Trzy pokusy Jezusa. Zmagasz się z nimi także dziś. Sprawdź jak je pokonać!

Często kuszenie Jezusa mylimy z modlitwą Jezusa w Ogrójcu, tuż przed Jego męką. Tymczasem kuszenie następuje na samym początku publicznej działalności Jezusa. Święty Mateusz umiejscawia ją w 4 rozdziale swojej Ewangelii. To nie przypadek. Przecież wcześniej Jan rozpoznał w Nim właśnie Mesjasza, który gładzi grzech świata. Bycie kuszonym to pierwsze zadanie Jezusa: usłyszymy, że Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła.

Zwróćmy jednak uwagę, że pustynia, pustkowie to niejedyne miejsce kuszenia. Potem jest nim święte miasto Jeruzalem, i to jego duchowe centrum: świątynia, a następnie góra. Pustynia, świątynia, góra to trzy miejsca – jednocześnie modlitwy Jezusa i Jego kuszenia. Zauważmy, na czym polega powiązanie Ewangelii z pierwszym czytaniem: i tu, i tam następuje dialog szatana z człowiekiem. Tam człowiek ulega, tu Jezus opiera się kuszeniu. Dzięki temu dzieje grzechu kończą panowanie zła.

PIERWSZA POKUSA
• miejsce: pustynia, pustkowie

A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem».

Jako chrześcijanie, jako dzieci Boga, jako Kościół, bardzo często jesteśmy narażeni na pokusę, która brzmi w pytaniu:

• Jeśli jesteś chrześcijaninem, dlaczego nie masz wszystkiego pod dostatkiem?
• Czyżby Bóg, który nazywa się kochającym Ojcem, zapomniał o tobie?
• Czy zostawił cię samego na pustyni tego świata?

Znasz te pytania, prawda?

Ta pokusa uderza zarówno w obraz Boga, który nie jest prawdziwym Ojcem człowieka, jak i obraz człowieka jako dziecka Bożego. Próbuje zredukować Boga do maszynki zaspokajającej ludzkie potrzeby materialne. Człowiek to z kolei konsument Bożych darów, które mu się święcie należą. A jeśli nie mamy tego, czego potrzebujemy? Według szatana znaczy to, że jesteśmy tu absolutnie sami, sieroty w ludzkim świecie. Zły chciałby, abyśmy uwierzyli, że w takiej sytuacji możemy na niego liczyć.

ODPOWIEDŹ JEZUSA

Napisane jest: «Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych».

Ewa odrzuciła słowo z ust Bożych: „Nie jedzcie TEGO owocu”. Jezus przeciwnie. Jego odpowiedź pochodzi wprost ze Słowa. Jezus nie pozwala sobie wmówić, że Bóg to maszyna zaspokajająca nasze materialny potrzeby. My zaś nie jesteśmy tylko zjadaczami chleba. Nosimy w sobie głód nie tylko ziemskiego pokarmu, ale i samego Boga.

DRUGA POKUSA, czyli skok w przepaść
• miejsce: Jerozolima, dach świątyni

Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół. Jest przecież napisane: Aniołom swoim rozkaże o Tobie, a na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień».

Doświadczenie jest o tyle trudne, że niemalże religijne. Miejscem jest najświętsze miejsce ówczesnego świata – Świątynia Jerozolimska. Kusiciel nie poprzestaje na tym, ale sam korzysta ze Słowa Boga. Cytuje Psalm 91. To próba zafałszowania obrazu Boga, podobna do tej z Księgi Rodzaju. Wówczas wąż kłamliwie cytuje Boga, tym razem wyrywa Słowo z kontekstu. I wtedy, i teraz służy jednak temu, by wymusić na człowieku decyzję sprzeczną z wolą Boga: „Rzuć się”.

To pokusa sprowadzenia Boga do roli tego, który ma nas chronić przed zranieniem, wypadkiem, śmiercią, innymi słowy wszelkim złem: jeśli coś złego dzieje się w naszym życiu, znaczy to, że Bóg nie jest kochającym Ojcem.

ODPOWIEDŹ JEZUSA

Ale jest napisane także: «Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego».

Ewa „wystawiła Boga na próbę”, ponieważ zdecydowała się na śmiertelne ryzyko. Jezus natomiast dostrzega wystawienie Boga na próbę w pokusie szatana. Bóg daje dowody swojej troski o nas i czyni to na wiele sposobów. Nie pozwala sobą manipulować i sprowadzać się do roli ochroniarza, kogoś, kto odsuwa od nas wszelkie trudne doświadczenia. Ich także potrzebujemy w życiu.

TRZECIA POKUSA, czyli licytacja
• miejsce: bardzo wysoka góra

Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: «Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon».

To najpotężniejsza z pokus, bezpośrednia propozycja paktu z diabłem. Góra to biblijne miejsce otrzymywania Bożej obietnicy. Szatan znów upodabnia się do Boga, konstruując scenę bliźniaczo podobną do tej, która była miejscem doświadczenia Bożej obietnicy przez Mojżesza. Pokusa brzmi: „Otrzymasz to samo, a nawet jeszcze więcej, otrzymasz wszystko, ale… oddaj mnie pokłon”.

Pokusa jest tym potężniejsza, że nawet w słowach upodabnia się do Bożej obietnicy: Tobie dam – usłyszał Mojżesz od Boga, Tobie dam – to również słowa Jezusa skierowane później do Piotra. Szatan chce tu wyraźnie zastąpić Boga. Obiecuje rzeczy, których nie ma. Władza i moc należą w Biblii tylko do Pana. Szatan sugeruje, że Bóg jest słaby, nie potrafi odpowiedzieć na aspiracje człowieka. Jedynym, który tak naprawdę zna ludzkie serce, jest zły. On chce stać się naszym bogiem.

ODPOWIEDŹ JEZUSA

Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: «Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz».

Ewa dała się kupić, wolała owoc niż Boga. Jezus – przeciwnie, stawia na pierwszym miejscu Boga, a nie obietnicę, wierność ponad zyskiem. Szatan zawsze może przelicytować Boga: wąż „po ludzku” oferuje więcej niż Stwórca, Jezus „po ludzku” nie musi doświadczać krzyża. W istocie jednak to Bóg jest dawcą wszystkiego – bogactwa, sławy, życia, błogosławieństwa – Szatan nie posiada nic. Jezus wierny Ojcu do końca otrzymuje od niego chwałę, błogosławieństwo i zwycięstwo, w którym może uczestniczyć każdy z nas, jeśli tylko służy Bogu.

Fragment książki „Jutro Niedziela” na rok liturgiczny A