Jutro Niedziela – XVII zwykła A
Na tym polega mądrość: wybrać jedno i najważniejsze. Potem to realizować
Polub nas na Facebooku!
Wbrew pozorom, jest coś, co łączy wszystkie trzy czytania dzisiejszej Liturgii Słowa. W pierwszym czytaniu Salomon prosi o słuchające serce, zdolne rozdzielać dobro od zła. Od rozdzielania pochodzi słowo mądrość. W drugim czytaniu św. Paweł nawiązuje do idei predestynacji: polegała ona na rozdzieleniu nas na tych, którzy z góry przeznaczeni są do dobra, i tych, których przeznaczeniem jest zło. Św. Paweł koryguje ten pogląd: zaproszeni do dobra są wszyscy, a to, dokąd pójdziemy, jest już w naszych rękach.
Dobrze ilustruje to dzisiejsza Ewangelia. We wszystkich przypowieściach istotą jest rozdzielenie, osąd, wybór oraz jego aktywna realizacja.
Najkrócej mówiąc, chodzi o wybór priorytetu, a potem jego realizację. Na tym polega mądrość.
NALEŻY WIEDZIEĆ
SIEDEMNASTA NIEDZIELA ZWYKŁA • Rok A • KOLEKTA: Modlimy się, abyśmy dobrze używali rzeczy przemijających i ubiegali się o dobra wieczne • CZYTANIA: Pierwsza Księga Królewska 3,5.7-12 • Psalm 119, 57.72.76-77.127-130 • List do Rzymian 8,28-30 • Ewangelia wg św. Mateusza 13,44-52
CHMURA SŁÓW
Tym razem brak dominujących słów w Liturgii. Najczęściej pojawi się czasownik BĘDZIE (4) – zwykle wskazujące na ostrzeżenia Boga bądź Jego obietnice. Po cztery razy wystąpią wyrazy: POPROSIŁEŚ (w I czytaniu, w odniesieniu do Salomona proszącego o mądrość, by mógł dobrze sądzić powierzony sobie LUD) oraz KRÓLESTWO NIEBIESKIE i przymiotnik PODOBNE (5) – w Ewangelii, wskazujące, że i tym razem usłyszymy przypowieści.
•
PIERWSZE CZYTANIE
Jedno życzenie • 1Krl 3,5.7-12
KSIĘGA: Pierwsza Księga Królewska • AUTOR: anonimowy mędrzec • CZAS POWSTANIA: czasy hellenistyczne, I w. przed Chr.
KATEGORIA: wydarzenie • CZAS: … • MIEJSCE: Gibeon • BOHATEROWIE: Salomon, Bóg
Dwie Księgi Królewskie to kontynuacja narracji podjętej w dwóch Księgach Samuela: tamte opisują wybór króla i scalanie królestwa Izraela pod rządami Dawida. Pierwsza Księga Królewska rozpoczyna się od opowiadania o starości Dawida, wyborze jego następcy – syna Salomona. Od trzeciego rozdziału poznajemy dzieje Salomona, mądrego króla, którego główną misją była budowa Świątyni Jerozolimskiej. Pierwsza Księga Królewska opisuje też historię Izraela po śmierci Salomona: w wyniku niewierności jego następców królestwo ulega podziałowi. Księga przedstawia również dzieje proroka Eliasza.
Usłyszymy o wydarzeniu opisanym w 3 rozdziale Pierwszej Księgi Królewskiej, a więc o chwili objęcia przez Salomona rządów. Salomon może przedstawić Bogu jedną prośbę, a Bóg obiecuje jej spełnienie. O co poprosi Salomon?
TRANSLATOR
• “O, Panie, Boże mój, Tyś ustanowił królem Twego sługę, w miejsce Dawida, mego ojca, a ja jestem bardzo młody. Brak mi doświadczenia” (1 Krl 3,7) • dosłownie: jestem małym chłopcem
• “Racz więc dać Twemu słudze serce pełne rozsądku do sądzenia Twego ludu i rozróżniania dobra i zła, bo któż zdoła sądzić ten lud Twój tak liczny?” (1 Krl 3,9) • dosłownie: leb szomea, słuchające serce. Pojawia się tu hebrajski czasownik bin, oznaczający dosłownie rozdzielać, od którego pochodzi także słowo binah, określające mądrość, zrozumienie, rozeznanie.
JESZCZE O PIERWSZYM CZYTANIU
• MIEJSCE • Tajemnicza wyżyna Gibeonu, na której zasypia Salomon, to jedno z wielu sanktuariów w Kanaanie, gdzie – zanim rozpowszechnił się kult Jahwe – składano ofiary obcym bogom. Miejsce znajduje się około 8,5 km na północny zachód od Jerozolimy.
• SEN • Król zapadł w sen, podczas którego ukazał mu się sam Bóg • Sen (czy też nocna wizja) to jeden z najważniejszych momentów, w których Bóg objawia tajemnice swoim wybranym. Wystarczy przypomnieć historię Jakuba i jego sen o aniołach zstępujących na ziemię (Rdz 28,12), sen Józefa (Rdz 37,9-11), Gedeona (Sdz 7,1) czy też wizje Daniela (Dn 7-9) zapowiadające wojny i upadek helleńskich potęg. Bóg przemawiał przez sny także do pogan: do faraona (Rdz 41,1-8), króla Nabuchodonozora (Dn 2,1;4,10.18). Literatura apokryficzna, teksty irańskie i egipskie pełne są opisów podróży pomiędzy światami oraz słów boga, które bohaterowie tych historii otrzymują we śnie. W Nowym Testamencie Bóg w nocy ukazuje się Józefowi (Mt 1,20;2,12.13.19), przemawia do mędrców ze Wschodu (Mt 2,12), żony Piłata (Mt 27,19) czy też do Pawła, polecając mu udać się do Macedonii (Dz 16,9).
• SŁUCHAJĄCE SERCE • Dar, o który Salomon prosi Boga we śnie, wyznając z pokorą, że jest niedoświadczony, to „słuchające serce” (PATRZ: TRANSLATOR) – potrzebne do tego, aby odróżniać dobro od zła. W języku hebrajskim pojawia się tu czasownik bin, oznaczający dosłownie “rozdzielać”, od którego pochodzi także słowo binah, określające mądrość, zrozumienie, rozeznanie. Prawdziwa mądrość polega zatem na umiejętnym rozdzielaniu tego, co dobre i złe, pozorne i rzeczywiste.
TWEETY
Bóg do Salomona: “Proś o to, co mam ci dać”
Salomon do Boga: Racz więc dać Twemu słudze serce pełne rozsądku
•
PSALM
Cenniejsze niż złoto • Ps 119, 57.72.76-77.127-130
PSALM 119 • AUTOR: lewita • CZAS POWSTANIA: powygnaniowy
Psalm 119 to najdłuższy spośród 150 psalmów. Zawiera niemal 200 wersetów, stąd zwykle słuchamy jedynie jego fragmentów.
Zawsze jednak możemy właściwie natychmiast rozpoznać Psalm 119, usłyszawszy choćby krótki jego fragment. Jak to możliwe? – dzięki jego zaskakującej budowie. Pierwsza ciekawostka dotyczy jedynie oryginału, polskie tłumaczenie jej nie oddaje. To psalm alfabetyczny, rodzaj akrostychu. Jest podzielony na 22 części: osiem wierszy każdej kolejnej strofy rozpoczyna się jedną, tą samą, kolejną literą z dwudziestu dwu liter alfabetu hebrajskiego.
Druga cecha jest widoczna także i w polskim przekładzie. W każdym ze 176 wersetów (a więc praktycznie w co drugim wierszu) występuje synonim wyrażenia „Prawo Pańskie”: pouczenie, przykazanie, ustawy, słowa itp. Taka kompozycja służy pokreśleniu mądrości prawa i majestatu Słowa Bożego oraz tego, że może ono być pomocą i dla mnie.
TWEETY
Psalmista o umowie z Bogiem: zgodnie z obietnicą, daną Twemu słudze niech mnie ogarnie Twoja łaska
•
DRUGIE CZYTANIE
Przeznaczenie • Rz 8,28-30
KSIĘGA: List do Rzymian · NADAWCA: św. Paweł · SKĄD: Korynt · DATA: 57-58 r. · ADRESACI: mieszkańcy Rzymu
Kontynuujemy lekturę Listu do Rzymian. Przypomnijmy: Paweł pisze do wspólnoty znajdującej się w stolicy imperium, w Rzymie, w sercu antycznego świata – i głosi jej ewangelię. Rzym ma być kołem zamachowym dla głoszonej przez Pawła nowiny o usprawiedliwieniu z wiary w Chrystusa.
Treść drugiego czytania pozostaje tematycznie niezależna od pozostałych części Liturgii Słowa. To rozważanie o Duchu Świętym. W ósmym rozdziale Paweł zwraca uwagę na Ducha, Dawcę nowego życia. Wcześniej pisał, że • przyjęcie Jezusa jako Pana i Zbawiciela to pierwszy konieczny krok ku temu, aby stać się wolnym (Rz 7,25) • Nowe życie jest jednak na początku podobne do małego ziarna, które musi rosnąć i się rozwijać. Tym, który daje wzrost, jest właśnie Duch. Jeśli otwieramy się na jego obecność, On czyni nas własnością Boga (Rz 8,9-11) • Duch prowadzi nas i przekonuje, że jesteśmy synami Bożymi (Rz 8,14-17).
W zeszłym tygodniu Paweł pisał, że Duch modli się w nas. Kolejne trzy wersety to kontynuacja fragmentu z ubiegłego tygodnia: tym razem Paweł przypomina, że Duch współdziała we wszystkim dla naszego dobra i ostatecznie prowadzi do zbawienia (Rz 8,29-30).
JESZCZE O DRUGIM CZYTANIU
Słyszymy dziś słowa Pawła, które podsycały niezliczone spekulacje i teorie na temat predestynacji. To koncepcja, która zakłada ścisłe zaprogramowanie ludzkiego życia przez Boga: Tych, których Bóg poznał (proegno), jako Ojciec na początku stworzenia, tych też przeznaczył (greckie prooridzo Wulgata przetłumaczy predestino); dalej: tych, których przeznaczył, powołał (ekalesen), uczynił sprawiedliwymi (edikaiosen), aby na końcu obdarzyć ich chwałą (edoksasen) • Plan Boży w stosunku do człowieka rozpoczyna się w chwili stworzenia: zna nas na długo przed naszym zaistnieniem i już wtedy widzi przed sobą kompletną drogę naszego życia.
• Teoria o przeznaczeniu jest znacznie starsza od chrześcijaństwa i pojawia się w wielu apokalipsach jako ich nieodłączny składnik • Szczególnie interesująca jest forma, w jakiej występuje ona we wspólnocie Qumrańskiej, żydowskiej sekcie żyjącej na Pustyni Judzkiej w czasach Pawła. W regule wspólnoty (zwanej “1QS”) pojawia się nauka o dwóch duchach – światła i ciemności, którymi Bóg obdarowuje człowieka w momencie narodzin, decydując w ten sposób, kto będzie zbawiony, a kto potępiony. Z tymi, którzy posiadają w sobie ducha światłości, Bóg – używając języka Pawła – będzie współpracował we wszystkim, a chociaż upadną, podniesie ich, aby na końcu przyjąć do swej chwały. Noszący w sobie ducha ciemności z natury swej nienawidzą światła i prowadzą z nim wojnę, która mimo sukcesów ostatecznie przeistoczy się w ich wieczną klęskę. Cóż jednak pozostaje z odkrycia tej tajemnicy człowiekowi, jeśli znajduje się po stronie obdarowanych cząstką mrocznego ducha?
• Przeznaczenie (predestynacja) istnieje w chrześcijaństwie, przynależy ściśle do jego charakteru, lecz nie jest tak mroczne i ograniczone, jak nauczali o nim Esseńczycy. W wizji św. Pawła Bóg bez naszej wiedzy decyduje o tym, by wyprawić nas w przygodę, którą nazywamy ziemskim życiem. I tak jak określa jej początek, tak i jej koniec umieszcza w swojej bliskości. Zna nas lepiej, niż my znamy samych siebie, dlatego daje nam wskazówki, w jaki sposób realizować swoje ziemskie życie. Głos Boga, podpowiadający, którą z życiowych dróg wybrać, nazywamy powołaniem. Wreszcie, Bóg nie pozostawia nas samotnymi – zna naszą słabość, dlatego nieustannie towarzyszy nam w drodze, aby leczyć rany naszych grzechów, byśmy przed samymi sobą i przed Nim stawali piękni, odnowieni Jego miłością. W tym przeznaczeniu nie ma ludzi, którzy znaleźliby się poza nawiasem łaski, nie ma skazanych na zło, wszyscy w ten sam sposób przeznaczeni są Jego miłości.
TWEETY
1. przeznaczył, 2. powołał, 3. usprawiedliwił… a których usprawiedliwił, tych też obdarzył chwałą
•
EWANGELIA
Trzy przypowieści • Mt 13,44-52
EWANGELISTA: św. Mateusz • CZAS POWSTANIA: po 70 r.
KATEGORIA: parabola • MIEJSCE: Galilea • CZAS: 30-33 r. • KTO MÓWI: Jezus • SŁUCHACZE: tłumy
W poprzednie dwie niedziele słyszeliśmy przypowieści • o siewcy • o kąkolu • o ziarnku gorczycy • o zaczynie. Pozostały jeszcze trzy: • o skarbie • o perle • o sieci. To te właśnie parabole usłyszymy tym razem podczas Ewangelii.
Przypomnijmy: na zakończenie tzw. trzeciej księgi ewangelista Mateusz umieszcza siedem przypowieści, w których ukryte są tajemnice Królestwa niebieskiego. Przypowieść (parabola) polega na zakodowaniu prawdziwych znaczeń innymi słowami, wyrażeniami łatwymi do zapamiętania, używanymi przez słuchaczy w codzienności. Jednak ich odkodowanie nie przysparza trudności – a jeśli tak, wyjaśnia je sam Jezus.
Trzy są powody, dla których Jezus mówi w przypowieściach: • Jezus uczy przez historie jak prawdziwy rabin, nauczyciel • wersja “odkodowana” byłaby trudna do zapamiętania przez słuchaczy, którzy byli prostymi, niepiśmiennymi ludźmi • Jezus przekłada tajemnice Królestwa na prosty język codzienności, żeby uświadomić słuchającym, że Królestwo rzeczywiście jest wśród nich: że Bóg ukrywa się w tym świecie.
JESZCZE O EWANGELII
Królestwo niebieskie podobne jest do • skarbu ukrytego w roli: trzeba go najpierw odnaleźć i delikatnie oczyścić. Podobne jest do • kupca, czy też jak mówi tekst grecki, do poszukiwacza będącego nieustannie w podróży (emporos), przemierzającego ziemię w poszukiwaniu swej drogocennej perły. Perła to w Księdze Przysłów symbol Bożej Mądrości.
W obu przypowieściach Jezus podkreśla aktywność i ryzyko podejmowane przez tych, którzy znajdują w swoim życiu Królestwo. Podróżują, szukają, ostatecznie sprzedają wszystko – to, co mają, uznają za mniej cenne od skarbu Królestwa. Królestwo jest także jak sieć zagarniająca wszystkie ryby, aby na końcu aniołowie oddzielili dobre od złych. Zaproszenie do wejścia do Królestwa skierowane jest do wszystkich, ale nie wszyscy na nie odpowiedzą. Obraz Bożej sieci, z której nie ma ucieczki, przywodzi na myśl słowa św. Pawła o przeznaczeniu: jest szansą na szczęście wieczne, po którą trzeba wyciągnąć rękę.
TWEETY
Poszukujący Mądrości: poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją
ANEKS
PRZECZYTAJ ARTYKUŁ:
Przypowieści – Jezusowy styl. Wprowadzenie
Polecane przez nas:
Dodaj komentarz