Święta Aniela Merici. Przewodniczka dla żon i matek

Oddana Chrystusowi

„O Panie, kiedy myślę o tych biednych stworzeniach, które Ciebie nie znają ani nie starają się uczestniczyć w Twojej Męce Najświętszej, serce mi pęka i chętnie, gdybym mogła, przelałabym własną krew, aby rozjaśnić ślepotę ich umysłów” – zapisała Aniela w czasie jednej z adoracji. Od najmłodszych lat wiodła życie przepełnione modlitwą i pokutą. Taka atmosfera panowała w jej domu rodzinnym w Desenzano nad jeziorem Garda w północnych Włoszech, gdzie przyszła na świat 21 marca 1474 roku. Jednak jej szczęście rodzinne nie trwało długo. W wieku 15 lat straciła najpierw siostrę, a niedługo później oboje rodziców. Zamieszkała u swojego wujka w Salo i pomagała mu w prowadzeniu gospodarstwa. Tam też wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka.

Anioł, nie człowiek

Po śmierci wuja udała się do Brescii, gdzie zamieszkała w izbie przy kościele św. Afry. Żyła bardzo ubogo, ale angażowała się w dzieła charytatywne. Należała do prężnie działającego ruchu Del Divino Amore i razem z innymi członkami tej wspólnoty regularnie spotykała się na modlitwie i rozmowach duchowych, ćwiczyła się w praktykowaniu cnót ewangelicznych, a przede wszystkim podejmowała uczynki miłosierdzia. Przejawiały się one w odwiedzaniu szpitali, fundowaniu przytułków dla sierot i opuszczonych oraz zakładów i szkół dla ubogiej młodzieży. Aniela była niezwykle prężną działaczką, a jej ciepłe i serdeczne usposobienie sprawiły, że bardzo szybko stała się duszą tego ruchu i zjednała sobie całą elitę miasta. Pewnie nie przez przypadek jej imię wywodzi się od Anioła.

Wzór dla samego papieża

W krótkim czasie wieść o osobie i działalności Anieli rozeszła się szeroko po Włoszech. Towarzystwo w Wenecji chciało, aby objęła kierownictwo nad wszystkimi jego dziełami miłosierdzia. Również sam papież Klemens VII poprosił Anielę, by zaopiekowała się dziełami dobroczynnymi w Rzymie. Dla rozeznania, którą misję powinna podjąć, udała się w pielgrzymce do Ziemi Świętej. Gdy przybyła na Kretę, prawie straciła wzrok. Na szczęście schorzenie cudem ustąpiło.

Reformatorka edukacji

Aniela poszukiwała nowych dróg w chrześcijaństwie, szczególnie zatroskana była o kobiety we współczesnym świecie. „Nieład w społeczeństwie wywodzi się od nieładu w rodzinie” – powtarzała często i nie mając nawet elementarnego wykształcenia, ale za to wyjątkową inteligencję i wielką mądrość, zajęła się tworzeniem systemu opieki nad dziewczętami, który miał je odpowiednio przygotować do podjęcia roli żon i matek. Było to bardzo wywrotowe podejście, bowiem dotychczas zajmowano się jedynie edukacją młodzieży męskiej. Dla realizacji swoich celów Aniela założyła nową rodzinę sióstr urszulanek, które działając w świecie, poza klauzurą zajęły się kształceniem dziewcząt. I tak pracują do dziś, dostosowując swój system edukacji do czasów współczesnych.

Aniela zmarła 27 stycznia 1540 r., a w jej pogrzebie uczestniczyły tłumy. Została pochowana w kościele św. Afry. Po beatyfikacji w 1768 roku jej ciało przeniesiono do kryształowej trumny i umieszczono na ołtarzu poświęconym jej czci, gdzie spoczywa do dnia dzisiejszego.