Jestem z pokolenia, które dorastało w epoce przedifluencerskiej. Gargamel to dla mnie czarny charakter ze Smerfów, Wardęgę kojarzę z czasów, gdy przebierał swojego psa za pająka, Gonciarza, gdy opowiadał o grach i pokazywał Japonię. Reszta towarzystwa, o której zrobiło się głośno przy okazji skandalu z wykorzystywaniem nieletnich, to dla mnie anonimowe pseudonimy. Co najwyżej celebryci, którzy urządzali „czelendże“ w mediach społecznościowych, bili się na Fame MMA i rozkręcali kolejne dramy. Na szczęście do zrozumienia i oceny tego, co robili, nie potrzeba doktoratu.
CZYTAJ: #PandoraGate. Czyli upadek świata polskich patocelebrytów
Poszukiwanie akceptacji w patologicznych zakamarkach Internetu
Potrzeba jednak ogromu czasu, uwagi i miłości, aby sprawić, żeby nasze dzieci nie szukały akceptacji w tak patologicznych zakamarkach internetu. I tutaj leży prawdziwy ciężar problemu oraz wyzwania dla każdego rodzica czasów postprawdy, streamingu i groomingu.
Bo przecież nawet, jeżeli zainstalujemy na smartfonie blokady rodzicielskie i zrobimy wszystko, aby ograniczyć konsumowanie podobnych treści, życia nie da się zamknąć w bańce. Relacje rówieśnicze, mechanizm zakazanego owocu, naturalny okres buntu – to wszystko sprawia, że prędzej czy później każdy zetknie się z jakimś influencerem, obejrzy filmik zachęcający do durnego „wyzwania“, wejdzie w konwersację z kimś, z kim nie powinno.
Nie chcę tutaj zabrzmieć jak emeryt, bo każda epoka ma swoje mroczne strony. Nasi rodzice słuchali muzyki – co prawda genialnej – ale tworzonej przez skandalistów i narkomanów. Nie ma również okresu historycznego – zaczynając od Mezopotamii – w których starsi nie narzekaliby na młodzież i jej degenerację. XXI wiek oraz rozwój internetu sprawił jednak, że dzisiejsi nastolatkowie stykają się ze skalą zagrożeń, której nie było poddane żadne wcześniejsze pokolenie.
Przeczytaj również
-
Cyfrowy mur
-
“Small Talk 7”, czyli live’y z influencerami – prowadzi Weronika Kostrzewa. Na Instagramie Stacji7 już od 25 lutego!
-
Czy Jezus miałby konto na Facebooku?
-
Zgarnij Planer Dobroci!
-
Jak poznać, czy wspólnota jest katolicka? Odpowiadają dominikanie
-
TikTok i dzieci. Uzależnia, ale i inspiruje
-
#PandoraGate. Czyli upadek świata polskich patocelebrytów
-
Przedszkolak „bije” logiką studenta? Rzeczywistość kontra bańki komunikacyjne
-
Ksiądz na TikToku. „Czasem dostaję dramatyczne wiadomości, a czasem… prośby o spowiedź”
-
Szukam wartości i znajduję je. Tak, na TikToku
-
Księża ewangelizują na TikToku i Youtubie. „To okazało się strzałem w dziesiątkę”
-
Tomasz Samołyk odzyskał swój kanał i podziękował za wsparcie. „Słów mi brakuje”
-
Kanał Tomasza Samołyka został zhakowany. „Wciąż mam dużą nadzieję, że zostanie odzyskany”
-
Ewangelia w 90 sekund, czyli projekt „Jedno Słowo”
-
“Lubię to” – przycisk, który jest jak klepanie po ramieniu
Bo nikt wcześniej nie mógł się komunikować z całym światem za pomocą urządzenia, które mieści się w kieszeni. Nikt nie był poddany tak wielu destrukcyjnym dla psychiki bodźcom, z kilkusekundowymi klipami na Tik-Toku na czele. Nikt nie otrzymywał tak łatwo i w takich ilościach treści, które uzależniały go i wiązały emocjonalnie z twórcami oraz starszymi ludźmi – wykorzystującymi swoją pozycję i wpływy do zyskiwania przewagi. Czy to seksualnej, czy psychicznej.
ZOBACZ: Youtuberka, instagramerka, tiktokerka… Co druga nastolatka marzy o karierze influencerki
Ostatni dzwonek ostrzegawczy
Afera pedofilska w środowisku polskiego YouTube’a, którą ujawnił Sylwester Wargęda, powinna być ostatnim dzwonkiem ostrzegawczym dla wszystkich rodziców, którym wydaje się, że oglądanie „śmiesznych filmików w internecie“ to niegroźna rozrywka. Zakładam, że podobnie uważali ojcowie i matki 12, 13 i 14-letnich wtedy dziewczynek, które dzisiaj anonimowo zdecydowały się opowiedzieć, jak były wykorzystywane przez znacznie starszych celebrytów. Gdzieś to się przecież musiało zacząć, a często były to pozornie tak niewinne miejsca, jak streaming z gry w Minecrafta. Co można w takim razie zrobić, aby ochronić dzieci przed wpływem tego typu pseudo-autorytetów?
Niestety jednej skutecznej metody nie ma, ale żadna nie zadziała bez kilku podstawowych fundamentów. Po pierwsze – poświęcenia dziecku czasu, po drugie – rozmów o jego problemach, po trzecie – autentycznego zainteresowania jego światem i pasjami, po czwarte – wpojenia mu systemu wartości, na którym będzie mogło bazować w chwilach zwątpienia.
CZYTAJ: „The social dilemma”. „Jeśli nie płacisz za produkt to ty jesteś produktem”
Technologia kontra odpowiedzialność
Wiele rozwiązań technicznych, które w teorii powinno zapobiegać zbyt szybkiej ekspozycji na media społecznościowe, to „kłódki“, które można rozebrać bez większego wysiłku. Zwłaszcza, gdy rodzice nie wiedzą jak ustawiać blokady i sami nie są biegli w świecie cyfrowym. Problem jest o tyle palący, że właśnie 470 tys. czwartoklasistów otrzymało od państwa laptopy, na których mogą obejrzeć właściwie wszystko, co internet ma do „zaoferowania“. A przecież dziewięciolatki nie są gotowe na tę konfrontację. Zwłaszcza bez odpowiedniego przeszkolenia z zagrożeń, które niesie ze sobą aktywność cyfrowa i media społecznościowe.
Dlatego, gdy dajemy im do ręki taki sprzęt, obowiązkiem państwa i rodziców jest wyjaśnienie, jak używać go odpowiedzialnie. Niestety polski system edukacji jest dzisiaj niezdolny do kompetentnego nauczania higieny cyfrowej – to kwestia braku funduszy, kadry i świadomości skali zjawiska. Dlatego być może dobrym, choć doraźnym rozwiązaniem byłby chociaż zakaz używania smartfonów podczas lekcji?
Bez względu na ruchy ustawodawcy, nikt nie zdejmie jednak odpowiedzialności z nas – rodziców. My też musimy się nieustannie doszkalać. Rozumieć świat, w którym funkcjonują nasze dzieci, nie bagatelizować tego, że hejt w nim obecny potrafi autentycznie ranić, umieć wyprzedzać tragedie, dostrzegając niebezpieczne symptomy. Chcę wierzyć, że normalne, uczciwe wychowanie to najlepsza tarcza przed tego typu pokusami i zagrożeniami. Jeżeli dziecko czuje się kochane, nawet, gdy będzie przechodziło przez najgorszy czas w swoim życiu, zawsze będzie wiedziało, gdzie może szukać schronienia. I nie będą to twórcy internetowi, oferujący alkohol i seks.
