Kalwaria Zebrzydowska. Asysty, orkiestry i pątnicy w strojach ludowych
W Polsce najbardziej znane nabożeństwo Zaśnięcia Matki Bożej, zwane „pogrzebem” odbywa się co roku w Kalwarii Zebrzydowskiej z udziałem tysięcy pielgrzymów. W barwnej procesji na Dróżkach Matki Bożej wędrują asysty, orkiestry i pątnicy w strojach ludowych. Zgodnie z tradycją, młodzi kawalerowie i panny niosą trumienkę z figurą Maryi Zaśniętej do oddalonego o ponad 3 km kościoła Grobu Matki Bożej, gdzie zwyczajowo kończy się ta barwna procesja. Jednak ostatnim akcentem nabożeństwa Zaśnięcia jest procesja z figurą Matki Bożej Wniebowziętej po Placu Rajskim, przed bazyliką kalwaryjską w dniu 15 sierpnia.
Kalwaria Pacławska. Chór dziewcząt w Domku Matki Bożej
Czytaj także >>> Ucieczka z domu. Dzień nawrócenia św. Klary
Równie znana procesja pogrzebu Matki Bożej gromadząca tysiące pielgrzymów z całego kraju oraz sąsiadującej Ukrainy odbywa się także podczas wielkiego odpustu w Kalwarii Pacławskiej zwanej Jerozolimą Wschodu i Częstochową Podkarpacia. Odprawiane są tam złożone z 14 stacji Dróżki Pogrzebu i Wniebowzięcia Matki Bożej. W tzw. Domku Matki Bożej, przy ozdobionej suknią i kwiatami figurze Zaśnięcia Matki Bożej śpiewają na zmianę liczne chóry dziewcząt, które w ten sposób oddają hołd Maryi. Wierni w milczeniu modlą się za jej wstawiennictwem i rozważają tajemnicę śmierci jako przejścia do wieczności. Następnie w procesji ze świecami wracają do Kalwarii, po drodze rozważając wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny.
Bolesławiec. Procesja i barokowy ołtarz
Od ponad 300 lat obrzęd pogrzebu Matki Bożej kultywowany jest również w lokalnym sanktuarium Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Bolesławcu w diecezji legnickiej. Uroczystości te początkowo gromadziły głównie wiernych z terenów byłej Jugosławii, gdyż to oni po wojnie pielęgnowali ten zwyczaj w bolesławieckim sanktuarium. Obecnie również nowe pokolenia Ślązaków kultywują tę tradycję. Podczas uroczystości wierni niosą w procesji wokół kościoła figurę Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny, przy niej też odprawiane są nabożeństwa maryjne. Po Apelu Jasnogórskim, zgodnie z wieloletnią tradycją jest ona przenoszona do kaplicy za barokowym ołtarzem głównym.
Czytaj także >>> Modlitwa do pięciu ran Chrystusa
Przeczytaj również
-
Litania loretańska z nowymi wezwaniami
-
Pieta. Przejmujący ból Matki
-
Dlaczego uroczystość Zwiastowania Pańskiego jest przeniesiona? Wyjaśniamy
-
80 tys. mężczyzn u Matki Bożej z Aparecidy. To największa grupa pielgrzymów!
-
Abp Jędraszewski: Maryja wskazuje nam słuszną drogę
-
Miliony pielgrzymów w Fatimie. Z roku na rok ich liczba rośnie
-
Święci Joachim i Anna. Rodzice Maryi, dziadkowie Jezusa
-
Misiek Koterski zabrał różaniec na Bahamy. „On daje mi siłę”
-
Papież: Miłość nigdy nie tłumi, miłość robi miejsce dla drugiego
-
Misiek Koterski: Uklęknąłem i poprosiłem Boga, żeby mi pomógł
-
Guadalupe. Wizerunek, którego tajemnice są odkrywane do dzisiaj
-
Franciszek odmówił Anioł Pański już z okna papieskiego. „Maryja była wierna Bogu w prostych rzeczach”
-
Strażak rzymski daje kwiaty Niepokalanej, a następnie Jej salutuje [WZRUSZAJĄCE NAGRANIE]
-
„Jestem, pamiętam, czuwam”, które łączy miliony Polaków. Nieprzerwanie od 70 lat
-
Godzina Łaski. Jak się modlić?
Jamna. Opowieści apokryficzne
Radosny pogrzeb Matki Bożej organizowany jest też przez dominikanina o. Jana Górę na Jamnej. Przez pola i łąki przechodzi procesja z figurą Matki Bożej, w czasie której czytane są opowieści apokryficzne o ostatnich chwilach z życia Matki Bożej. To niezwykłe nabożeństwo przyciąga rzesze pielgrzymów, nie tylko z tarnowskiego, ale także z Poznania, Bydgoszczy czy Białegostoku. Uczestnicy tego misteryjnego pochodu zatrzymują się na modlitwę przy rozsianych na tym terenie kapliczkach.
Jak zmarła Maryja?
W pobożności ludowej od najdawniejszych czasów zakorzeniona jest wiara Kościoła wyrażona w 1950 r. w dogmacie o Wniebowzięciu Maryi. Jak czytamy w konstytucji apostolskiej „Munificentissimus Deus”, którą w 1950 r. papież Pius XII ogłosił dogmat o Wniebowzięciu Maryi. Matka Boża, „po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej”.
Dokument ten nie wypowiada się w kwestii śmierci Maryi, mówi jedynie o „zakończeniu ziemskiego życia”, daje do zrozumienia, że problem śmierci jest drugorzędny a znaczenie ważniejsze jest to, że Maryja została uwielbiona w pełni swojego człowieczeństwa, a więc „z duszą i ciałem” i znajduje się w niebie – czyli wspólnocie chwały z Chrystusem Zmartwychwstałym. Wniebowzięcie jest więc dopełnieniem i ukoronowaniem wszystkich innych przywilejów Matki Chrystusa.
Wśród teologów zwolennicy nauki głoszącej, że Maryja nie umarła, tzw. immortaliści, podkreślają, że śmierć jest następstwem grzechu a Maryja jako Niepokalanie Poczęta nie podlega prawu śmierci. Natomiast tzw. mortaliści są zdania, że powszechność śmierci przynależy do ludzkiej egzystencji, dlatego obejmuje także Maryję. Ważnym argumentem jaki przytaczają jest też śmierć Chrystusa. Maryja jako współuczestniczka jego cierpień, dzieliła z Nim również doświadczenie śmierci. Według nich, uwolnienie Maryi od grzechu pierworodnego nie likwiduje cierpień fizycznych ani śmierci. Przemawia za tym również tradycja Kościoła, zwłaszcza wschodniego, który mówił o zaśnięciu Maryi, co sugeruje łagodną śmierć, bez tej konsekwencji, jaką jest rozkład ciała.
Wiara w to, że Maryja została „zachowana od zepsucia grobu, aby na podobieństwo Syna, po zwycięstwie nad śmiercią zostać wyniesioną do najwyższej chwały nieba” – wyraża nie tylko ścisła definicja dogmatu, ale widoczna jest także w pobożności ludowej.
KAI, zś/Stacja7
