Jutro Niedziela – XXI zwykła C

PUNKT WYJŚCIA

DWUDZIESTA PIERWSZA NIEDZIELA ZWYKŁA • Rok C • KOLOR SZAT: zielony • KOLEKTA: Modlimy się, abyśmy tam wznieśli nasze serca, gdzie są prawdziwe radości • CZYTANIA: Księga Izajasza 66,18–21 • Psalm 117,1b–2 • List do Hebrajczyków 12,5–7.11–13 • Ewangelia wg św. Łukasza 13,22–30

STO SŁÓW

Nie jest jasne, jakie nastawienie tkwiło w pytaniu skierowanym do Jezusa: Czy tylko nieliczni będą zbawieni?

Mogło stać za nim przekonanie, że zbawieni będą tylko nieliczni, tylko ci, którzy należą do Narodu Wybranego. Dziś, inaczej niż w przeszłości, pytający widziałby wśród zbawionych po prostu dobrych ludzi, dalekich od religijnego fanatyzmu. Albo zakładałby zbawienie wszystkich, niezależnie od wyznawanej czy – co ważniejsze – ukazywanej w czynach wiary. Drzwi otwarte na oścież czy zamknięte, z możliwością wejścia tylko dla wybranych?

Ani otwarte, ani zamknięte. A jednak ciasne. Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi – mówi Jezus, nie odpowiadając jednocześnie na pytanie o liczebność zbawionych. Koncentruje uwagę uczniów na ich własnym wysiłku, własnym staraniu. Przejścia przez bramę zbawionych nie gwarantuje z góry przynależność, lecz osobisty wysiłek i świadectwa, zerwanie z grzechem, życie wiarą i miłością.

---

Czytanie z Księgi Izajasza

(Iz 66, 18-21)

Tak mówi Pan:
«Ja znam ich czyny i zamysły. Przybędę, by zebrać wszystkie narody i języki; przyjdą i ujrzą moją chwałę. Ustanowię u nich znak i wyślę niektórych ocalałych z nich do narodów Tarszisz, Put, Lud, Meszek i Rosz, Tubal i Jawan, do wysp dalekich, które nie słyszały o mojej sławie ani nie widziały mojej chwały. Oni rozgłoszą chwałę moją wśród narodów.
Z wszelkich narodów przyprowadzą jako dar dla Pana wszystkich waszych braci – na koniach, na wozach, w lektykach, na mułach i na dromaderach – na moją świętą górę w Jeruzalem – mówi Pan – podobnie jak Izraelici przynoszą ofiarę pokarmową w czystych naczyniach do świątyni Pana. Z nich także wezmę sobie niektórych jako kapłanów i lewitów» – mówi Pan.

Oto słowo Boże.

•

PIERWSZE CZYTANIE

Ze wszystkich narodów • Iz 66, 18-21

Niemal ostatnie wersety Księgi Izajasza. Nic nie może stanąć na drodze Bogu, który daje zbawienie wszystkim, nawet poganom.

KSIĘGA: Izajasza • AUTOR: Trito-Izajasz • CZAS POWSTANIA: II poł. VI w – I poł. V w. przed Chr. • KTO MÓWI: prorok (w imieniu Boga) • ADRESACI: Jerozolima • KATEGORIA: mowa prorocka

---

TRZY KSIĘGI IZAJASZA • Przypomnijmy, że Księga Izajasza do jedna z najważniejszych z ksiąg prorockich. Składa się ona z sześćdziesięciu sześciu rozdziałów. Chociaż całą księgę cechuje jedność teologiczna, zwykle dzieli się ją na trzy części, którym przypisuje się różne autorstwo i czas powstania. Różny czas powstania jest o tyle ważny, że adresatami każdej z części są Izraelici w różnej sytuacji swojego narodu. Pierwsza część dotyczy Izraela przed wygnaniem, bliskiego upadku z powodu niewierności. Druga skierowana jest do Izraelitów, którzy utracili swe państwo i są na wygnaniu. Trzecia powstała już po powrocie z wygnania.

ZBAWIENIE DLA WSZYSTKICH • Trzecia część Księgi Izajasza, adresowana do Izraelitów powracających z wygnania, nie jest autorstwa Izajasza. Autor został nazwany umownie Trzecim Izajaszem. Za księgę odpowiada jednak wciąż tzw. szkoła Izajasza • Księga podkreśla świętość Boga i Jerozolimy oraz rysuje wizję czasów ostatecznych, w których zbawienie ma objąć wszystkie narody • Rozdział 66 to ostatni rozdział całej księgi. Składa się z przedstawienia prawdziwego kultu Boga, który opiera się na czci oddawanej Słowu Boga, poematu pocieszającego oraz krótkiej przepowiedni dotyczącej przyszłości Izraela.

BEZGRANICZNY PAN • Usłyszymy właśnie ten fragment kończący Księgę Izajasza – będzie to wizja ludu zgromadzonego z rozproszenia i oddającego cześć Bogu w Jerozolimie • Zwróćmy uwagę na zapowiedź Boga, iż w czasach ostatecznych do Jerozolimy przybędą narody pogańskie, by oddać Mu chwałę. Zauważmy, że to kolejne starotestamentalne potwierdzenie, iż Bóg nie ogranicza swojej opieki wyłącznie do Izraela, ale chce zbawienia wszystkich ludzi.

---

(Ps 66,1-3.4-7.16.20)

REFREN: Całemu światu głoście Ewangelię.

Chwalcie Pana, wszystkie narody,
wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
bo potężna nad nami Jego łaska,
a wierność Pana trwa na wieki.

•

PSALM

Chwalcie Pana • Ps 117 (116), 1b-2

Tylko jedna zwrotka krótkiego psalmu, który zachęca wszystkich do wysławiania Boga. Dosłownie „wszystkich” – wszystkie narody i ludy.

PSALM 117 • AUTOR: lewita • CZAS POWSTANIA: czasy powygnaniowe, po 538 r. przed Chr.

---

CZTERY WERSY • Psalm 117 to najkrótszy spośród stu pięćdziesięciu psalmów, liczy zaledwie cztery wersety. Należy do gatunku hymnu wspólnotowego, bezinteresownej modlitwy uwielbienia zanoszonej podczas liturgii w Świątyni Jerozolimskiej • Wchodził w skład tzw. Wielkiego Hallelu (to Psalmy 113–118), psalmów rozpoczynających się od wezwania „Chwalmy Jahwe”, które rozbrzmiewało podczas świąt paschalnych oraz największych uroczystości. W tym krótkim psalmie zebrani na Syjonie wzywają wszystkie narody, aby przyłączyły się do hymnu sławiącego potęgę i dobroć Jahwe.

WSZYSTKIE NARODY • Do liturgii Psalm 117 został dołączony z powodu wzmianki o narodach pogańskich, wielbiących Pana w świątyni. Ten motyw łączy psalm z pierwszym czytaniem.

---

Czytanie z Listu św. Pawła Apostoła do Hebrajczyków

(Hbr 12, 5-7. 11-13)

Bracia:
Zapomnieliście o napomnieniu, z jakim Bóg się zwraca do was jako do synów:
«Synu mój, nie lekceważ karcenia Pana, nie upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza. Bo kogo miłuje Pan, tego karci, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje».
Trwajcie w karności! Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego by ojciec nie karcił?
Wszelkie karcenie na razie nie wydaje się radosne, ale smutne, potem jednak przynosi tym, którzy go doświadczyli, błogi plon sprawiedliwości. Dlatego wyprostujcie opadłe ręce i osłabłe kolana! Proste ślady czyńcie nogami, aby kto chromy, nie zbłądził, ale był raczej uzdrowiony.

Oto słowo Boże.

•

DRUGIE CZYTANIE
Boża pedagogia • Hbr 12, 5-7. 11-13

Bóg, jak każdy dobry Ojciec, wychowuje nas poprzez próby do podejmowania właściwych życiowych wyborów.

KSIĘGA: List do Hebrajczyków • NADAWCA: nieznany, chrześcijanin pochodzenia żydowskiego • ADRESACI: chrześcijanie w Azji Mniejszej • CZAS POWSTANIA: 70–95 r. • MIEJSCE POWSTANIA: nieznane

---

JEZUS ARCYKAPŁAN • Przypomnijmy: List do Hebrajczyków przez wieki przypisywany był Pawłowi. Różnice w stylu i tematach teologicznych wskazują jednak na innego, nieznanego bliżej autora. Podejrzewano, że mogli nim być: Łukasz, Apollos, Barnaba, Klemens Rzymski bądź inny uczeń Pawła. Autor to prawdopodobnie Żyd ze środowiska aleksandryjskiego, należący do drugiego pokolenia uczniów Jezusa. Swoje pismo kieruje do chrześcijan pochodzenia żydowskiego i pogańskiego w Azji Mniejszej • Głównym tematem listu jest osoba i dzieło Jezusa, Arcykapłana i Ofiary Nowego Przymierza, które wypełnia i przewyższa Przymierze Mojżeszowe.

KARCI I CHŁOSZCZE? • Usłyszymy fragment Listu do Hebrajczyków, który może wzbudzić ambiwalentny odbiór: z jednej strony mówi o Bogu, który karci, chłoszcze i doświadcza. • Zwróćmy uwagę jednak na istotę fragmentu: relacja Boga z człowiekiem przedstawiona jest jako relacja miłości syna z Ojcem.

---

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

(Łk 13, 22-30)

Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy.
Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?»
On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”.
Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!” Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym.
Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi».

Oto słowo Pańskie.

•

EWANGELIA

Zbawieni i potępieni • Łk 13, 22-30

Jezus mówi trudną prawdę o zbawieniu: potępienie jest tak samo realne jak zbawienie. Ci, którzy „są poza”, wejdą zamiast tych, którzy tylko formalnie przynależą.

EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE AKCJI: w drodze do Jerozolimy • CZAS AKCJI: 30–33 r. • BOHATEROWIE: Jezus, uczniowie • WERSJE: Mt 6,9–13; 7,7–11

---

EWANGELIA MIŁOSIERDZIA • O Łukaszu mówi się, że jest ewangelistą Bożego miłosierdzia, ponieważ ze szczególną uwagą opisuje Jezusa pochylającego się nad grzesznikami i chorymi. Przypomnijmy, Łukasz – lekarz z Antiochii Syryjskiej – był towarzyszem św. Pawła i spisał głoszoną przez niego Dobrą Nowinę. Jego dzieło dzieli się na dwie księgi: Ewangelię i jej kontynuację − Dzieje Apostolskie. Swoją Ewangelię adresuje do chrześcijan pochodzenia pogańskiego.

PRZEZ MIASTA I WSIE • Jesteśmy w drugiej części Ewangelii Łukasza: trzeciej sekcji, która ukazuje Jezusa zdążającego ku Jerozolimie, Boskiego wysłannika podróżującego ku wypełnieniu swej misji w Mieście Świętym (👁 Łk 9,51–19,28).

WSZYSCY BĘDĄ ZBAWIENI? • Usłyszymy fragment, w którym Jezus zapowiada, kto będzie zbawiony. Zwróćmy uwagę, że potępienie jest tak samo realne jak zbawienie. Zauważmy, że Jezus ponad formalną przynależność do wspólnoty przedkłada prawdziwą znajomość Boga i praktykowanie wiary czynem.

---

Szersza analiza czytań, psalmu oraz Ewangelii dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela” na rok C dostępna TUTAJ oraz w wersji EBOOK.

FOT. STACJA7