Urodził się we francuskim Rennes 6 grudnia 1921 roku. Miał aż 8 rodzeństwa! Jego rodzice nie byli zamożni, dlatego od wczesnych lat pomagał mamie w gospodarstwie. W wieku 13 lat podjął swoją pierwszą pracę zarobkową w drukarni. Nie lubił swojej pracy, bo jak sam zaznaczał, nie potrafił odnaleźć się w panującej tam atmosferze, wulgarnym językiem współpracowników. Szukając alternatywy do tego zajęcia zapisał się na zajęcia organizowane przez Stowarzyszenie Młodych Robotników Katolickich. Wstąpił do harcerstwa. Później wstąpił do wspomnianego stowarzyszenia, by ewangelizować w środowisku robotników.
CZYTAJ: ŚDM Lizbona 2023 [PROGRAM]
„Wiedziałem, że muszę czekać na prawdziwą miłość”
Długo nie miał dziewczyny? Powód zdradził swojemu przyjacielowi. „Aż do dwudziestego roku życia nie chodziłem z dziewczyną, bo wiedziałem, że muszę czekać na prawdziwą miłość. Trzeba doskonalić serce zanim się je ofiaruje komuś, kogo wybrał mi sam Chrystus”. Później poznał Małgorzatę Derniaux i zakochał się w niej bez pamięci – z wzajemnością.
Zakochani Marceli i Małgorzata przyrzekli sobie nawzajem, że będą dla siebie wsparciem duchowym, odmawiając te same modlitwy i często przystępując do Komunii świętej.
„Zostaniesz męczennikiem”
Najgorszym czasem po wybuchu wojny, był dla niego rok 1943. To właśnie wtedy, w wyniku bombardowania zginęła jego siostra, a on sam został wysłany na roboty do Niemiec. Był zmuszony wyjechać i pożegnać się ze swoją ukochaną.
Przeczytaj również
-
Dalsze losy Apostołów. Jakub i Jan
-
Zrezygnowała z fotomodelingu dla… Boga! „Powiedziałam Mu: od teraz wszystko jest Twoje”
-
Miłość na wzór Jezusa
-
Warmia i Mazury. Tam nabierzesz… duchowych sił!
-
Agnieszka Chylińska: Boże, przytul mnie [VIDEO]
-
Dalsze losy Apostołów. Andrzej – Apostoł Słowian
-
Dalsze losy bohaterów „The Chosen”. Szymon Piotr
-
Imię na bierzmowanie. Jak je wybrać?
-
Jedna z najstarszych książek na świecie trafiła na sprzedaż. Zawiera Księgę Jonasza i list św. Piotra
-
Litania loretańska z nowymi wezwaniami
-
11 nowych księży wyświęcono w bazylice watykańskiej
-
Tysiąc młodych obejrzało wyjątkowy musical o Janie Pawle II. Na scenie pojawili się znani artyści
-
Powołania 2.0
-
Narkotyki – duży, cichy problem wśród młodzieży. „Zaczynają w wieku 15-16 lat”
-
Modlitewnik dla dzieci. Uwaga! Tego prezentu dziecko nie odłoży na półkę
Pożegnanie zakochanych na dworcu w Rennes odbyło się dokładnie na dwa lata przed śmiercią Marcelego. Małgorzata powiedziała mu wtedy, że zostanie męczennikiem, on jednak pokręcił głową. „Nigdy na to nie zasłużę” – odrzekł.
ZOBACZ: Jak być szczęśliwym pomimo trudności? Poznaj rady bł. Carlo Acutisa
Msza święta wytchnieniem w cierpieniu
W Niemczech Marceli został przydzielony do Zella Melis, do fabryki produkującej rakiety. Początek był bardzo trudny. Ogarnęło go przygnębienie. Pracował w fabryce po 11 godzin dziennie! Intensywna praca spowodowała, że zaczął podupadać na zdrowiu.
Wtedy znalazł w okolicy kaplicę, w której sprawowano w niedziele Mszę świętą – to sprawiło, że odzyskał siłę ducha. Wkrótce zorganizował wśród kolegów grupę sportową i teatralną, także Msze święte w języku francuskim.
„Jest pan za bardzo katolicki”
Jego zaangażowanie ewangelizacyjne i przyznawanie się do wiary nie pozostały niezauważone. W kwietniu 1944 roku został aresztowany. Oskarżenie brzmiało: „Jest pan za bardzo katolicki”. Ale ta sytuacja sprawiła tylko, że Marceli stał się dojrzalszy w swojej wierze.
Z więzienia napisał do swego brata, który dopiero co przyjął święcenia kapłańskie: „Na szczęście On jest przyjacielem, który nigdy mnie nie opuszcza i wie, jak mnie pocieszyć. Z Nim mogę przejść najgorsze chwile. Jakże wdzięczny jestem Chrystusowi za to, że przyprowadził mnie w miejsce, w którym obecnie przebywam”.
CZYTAJ: Nigdy nie zapominał o modlitwie. Ta siła doprowadziła go do ołtarza. Fenomen świętości Carla Acutisa
Zmarł w uroczystość św. Józefa
Marceli został wywieziony do obozu w Gotha, a później do obozu koncentracyjnego we Flossenburgu, a na koniec w Mathausen-Gusen. Jeszcze w Gotha koledzy z Stowarzyszenia Młodych Robotników Katolickich podali mu w ukryciu Komunię świętą. Marcel zanotował wtedy w dzienniczku: „16 lipca… Komunia… wielka radość”.
W Mathausen-Gusen warunki obozowe były znacznie gorsze. Marceli stale chorował, ale znosił wszystko spokojnie, w duchu ufności w Bożą wolę. Wszystkich zachęcał do modlitwy. Skrajnie wycieńczony, zmarł 19 marca 1945 roku, w uroczystość św. Józefa.
Patron tych, którzy są wyśmiewani przez swoją wiarę
4 października 1987 roku Jan Paweł II ogłosił Marcela Callo błogosławionym. Został on podany młodym jako wzór świadectwa wiary, orędownik tych, którzy wahają się i obawiają, że ich wybór Chrystusa zostanie wyśmiany przez środowisko.
„Marcel nie od razu osiągnął doskonałość ewangeliczną. Utalentowany i pełen dobrej woli, musiał stoczyć długą walkę z duchem świata, z samym sobą, z ciężarem rzeczy i ludzi. Był jednak w pełni otwarty na łaskę i pozwolił, by Pan stopniowo prowadził go aż do męczeństwa. Jego miłość do Chrystusa osiągnęła dojrzałość pośród prób. (…) Osiągnąwszy wieczną radość w Bogu, Marcel Callo świadczy, że wiara chrześcijańska nie oddala ziemi od nieba. Niebo przygotowuje się już tutaj, na ziemi, w sprawiedliwości i miłości. Kiedy kochamy, jesteśmy «błogosławieni»” – powiedział Ojciec Święty Jan Paweł II w homilii podczas Mszy św. beatyfikacyjnej.
brewiarz.pl, adonai.pl, zś/Stacja7
