Iga i Konrad Grzybowscy są małżeństwem z 8-letnim stażem, rodzicami czwórki dzieci. Dwójka ich najstarszych dzieci zmaga się z rdzeniowym zanikiem mięśni (SMA). Poznali się w Ruchu Czystych Serc, a dziś sami podejmują posługę ewangelizacyjną, prowadząc Fundację Ster na Miłość. Spotykają się z młodymi w szkołach i na uczelniach, posługują na rekolekcjach, prowadzą spotkania i kursy dla narzeczonych, małżonków i rodziców.
Na portalu Siewca.pl, Konrad Grzybowski podzielił się swoją drogą ojcostwa. Wiedziałem, że ojcostwo to powołanie, które jest darem i wielkim przywilejem, ale także ogromnym wyzwaniem. Bardzo długo przygotowywałem się do niego jeszcze przed ślubem. Odkrywałem swoją tożsamość mężczyzny, przyglądałem się relacji z moim ojcem, formowałem się we wspólnocie mężczyzn. Wiedziałem, że nie będę mógł być dobrym tatą, jeśli najpierw nie będę dojrzałym mężczyzną. Ten proces oczywiście cały czas trwa.
Przeczytaj również
-
Warmia i Mazury. Tam nabierzesz… duchowych sił!
-
Dalsze losy Apostołów. Andrzej – Apostoł Słowian
-
Dalsze losy bohaterów „The Chosen”. Szymon Piotr
-
Imię na bierzmowanie. Jak je wybrać?
-
Jedna z najstarszych książek na świecie trafiła na sprzedaż. Zawiera Księgę Jonasza i list św. Piotra
-
Litania loretańska z nowymi wezwaniami
-
11 nowych księży wyświęcono w bazylice watykańskiej
-
Tysiąc młodych obejrzało wyjątkowy musical o Janie Pawle II. Na scenie pojawili się znani artyści
-
Powołania 2.0
-
Narkotyki – duży, cichy problem wśród młodzieży. „Zaczynają w wieku 15-16 lat”
-
Modlitewnik dla dzieci. Uwaga! Tego prezentu dziecko nie odłoży na półkę
-
Apostołowie w „The Chosen” kontra fakty biblijne
-
Prezent na Komunię. Co kupić dziecku komunijnemu?
-
Kościół na terenie getta. Niezwykła historia kościoła Wszystkich Świętych w Warszawie
-
„Wybrali skromnego pracownika winnicy Pańskiej”. To były pierwsze słowa Benedykta XVI
„Chciałem być bardzo dobrze przygotowany”
Moment, w którym dowiedzieliśmy się, że nasze pierwsze dziecko to chłopiec, spowodował, że pękałem z dumy. Choć do porodu było jeszcze kilka miesięcy, w głowie układałem już plan na wychowanie, na męskie inicjacje. Wyjścia w góry, spanie pod namiotami, różnorakie wyprawy. Jako przyszły ojciec bardzo chciałem nadać tożsamość mojemu synowi. Można powiedzieć, że wszystko miałem rozpisane i zaplanowane. Chciałem być bardzo dobrze przygotowany – opowiada.
Pierwsze miesiące życia Józia minęły na nauce noszenia, przewijania, mycia. Pierwsze męskie spacery, wygłupy na dywanie, wspólne odkrywanie otaczającego go świata. Nadszedł dzień, w którym Józio zrobił kilka pierwszych kroków. „No w końcu” – pomyślałem. Nareszcie będziemy mogli wdrożyć piłkę nożną, zaraz potem hulajnogę, a może niedługo rower. Powoli zacząłem pakować plecak w góry.
Zamiast roweru – wózeczek inwalidzki
Jednak rzeczywistość okazała się zupełnie inna od planów. Okazało się jednak, że z powodu choroby genetycznej Józio nie będzie w stanie rozwinąć umiejętności chodzenia. Bardzo szybko objawy dały o sobie znać i Józio słabł. Okazało się, że zamiast roweru, czeka na niego wózeczek inwalidzki.
Nie ukrywam, że to był jeden z najtrudniejszych momentów w moim życiu. Tysiące pytań kierowanych do Boga, z których większość zaczynała się od „Dlaczego..?”. Nie byłem przygotowany na taki obrót spraw. Nie tak wyobrażałem sobie moje ojcostwo…
ZOBACZ: Jak poznać, czy to ta jedyna, ten jedyny? „Rozmawiajcie jak najwięcej”
„Nosiłem w sobie wizję ojcostwa, w którą chciałem wpasować mojego synka”
Zdałem sobie sprawę, że nosiłem w sobie wizję ojcostwa, w którą chciałem wpasować mojego synka. Wszystko miałem zaplanowane, oprócz jednego – choroby mojego Józia. Wtedy mnie olśniło. Zamiast wciskać na siłę synka w mój plan ojcostwa, zacząłem się zastanawiać, jak mogę moje ojcostwo dopasować do mojego synka.
Jak podkreśla Konrad Grzybowski trudna sytuacja, w której znaleźli się jako rodzina nie spowodowało większego kryzysu – wręcz przeciwnie. Niepełnosprawność Józia nie zrobiła ze mnie niepełnosprawnego ojca. Wręcz przeciwnie – zacząłem się rozwijać i jeszcze bardziej dojrzewać.
CZYTAJ: „Ma krótkie rączki ale wielkiego ducha!”. Poznaj wyjątkową historię Nathana
„Uczę Józia, że męstwo to mierzenie się z trudnościami”
Podkreśla, że oczywiście w ich życiu są trudne momenty – Józio wymaga stałej rehabilitacji i wciąż marzy o karierze piłkarza. Czasem słyszę od niego niełatwe pytania, czy będzie mógł kiedyś chodzić, dlaczego jest chory. Jego największe marzenie to zostać piłkarzem, więc zastanawia się, czy jak dorośnie, to będzie mógł zagrać jeszcze w jednej drużynie z Lewandowskim lub w klubie z Mbappe.
Wtedy stara się pokazywać swojemu synowi różne alternatywy. Staram się mu pokazywać, że jego szczęście czy spełnienie w życiu nie zależą od zdrowych nóg. Fizycznie możemy być całkowicie zdrowi, a cierpieć duchowo czy emocjonalnie. Bardzo często ograniczenia są w naszych głowach.
Uczę go, że męstwo to mierzenie się z trudnościami. Powtarzam mu, że w niego wierzę, że jest cudownym chłopcem, który codziennie wykonuje wspaniałą pracę w czasie rehabilitacji. Kocham go po prostu, takim jakim jest. Jestem z niego dumny, bo jest moim synem.
siewca.pl, zś/Stacja7
