

(Iz 2, 1-5)

Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy: Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pana stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: «Chodźcie, wstąpmy na Górę Pana do świątyni Boga Jakuba! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pana z Jeruzalem». On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pana!

Oto słowo Boże.

[01][02]

•

PIERWSZE CZYTANIE

Na koniec pokój • Iz 2, 1-5

To Jezus wypełnia to proroctwo. On staje się żywą Świątynią, która gromadzi wszystkich i tworzy pokój

KSIĘGA: Izajasza • AUTOR: Izajasz • CZAS POWSTANIA:  II poł. VIII w. przed Chr. • KTO MÓWI: Izajasz • ADRESACI: Juda  • KATEGORIA: mowa prorocka

TRZY KSIĘGI, TRZY EPOKI • Księga Izajasza to jedna z najdłuższych ksiąg Starego Testamentu, składa się z 66 rozdziałów. Dzieli się ją na trzy części, którym przypisuje się różnych autorów i odmienny czas powstania. Adresatami każdej z części są Izraelici w zmieniających się okolicznościach historii zbawienia • Pierwsza część (Iz 1-39) dotyczy Izraela przed wygnaniem za czasów panowania bezbożnego króla Achaza (735-715 r. przed Chr.) oraz jego syna, wiernego reformatora Ezechiasza (715-698 r. przed Chr.). Jej autorem jest tzw. Pierwszy Izajasz (Proto-Izajasz), działający w latach 740-701 r. przed Chr. Podkreśla on Świętość Boga działającego w historii • Część druga (Iz 40-55) skierowana jest do Izraelitów na wygnaniu. Jej autorem jest Drugi Izajasz (Deutero-Izajasz), prawdopodobnie uczeń wielkiego Izajasza. Głosi on radykalny monoteizm oraz przedstawia zbawienie przychodzące przez cierpienia tajemniczego Sługi Jahwe • Trzecia część (Iz 56-66) powstała już po powrocie z wygnania. Odpowiada za nią wciąż tzw. “szkoła Izajasza”. Autor, nazwany umownie Trzecim Izajaszem (Trito-Izajaszem), podkreśla świętość Boga i Jerozolimy oraz rysuje wizję czasów ostatecznych, w których zbawienie ma objąć wszystkie narody.

KONTEKST • Pierwsza część księgi Proto-Izajasza (rozdz. 1-6) zwana jest często “Księgą gróźb”, ze względu na to, że zawarte w niej mowy są często ostrymi upomnieniami i ostrzeżeniami. Mało tu charakteryzujących pozostałe części pocieszeń. Izajasz to nie tylko prorok, ale i utalentowany pisarz: stosuje wiele rodzajów literackich, w których odwołuje się do pięknych obrazów i żywych opisów.

ZANIM USŁYSZYSZ • Usłyszymy dziś proroctwo o końcu czasów. Jedną z charakterystyk tych czasów, podaną przez Izajasza, będzie nawrócenie pogan (a Świątynia stanie się niejako centrum świata), a drugą: absolutny pokój (taki, w którym zniszczona zostanie nawet wszelka broń). Ten fragment znajdziemy też praktycznie powtórzony u proroka Micheasza (4,1-3). Niektórzy twierdzą, że do tego właśnie proroctwa nawiąże Jezus, mówiąc o tym, że musi zostać wywyższony nad ziemię, by przyciągnąć wszystkich do siebie (por. J 12,32). Zrealizuje to na krzyżu. Rzeczywiście to On staje się dla nas Świątynią, która gromadzi wszystkich.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY

Będzie pokój: On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny.

LINKI

On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny (Iz 2,4).

Zch 9,10: On zniszczy rydwany w Efraimie i konie w Jeruzalem, łuk wojenny strzaska w kawałki, pokój ludom obwieści. Jego władztwo sięgać będzie od morza do morza, od brzegów Rzeki aż po krańce ziemi.  

Ps 46,9: On uśmierza wojny aż po krańce ziemi, On kruszy łuki, łamie włócznie, tarcze pali w ogniu.  

Iz 9,5: Bo każdy but pieszego żołnierza, każdy płaszcz zbroczony krwią, pójdą na spalenie, na pastwę ognia.  

Iz 11,6: Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą społem i mały chłopiec będzie je poganiał.  

Ef 2,14: On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części ludzkości uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość.

JESZCZE O PIERWSZYM CZYTANIU

Święto Namiotów. Przepowiednia syjońska wyrasta być może z atmosfery Święta Namiotów, kiedy do Jerozolimy, na Syjon, napływała rzeka pielgrzymów. Być może prorok patrząc na nią otrzymuje od Pana wizję dotyczącą końca czasów.

Boży ludzie. Syjon rozrasta się, wyrasta ponad inne święte góry, na których starożytni czcili swoich bogów, i otwiera się nie tylko dla pielgrzymów z Izraela, lecz napływają do niego ludy z całego świata. Prorok opisuje ich najpierw jako gojim, to klasyczne określenie pogan, aby po chwili opisać je tak, jak opisuje się naród wybrany (am). Ludy pogańskie stają się Bożym ludem, pociągnięte słowem i światłem wychodzącym z Syjonu.

Mesjasz. W wizji prorockiej Bóg obdarza ludzkość pokojem, włócznie i miecze zostają przekute na pługi i narzędzia do winobrania. Wizja Izajaszowa wypełni się w Chrystusie, który przyjdzie jako światłość świata (Łk 2,32) i Książę Pokoju (Iz 9,5). W Nim Syjon otworzy się na ludzi wszystkich kultur, religii i ras. Ci, którzy do tej pory nazywani byli poganami, staną się ludem Pana (Ef 2,19).

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst psalmu

(Ps 122 (121), 1-2. 4-5. 6-7. 8-9)

REFREN: Idźmy z radością na spotkanie Pana.

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: «Pójdziemy do domu Pana». Już stoją nasze stopy w twoich bramach, Jeruzalem.

Tam wstępują pokolenia Pańskie, aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana. Tam ustawiono trony sędziowskie, trony domu Dawida.

Proście o pokój dla Jeruzalem: Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują. Niech pokój panuje w twych murach, a pomyślność w twoich pałacach.

Ze względu na braci moich i przyjaciół będę wołał: «Pokój z tobą». Ze względu na dom Pana, Boga naszego, modlę się o dobro dla ciebie.

[01][02]

•

PSALM

Idźmy na radosne spotkanie •  Ps 122 (121), 1-2. 4-5
Użyjemy dokładnie tego samego psalmu, co tydzień temu. Mówi on o radosnym zakończeniu pielgrzymki, przygotowuje nas na radość ostatecznego spotkania z Chrystusem

PSALM 122 • AUTOR: anonimowy • CZAS POWSTANIA: po powrocie z niewoli

PSALMY STOPNI • Psalm 122 należy do zbioru pieśni pielgrzymkowych (Ps 120-134). Są one określone mianem Pieśni stopni, czy Pieśni kroków, ponieważ były śpiewany podczas podchodzenia pielgrzymów do położonej na wzgórzu Jerozolimy, zwykle w ramach obchodów jednego z trzech wielkich świąt żydowskich (Święto Paschy, Święto Namiotów, Święto Tygodni) albo jako liturgiczna modlitwa przy wejściu już do samej Świątyni.

ŚWIĘTE MIASTO • Możemy sobie wyobrazić pielgrzyma, który już przybył do Świętego Miasta, jego oczekiwanie się spełniło, jego trud się skończył, daleki obraz stał się rzeczywistością. Być może cieszy się on właśnie pierwszą chwilą, którą przeżywa w murach Bożej twierdzy. Dlatego nie dziwi fakt, że jego usta spontanicznie otwierają się: wargi wypowiadają modlitwę, język śpiewa dziękczynienie.

ADWENT • Psalm ten został on wybrany do dzisiejszej liturgii z powodu 2 motywów w nim zawartych: zaproszenia do radości ze spotkania z Panem oraz nawiązanie do tronów sędziowskich, ustawionych w Świątyni. Jedno i drugie przywodzi na myśl powtórne przyjście Chrystusa, o którym przypomina nam czas Adwentu.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY

Jest z czego się cieszyć: Uradowałem się, gdy mi powiedziano: «Pójdziemy do domu Pańskiego!»

LINKI

Uradowałem się, gdy mi powiedziano: «Pójdziemy do domu Pańskiego!» (Ps 122,1)

Iz 2,3: …mnogie ludy pójdą i rzekną: «Chodźcie, wstąpmy na Górę Pańską do świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pańskie z Jeruzalem». 

Ps 42,4: Gdy wspominam o tym, rozrzewnia się dusza moja we mnie, ponieważ wstępowałem do przedziwnego namiotu, do domu Bożego, wśród głosów radości i dziękczynienia w świątecznym orszaku. 

Zch 8,21: Mieszkańcy jednego miasta, idąc do drugiego, będą mówili: Pójdźmy zjednać przychylność Pana i szukać Pana Zastępów! i ja idę także». 

Ps 84,2: Dusza moja pragnie i tęskni do przedsieni Pańskich. Moje serce i ciało radośnie wołają do Boga żywego.  

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst II czytania

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

(Rz 13, 11-14)

Bracia: Rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas niż wtedy, gdyśmy uwierzyli. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła. Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom.

Oto Słowo Boże

[01][02]

•

DRUGIE CZYTANIE

Najlepszy moment • Rz 13, 11-14

Każdy moment jest odpowiedni na Twoje nawrócenie, a najlepszy właśnie ten!

KSIĘGA: List do Rzymian • NADAWCA: św. Paweł • SKĄD: Korynt • DATA: 57-58 r. • ADRESACI: mieszkańcy Rzymu

LIST DO STOLICY • List do Rzymian bardzo często powraca w niedzielnej Liturgii Słowa. Nic dziwnego: to jedno z najdojrzalszych pism Pawła. Pierwszym, pragmatycznym celem listu było zapewnienie sobie wsparcia ze strony wspólnoty w planowanej przez Pawła podróży misyjnej do Hiszpanii (>> Rz 15,23-24). Jednak zakres treści poruszonych w liście jest szerszy: Paweł głosi Rzymianom ewangelię. Pisze do wspólnoty znajdującej się w stolicy imperium, w sercu antycznego świata. Rzym ma być kołem zamachowym dla głoszonej przez Pawła ewangelii o usprawiedliwieniu z wiary w Chrystusa i o tym, że Chrystus jest drogą zbawienia i dla Żydów, i dla pogan. Paweł nie zna jeszcze osobiście tej wspólnoty, ani jej samemu nie założył, odwiedzi ją dopiero później.

KONTEKST • Znajdujemy się w końcowej, praktycznej części Listu do Rzymian (12,1-15,13), w której dominują konkretne wskazówki i zachęty do życia chrześcijańskiego. Paweł w dwunastym rozdziale zachęcał • do pokory i służby (12,3-8) – aby każdy jak najlepiej wykonywał obowiązki, do których został przeznaczony • do miłości bez obłudy wobec braci (12,9-13) • do miłości wobec nieprzyjaciół (12,14-21). Trzynasty rozdział rozpoczął się wezwaniem do posłuszeństwa władzy świeckiej (13,1-7).

ZANIM USŁYSZYSZ • Wszystkie powyższe zachęty i napomnienia Paweł podsumowuje w prosty sposób: wszystkie przykazania streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego (13,9). Ta gotowość do miłości wynika między innymi ze świadomości bliskiego przyjścia Chrystusa i przemijalności własnego życia, o których usłyszymy dzisiaj.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY

Coraz bliżej: A zwłaszcza rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas, niż wtedy, gdyśmy uwierzyli.

LINKI

A zwłaszcza rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas, niż wtedy, gdyśmy uwierzyli (Rz 13,11).

1Kor 15,34: Ocknijcie się naprawdę i przestańcie grzeszyć! Są bowiem wśród was tacy, co nie uznają Boga. Ku waszemu zawstydzeniu to mówię.

1P 4,7: Wszystkich zaś koniec jest bliski. Bądźcie więc roztropni i trzeźwi, abyście się mogli modlić.  

Łk 21,28: A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie.  

Jk 5,8: Tak i wy bądźcie cierpliwi i umacniajcie serca wasze, bo przyjście Pana jest już bliskie.  

Mt 24,42: Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie.  

Mt 26,40: Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: «Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną?  

TRANSLATOR

A zwłaszcza rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas, niż wtedy, gdyśmy uwierzyli (Rz 13,11).

Gr. kairos to czas odpowiedni, stosowny, wybrany. Określa on tutaj ten właśnie konkretny punkt w czasie, w którym Pan przechodzi.

JESZCZE O DRUGIM CZYTANIU

Godzina. Tak jak Jezus miał swoją godzinę Krzyża i Zmartwychwstania, tak ma ją także chrześcijanin. Gr. hora (godzina) to czas rozlewającej się obficie łaski, którą trzeba wykorzystać. Całe życie chrześcijanina jest godziną powstania ze snu.

Sen. Sen przez starożytnych uznawany był za „brata śmierci”, stan, w którym człowiek poruszał się na granicy światów, życia i śmierci. Dla Pawła życie w grzechu przypomina sen, to życie toczące się w nocy, które ostatecznie sprowadza na człowieka śmierć. Powstać ze snu, znaczy zerwać z grzechem: z nadużywaniem alkoholu, z rozwiązłością, kłótniami i zazdrością.

Powstanie ze snu. Dla opisania powstania ze snu Paweł używa czasownika egeiro, którym opisuje się także zmartwychwstanie Pana. Żyć pełnią życia, żyć jak w jasny dzień, znaczy zatem żyć życiem zmartwychwstałym, które przynosi Jezus. To życie jest jego darem; to szata, w którą zostajemy przyobleczeni, jak marnotrawny syn z przypowieści (Łk 15,22).

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst Ewangelii

Słowa Ewangelii wg św. Mateusza

(Mt 24, 37-44)

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, że przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».

Oto Słowo Pańskie

[01][02]

•

EWANGELIA

Zawsze gotowi • Mt 24, 37-44

Jesteśmy umówieni. On na pewno przyjdzie!

EWANGELISTA: św. Mateusz • CZAS POWSTANIA: po 70 r.
KATEGORIA: mowa • MIEJSCE: Jerozolima • CZAS: ok. 33 r. • BOHATER: Jezus • SŁUCHACZE: uczniowie

NOWY ROK •  Rozpoczynamy nowy rok liturgiczny. Jest to rok A. A to oznacza, że przed nami systematyczna lektura Ewangelii wg św. Mateusza.

EWANGELIA MATEUSZA • według tradycji uważana za najstarszą, do naszych czasów zachowała się jedynie w wersji greckiej. Według świadectw starożytnych w pierwotnej wersji była spisana w języku aramejskim. Jej autorem jest powołany przez Jezusa na ucznia celnik Lewi – Mateusz. Pierwotna wersja Ewangelii powstała w latach 64-67 podczas głoszenia Piotra i Pawła w Rzymie. Ewangelia adresowana była do chrześcijan pochodzenia żydowskiego. Jej grecka redakcja nastąpiła po roku 70. W nowej formie Ewangelia stanowić miała regułę i katechizm życia wspólnoty chrześcijańskiej.

NOWY MOJŻESZ • Jezus u Mateusza przedstawiony jest jako Nowy Mojżesz, Prawodawca, ustanawiający na Górze Błogosławieństw Prawo Królestwa Bożego. Na Jego przyjście wskazują licznie cytowane przez Mateusza  proroctwa Starego Testamentu. Stąd też podział Ewangelii (poza wstępem i epilogiem) odpowiada Pięcioksięgowi Mojżesza: • Księga pierwsza – Program królestwa (Mt 3-7)  • Księga druga: Przepowiadanie królestwa (Mt 8-10) • Księga trzecia: Tajemnice królestwa (Mt 11,1-13,52) • Księga czwarta: Kościół jako zaczątek królestwa (Mt 13,53-18,35) • Księga piąta: Wypełnianie się królestwa (Mt 19-25).

ZANIM USŁYSZYSZ • Czytany dziś przez nas fragment to część bezpośrednio poprzedzająca pojmanie i mękę Jezusa (rozdz. 26-27). Całe dwa rozdziały (24-25) to mowy i przypowieści mówiące o zniszczeniu Świątyni w Jerozolimie, powtórnym przyjściu Chrystusa oraz wynikającej z tego potrzebie czujności, bycia zawsze gotowym. Mówi nam On dzisiaj, że paradoksalnie jedyną rzeczą, którą wiemy o powtórnym Jego przyjściu, jest to, że nie wiemy, kiedy ono dokładnie nastąpi. To właśnie ma nas niejako przymuszać do nieustannej, ciągłej gotowości.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY

Zawsze gotowi: Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.

LINKI

Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie (Mt 24,44).

Mt 24,27: Albowiem jak błyskawica zabłyśnie na wschodzie, a świeci aż na zachodzie, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. 

Mt 25,10: Gdy one szły kupić, nadszedł pan młody. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną, i drzwi zamknięto. 

Ap 19,7: Weselmy się i radujmy, i dajmy Mu chwałę, bo nadeszły Gody Baranka, a Jego Małżonka się przystroiła. 

Ap 3,2-3: Stań się czujnym i umocnij resztę, która miała umrzeć, bo nie znalazłem twych czynów doskonałymi wobec mego Boga.  Pamiętaj więc, jak wziąłeś i usłyszałeś, strzeż tego i nawróć się! Jeśli więc czuwać nie będziesz, przyjdę jak złodziej, i nie poznasz, o której godzinie przyjdę do ciebie. 

Ap 16,15: Oto przyjdę jak złodziej: Błogosławiony, który czuwa i strzeże swych szat, by nago nie chodzić i by sromoty jego nie widziano. 

JESZCZE O EWANGELII

Dwa przyjścia Pana. Adwent to czas, w którym celebrujemy podwójne przyjście Pana. Pierwsze dokonało się w ludzkim ciele i biedzie betlejemskiej stajni. Drugie dokona się w chwale, na końcu czasów. To drugie, jak mówi Jezus, będzie dla wielu zaskoczeniem. Tak jak w czasie potopu ludzie nie potrafili i nie chcieli odczytać znaku, jakim był Noe i jego arka, tak podczas przyjścia Jezusa wielu przeżyje tragiczne zaskoczenie.

Wzięci i zostawieni. Jezus opisuje, jak podczas jego przyjścia z dwóch mężczyzn pracujących w polu i dwóch kobiet pracujących przy żarnach jedno zostanie wzięte, zaś drugie zostawione. Czy Jezus sugeruje gwałtowną śmierć, która zabierze niektórych, oszczędzając innych, jak za dni Noego? A może, biorąc pod uwagę znaczenie czasownika paralambano („przyjąć”, „wziąć ze sobą jako bliskiego towarzysza”), znaczy to, że niektórzy zostaną wzięci przez aniołów, przyjęci do Królestwa, podczas gdy inni zostaną pozostawieni na mającej ulec zniszczeniu ziemi?

Czuwanie. Obrazy których używa Jezus otwierają się na wiele interpretacji. On sam nie sili się, żeby odmalować ze szczegółami scenariusz końca. Najważniejsza jest gotowość i czuwanie (gregoreo). Co ciekawe słowo, którego używa tu Jezus, pochodzi od czasownika egeiro (zob. 2 czytanie), i ma wiele wspólnego ze wstawaniem. Czuwanie, to czynność żołnierza, który wstaje w nocy, aby sprawdzić broń i być gotowym do bitwy (1Mch 12,27). Nasz ludzki świat jest w stanie wojny. Kto zasypia na polu bitwy staje się łatwym łupem nieprzyjaciela. Kto śpi, pozwala, aby jego dom został okradziony. Czekając na ostateczne przyjście Pana mamy stać jak żołnierze pod bronią, jak domownicy wypatrujący powrotu ukochanego członka rodziny.

TWEETY

STO SŁÓW

Rozpoczynamy kolejny Adwent w życiu. Dwudziesty, pięćdziesiąty, siedemdziesiąty? Nieważne. Ten teraz jest właśnie najważniejszy.

Okres Adwentu nie jest tylko oczekiwaniem na święta Bożego Narodzenia. Zanim zajmiemy się przygotowaniem do nich, po pierwsze w liturgii Kościoła słyszymy mocną i często powracającą zachętę to trwania w czuwaniu, w gotowości na ostateczne przyjście Chrystusa na końcu czasów. Ten czas otwiera nas na eschatologię.

Jezus wypełnia proroctwa Starego Testamentu. On staje się żywą Świątynią, która gromadzi wszystkich, najróżniejszych ludzi pod każdym względem i buduje wśród nich prawdziwy pokój. Nie wiemy, kiedy dokładnie nastąpi Jego powtórne przyjście. To dobrze. Dzięki temu trwamy w niespokojnym oczekiwaniu, które nam dobrze robi: wyrywa nas ze świętego spokoju i pozwala otwierać na Jego ciągłe, nieustanne przychodzenie do nas.

Kto widzi jak bardzo potrzebuje zbawienia, szuka, błaga, czeka. Kiedy czuwamy, żyjemy inaczej już na co dzień, zaczynając od najbardziej prozaicznych drobiazgów po skomplikowane i trudne relacje. Gotowość do miłości wynika według św. Pawła między innymi ze świadomości bliskiego przyjścia Chrystusa i przemijalności własnego życia.
Jesteśmy umówieni. On na pewno przyjdzie!

1/5

"Budowa arki Noego", 1675 r., Francuski Mistrz, Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie

2/5

Chrystus w chwale na przedstawieniu ze starosłowiańskiego Ewangeliarza, XV wiek, fot. Shakko, WikimediaCommons, CC 3.0

3/5

"Powtórne Przyjście", grecka ikona z ok. 1700 r.

4/5

"Rozmowa Boga Ojca z Noem", Arras wawelski, ok. 1550 r.

5/5

"Wejście Noego do Arki", Hans Jordaens, XVI - XVII w., Residenzgalerie, Salzburg, Austria

poprzednie

następne