Nasze projekty

Twoja Biblia. Ubóstwo to skarb

Pismo Święte w wielu słowach pokazuje wartość ubóstwa. „Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego” (Mt 19,24), a ubodzy w duchu są błogosławieni, bo "do nich należy królestwo niebieskie" (Mt 5, 3). Jak widać w ubóstwie nie chodzi tylko o niedostatek w sensie materialnym.

Reklama

W Starym Testamencie wiele mamy przykładów osób ubogich – zawsze byli to ludzie oddani całym sercem Panu. Wiele razy pada tu stwierdzenie, że Bóg opiekuje się tymi, którzy są słabi, podnosi pokornych, otacza opieką ubogich. Prawo podaje kilka możliwości szczególnego traktowania potrzebujących:

  • Jeśli pożyczysz pieniądze ubogiemu z mojego ludu, żyjącemu obok ciebie, to nie będziesz postępował wobec niego jak lichwiarz i nie każesz mu płacić odsetek” (Wj 22,24).
  • Nie pozwolisz wydać przewrotnego wyroku na ubogiego, który się zwraca do ciebie w swym procesie” (Wj 23,6).
  • „Kiedy żąć będziecie zboże ziemi waszej, nie będziesz żął aż do samego skraju pola i nie będziesz zbierał kłosów pozostałych na polu. Nie będziesz ogołacał winnicy i nie będziesz zbierał tego, co spadło na ziemię w winnicy. Zostawisz to dla ubogiego i dla przybysza. Ja jestem Pan, Bóg wasz!” (Kpł 9,9-10)

Także w Księdze Psalmów znajdujemy wiele fragmentów o Bożej opiece nad ubogimi:

  • Ja zaś jestem ubogi i nędzny, ale Pan troszczy się o mnie. (Ps 40, 18)
  • Otoczy opieką uciśnionych z ludu, ratować będzie dzieci ubogich, a zetrze ciemiężyciela. (Ps 72, 4)
  • Wyzwoli bowiem wołającego biedaka i ubogiego, i bezbronnego. Zmiłuje się nad nędzarzem i biedakiem i ocali życie ubogich: uwolni ich życie od krzywdy i ucisku, a krew ich cenna będzie w jego oczach. (Ps 72, 14)
  • Podnosi nędzarza z prochu, a dźwiga z gnoju ubogiego, by go posadzić wśród książąt, wśród książąt swojego ludu. (Ps 113, 7-8)

Dla Izrealitów bogactwo było traktowane jak Boże błogosławieństwo, nagroda za wierność – nie postrzegano więc ubóstwa pozytywnie. Historia Hioba spowodowała, że sprzeczność uczciwości i ubóstwa zaczęto traktować jak tajemnicę – oto człowiek wierny Bogu doświadczał ogromnej biedy, a przecież niczym sobie na to nie zasłużył.

Reklama

W Księdze Przysłów znajdziemy teksty zachęcające do pomagania osobom ubogim.

  • Kto ciemięży ubogiego, lży jego Stwórcę, czci Go ten, kto się nad biednym lituje. (Prz 14, 31)
  • Kto uszy zatyka na krzyk ubogiego, sam będzie wołał bez skutku. (Prz 21, 13)
  • Kto daje ubogim – nie zazna biedy; kto na nich zamyka oczy, zbierze wiele przekleństw. (Prz 28, 27)

„Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy Królestwo Niebieskie” (Mt 5, 3). Takimi słowami rozpoczął Jezus kazanie na górze. To pierwsze błogosławieństwo – ubóstwo jest niejako punktem wyjścia do kolejnych. I nie chodzi tu jak widzimy tylko o ubóstwo materialne, ale właśnie o ducha – o postawę. Do ubóstwa wracał Jezus w swoich naukach, często także w przypwieściach. Znana jest chociażby przypowieść o bogatym młodzieńcu, który usłyszawszy, że powinien sprzedać wszystko, co ma „odszedł zasmucony” (Mt 19, 22). Inny przykład to historia ubogiej wdowy, która wrzuciła do skarbony tylko dwa pieniążki. Jezus postawił ją za wzór do naśladowania, mówiąc „Wszyscy wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie” (Mk 12, 44).

Reklama

W jednej z przypowieści Jezus pokazał gromadzenie bogactw jako niepotrzebne. Pewien człowiek zgromadził tak dużą ilość plonów, że nie miał gdzie ich pomieścić. Postanowił zbudować ogromne spichlerze i żyć w dostatku do końca swoich dni. „Bóg powiedział mu: O niemądry! Jeszcze tej nocy zażądają od ciebie twojej duszy i dla kogóż zostanie to, co sobie przygotowałeś?” (Łk 12, 20). Historia ta pokazuje, że lepiej być bogatym przed Bogiem. Jezus mówi wprost „Gromadźcie sobie skarby w niebie” (Mt 6, 19). Bogactwo Jezus jako przeszkodę do wejścia do królestwa niebieskiego. „Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego” (Mt 19, 24).

Warto też zwrócić uwagę, że Jezus właśnie spośród ludzi ubogich wybrał większość Apostołów. Posyłając ich na głoszenie powiedział wprost „Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie!” (Łk 9,3). Nie dziwi zatem, że jako ogromną wartość ukazywał Jezus również służbę ubogim. Jako jedną z nauk przytoczył przypowieść o bogaczu i Łazarzu. Żebrak Łazarz leżał pod domem bogacza prosząc go o pomoc. Po śmierci Łazarz trafił do nieba, a bogacz do otchłani. Bogacz wołał „Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu”. Lecz Abraham odrzekł: „Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz.” (Łk 16, 24-25)

Reklama

Bardzo dosadnie wartość służby ludziom słabszym pokazał Jezus w jednym z obrazów końca świata, porównując go do rozdzielania przez pasterza owiec od kozłów. Zapowiedział, że Syn Człowieczy postawi owce po swojej prawej stronie, mówiąc „Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie” (Mt 25, 35). Do ofiarności na rzecz potrzebujących Jezus zachęca słowami „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25, 40).

Widzimy więc, że Pismo Święte wskazuje nie tylko na wartość ubóstwa, ale przede wszystkim – na konieczność służby potrzebującym. Pomoc ludziom słabszym, uboższym jest wyrazem miłości nie tylko bliźniego, ale przede wszystkim miłości do Stwórcy.

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę