Nasze projekty

Jutro Niedziela – VII Wielkanocna B

Jezus wstąpił do Nieba. Wrócił do Domu, który jest i naszym Domem.

Reklama

PUNKT WYJŚCIA


WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE • Rok B • KOLOR SZAT: biały • KOLEKTA: Modlimy
się, aby Bóg utwierdził naszą nadzieję, że połączymy się z Nim w chwale • CZYTANIA:
Dzieje Apostolskie 1,1–11 • Psalm 47,2–3.6–9 • List do Efezjan 1,17–23 • Ewangelia
według św. Marka 16,15–20

CHMURA SŁOWA

STO SŁÓW

Niebo to dom. Dom Jezusa. W ostatnich słowach Jezusa do uczniów, tuż przed tym, jak został wzięty do Nieba, najczęściej powtarza się słowo: Ojciec (PIERWSZE CZYTANIE). Bo dom to nie tylko miejsce – a tak często próbujemy sobie wizualizować Niebo. To przede wszystkim bliskość bliskich.

Ale mało tego, że Jezus wrócił do Domu Ojca, że Ten posadził Go po swojej prawicy. Uczynił Go też głową dla Kościoła (DRUGIE CZYTANIE), tworząc nową bliskość i nową więź – tym razem z nami.

Reklama

Jezus wstąpił do nieba. Zostawił za sobą otwarte drzwi i zapewnienie, że to również nasz Dom. My pozostajemy jeszcze na ziemi, tęskniący za Panem, tęskniący za Domem, z zadaniem mądrego oczekiwania. Oraz głoszeniem aż po krańce ziemi, że Niebo to dom, dla wszystkich.


Czytanie z Dziejów Apostolskich

(Dz 1,1-11)

Reklama

Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: Słyszeliście o niej ode Mnie – /mówił/ – Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym. Zapytywali Go zebrani: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela? Odpowiedział im: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba.

Oto Słowo Boże.

Reklama

PIERWSZE CZYTANIE

Wniebowstąpienie Dz 1,1-11

Łukasz opisał Wniebowstąpienie dwa razy, w obu napisanych przez siebie księgach.

KSIĘGA: Dzieje Apostolskie • AUTOR: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: ok. 80–85 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE: Jerozolima • CZAS: ok. 33 r. • BOHATEROWIE: Jezus, apostołowie, aniołowie • WERSJE: Łk 24,50–53

REPORTER WNIEBOWSTĄPIENIA • Święty Łukasz opisał Wniebowstąpienie w obu swoich dziełach: na zakończenie swej Ewangelii oraz na samym początku Dziejów Apostolskich • O Łukaszu wiemy stosunkowo dużo: był towarzyszem św. Pawła i spisał głoszoną przez niego Dobrą Nowinę. Pochodził z Antiochii Syryjskiej, z wykształcenia był lekarzem (? Dz 4,14).

POCZĄTEK DZIEJÓW APOSTOLSKICH • Usłyszymy sam początek Dziejów Apostolskich, ich pierwsze jedenaście wersetów. To tu właśnie Łukasz zawarł swój drugi opis Wniebowstąpienia • Wniebowstąpienie to punkt wyjścia dla opisywanych przez Łukasza początków Kościoła: po powrocie z Góry Oliwnej, skąd Pan wstąpił do nieba, apostołowie i uczniowie Jezusa zbierają się razem w Wieczerniku. Tam, w obecności stu dwudziestu osób, Piotr przypomina tragiczną historię Judasza, po czym apostołowie dokonują wyboru jego następcy. Będzie nim Maciej. W kolejnym rozdziale Łukasz opisuje już zstąpienie Ducha Świętego.

WNIEBOWSTĄPIENIE • Co usłyszymy? Łukasz streszcza pierwszą księgę, Ewangelię, opowiadającą o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym dał polecenia apostołom, a potem został wzięty do nieba • W Dziejach Apostolskich Łukasz wraca do tego wydarzenia, dodając kilka znaczących szczegółów • Początek Dziejów Apostolskich to jeden z niewielu momentów, kiedy autor używa pierwszej osoby. Zwraca się do Teofila, tego samego, którego wymienia na początku swojej Ewangelii.


(Ps 47,2-3.6-9)

REFREN: Pan wśród radości wstępuje do nieba.

Wszystkie narody klaskajcie w dłonie,

radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,

bo Pan Najwyższy straszliwy,

jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków,

Pan wstępuje przy dźwięku trąby.

Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie,

śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,

hymn zaśpiewajcie

Bóg króluje nad narodami,

Bóg zasiada na swym świętym tronie.

PSALM

Bóg wstępuje Ps 47,2-3.6-9

Wyrażające wiarę Izraela słowa i obrazy obecne w Psalmie 47 wypełniły się wtedy, gdy Jezus wstępował do Ojca.

PSALM 47 • AUTOR: anonimowy lewita • CZAS POWSTANIA: czasy monarchii,
przed 586 r. przed Chr.

BÓG JEST KRÓLEM • Spośród stu pięćdziesięciu psalmów w dziesięciu powtarza się okrzyk: Bóg jest królem. Pierwszy z nich to Psalm 47. Jego powstanie wiąże się ściśle z kultem i świątynią jerozolimską. Niektórzy uczeni twierdzili, że jest to modlitwa błogosławieństwa króla wyruszającego na wyprawę wojenną. Według innych mamy przed oczyma utwór, który wykonywano w świątyni w święto Nowego Roku, celebrując panowanie Jahwe nad Izraelem i stworzonym światem. Dla jeszcze innych psalm ten upamiętniał powrót Jahwe na Syjon po wygnaniu babilońskim. W liturgii żydowskiej jest on dziś wykonywany w Rosz ha-Szana (Nowy Rok).

POWSZECHNA LITURGIA • Dlaczego to właśnie Psalm 47 usłyszymy podczas uroczystości Wniebowstąpienia? Może z powodu tych słów: Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, Pan wstępuje wśród dźwięków trąby • W psalmie jest również obecna powszechna liturgia, w której cała ludzkość wielbi zwycięskiego Boga wstępującego na Syjon. Zwróćmy na to uwagę, ponieważ wyrażające wiarę Izraela słowa i obrazy wypełniły się wtedy, gdy Jezus wstępował do Ojca.


Czytanie z Listu św. Pawła Apostoła do Efezjan

(Ef 1,17-23)

Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego. (Niech da) wam światłe oczy serca tak, byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących – na podstawie działania Jego potęgi i siły. Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.

Oto Słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE

Powrót do domu Ef 1,17-23

Święty Paweł tłumaczy to, czego uczniowie już nie zobaczyli, kiedy Jezus znikł im z oczu: Bóg posadził [Go] po swojej prawicy na wyżynach niebieskich. Niebo to dom – dla Niego i dla nas.

KSIĘGA: List do Efezjan • NADAWCA: św. Paweł lub jego uczeń • ADRESACI:
wspólnota w Efezie, chrześcijanie w Azji Mniejszej • DATA: ok. 62–64 r. lub ok.
70–95 r. • SKĄD: Rzym lub inne nieznane miejsce


O LIŚCIE • Istnieją dwie hipotezy dotyczące autorstwa oraz czasu i miejsca powstania Listu do Efezjan. Według hipotezy pierwszej, wspieranej przez tradycję i część współczesnych badaczy, pismo wyszło spod ręki samego Pawła i zalicza się je do czterech tzw. listów więziennych. Apostoł miałby napisać list pod koniec swojego życia, podczas pobytu w Rzymie. Według poglądów współczesnych badaczy list został skomponowany przez ucznia ze szkoły Pawłowej, przez co różni się od innych pism apostoła zarówno stylem, jak i teologią. Tradycyjne teorie na temat Pawłowego autorstwa listu zdobywają sobie dziś coraz więcej zwolenników • Różnice w stylu można wytłumaczyć pomocą sekretarza, z którego pomocy apostoł korzysta w więzieniu, a tzw. wysoka chrystologia i eklezjologia Listu do Efezjan jest także obecna w korespondencji korynckiej i Liście do Rzymian.

TEOLOGIA NA SZCZYCIE • W tym Liście do Efezjan teologia św. Pawła osiąga swój szczyt rozwoju. Paweł podejmuje i rozwija tematy z wcześniejszych pism oraz Listu do Kolosan, ukazując Kościół uniwersalny i kosmiczny, w którym znajduje swoje miejsce Izrael i wszystkie narody • List dzieli się na dwie części • Pierwsze trzy rozdziały prezentują teologię: misterium Chrystusa w Kościele • Ostatnie trzy rozdziały to wnioski praktyczne.

POWRÓT DO DOMU • Usłyszymy fragment z pierwszej części, siedem wersetów z pierwszego rozdziału. To modlitwa św. Pawła za adresatów jego listu: prosi, by Bóg dał • ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego oraz • światłe oczy serca. Zauważmy, że niebo, do którego powraca Jezus, to dom – nie tylko Jego, również nasz.


Słowa Ewangelii wg św. Marka

(Mk 16,15-20)

I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie. Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły.

Oto Słowo Pańskie.

EWANGELIA

Przełom Mk 16,15-20

Wniebowstąpienie to dla Apostołów moment przełomu. Wraz z odejściem Pana do nieba mają głosić Ewangelię nie tylko w Judei, ale aż po krańce ziemi.

EWANGELISTA: św. Marek • CZAS POWSTANIA: ok. 60–70 r. • KATEGORIA: wydarzenie • CZAS AKCJI: ok. 33 r., po Zmartwychwstaniu • MIEJSCE AKCJI: Jerozolima • BOHATEROWIE: Jezus, uczniowie

PIERWSZA Z EWANGELII • Wracamy do dominującej w roku B Ewangelii według św. Marka. To najstarsza z Ewangelii, z której korzystać mieli także Łukasz i Jan • Według Hieronima Marek napisał swoją Ewangelię na prośbę braci w Rzymie • Punktem centralnym dzieła jest wyznanie Piotra pod Cezareą Filipową (8,27–30). Podsumowuje ono pierwszą część i wskazuje na główny temat Ewangelii: kim jest Jezus • W pierwszej części Ewangelii Marka (1,1–8,30) Jezus przez cuda objawia się jako pełen mocy Mesjasz i zaprasza swoich uczniów do zrozumienia tajemnicy Królestwa Bożego (4,12; 6,52; 7,14; 8,17.21) • W części drugiej wyjaśnia uczniom swoją misję przez odwołanie do cierpiącego i uwielbionego Syna Człowieczego oraz wzywa do wejścia do Królestwa Bożego (9,47; 10,15.23–25).

WIELKI FINAŁ EWANGELII • W szesnastym, ostatnim rozdziale swojej Ewangelii Marek opisuje zmartwychwstanie Jezusa, lęk kobiet i niedowierzanie, z jakim przyjmują to wydarzenie uczniowie (16,1–13) • Dopiero osobiste ukazanie się Pana apostołom rozwiewa ich wątpliwości (16,14) • Wielki finał Ewangelii Marka to rozesłanie uczniów na cały świat z misją głoszenia Ewangelii (16,15–18) • Po posłaniu apostołów Jezus zostaje wzięty do nieba, gdzie zasiada po prawicy Ojca. Stamtąd towarzyszy uczniom, potwierdzając to, co głoszą, znakami.

POŻEGNANIE • Usłyszymy opowiadanie o pożegnaniu Jezusa z uczniami oraz krótki opis Jego wniebowstąpienia. Zwróćmy uwagę, że Jezus powierza swoim uczniom uniwersalną misję głoszenia Ewangelii na całym świecie • Równocześnie zapowiada spektakularne znaki towarzyszące głoszącym, które mają potwierdzać prawdę ich orędzia: władza nad demonami, mówienie obcymi językami oraz uzdrowienia.


Szersza analiza czytań, psalmu oraz Ewangelii dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.


Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę