2019-05-4

Jutro Niedziela – III Wielkanocna C

Tam wszystko się zaczęło… Oto jak Zmartwychwstały odmienił Piotra

ks. Przemysław
Śliwiński

zobacz artykuly tego autora >

ks. Marcin
Kowalski

zobacz artykuly tego autora >

Jutro Niedziela - III Wielkanocna C

Tam wszystko się zaczęło… Oto jak Zmartwychwstały odmienił Piotra

PUNKT WYJŚCIA

III Niedziela Wielkanocna rok C, Niedziela inaugurująca Tydzień Biblijny • KOLEKTA: Modlimy się abyśmy ciesząc się z odzyskanej godności przybranych dzieci Bożych i z ufnością oczekiwali chwalebnego dnia zmartwychwstania • KOLOR: biały • CZYTANIA: Dzieje Apostolskie 5, 27b-32. 40b-41; Psalm 30; Księga Apokalipsy 5, 11-14; Ewangelia wg św. Jana

• CHMURA SŁOWA • wordle22

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst I czytania

Czytanie z Dziejów Apostolskich

(Dz 5,27b-32.40b-41)

Arcykapłan zapytał apostołów: Zakazaliśmy wam surowo, abyście nie nauczali w to imię, a oto napełniliście Jerozolimę waszą nauką i chcecie ściągnąć na nas krew tego Człowieka? Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi - odpowiedział Piotr i Apostołowie. Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów. Dajemy temu świadectwo my właśnie oraz Duch Święty, którego Bóg udzielił tym, którzy Mu są posłuszni. I zabronili im przemawiać w imię Jezusa, a potem zwolnili. A oni odchodzili sprzed Sanhedrynu i cieszyli się, że stali się godni cierpieć dla imienia /Jezusa/.

Oto Słowo Boże

[01][02]

•

PIERWSZE CZYTANIE

Kiedy Bóg mówi… • Dz 5,27b-32.40b-41

“Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi” – odpowiada Piotr arcykapłanom tłumacząc, dlaczego Apostołowie nie respektują ich zakazu

KSIĘGA: Dzieje Apostolskie • AUTOR: Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80 r.

KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE AKCJI: Jerozolima, Sanhedryn • CZAS AKCJI: rok 33, po zmartwychwstaniu i Zesłaniu Ducha Świętego

PIERWSZE CHWILE KOŚCIOŁA • Podobnie jak tydzień temu, usłyszymy fragment z 5 rozdziału Dziejów Apostolskich (z tej księgi pochodzi każde pierwsze niedzielne czytanie w Okresie Wielkanocnym). Pamiętamy, że pierwszych dwanaście rozdziałów poświęconych jest historii Kościoła w Jerozolimie oraz misji Piotra • Oprócz entuzjazmu głoszenia Ewangelii i rodzącej się na oczach wspólnoty Kościoła, apostołowie doświadczali też trudności i prześladowań.

PRZEŚLADOWANIA • W ubiegłą niedzielę słyszeliśmy opis rodzącej się wspólnoty Kościoła (>>II Niedziela Wielkanocna). Po tamtym fragmencie następuje opowiadanie o reakcji pełnych zawiści arcykapłanów i saduceuszy, którzy wtrącili Apostołów do więzienia. Stało się tak dlatego, iż arcykapłani zakazali apostołom przemawiać i nauczać w imię Jezusa (>>Dz 4, 18) • Nastąpiło jednak cudowne uwolnienie – w nocy Anioł Pański otworzył bramy więzienia i wyprowadziwszy ich, powiedział: “Idźcie i głoście w świątyni…” (>>Dz 5, 17-20) • Kiedy więzienie zastano puste, wszczęto poszukiwania. Wkrótce znaleziono ich nauczających w świątyni. Przyprowadzono ich przed Sanhedryn (>>Dz 5, 17,21-27). Właśnie w tym momencie rozpoczyna się pierwsze czytanie.

PRZESŁUCHANIE APOSTOŁÓW • Czytanie stanowi relacja z krótkiego przesłuchania Apostołów. Pominięta jest relacja o Gamalielu (>>CZY WIESZ, ŻE). Usłyszymy najpierw • zarzut arcykapłana, potem • odpowiedź Piotra, następnie • decyzję Sanhedrynu • Zwróćmy uwagę na • fakt, że z punktu widzenia prawa Sanhedryn miał słuszny zarzut: apostołowie czynili wbrew zakazowi, oraz na • odpowiedź Piotra, dlaczego w tym wypadku apostołowie nie posłuchali arcykapłana.

NAJWAŻNIEJSZE WERSETY

Odpowiedź Piotra na zarzut o złamanie zakazu: Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi

Piotr głosi krzyż Jezusa: Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście, przybiwszy do krzyża

Reakcja Apostołów po przesłuchaniu: cieszyli się, że stali się godni cierpieć dla imienia Jezusa

LINKI

• Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście, przybiwszy do krzyża. Bóg wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów (Dz 5, 28?)

Mk 8,31-33: I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie, że zostanie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa. Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: “Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku”

JESZCZE O PIERWSZYM CZYTANIU

Co zadecydowało o tym, że • pierwsi chrześcijanie nie zostali wchłonięci przez judaizm i • zachowali swoją tożsamość wobec tak wielu różnych wyznań?

• Kościół jak ziarno gorczycy • Chrześcijaństwo było wówczas zaledwie kroplą w morzu innych wielkich starożytnych religii i filozofii. Bardziej niż rozłożyste, potężne drzewo przypominało wówczas ziarenko gorczycy, najmniejsze ze wszystkich nasion. Musiało także określić swoją rolę i pozycję wobec Prawa, świątyni i religii żydowskiej, za której część było wciąż uważane.

• Bardziej słuchać Boga • Piotr miał wszelkie podstawy, aby sądzić, że tragiczna historia Mistrza może powtórzyć się także w przypadku jego i jego najbliższych. Wcześniej został przecież wraz z innymi apostołami uwięziony przez saduceuszów, zazdrosnych o tłumy słuchające Dobrej Nowiny o Jezusie. Piotr był gotów postawić na szali własne życie i bezpieczeństwo. Także teraz, sprowadzony ponownie przed Sanhedryn, trzyma się mocno Słowa Bożego, oznajmiając: Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi

• Dar Ducha • Piotr jest również pewien, że posłuszeństwo Słowu sprawia, że uczeń Jezusa nigdy nie jest sam. Nawet stając naprzeciw silniejszym od siebie, całemu pogańskiemu światu, ma przy sobie obecność Ducha Świętego, dar dla tych, którzy słuchają Słowa. W jego mocy i obecności można odważnie dawać świadectwo o Panu.

Siłą pierwszych chrześcijan było przylgnięcie do Słowa Bożego.

CZY WIESZ, ŻE…

Czytanie pomija ciekawy wątek dotyczący Gamaliela (>>Dz 5,34-39) • Gamaliel, faryzeusz, jako jedyny z Sanhedrynu zareagował inaczej niż pozostali (wpadli w gniew i chcieli ich zabić): gdy zabrał głos, zaproponował zasadę: puśćcie ich! Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie jej zniszczyć. I dodał ostrzeżenie: I oby się nie okazało, że walczycie z Bogiem • Według relacji Łukasza, Sanhedryn usłuchał Gamaliela i puścił Apostołów wolno, zamiast srogo ukarać

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst psalmu

(Ps 30,2.4-6.11-13) REFREN: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś

Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś i nie pozwoliłeś mym wrogom naśmiewać się ze mnie. Panie, mój Boże, z krainy umarłych wywołałeś moją duszę i ocaliłeś mi życie spośród schodzących do grobu.

Śpiewajcie psalm wszyscy miłujący Pana i pamiętajcie o Jego świętości. Gniew Jego bowiem trwa tylko przez chwilę, a Jego łaska przez całe życie.

Wysłuchaj mnie, Panie, zmiłuj się nade mną, Panie, bądź moją pomocą. Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament, Boże mój i Panie, będę Cię sławił na wieki.

[01][02]

•

PSALM

Z Krainy umarłych • Ps 30, 2.4.5-6.11.12a.13b

W psalmie odnajdujemy zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią. Równocześnie doświadczenie apostołów, świadków Zmartwychwstałego pośród niebezpieczeństw

PSALM 30 • AUTOR: anonimowy lewita (wg starożytnej tradycji – Dawid) • CZAS POWSTANIA: przedwygnaniowy

CUDOWNE OCALENIE • Dziękczynienie po śmiertelnym niebezpieczeństwie – tak zatytułowany jest Psalm 30 w Biblii Tysiąclecia. Należy do gatunku modlitwy dziękczynienia jednostki (hebr. todah). Psalmy tego typu wykonywano w świątyni jerozolimskiej, dziękując Bogu za cudowną interwencję, składając Mu ofiarę i ucztując z bliskimi • Mówi o doświadczeniu człowieka cudem ocalonego od śmierci, który dziękuje Bogu za wybawienie. Jakiego niebezpieczeństwa uniknął? Z treści psalmu tego nie wiemy dokładnie, może było to • zagrożenie zewnętrzne, np. od ludzi (Nie pozwoliłeś mym wrogom naśmiewać się ze mnie) • może groźna choroba (Tyś mnie uzdrowił) • a może też choroba duchowa (Z krainy umarłych wywołałeś… Ocaliłeś mi życie spośród schodzących do grobu).

GORSZE NIŻ ŚMIERĆ • Wysłuchamy fragmentów Psalmu 30. Wybrano te wersety, które nawiązują do tematu Liturgii Słowa. Pokazują, że istnieje jeszcze inna śmierć, gorsza. Człowiek, w pełni sił i zdrowia, w rzeczywistości może błądzić w krainie umarłych. Ale Bóg i z takiej śmierci wybawia • Dlaczego akurat psalm 30 został wybrany? Z jednej strony, odnajdujemy w nim zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią. Z drugiej, przypomina sytuację pierwszych chrześcijan, którzy z powodu wyznawanej wiary nieustannie znajdują się w niebezpieczeństwie śmierci.

NAJWAŻNIEJSZE WERSETY

Doświadczenie psalmisty, które stało się udziałem apostołów: Nie pozwoliłeś mym wrogom naśmiewać się ze mnie

I jeszcze inne, po zmartwychwstaniu Jezusa: Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst II czytania

Czytanie z Księgi Apokalipsy św. Jana Apostoła

(Ap 5,11-14)

Ja Jan ujrzałem, i usłyszałem głos wielu aniołów dokoła tronu i Zwierząt, i Starców, a liczba ich była miriady miriad i tysiące tysięcy, mówiących głosem donośnym: Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo. A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na morzu, i wszystko, co w nich przebywa, usłyszałem, jak mówiło: Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków! A czworo Zwierząt mówiło: Amen. Starcy zaś upadli i oddali pokłon.

Zmartwychwstał Chrystus, który wszystko stworzył i zlitował się nad ludźmi.Oto Słowo Boże

[01][02]

•

DRUGIE CZYTANIE

Liturgia nieba • Ap 5,11-14

Przez uchylone bramy nieba wpatrujemy się – wraz ze świętym Janem – w liturgię niebiańską.

KSIĘGA: Apokalipsa • AUTOR: Jan • CZAS POWSTANIA: ok. 54-60 r. (prześladowania w czasach Nerona) lub ok. 81-96 r. (prześladowania za czasów Domicjana).

KATEGORIA: wizja apokaliptyczna

APOKALIPSA JANA • Nazwa tej księgi nie ma nic wspólnego z katastroficznym znaczeniem, jakie zapisało się w pop-kulturze. “Apokalipsa” oznacza dosłownie: ‘odsłonięcie, zdjęcie zasłony, objawienie’. Autorem Apokalipsy jest Jan (>> 1,1; 22,8), który przebywa na wygnaniu na wyspie Patmos • Czy to Jan Ewangelista? Uważa tak tradycja apostolska. Ale naukowcy wymieniali też: Jana Chrzciciela, Jana Marka, nieznanego proroka palestyńskiego Jana, czy Jana Prezbitera z Efezu. Za autorem czwartej Ewangelii przemawiają tematy łączące Apokalipsę z Ewangelią: • Jezus Logos (Ap 19,13; J 1,1,14) • żywa woda (Ap 7,17; J 7,38) • Niewiasta (Ap 12,1; J 19,26), czy motyw • Baranka.

NIEBIAŃSKA LITURGIA • Czwarty i piąty rozdział Apokalipsy Jana opisują liturgię, celebrowaną w Królestwie Boga • W czwartym rozdziale Jan ogląda tron i zasiadającego na nim Boga, otoczonego siedmioma Duchami i Czterema Istotami, które symbolizują całe stworzenie. Oddają one pokłon Stwórcy • W rozdziale piątym, apostoł ogląda wizję Baranka, odbierającego z rąk Przedwiecznego Księgę, symbolizującą losy i historię świata. Na jego widok Cztery Istoty i Starcy upadają na twarz, a spośród obłoków kadzideł wznosi się pieśń na cześć zabitego i zmartwychwstałego Chrystusa oraz Ojca.

PIEŚŃ ZBAWIONYCH • Usłyszymy zatem opis liturgii niebiańskiej: po pieśni stworzenia (>>Ap 4), słuchamy pieśni zbawionych. Intonują ją istoty żyjące, starcy i niezliczony tłum odkupionych. którzy śpiewają na cześć Baranka • Warto wiedzieć, że całe stworzenie, symbolizowane jest przez Cztery Istoty. Starcy symbolizują patriarchów, sprawiedliwych, lud kapłański.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY

Zachęta do napisania apokalipsy: Co widzisz, napisz w księdze

Moc w słabości: Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo

JESZCZE O DRUGIM CZYTANIU

Przez uchylone bramy nieba wsłuchujemy się razem z Janem w liturgię niebiańską.

ŚPIEW • Nieprzeliczone głosy układają się w pieśń uwielbienia za dzieła, których Ojciec dokonał w Jezusie: Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo

GEST • Do Baranka należy ostatecznie wszelkie panowanie w tym i przyszłym świecie. Wszelkie stworzenie zegnie swoje kolana przed Ojcem i Synem, przed siedzącym na tronie i Barankiem

SŁOWO BOŻE • W wizji Janowej pieśń uwielbienia pieczętuje słowo Amen. Wypowiadają je cztery zwierzęta. Już wczesna tradycja apostolska (św. Ireneusz) widziała w nich symbol czterech ewangelistów – Mateusza, Marka, Łukasza i Jana • Słowo Boże pieczętuje i potwierdza pieśń uwielbienia. W nim zawiera się nowa pieśń zbawionych, której uczymy się już dziś, żeby pewnego dnia zaintonować ją przed tronem Boga i Baranka.

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst Ewangelii

Słowa Ewangelii według świętego Jana

(J 21,1-19)

Jezus ukazał się znowu nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: Idę łowić ryby. Odpowiedzieli mu: Idziemy i my z tobą. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: Dzieci, czy nie macie nic do jedzenia? Odpowiedzieli Mu: Nie. On rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: To jest Pan! Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie nagi - i rzucił się w morze. Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko - tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: Chodźcie, posilcie się! Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: Kto Ty jesteś? bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im - podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał. A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? Odpowiedział Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś baranki moje. I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie? Odparł Mu: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego: Paś owce moje. Powiedział mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: Czy kochasz Mnie? I rzekł do Niego: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego Jezus: Paś owce moje. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz. To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: Pójdź za Mną!

Oto słowo Pańskie

[01][02]

•

EWANGELIA

Nad Jeziorem Galilejskim • J 21,1-14

Po raz trzeci Jezus ukazał się Apostołom w ich rodzinnych stronach. To ciekawe, że u Jana dopiero po zmartwychwstaniu Piotr słyszy “Pójdź za mną”

EWANGELISTA: św. Jan • CZAS POWSTANIA: ok. 90 r. KATEGORIA: wydarzenie

MIEJSCE: Galilea, Jezioro Tyberiadzkie • CZAS: ok. 33 r., po Zmartwychwstaniu • BOHATEROWIE: Jezus, Piotr, Tomasz, Natanael, Jakub, Jan i dwaj inni • WERSJE: brak

PIERWSZE ZAKOŃCZENIE • Zeszłotygodniowe opowiadanie o objawieniu Jezusa zmartwychwstałego w pierwszym i ósmym dniu tygodnia, popularnie zwane “Niewierny Tomasz” (>>II NIEDZIELA ZWYKŁA) to tak zwane pierwsze zakończenie ewangelii św. Jana. Oznacza to, że w tym miejscu – według pierwotnego zamysłu – miała kończyć się Ewangelia św. Jana.

EPILOG • Jednak rozdział 21 to dodany przez samego Jana lub jednego z jego uczniów epilog. Zawiera ostatnie z trzech ukazań się Jezusa zmartwychwstałego w Ewangelii wg św. Jana. Przypomnijmy, pierwszą, która ujrzy Pana, jest • Maria Magdalena. Następnie Jezus • ukazuje się dziesięciu (nie ma wśród nich już Judasza) zamkniętym w Wieczerniku z obawy przed Żydami i obdarza ich swoim Duchem • Umieszczone w epilogu trzecie objawienie się Zmartwychwstałego ma miejsce – w przeciwieństwie do poprzednich – nad Jeziorem Genezaret. Jezus • spotyka Piotra, Natanaela oraz synów Zebedeusza wraz z innymi uczniami.

W GALILEI • Ksiądz będzie miał do wyboru krótszą bądź dłuższą wersję Ewangelii. Dłuższa zawiera dodatkowo – poza opowiadaniem o cudownym połowie – rozmowę z Piotrem, podczas której Jezus trzykrotnie zadaje mu pytanie o miłość • Zwróćmy uwagę na ten dialog (jego dokładna analiza >> JESZCZE O EWANGELII).

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY

Jezus o śmierci Piotra: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz».

Jezus powołuje Piotra: Pójdź za Mną

JESZCZE O EWANGELII

PO ZDRADZIE • Piotr to apostoł, którego Pan postawił na czele Dwunastu i który przez swoją zdradę i niezrozumienie Mistrza najdotkliwiej go zawiódł. Czy można sobie wyobrazić, że Piotr stanie się jeszcze jego świadkiem?

CIEMNA NOC • Widzimy Piotra pośrodku jego nocy ciemnej, oddalenia od Jezusa. Z głębokim przeświadczeniem, że zawiódł Mistrza powraca do Galilei, żeby znowu zająć się łowieniem ryb (>> J 21,1-3). Czy wraca po prostu do dawnego życia, od którego kiedyś powołał go Jezus, czy też zgodnie ze Słowem Pana wraca do Galilei, aby tam oczekiwać na dalsze znaki (>> Mt 28,10)? Trudno pojąć to, co dzieje się w jego duszy. Piotr nosi w sobie jeszcze ranę zdrady, której sam nie potrafi sobie wybaczyć. Bez zagojenia tej rany, nie będzie potrafił zdobyć się na świadectwo o Jezusie.

KOCHASZ DO KOŃCA? • Jezus, stając przed Piotrem, nie pyta o przyczyny zdrady. Rozpoczyna dialog od pytania o miłość: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? • Jezus pyta o miłość do końca, agape, miłość, która oddaje swoje życie za ukochaną osobę • Piotr odpowiada: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Kocha Jezusa, ale miłością przyjaciela (fileo)

DRUGIE PYTANIE • Mistrz nie daje za wygraną. Pyta ponownie o miłość do końca, agape: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie? • Także na to pytanie Piotr odpowiada miłością przyjaciela (fileo): Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham.

MIŁOŚĆ NIEDOSKONAŁA • Za trzecim razem Jezus modyfikuje pytanie: Szymonie, synu Jana, czy kochasz (fileo) Mnie? • Wystarcza mu niedoskonała, oparta bardziej na przyjaźni niż na miłości pełnej poświęcenia relacja z Piotrem.

LECZENIE SERCA • Jezus potrójnym wyznaniem miłości leczył serce Piotra z potrójnej zdrady i zaparcia się. Przyjął jego niedoskonałą miłość • Na tę chwilę musi ona wystarczyć, jednak nie jest to jeszcze jej ostatnie słowo. Pewnego dnia Piotr dojrzeje do oddania swojego życia za Jezusa: Gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz

CZY WIESZ, ŻE…

153 oznacza liczbę znanych ówcześnie narodów pogańskich • Nieudany całonocny połów, dzięki obecności Pana, który o brzasku staje na brzegu jeziora, zamienia się w połów tak obfity, że uczniowie doskonale zapamiętali tę liczbę. Mamy w niej symboliczną zapowiedź ich misji, dotrą wkrótce do każdego narodu z Dobrą Nowiną.

TWEETY

tweety o #jutroniedziela

tweety o #kazanie

STO SŁÓW

Ten szczegół jest charakterystyczny: o ile u Mateusza, Marka i Łukasza Piotr słyszy od Jezusa Pójdź za Mną na początku Jego działalności, nad Jeziorem Genezaret, u Jana – nie. Jan przesuwa ten moment na samo zakończenie swej Ewangelii, gdzie Zmartwychwstały ukazuje się swym uczniom w ich rodzinnych stronach, tam, skąd ich powołał.

To tam mówi do Piotra: Pójdź za mną. Nie przed, ale po trzyletnim towarzyszeniu, pełnym niesłuchania i niezrozumienia, czym jest misja Mesjasza, po niezwykłej formacji zakończonej trzykrotnym zaparciem się Piotra, w końcu, po zmartwychwstaniu. W tym samym miejscu, nad Jeziorem Galilejskim.

Bardziej słuchać Boga niż ludzi – oświadcza arcykapłanom Piotr (I CZYTANIE). Teraz i on głosi krzyż Chrystusa, widząc jak słuchacze zakazują mu tego – tak jak on kiedyś tego zakazywał samemu Jezusowi.

Jezioro Genezaret. To tam się wszystko zaczęło. I tam, po doświadczeniu swej zdrady, cierpienia Jezusa i zmartwychwstania, Piotr był już zupełnie innym człowiekiem

1/5

"Cudowny połów ryb", James Tissot, Brooklyn_Museum, Nowy Jork, USA

2/5

"Cudowny połów", Konrad Witz, ok. 1444 r., Musée d art et d histoire w Genewie, Szwajcaria

3/5

"Cudowny połów", Peter Paul Rubens, 1610 r., Luwr, Paryż

4/5

Sebiastiano Ricci, ok. 1695 r., The Detroit Institute of Arts, USA

5/5

"Trzecie ukazanie sie Chrystusa", autor nieznany, pocz XVI w.

poprzednie

następne

ks. Przemysław Śliwiński

Kapłan Archidiecezji Warszawskiej. Pochodzi z Lubawy. Ukończył studia specjalistyczne na Wydziale Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Santa Croce w Rzymie. Jesienią 2013 roku, objął stanowisko rzecznika prasowego Archidiecezji Warszawskiej oraz dyrektora Archidiecezjalnego Centrum Informacji. Wykłada edukację medialną w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Na Stacji7.pl jest autorem wielu artykułów oraz popularnego cyklu Jutro Niedziela.

Zobacz inne artykuły tego autora >

ks. Marcin Kowalski

prezbiter diecezji kieleckiej, doktor nauk biblijnych, doktorat obronił na Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, wykładowca Pisma Świętego w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach oraz w Lublinie, adiunkt przy katedrze Teologii Biblijnej i Proforystyki w Instytucie Nauk Biblijnych KUL, redaktor naczelny kwartalnika biblijnego The Biblical Annals, sekretarz Stowarzyszenia Biblistów Polskich III kadencji. Jego pasją naukową i duszpasterską jest Biblia, w szczególności listy św. Pawła. Moderator Dzieła Biblijnego, autor scenariuszy i prowadzący programy telewizyjne i radiowe, współpracownik Stacji 7 i współtwórca cyklu Jutro Niedziela.

Zobacz inne artykuły tego autora >

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

ks. Przemysław
Śliwiński

zobacz artykuly tego autora >

ks. Marcin
Kowalski

zobacz artykuly tego autora >

2019-04-26

Jutro Niedziela – II Wielkanocna C

Przez osiem dni Tomasz był naszym bliźniakiem w wierze

ks. Przemysław
Śliwiński

zobacz artykuly tego autora >

ks. Marcin
Kowalski

zobacz artykuly tego autora >

Jutro Niedziela - II Wielkanocna C

Przez osiem dni Tomasz był naszym bliźniakiem w wierze

PUNKT WYJŚCIA

II Niedziela Wielkanocna, czyli Niedziela Miłosierdzia Bożego, rok C • KOLEKTA: Modlimy się o łaskę, abyśmy pojęli, jak wielki jest chrzest, przez który zostaliśmy oczyszczeni, jak potężny jest Duch, przez którego zostaliśmy odrodzeni, i jak cenna jest Krew, przez którą zostaliśmy odkupieni • KOLOR: biały • CZYTANIA: Dzieje Apostolskie 5,12-16; Psalm 118; Księga Apokalipsy 1,9-11a.12-13.17-19; Ewangelia wg św. Jana 20,19-31

• CHMURA SŁOWA •

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst I czytania

Czytanie z Dziejów Apostolskich

(Dz 5, 12-16)

Wiele znaków i cudów działo się przez ręce Apostołów wśród ludu. Wierzący trzymali się wszyscy razem w krużganku Salomona. A z obcych nikt nie miał odwagi dołączyć się do nich, lud zaś ich wychwalał. Coraz bardziej też rosła liczba mężczyzn i kobiet, przyjmujących wiarę w Pana. Wynoszono też chorych na ulice i kładziono na łożach i noszach, aby choć cień przechodzącego Piotra padł na któregoś z nich. Także z miast sąsiednich zbiegało się mnóstwo ludu do Jerozolimy, znosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste, a wszyscy doznawali uzdrowienia.

Oto Słowo Boże

[01][02]

•

PIERWSZE CZYTANIE

Młodość Kościoła • Dz 5,12-16

Wokół Apostołów działo się to samo, co wcześniej wokół Jezusa. A oni głosili Zmartwychwstałego. Oto tajemnica Kościoła

KSIĘGA: Dzieje Apostolskie • AUTOR: Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80 r.
KATEGORIA: wydarzenie

PIERWSZE CHWILE KOŚCIOŁA • W stosunku do zeszłej niedzieli, w lekturze Dziejów Apostolskich cofamy się o 5 rozdziałów. Przypomnijmy, w czasie całego Okresu Wielkanocnego pierwsze czytanie pochodzi z Dziejów Apostolskich. Opisują bowiem rozwój młodego Kościoła, który rodzi się ze śmierci i zmartwychwstania Chrystusa oraz zesłania Ducha Świętego • Pierwszych dwanaście rozdziałów poświęconych jest historii Kościoła w Jerozolimie oraz misji Piotra.

TRZY STRESZCZENIA • Zesłanie Ducha Świętego, choć opisane właściwie na początku Dziejów Apostolskich, jest ich wydarzeniem kulminacyjnym – kolejne rozdziały to opis rodzącego się Kościoła. W początkowych rozdziałach, pośród innych wydarzeń, napotykamy jednak trzy streszczenia, w których Łukasz opisuje – za każdym razem w podobny sposób – życie pierwotnej wspólnoty chrześcijańskiej (>>Dz 2,42-47 – ten fragment czytany jest w roku A • >>Dz 4,32-35 • >>Dz 5,12-16). Wszystkie trzy podkreślają • niezwykłą wspólnotę Apostołów i tych, którzy uwierzyli, oraz ich • świadectwo, które promieniowało na innych.

JAKBY JEZUS • Usłyszymy ostatnie z tych streszczeń. Na tle pozostałych wyróżnia się tym, iż podkreśla zewnętrzny przejaw ich wiary i wspólnoty: • znaki i cuda, które działali Apostołowie w imię Jezusa • chorzy, których przyprowadzano do nich spodziewając się uzdrowień • wzrastająca liczba wiernych. Zwróćmy uwagę, że obraz ten przypomina reakcje ludzi na początkowy etap działalności Jezusa.

NAJWAŻNIEJSZE WERSETY

Wielki charyzmat pierwotnego Kościoła: Wierzący trzymali się wszyscy razem
Skuteczne świadectwo: Coraz bardziej też rosła liczba mężczyzn i kobiet, przyjmujących wiarę w Pana

JESZCZE O PIERWSZYM CZYTANIU

Czytanie z Dziejów Apostolskich ukazuje młody Kościół, który promieniuje miłosierdziem i przyciąga do siebie rzesze:

Więcej cudów. Cuda były znakiem rozpoznawczym Jezusa, proroka potężnego w mowie i czynie. Nie kończą się one po Jego wstąpieniu do Ojca. O dziwo, przybywa ich nawet. Ręce Jezusa w przenośni i dosłownie zwielokrotniły się w młodym Kościele.

Przemienieni. Od uczniów, którzy towarzyszyli ziemskiemu Jezusowi, obecnych Apostołów dzieli na pierwszy rzut oka niewiele ale równocześnie jest to prawdziwa przepaść. Ci, którzy stoją nauczając w krużganku Salomona to ci sami słabi, kłótliwi, skłonni do zdrady ludzie, którzy zostali jednak głęboko przemienieni. Wszyscy oni, doświadczywszy swojej słabości i grzeszności, doświadczyli także uwalniającej mocy Jezusowego Miłosierdzia.

Dłużnik Miłosierdzia. Nic dziwnego, że ludzie przemienieni doświadczeniem Jezusowego Miłosierdzia przyciągają do siebie innych. Wystarczy, że cień Piotra przesunie się po tych, którzy leżą złożeni niemocą, a ci wstają. Tak spektakularnych cudów nie dokonywał nawet sam Pan. W Piotrze, który jest chyba największym ze wszystkich dłużnikiem Jezusowego przebaczenia, widać ogrom miłosierdzia, które rozlewa się na innych. Miłosierny Bóg przychodzi przez tych, którzy sami doświadczyli miłosierdzia.

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst psalmu

(Ps 118, 1 i 4. 13-14. 22 i 24)

REFREN: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.

Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo Jego łaska trwa na wieki. Niech bojący się Pana głoszą: «Jego łaska na wieki».

Uderzono mnie i pchnięto, bym upadł, lecz Pan mnie podtrzymał. Pan moją mocą i pieśnią, On stał się moim Zbawcą.

Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym. Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.

[01][02]

•

PSALM

Alleluja! • Ps 118,1.4.13-14.22.24

Psalm 118 wyśpiewywano podczas izraelskiego Święta Paschy. Ale pełną aktualność zyskał podczas Paschy Chrystusa

PSALM 118 • AUTOR: anonimowy lewita • CZAS POWSTANIA: czasy powygnaniowe, po 586 r. przed Chr.

HALLELE • Wśród psalmów istnieją Hallele: trzynaście psalmów – modlitw przewidzianych na określone święta lub sytuacje. Najbardziej znane są • Hallele egipskie lub paschalne (tzw. “mały Hallel”, psalmy 113-118) wyśpiewywane podczas Święta Paschy • Wielki Hallel to z kolei Psalm 136, odmawiany również raz w roku podczas Paschy, zaraz po małym Hallelu • Poza nimi istnieje trzecia grupa Hallelów: Psalmy 145-150.

PSALM O ZMARTWYCHWSTANIU • Usłyszymy fragmenty psalmu 118 – ten sam zresztą, który słyszeliśmy już w zeszłym tygodniu. To jeden z najważniejszych psalmów allelujatycznych, ze względu na swoją treść dominujący w Okresie Wielkanocnym • Przypomnijmy, należy do gatunku dziękczynienia indywidualnego. To modlitwa człowieka, który patrząc na swoje życie, przeżyte próby i cierpienia, wzywa zgromadzenie Izraela i wszystkich wierzących do oddania chwały Panu. Ze względu na regularną, rytmiczną strukturę psalm 118 mógł być recytowany w świątyni jerozolimskiej na przemian: głos prowadzącego – odpowiedź chóru.

ODRZUCONY KAMIEŃ • Pierwsza i ostatnia zwrotka zawierają wersety wyśpiewywane już tydzień temu. Z pewnością pamiętamy, że trzecia strofa stanowi dobitne proroctwo spełnione w Jezusie: Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym • Podobna do niej jest druga strofa, która zyskuje nowe znaczenie w świetle Nowego Testamentu.

NAJWAŻNIEJSZE WERSETY

Słowa, które zyskały aktualność w Nowym Testamencie: Uderzono mnie i pchnięto, lecz Pan mnie podtrzymał
I jeszcze jeden przykład: Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym
Dziękczynienie psalmisty: Pan moją mocą i pieśnią

CZY WIESZ, ŻE…

Werset z psalmu 118 Kamień odrzucony przez budujących… Jezus zacytował w przypowieści o rolnikach-zabójcach (>>Mt 21,33) • Mowa w niej o właścicielu winnicy, który oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Po odbiór należnego mu plonu wysłał dwukrotnie sługi – rolnicy jednak zabili ich. Za trzecim razem wysłał swojego syna, również został zabity • W tym kontekście Jezus przywołał słowa psalmu 118: Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: Ten właśnie kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła? • Stało się przy tym jasne, że przypowieść jest jednoznaczną alegorią: właścicielem winnicy jest Bóg, jego synem – Jezus, a rolnikami – Izraelici.

LINKI

Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym (Ps 118, 22)
Iz 28,16: “Oto Ja kładę na Syjonie kamień, kamień dobrany, węgielny, cenny, położony jako fundament”
Mt 21,42: Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: Ten właśnie kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła?
Dz 4,11: “On jest <<kamieniem odrzuconym przez was, budujących, tym, który stał się głowicą węgła”

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst II czytania

Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła

(Ap 1, 9-11a. 12-13. 17-19)

Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwałości w Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, ze względu na słowo Boże i świadectwo Jezusa. Doznałem zachwycenia w dzień Pański i posłyszałem za sobą potężny głos jak gdyby trąby mówiącej: «Co widzisz, w księdze napisz i poślij siedmiu Kościołom, które są w Azji». I obróciłem się, by widzieć, co za głos do mnie mówił; a obróciwszy się ujrzałem siedem złotych świeczników, i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, obleczonego w szatę do stóp i przepasanego na piersiach złotym pasem. Kiedym Go ujrzał, upadłem jak martwy do Jego stóp, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: «Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni, i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani. Napisz więc to, co widziałeś, i to, co jest, i to, co potem musi się stać». Oto Słowo Boże

[01][02]

•

DRUGIE CZYTANIE

Objawienie Zmartwychwstałego • Ap 1, 9-11a. 12-13. 17-19
Dlaczego powstała Apokalipsa? Opowiada o tym w dzisiejszym czytaniu Jan: na wyspie Patmos objawił mu się zmartwychwstały Jezus

KSIĘGA: Apokalipsa • AUTOR: Jan • CZAS POWSTANIA: ok. 54-60 r. (prześladowania w czasach Nerona) lub ok. 81-96 r. (prześladowania za czasów Domicjana).
KATEGORIA: wizja apokaliptyczna • MIEJSCE: wyspa Patmos • CZAS: Dzień Pański

APOKALIPSA JANA • Nazwa tej księgi nie ma nic wspólnego z katastroficznym znaczeniem, jakie zapisało się w pop-kulturze. “Apokalipsa” oznacza dosłownie: ‘odsłonięcie, zdjęcie zasłony, objawienie’. Autorem Apokalipsy jest Jan (>> 1,1; 22,8), który przebywa na wygnaniu na wyspie Patmos • Czy to Jan Ewangelista? Uważa tak tradycja apostolska. Ale naukowcy wymieniali też: Jana Chrzciciela, Jana Marka, nieznanego proroka palestyńskiego Jana, czy Jana Prezbitera z Efezu. Za autorem czwartej Ewangelii przemawiają tematy łączące Apokalipsę z Ewangelią: • Jezus Logos (Ap 19,13; J 1,1,14) • żywa woda (Ap 7,17; J 7,38) • Niewiasta (Ap 12,1; J 19,26), czy motyw • Baranka.

PIERWSZY ROZDZIAŁ • Apokalipsę św. Jana rozpoczyna siedem listów do wspólnot chrześcijan, do siedmiu Kościołów, które są w Azji • Zanim jednak czytelnik Apokalipsy pozna treść poszczególnych listów-przesłań do konkretnych Kościołów, przeczyta tzw. • adres i • pierwszą wizję, którą św. Jan ujrzał na wyspie Patmos.

OBJAWIENIE NA WYSPIE PATMOS • Usłyszymy właśnie opis pierwszej wizji św. Jana, tej, która doprowadziła do powstania księgi. Zwróćmy uwagę na dokładną lokalizację wizji: wiemy, że nastąpiła ona na wyspie Patmos oraz miała miejsce w niedzielę, w Dzień Pański • Najważniejsze z punktu widzenia liturgii jest to, iż Janowi objawił się sam Chrystus Zmartwychwstały.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY

Zachęta do napisania apokalipsy: Co widzisz, napisz w księdze

JESZCZE O DRUGIM CZYTANIU

Miłosierny Chrystus przychodzi nie tylko do Tomasza. W szczególny sposób przychodzi też do Jana na wyspie Patmos:

Skazaniec. Na wyspie Patmos zagubionej na Morzu Egejskim Jan Apostoł przeżywa swoje wygnanie. Z dala od wspólnoty chrześcijańskiej, którą kocha, i dla której jest ojcem, musi mierzyć się z samotnością i opuszczeniem. Bóg nie przychodzi do swojego skazańca z cudownym uwolnieniem, jak uczynił to z Piotrem (Dz 12,7-11). Pan przychodzi ze Słowem.

Eucharystia i Kościół. W dzień Pański, w dzień, w którym wspólnota uczniów łączy się na modlitwie i sprawowaniu Eucharystii, Jan doznał zachwycenia. Usłyszał Słowo Boga tak intensywne, że przemieniło się w wizję. Siedem złotych świeczników, które widzi Jan, to siedem kościołów do których adresowana będzie jego Księga. To także liczba określająca pełnię wszystkich wierzących w Jezusa. Słowo jest dla Jana i dla całego Kościoła zbierającego się w Dzień Pański.

Apokalipsa Jana. W Słowie Jan spotyka tego, który był umarły, a oto jest żyjący na wieki wieków i ma klucze śmierci i Otchłani. Jezus, Słowo Miłosierdzia, będzie tłumaczył Janowi sens obecnych cierpień i ich finał. Tym samym wytłumaczy mu, dlaczego potrzebna Mu była samotność Jana na Patmos. Dzięki niej powstanie księga o ostatecznym zwycięstwie Zmartwychwstałego, Apokalipsa.

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst Ewangelii

Słowa Ewangelii według świętego Jana

(J 20, 19-31)

Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane». Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!». Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę». A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!». Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym». Tomasz Mu odpowiedział: «Pan mój i Bóg mój!» Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli». I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego.

Oto słowo Pańskie

[01][02]

•

EWANGELIA

Bliźniak w (nie)wierze • J 20,19-31
“Didymos” znaczy “bliźniak”, “Tomasz” zresztą też. Przez osiem dni Tomasz przeżywał to, co my przez całe życie: nie widział Pana

EWANGELISTA: św. Jan • CZAS POWSTANIA: ok. 90 r. KATEGORIA: wydarzenie
MIEJSCE: Jerozolima • CZAS: ok. 33 r., dzień zmartwychwstania i tydzień po nim • BOHATEROWIE: Jezus, Tomasz, inni uczniowie

Z KSIĘGI KRZYŻA • Podobnie jak w Niedzielę Zmartwychwstania słuchamy zawsze relacji św. Jana o pustym grobie, tak w drugą niedzielę wielkanocną rokrocznie słuchamy ewangelii o niewiernym Tomaszu. Fragment pochodzi z tzw. • Księgi Krzyża (rozdziały 13-20), drugiej części ewangelii Jana.

ZMARTWYCHWSTAŁY UKAZUJE SIĘ • W Ewangelii wg św. Jana po zmartwychwstaniu Jezus ukazuje się tylko trzy razy – pierwszą, która ujrzy Pana, jest • Maria Magdalena. Następnie Jezus • ukazuje się dziesięciu (nie ma wśród nich już Judasza) zamkniętym w Wieczerniku z obawy przed Żydami i obdarza ich swoim Duchem. Wreszcie, nad Jeziorem Genezaret Zmartwychwstały • spotyka Piotra, Natanaela oraz synów Zebedeusza wraz z innymi uczniami.

DWIE NIEDZIELE • Usłyszymy dziś opis tego drugiego spotkania, a właściwie dwóch spotkań, do których doszło na przestrzeni ośmiu dni: • Pierwsze, z dziesięcioma (nieobecny był Tomasz), miało miejsce w samym dniu Zmartwychwstania, wieczorem • Drugie, już z Tomaszem, po ośmiu dniach. Liturgia wspomina zatem to wydarzenie praktycznie w jego rocznicę.

TRANSLATOR

• Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus (J 20,24) • “Didymos” to nie przezwisko: słowo to po grecku znaczy ‘bliźniak’. Co więcej, samo słowo “Tomasz” (toma) to ‘bliźniak’ po… aramejsku. Innymi słowy, mamy tu do czynienia raczej z przetłumaczeniem aramejskiego “Tomasz” na grecki • Tomasz zaś, jeden z dwunastu, zwany Bliźniak…

• …i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym (J 20, 27) • I nie stawaj się bez wiary, ale wierzący

• Uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli (J 20, 29) • Bo mnie ujrzałeś, uwierzyłeś? Szczęśliwi ci, którzy nie zobaczyli, a uwierzyli

JESZCZE O EWANGELII

Trzy wątpliwości Tomasza

Mimo tego, że Tomasz oddał życie za Pana i stał się według tradycji ewangelizatorem Indii, wciąż jeszcze nazywamy go niewiernym. To ze względu na zasadnicze wątpliwości, które pozwolił sobie wyrazić:

• Po pierwsze zwątpił w to, że historia Jezusa po Jego ukrzyżowaniu będzie miała jeszcze jakąkolwiek kontynuację. W tym nie różnił się od innych apostołów.

• Po drugie zwątpił w sens wspólnego spędzania czasu (w języku biblijnym trwania) z innymi uczniami Jezusa. Musieli sprawiać fatalne wrażenie: wylęknieni i zamknięci z obawy przed Żydami w czterech ścianach Wieczernika. Po co wzajemnie karmić się swoim lękiem? Po co Tomaszowi taka wspólnota? – tu także łatwo go zrozumieć.

• Po trzecie, kiedy apostołowie ujrzeli Pana i podzielili się tym z Tomaszem, ten wyraził ostateczną wątpliwość co do ich zdrowych zmysłów i wiarygodnego świadectwa. Czy naprawdę oglądali na własne oczy Jezusa? A może to efekt zbiorowej halucynacji zapłakanych ludzi zamkniętych razem, którzy marzyli o tym, żeby ich los się odwrócił? Jeśli ja sam nie zobaczę, nie uwierzę – rzuca im na odchodne Tomasz.

Epilog

Na szczęście historia Tomasza na tym się nie kończy. Kolejnej “niedzieli” przybywa do Wieczernika i spotyka tam Miłosiernego, który z miłością i w Prawdzie (Tomasz słyszy, że jest niewierny, apistos) przyjmuje go do grona uczniów. Towarzyszą Mu apostołowie, wspólnota miłosiernych, która ani przez chwilę nie osądziła i nie odrzuciła brata.

CZY WIESZ, ŻE…

W słowach Jezusa: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane znajdują się teologiczne podstawy sakramentu pokuty i pojednania. To m.in. ten cytat stoi u podstaw rozgrzeszenia, udzielanego przez kapłana.

WERSJE

• Tylko Jan pisze o św. Tomaszu: o jego nieobecności podczas ukazania się apostołom, jak i o drugim spotkaniu.

• Tylko Jan cytuje słowa Jezusa: Weźmijcie Ducha Świętego • To tzw. “Małe zesłanie Ducha Świętego”, analogiczne do opisanego przez Łukasza w Dziejach Apostolskich.

• Tylko u Jana znajdujemy słowa Jezusa: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.

• Jezus pokazuje ręce i bok również u Łukasza • Tymczasem Jan wspomina krótko: A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok, Łukasz rozbudowuje: “Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam”. Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. (Łk 24,39-40)

TWEETY

tweety o #jutroniedziela

tweety o #kazanie

STO SŁÓW

Właściwie wszystko, co opisują czytania, dzieje się w niedzielę, w Dzień Pański, dzień, kiedy świętujemy Zmartwychwstanie i my dziś. Każde słowo w czytaniach pokazuje miłosierdzie Boga. Ale uderza coś jeszcze: i “Tomasz”, i “Didymos” znaczy: bliźniak. Czyj? Nie wiemy. Ale przez osiem dni był naszym bliźniakiem w wierze.

Przecież jako jedyny doświadczył realiów wiary rodzącego się Kościoła aż po nasze czasy: nie będą widzieli Pana. I w takich realiach został postawiony na osiem dni – jako jedyny z apostołów – Tomasz. Jak każdy z nas, Tomasz nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus i wie, że tamci widzieli Pana, a on nie. Jak wielu z nas, wątpi: Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ… nie uwierzę.

Po ośmiu dniach, Tomasz przestaje być naszym bliźniakiem. Wraca do grona apostołów. Ujrzał Zmartwychwstałego. Szczęściarz? Nie do końca. Szczęśliwi, którzy nie widzieli, a uwierzyli, przecież.

Kościół to wspólnota ludzi oczekujących ósmego dnia: ujrzenia Pana.