Kiedy byłam uczennicą szkoły podstawowej, na języku polskim w starszych klasach omawialiśmy różne wiersze. Wchodziliśmy w świat poezji, podmiotów lirycznych i próbowaliśmy rozumieć, o co chodzi w trudnych frazach Szymborskiej, Gałczyńskiego czy Miłosza. Jako ambitna uczennica, chcąca osiągnąć stopień celujący, wybrałam poetę, którego wiersz omówię na dodatkową ocenę. Znalazłam utwór ks. Twardowskiego. Sześć wersów było w sam raz dla ambitnej, ale leniwej dziewczynki.
Dlaczego krzyż
uśmiech
rana głęboka
Widzisz
to takie proste
kiedy się kocha
Nie będę teraz tego wiersza analizować i interpretować. Chyba nabrałam szacunku dla poezji i większej świadomości własnej niewiedzy. Jednak pytanie o to, DLACZEGO krzyż… pozostaje wciąż żywe i aktualne.
Czytaj także >>> Co to są kościoły stacyjne i skąd się wzięły?
Bezsensowi nadać sens
Przeczytaj również
-
Warmia i Mazury. Tam nabierzesz… duchowych sił!
-
Dalsze losy Apostołów. Andrzej – Apostoł Słowian
-
Dalsze losy bohaterów „The Chosen”. Szymon Piotr
-
Imię na bierzmowanie. Jak je wybrać?
-
Jedna z najstarszych książek na świecie trafiła na sprzedaż. Zawiera Księgę Jonasza i list św. Piotra
-
Litania loretańska z nowymi wezwaniami
-
11 nowych księży wyświęcono w bazylice watykańskiej
-
Tysiąc młodych obejrzało wyjątkowy musical o Janie Pawle II. Na scenie pojawili się znani artyści
-
Powołania 2.0
-
Narkotyki – duży, cichy problem wśród młodzieży. „Zaczynają w wieku 15-16 lat”
-
Modlitewnik dla dzieci. Uwaga! Tego prezentu dziecko nie odłoży na półkę
-
Apostołowie w „The Chosen” kontra fakty biblijne
-
Prezent na Komunię. Co kupić dziecku komunijnemu?
-
Kościół na terenie getta. Niezwykła historia kościoła Wszystkich Świętych w Warszawie
-
„Wybrali skromnego pracownika winnicy Pańskiej”. To były pierwsze słowa Benedykta XVI
Nie tylko pytanie, dlaczego Jezus przeszedł przez tak okrutną mękę i śmierć. Nie tylko, dlaczego krzyż stał się znakiem naszego zbawienia. Głębokim symbolem, posiadającym wielowymiarowe znaczenie teologiczne. I byłby tylko pamiątką strasznej zbrodni, znakiem hańby i wstydu, absolutnym bezsensem, gdyby nie to, co stało się w poranek zmartwychwstania.
Uczniowie idący do Emaus, mówią: „a myśmy się spodziewali, że On…”. Ile razy z takim wyrzutem spoglądamy na krzyż, bo przecież oczekujemy, że Bóg zrobi inaczej, zainterweniuje z mocą, uczyni cud, uporządkuje nam życie, uśmierzy ból, da ulgę w cierpieniu, pomoże w tym, co trudne; uzdrowi ciało i duszę, przeorganizuje życie według naszych marzeń. Ile razy mówimy, że przecież tak się staramy; z tylu rzeczy rezygnujemy, a On milczy, nie wynagradza, nie pomaga. Patrzymy na ten krzyż i pytamy ze smutkiem „Boże, dlaczego!?”. Patrzymy na krzyż i krzyczymy. Patrzymy na krzyż i czujemy złość, gniew, żal. Patrzymy na krzyż i czasem zapłaczemy gorzko. Patrzymy na krzyż i jesteśmy sobą. Jaka to ulga, że możemy przyjść pod ten krzyż i nic nie udawać, nie ukrywać. Krzyż Chrystusa bezsensowi nadaje sens. Znak hańby staje się drzewem zbawienia. Przekleństwo okazuje się chwałą. Głupstwo i zgorszenie staje się bramą do Królestwa. Powód do łez okazuje się zwycięstwem i okazją do wdzięczności.
Bez fajerwerków
Jezus urodził się w brudnej stajni i tylko gwiazda wskazywała drogę do Niego. Nie było orszaków, uczty, bogactwa. Kiedy umiera na krzyżu jest wyniszczony, zakrwawiony, po ludzku obrzydliwy – tak, że chce się odwrócić twarz, zakryć ją i nie spoglądać. Jest nagi. Odarty ze wszystkiego, upokorzony, wyśmiany, odrzucony i pobity. Doświadcza największego z możliwych fizycznego bólu i największego z możliwych bólu psychicznego. W ewangelii jeszcze na długo przed męką czytamy, że Jezus mówi „smutna jest moja dusza aż do śmierci”. Potem wiemy, że w Ogrójcu doświadcza trwogi, Jego pot staje się krwią. Ostatecznie na krzyżu powie: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił, a jednak nie zrezygnował, nie zszedł z krzyża – mógł to zrobić w każdej chwili. Wykonał jednak to, co po przyszedł. Umiera i to dopiero początek. Umiera i zmartwychwstaje. Bez spektakularnych znaków. Bez fajerwerków. Tak jak zdążył nas przyzwyczaić.
Czytaj także >>> Biblijne stacje Drogi Krzyżowej. Inne niż te, które dobrze znamy
Twoja droga
Każdy z nas ma własny krzyż. Konkretny. Dający się nazwać. Czasem to choroba, czasem trudna historia życia. Innym razem to jakaś relacja. Twój krzyż ma imię. Twój krzyż ma drzazgi. Ma swój ciężar. Byłby tylko przekleństwem, gdyby nie WIELKA NOC i WIELKI PORANEK. Gdyby nie ten świt zmartwychwstania, nadający nową perspektywę każdemu cierpieniu i każdej trudnej chwili. Nie jesteśmy sami na drodze. Nie jesteśmy zmuszeni do dźwigania krzyża w pojedynkę. Co więcej, możemy wierzyć, że tak jak chwalebny krzyż Chrystusa jest naszą nadzieją i naszym ratunkiem, tak nasz osobisty krzyż jest wszczepiony w to drzewo z Golgoty. Bóg nie chce naszego cierpienia, nie zsyła go jako karę za grzechy. One są już zapłacone i darowane, dzięki krwi Jezusa. Jakkolwiek wygląda Twoje życie, to w świetle wiary jest ukierunkowane na zmartwychwstanie. To jest najlepsza z możliwych wiadomości.
Dlaczego krzyż? … A dlaczego Miłość?
