Jak co roku w okolicach końca września i początku października wspominam czas, kiedy dopiero co wywiozłam z domu swoje rzeczy, a pozornie obce miasto miało stać się towarzyszem życia na najbliższe kilka lat. Przechodząc kilka dni temu obok akademików miałam w głowie tylko myśl „jak ja zazdroszczę tym ludziom, że czas studencki dopiero przed nimi!”. Oto 7 rzeczy, które dało mi duszpasterstwo akademickie, a których, jak sądzę, nie dałoby mi nic innego w tamtym czasie.
1. Odwaga
Do przekroczenia progu budynku duszpasterstwa akademickiego potrzebowałam 9 miesięcy i jednej koleżanki, która robiła za przewodniczkę. Jednak pisząc odwaga, mam na myśli miliony mikro kroczków, żeby przełamać strach przed nowymi ludźmi, sprawami, odpowiedzialności i robieniem wielu (wielu, wielu, wielu) rzeczy po raz pierwszy w życiu. Każdorazowe stawianie czoła nowej sytuacji zbudowały we mnie odwagę i poczucie, że duże sprawy zaczyna się od małego pytania: “a może zrobimy…?”.
CZYTAJ: Ks. Krzysztof Porosło: Czas studiów to dobry moment na decyzję, by pójść w życiu za Chrystusem
2. Kompas życia i nowy dom
Nie da się ukryć, że wyjazd w nieznane dla każdego wiąże się z czym innym. Studia i radzenie sobie z problemami pustej lodówki, braku papieru toaletowego oraz odwiecznej zagadki jak przeżyć sesję w grupie rówieśniczej myślącej podobnie dały poczucie nowego domu. Duszpasterstwo stało się miejscem, gdzie razem borykaliśmy się z tymi samymi problemami, płakaliśmy nad wielkimi klapowatymi miłościami i śmialiśmy do utraty tchu w środku nocy.
3. Szkoła odpowiedzialności i działania
Przebywanie na co dzień wśród ludzi, którzy stali się bardzo bliscy zaprocentowało tym, że razem działaliśmy na wielu płaszczyznach. Od organizowania wyjazdów, przez duże wydarzenia ewangelizacyjne, aż po nieustanne przeprowadzki każdego po kolei. Fakt, że ktoś na ciebie liczy bardzo uczy odpowiedzialności (także grupowej) i często rezygnacji z szybkich wymówek.
Przeczytaj również
-
Dalsze losy bohaterów „The Chosen”. Szymon Piotr
-
Imię na bierzmowanie. Jak je wybrać?
-
Jedna z najstarszych książek na świecie trafiła na sprzedaż. Zawiera Księgę Jonasza i list św. Piotra
-
Litania loretańska z nowymi wezwaniami
-
11 nowych księży wyświęcono w bazylice watykańskiej
-
Tysiąc młodych obejrzało wyjątkowy musical o Janie Pawle II. Na scenie pojawili się znani artyści
-
Powołania 2.0
-
Narkotyki – duży, cichy problem wśród młodzieży. „Zaczynają w wieku 15-16 lat”
-
Modlitewnik dla dzieci. Uwaga! Tego prezentu dziecko nie odłoży na półkę
-
Apostołowie w „The Chosen” kontra fakty biblijne
-
Prezent na Komunię. Co kupić dziecku komunijnemu?
-
Kościół na terenie getta. Niezwykła historia kościoła Wszystkich Świętych w Warszawie
-
„Wybrali skromnego pracownika winnicy Pańskiej”. To były pierwsze słowa Benedykta XVI
-
„Nie było żadnej nadziei”. 81. rocznica Powstania w Getcie Warszawskim
-
Sprawdź, kiedy relikwie Ulmów będą w twojej diecezji [TERMINARZ]
ZOBACZ: „Ksiądz z osiedla” poprowadzi rekolekcje dla warszawskich studentów
4. Relacje
Punkt, w którym wszystko się zaczyna i kończy. Relacje – z ludźmi i Bogiem. Na pewien etap i na całe życie. Wspólna wiara, modlitwa, dzielenie życia i przeżywanie codzienności. Pierwsze zrywy na roraty u dominikanów o 6:30, pierwsze “dorosłe” przesiadywanie w kawiarni. Jak to kiedyś przeczytałam w książce o serialu Przyjaciele, to był czas, kiedy przyjaciele są rodziną. Stawianie kroków w dorosłość było też uczeniem się kompromisów, rezygnacji, współpracy. Przez to, że jakoś z zasady przyjęliśmy za pewnik wzajemną sympatię i dobre nastawienie, przestrzeń do kształtowania charakteru była bezpieczna i sprzyjająca.
5. Możliwość spełniania marzeń, o których nie miałam pojęcia
Nagranie pełnoformatowej płyty, koncerty, wielkie remonty? Bycie w duszpasterstwie akademickim pokazało mi (i dało spełnić) marzenia, o jakich nie miałam pojęcia! Dla innych było to zdobycie wielu szczytów górskich, dla jeszcze kogoś rozwój intelektualny i duchowy. Wiedziałam, że jeśli tylko znajdę partners in crime, to nic nas nie powstrzyma przed realizacją nawet najbardziej szalonych pomysłów.
6. Poczucie przynależności
No właśnie. W tym czasie każdy niby był sam, a jakoś wszyscy byliśmy razem. Poczucie przynależności, zaufania i otwartości uzależnia!
7. Najpiękniejsze wspomnienia
Co tu dużo mówić. Czas spędzony w duszpasterstwie akademickim był na tamtym etapie najlepszym co spotkało wielu z nas w życiu. Nie bez powodu nasi rodzice i dziadkowie wspominają “studenckie czasy” jako wspaniały okres w życiu. A wykorzystany w pełni z szacunkiem do siebie i siebie nawzajem i w Bożym Duchu jest nie do zastąpienia.
