Fidelis znaczy wierny. Wierny aż do śmierci
Był cenionym prawnikiem, ale porzucił karierę, bo nie mógł uczciwie wykonywać swojego zawodu. Został kapucynem i przyjął imię Fidelis, by do końca życia, aż do męczeńskiej śmierci być wiernym Chrystusowi i Ewangelii.
Dziecięca miłość
Św. Fidelis urodził się w 1577 roku w Sigmaringen, w Szwabii, jako szóste dziecko Jana i Genowefy Roy. Rodzice dali mu na chrzcie imię Marek. Wyróżniał się spośród swojego rodzeństwa nie tylko inteligencją, ale przede wszystkim pobożnością, a szczególnie dziecięcą miłością do Matki Bożej. Często można było spotkać go modlącego się przed Jej wizerunkiem, a w każdą sobotę – w dzień poświęcony Maryi – pościł.
W szkole był najlepszym uczniem, a przy tym niezwykle skromnym i bardzo koleżeńskim, słabszym uczniom pomagał w nauce. Kiedy pewnego dnia spotkał na swojej drodze pijaka, tarzającego się w błocie, postanowił, że nigdy nie weźmie alkoholu do ust. I słowa dotrzymał.
Podróż po Europie
Ukończył akademię we Fryburgu z tytułem doktora filozofii i prawa. Ale zanim rozpoczął karierę zawodową, na prośbę księcia Hohenzollerna, udał się z trzema młodzieńcami ze znakomitych rodzin w podróż naukową po Niemczech, Hiszpanii, Francji i Włoszech. Wykorzystał ten wyjazd nie tylko, żeby kształcić swoich podopiecznych, ale również formować ich duchowo.
Przemierzając dany kraj opowiadał im o jego dziejach, objaśniał obowiązujące ustawy, pokazywał dzieła sztuki, wprowadzał na uniwersytety, gdzie często na prośbę władz sam prowadził wykłady cieszące się ogromną popularnością. Odwiedzał szpitale oraz zakłady dla chorych i ubogich, gdzie uczył wychowanków chrześcijańskiej postawy miłosierdzia. I sam był dla nich wzorem życia religijnego. Codziennie wstawał o 4 rano, by przed zajęciami odmówić różaniec i uczestniczyć we mszy świętej. W każde święto Matki Bożej przystępował do sakramentów świętych i niezmiennie, w każdą sobotę pościł o chlebie i wodzie.
Uczciwość prowadząca do zakonu
Po powrocie z sześcioletniej podróży objął urząd adwokata w Ensisheim w Alzacji. I szybko zdobył ogromną sławę, gdyż nie przyjmował spraw złych, a uczciwe bronił z całą siłą oraz dobrym skutkiem. Procesy, w których uczestniczył, były szybko rozstrzygane, czym naraził się kolegom z palestry. Dla większości adwokatów bowiem długo ciągnące się sprawy były okazją do szybkiego wzbogacenia się.
Przeczytaj również
-
Artyści łączą siły dla młodych, którzy spotkają się w Rzymie. Powstaje wyjątkowy utwór
-
Nie żyje 33-letni ksiądz z diecezji kieleckiej. Zmarł nagle
-
„Nie chcemy, żeby 21.37 była tylko internetowym memem”. Już wkrótce do kin trafi wyjątkowy film
-
Św. Józef poprosił s. Faustynę o odmawianie pewnej modlitwy. „Obiecał mi swą szczególniejszą pomoc i opiekę”
-
Bóg wyznaczył Józefowi wyjątkowe zadanie
-
Czy w uroczystość św. Józefa trzeba iść do kościoła?
-
Nagła śmierć polskiego księdza na Syberii. Duchowny miał 56 lat
-
Jak dobrze się wyspowiadać? Q&A o spowiedzi | Wyjaśnia ks. Michał Radziwiłł. Film już na naszym kanale!
-
Filip Gurłacz do żony: kocham Cię jak szalony i chcę się z Tobą zestarzeć
-
„Stała Matka Boleściwa” w przejmującym wykonaniu Justyny Steczkowskiej. Posłuchaj! [WIDEO]
-
Adam Woronowicz: Nie poradziłbym sobie bez Eucharystii
-
Mały Józef w oknie życia w Wieluniu. „Dziecko wyglądało na zadbane”
-
Droga Krzyżowa z Wojskiem Polskim [WIDEO]
-
Szokujące wydarzenia w Meksyku! Seria ataków na kościoły
-
Nie żyje jeden z najstarszych księży. Posługiwał przez 70 lat
Nie mogąc pogodzić się z obyczajami panującymi w środowisku prawniczym, porzucił zawód i w 1612 roku wstąpił do zakonu kapucynów we Fryburgu, przyjmując imię Fidelis, oznaczające „wierny”. Biskup nie chciał się jednak zgodzić, by został on zwykłym bratem zakonnym i nakłonił go do przyjęcia święceń kapłańskich.
Wierność aż do śmierci
Fidelis był oddanym księdzem i zakonnikiem, wzorem dla innych współbraci. Dla siebie surowy, podejmujący częste posty i umartwienia ciała, innym służył pomocą z wielką radością. Jego kazania nawracały niejednego grzesznika, wielu ludzi przychodziło do niego po radę i dobre słowo. Kiedy w Feldkirch wybuchła między żołnierzami zaraźliwa choroba, opiekował się nimi, pielęgnował rany, karmił, podawał lekarstwa. W 1621 roku został wysłany wraz z kilkoma kapucynami do szwajcarskiej Recji, opanowanej wówczas przez kalwinizm.
Dzięki kazaniom i głoszonym naukom udało mu się przywrócić wielu na łono Kościoła Katolickiego, ale zyskał tam również wrogów.
24 kwietnia 1622 roku Fidelis został poproszony o wygłoszenie kazania w Seewis. Gdy rozpoczął mowę, w kościele rozpoczęła się prowokacja. Ktoś zaczął krzyczeć, inny wystrzelił z broni. Niewzruszony zakonnik dokończył kazanie i wyszedł z kościoła. A tam czekała na niego zasadzka. Otoczyło go kilku zbirów, którzy domagali się, by wyrzekł się wiary katolickiej i przeszedł na kalwinizm.
Jak podają „Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku” z 1937 roku Fidelis odpowiedział wówczas: „Bracia kochani, przybyłem tu, by wam opowiadać prawdziwą wiarę i gotów jestem umrzeć za nią!”. Słysząc to, rozwścieczeni napastnicy zaczęli okładać go mieczami i maczugami. Fidelis umierał modląc się za oprawców, a jeden z nich, widząc niezłomną wiarę kapucyna, został katolikiem.
