Nasze projekty

Jutro Niedziela – Święto Świętej Rodziny A

Jezus. Przypadek szczególny. Bóg dorastający w ludzkiej rodzinie.

Reklama

PUNKT WYJŚCIA


ŚWIĘTO ŚWIĘTEJ RODZINY: JEZUSA, MARYI, JÓZEFA • Rok A • KOLOR SZAT: biały • KOLEKTA: Modlimy się, abyśmy naśladowali w naszych rodzinach cnoty Świętej Rodziny • CZYTANIA: Mądrość Syracha 3, 2 –6. 12 –14 • Psalm 128, 1 –5 • List do Kolosan 3, 12 –21 • Ewangelia wg św. Mateusza 2, 13 –15. 19 –23

Reklama

CHMURA SŁOWA


 

Reklama

STO SŁÓW


Święta Rodzina. Absolutny wyjątek. Ona i on, Maryja i Józef, są dla siebie mężem i żoną, aczkolwiek zachowują czystość. Ich Dziecko nie jest jego biologicznym Synem, a ona, choć urodziła, pozostaje dziewicą.

To kolejny obraz, który unaocznia tajemnicę Wcielenia: tajemnicę Boga, który staje się człowiekiem, jednym z nas. Boga, który narodziwszy się w świecie, w społeczeństwie, przyjął na siebie wszystkie prawa i reguły nim rządzące, w tym czwarte przykazanie: „Czcij ojca swego i matkę swoją”. Bóg chciał, by Jego Syn otrzymał wychowanie w ludzkiej rodzinie. By odziedziczył pewne cechy matki i wyrósł w pewnych regułach ojca. By tęsknił za dzieciństwem w Nazarecie, a w swych rysach twarzy, mimice, decyzjach, reakcjach rozpoznawał swoich rodziców.

Reklama

Bo ojciec i matka to powołanie miłości na całe życie. Nawet Bóg ich czcił. Piękny wyjątek, który potwierdza regułę. Sam Bóg potwierdza, jak ważne jest: Czcij ojca i matkę.

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst I czytania

Czytanie z Mądrości Syracha

(Syr 3, 2 –6. 12 –14)

Pan uczcił ojca przez dzieci, a prawa matki nad synami utwierdził. Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów, a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził. Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci, a w czasie modlitwy będzie wysłuchany. Kto szanuje ojca, długo żyć będzie, a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce. Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu. A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił. Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.

Oto słowo Boże.

PIERWSZE CZYTANIE

Czcij ojca i matkę Syr 3, 2 –6. 12 –14

Autor Mądrości Syracha rozwija IV przykazanie Dekalogu. W Starym Testamencie cześć do rodziców była zbliżona do czci oddawanej Bogu.

KSIĘGA: Mądrość Syracha • AUTOR: Jezus, syn Syracha • CZAS POWSTANIA: ok. 180 r. przed Chr. (wersja herbrajska), 132 –117 r. przed Chr. (wersja grecka) • KATEGORIA: pouczenie mądrościowe


Z KSIĘGA AUTORSTWA JEZUSA • Słynne pytanie, na które czasem nie potrafią odpowiedzieć poprawnie nawet znani bibliści, brzmi: czy Jezus jest autorem którejś z ksiąg Pisma Świętego? Otóż tak, jest. A nazwa tej księgi brzmi Księga Syracydesa. Inne nazwy to Księga Mądrości Syracha albo Eklezjastyka. Jak poświadcza trzydziesty werset ostatniego rozdziału, jej autorem jest… Jezus. Jezus, syn Syracha. Autor był mędrcem, prawdopodobnie prowadził szkołę w Jerozolimie ok. 180 r. przed Chrystusem. Adresatami jego nauczań są uczniowie jego szkoły – Syrach nazywa ich swoimi synami – a także wszyscy, którzy chcą pogłębić swoją więź z Panem za pośrednictwem Prawa, oraz ci, którzy żyjąc na obczyźnie, do Prawa chcą dostosować swoje obyczaje. Księgi nie ma w kanonie hebrajskim.

ŻYWA MĄDROŚĆ • To jedna z ksiąg mądrościowych. Jest dość długa, liczy aż 51 rozdziałów. Nie zawiera narracji, nie opowiada historii Izraela, jego królów, dziejów ludu Bożego. To luźny zbiór zasad, zapis doktryny, innymi słowy: prawdziwa mądrość, której źródłem, natchnieniem jest Bóg. Słuchając pierwszego czytania, zwróćmy uwagę, jak bardzo aktualne, żywe i potrzebne dla naszej wiary są działające na wyobraźnię słowa Mądrości Syracha.

PRZYKAZANIE CZWARTE • Pierwsze czytanie jest rozwinięciem czwartego przykazania Dekalogu. Autor przedstawia korzyści, jakie płyną z wierności nakazowi czci ojca i matki. Ci, którzy szanują swych rodziców, mogą liczyć na: • posłuszeństwo własnych dzieci • wysłuchanie modlitw • długie życie, a nawet • odpuszczenie grzechów. Cześć należna rodzicom nie wynika z ich cnót, aktualnej pozycji czy stanu, lecz samego faktu macierzyństwa i ojcostwa.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY


Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów
Kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził
Kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce

TRANSLATOR


Pan uczcił ojca przez dzieci, a prawa matki nad synami utwierdził (Syr 3, 2)dosłownie: Pan otoczył ojca chwałą (gr. edoksasen). Przebija przez to zasadnicza prawda: cześć oddawana ojcu to ta sama cześć, którą oddaje się Bogu. Bóg utożsamia się z postaciami ziemskiego ojca i ziemskiej matki.

Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów (Syr 3, 3)Niebywałe zdanie: autor używa greckiego czasownika hilaskomai, który funkcjonuje w języku ofiar i kultu. Cześć oddawana ojcu ma tę samą moc co ofiary składane w świątyni jerozolimskiej – gładzi grzechy.

Kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził (Syr 3, 4)W grece apothesauridzo znaczy gromadzić skarby. Słowo to użyte w 1 Tm 6,19 odnosi się do skarbów w niebie, o których mówi także Jezus w Mt 6,20.

Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie (Syr 3, 14)Dosłowne: miłosierdzie zamienia się miejscem z grzechami (gr. prosanoikodomeo).

BIBLIJNY INSIDER


• Czwarte przykazanie • Autor natchniony interpretuje i rozwija czwarte przykazanie Dekalogu: Czcij ojca swego i matkę swoją (Wj 20,12) • Już tam ukrywa się prawda, że rodzicom oddaje się cześć, która jest zbliżona do czci oddawanej samemu Bogu. Hebrajski czasownik kabed („czcić”) poza czcią oddawaną rodzicom opisuje w Biblii chwałę oddawaną Bogu • Autor Księgi Syracha idzie dalej, stwierdzając, że cześć, miłość i szacunek do rodziców są jak ofiara ekspiacyjna, dzięki której Bóg odpuszcza grzechy człowieka i gromadzi dla niego skarby dobrych uczynków. To pewna droga do zbawienia.

• Trudna miłość do ojca • W tekście Księgi Syracha eksponuje się przede wszystkim postać ojca, ponieważ miłość do niego często jest trudniejsza niż miłość do matki. Ojciec w starożytności (łac. paterfamilias) to pan domu dysponujący władzą absolutną i decydujący o losie dzieci. Biblia zna wiele przypadków ojców niepotrafiących obudzić w sobie charyzmatu ojcostwa dla troskliwej opieki i towarzyszenia swoim dzieciom (np. Samuel, Saul czy Dawid) • Syrach wzywa do wyrozumiałości i przebaczenia naszym niedoskonałym ziemskim ojcom. Ostatecznie dali nam najcenniejszy dar życia i wiele dobra. Dzięki miłości i wyrozumiałości wobec ojca zyskamy Ojca w Bogu, który w zamian za nasze miłosierdzie otworzy nam bramy swojego królestwa.

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst psalmu

(Ps 128, 1–5)

Refren: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu.

Szczęśliwy człowiek, który służy Panu * i chodzi Jego drogami. Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich, * szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.

Małżonka twoja jak płodny szczep winny * w zaciszu twego domu. Synowie twoi jak oliwne gałązki * dokoła twego stołu.

Tak będzie błogosławiony człowiek, * który służy Panu. Niech cię z Syjonu Pan błogosławi † i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem * przez wszystkie dni twego życia.

PSALM

Rodzina źródłem szczęścia Ps 128, 1–5

Psalm 128 wymienia to, co daje szczęście. W przeważającej mierze jest to życie rodzinne.

PSALM 128 • AUTOR: anonimowy • CZAS POWSTANIA: po powrocie z niewoli, po 538 r. przed Chr.


PSALM STOPNI • Pochodzący z powygnaniowej tradycji mądrościowej Psalm 128 należy do zbioru pieśni pielgrzymkowych. Jest określany mianem „Pieśni stopni” lub „Pieśni kroków”, ponieważ być może był śpiewany podczas podchodzenia pielgrzymów do położonej na wzgórzu Jerozolimy, zwykle w ramach obchodów jednego z trzech wielkich świąt żydowskich (Paschy, Święta Namiotów, Święta Tygodni). Psalm zawiera błogosławieństwo dla rodziny: żony, męża, dzieci oraz łączącej ich pracy.

CO DAJE SZCZĘŚCIE? • Podczas liturgii słyszymy cały psalm. Jest on wyrazem ówczesnych przekonań co do źródeł i przejawów prawdziwego szczęścia • Zwróćmy uwagę, że najwięcej źródeł szczęścia psalmista widzi w życiu rodzinnym. Najdobitniejszym znakiem Bożego błogosławieństwa dla Izraelity była, obok dobrobytu materialnego, miłość małżeńska połączona z darem licznego potomstwa.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY


Szczęśliwy człowiek, który służy Panu i chodzi Jego drogami
Małżonka twoja jak płodny szczep winny w zaciszu twego domu
Synowie twoi jak oliwne gałązki dokoła twego stołu

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst II czytania

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Kolosan

(Kol 3, 12 –21)

Bracia: Jako wybrańcy Boży – święci i umiłowani – obleczcie się w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby ktoś miał coś do zarzucenia drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy.

Na to zaś wszystko przywdziejcie miłość, która jest spoiwem doskonałości. A w sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni.

Słowo Chrystusa niech w was mieszka w całym swym bogactwie: z całą mądrością nauczajcie i napominajcie siebie, psalmami, hymnami, pieśniami pełnymi ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach.

A cokolwiek mówicie lub czynicie, wszystko niech będzie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego.

Żony, bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu. Mężowie, miłujcie żony i nie okazujcie im rozjątrzenia. Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu. Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha.

Oto Słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE

Rodzinne życie w Duchu Kol 3, 12 –21
Wbrew panującemu w jego czasach patriarchatowi, Paweł zachęca, by więzi rodzinne były oparte na wzajemnej miłości i zrozumieniu.

KSIĘGA: List do Kolosan • NADAWCA: św. Paweł (lub jego uczeń w przypadku późnej datacji) • ADRESACI: chrześcijanie w Kolosach • CZAS POWSTANIA: 52 –57 r., 58–60 r., 61 –64 r., po śmierci św. Pawła • MIEJSCE POWSTANIA: Efez, Cezarea, Rzym


LIST Z WIĘZIENIA • List do Kolosan zaliczamy do grupy tzw. listów więziennych, ponieważ powstał podczas uwięzienia apostoła Pawła. Podaje się kilka możliwych miejsc, z których Paweł mógł wysłać list, ostatecznie jednak wskazywana jest Cezarea lub Rzym. Większość badaczy skłania się dziś ku Pawłowemu autorstwu listu. Pismo jest odpowiedzią na prośbę Epafrasa, założyciela wspólnoty w Kolosach, który potrzebuje wsparcia w walce z szerzącymi się tam herezjami. Nie znamy ich zasadniczej przyczyny, badacze wskazują na ich związek z gnozą, filozofią hellenistyczną, kultami misteryjnymi, wróżbiarstwem i apokaliptycznym judaizmem. Paweł nie polemizuje z żadną konkretną „herezją” pojętą jako system filozoficzny bądź religijny. Jego zamysłem jest raczej wykład prawd wiary i ukazanie piękna oraz wielkości zbawienia w Chrystusie na tle innych rywalizujących ze sobą w Kolosach prądów religijnych i filozoficznych.

WYKŁAD PRAWD WIARY • List – oprócz wstępnego pozdrowienia, modlitwy za wspólnotę z Kolosów oraz zakończenia – składa się z dwóch części. Pierwsza ma charakter wykładu prawd wiary. Rozpoczyna ją hymn o Chrystusie, który oddaje zasadniczą myśl tego fragmentu: Jezus Chrystus jest jedynym prawdziwym Bogiem, który przyniósł zbawienie światu. To nie świat i natura rządzą ludzkim losem, lecz Bóg, który jest ich Stwórcą. Druga część listu to pouczenia moralne.

KONSEKWENCJE WYZNANIA WIARY • Dzisiejsze czytanie pochodzi z drugiej części listu. Uznanie Chrystusa jako Pana i Boga pociąga za sobą konieczność przyjęcia głoszonej przez Niego nauki. Ta zaś opiera się na takich wartościach, jak wzajemne przebaczenie, miłość, pokój, wdzięczność sobie nawzajem, a przede wszystkim Bogu. W tym fragmencie Paweł porusza także istotne zagadnienie relacji rodzinnych • Zwróćmy uwagę, że wbrew panującemu wówczas systemowi patriarchalnemu (ojciec rodziny mógł dowolnie decydować o losie najbliższych) Paweł zachęca, by także owe najbliższe więzi były oparte na wzajemnej miłości i zrozumieniu, bez wynoszenia się nad drugą osobę.

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY


Żony, bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu
Mężowie, miłujcie żony i nie okazujcie im rozjątrzenia
Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu

BIBLIJNY INSIDER


Jako wybrańcy Boży – święci i umiłowani – obleczcie się w serdeczne współczucie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość (Kol 3,12) • W obrazie chrześcijańskiej rodziny pojawia się sporo cnót, które wydają się zbyt trudne do osiągnięcia lub wypracowania o własnych siłach. To dobra intuicja. Autor mówi tu nie tyle o własnym wysiłku, ile o przyjęciu darów Ducha, nowego życia, mającego źródło w Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym, a opisywanego obrazem nowej szaty, którą mamy na siebie założyć. Czym są dary Ducha, do których przyjęcia jest wezwana chrześcijańska wspólnota i rodzina?

Serdeczne współczucie, gr. splanchna oiktirmou – ciekawy i trudny do oddania zwrot, dosłownie wnętrzności łona. To z jednej strony pełne uczuć, poruszające wnętrze współczucie (splanchna ozncza serce, wnętrzności), a z drugiej strony miłosierdzie (oiktirmos – także wnętrzności, łono, w Septuagincie tłumaczenie hebr. rahamim), które jest czymś więcej niż tylko uczuciowym poruszeniem. To zrozumienie okazane sobie nawzajem, obecność, która stara się rozwiązywać problemy drugiego.

Dobroć, gr. chrestotes – to życzliwość i hojność, z którą wychodzimy poza to, co trzeba zrobić, oddając drugiemu swój czas i serce.

Pokora, gr. tepeinofrosyne – dosłownie niskie myślenie o sobie, cecha znienawidzona przez Greków. Służalczość i małość dla chrześcijan to nic innego jak stawianie się w pozycji tego, który służy drugiemu, na wzór Jezusa.

Cichość, gr. prautes – cecha samego Pana, który nie szukał swego, lecz wypełnienia woli Ojca i naszego dobra. W ten sposób stajemy się szczególnie podobni do Niego.

Cierpliwość, gr. makrothymia – oznacza zdolność do wielkiego (makro-) poświęcenia (gr. thyma) lub długiego powstrzymywania gniewnej reakcji (gr. thymaino). Cierpliwość to składanie siebie w ofierze i mądre przekonywanie uczuć, aby nie wybuchły, niszcząc naszą relację.

Żony, bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu (Kol 3,18) • Poddanie żony mężowi nie jest naśladowaniem starożytnych wzorów społeczeństwa patriarchalnego, ponieważ ma się dokonywać „w Panu”. Jest znakiem nowego życia w Jezusie, oznacza ufne oddanie się w ręce męża, równość w powołaniu i łasce. Tak jak Ojciec poddaje wszystko pod stopy Jezusa (Ef 1, 22; Hb 2, 5. 8), tak Syn poddaje wszystko Ojcu (1 Kor 15, 27. 28). Poddanie się żony mężowi to naśladowanie Chrystusa i Boga w ich wolnym i pełnym miłości oddaniu się sobie, w którym osoba nie traci nic ze swej godności. W Ef 5, 21 do takiego poddania-oddania jest wezwany także mąż.

Mężowie, miłujcie żony i nie okazujcie im rozjątrzenia (Kol 3,19) • Mężowie także mają naśladować Jezusa w jego troskliwej miłości do końca (gr. agapao) wobec żon. Dodatkowe przykazanie dla mężów dotyczy tego, aby nie być dla żon gorzkimi (gr. pikraino). W rabinackim komentarzu do Księgi Rodzaju Bóg ostrzega Adama: „Nie dopuść, aby kobieta, którą stworzyłem, płakała z twego powodu, bo ja pozbieram każdą jej łzę”.

Wybierz 02, aby zobaczyć tekst Ewangelii

Słowa Ewangelii wg św. Mateusza

(Mt 2, 13 –15. 19 –23)

Gdy mędrcy się oddalili, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić».

On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: «Z Egiptu wezwałem Syna mego».

A gdy Herod umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się anioł Pański we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli ci, którzy czyhali na życie Dziecięcia».

On więc wstał, wziął Dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela. Lecz gdy posłyszał, że w Judei panuje Archelaos w miejsce ojca swego, Heroda, bał się tam iść. Otrzymawszy zaś we śnie nakaz, udał się w okolice Galilei. Przybył do miasta zwanego Nazaret i tam osiadł. Tak miało się spełnić słowo Proroków: «Nazwany będzie Nazarejczykiem».

Oto słowo Pańskie.

EWANGELIA

Ucieczka do Egiptu Mt 2, 13 –15. 19 –23

Wydarzenia z dzieciństwa Jezusa św. Mateusz pokazuje z perspektywy św. Józefa. Na czym polega jego mądrość, dzięki której Bóg mógł przeprowadzić historię zbawienia?

EWANGELISTA: św. Mateusz • CZAS POWSTANIA: 70 –80 r. • KATEGORIA: wydarzenie • CZAS AKCJI: ok. 1 r. • MIEJSCE AKCJI: Betlejem, Egipt • BOHATEROWIE: Józef, Maryja, Jezus, Anioł Pański • WERSJE: brak


DZIECIŃSTWO JEZUSA • Przypomnijmy, że tylko dwie Ewangelie opisują narodzenie Jezusa, a także sceny sprzed Jego narodzenia oraz Jego dzieciństwo: św. Łukasza i św. Mateusza. W przeciwieństwie do Łukasza, który dzieciństwo Jezusa pokazuje z perspektywy Maryi, u św. Mateusza głównym bohaterem wydarzeń jest Józef. To on podjął decyzję o przyjęciu Maryi do swego domu, mimo że z punktu widzenia sprawiedliwości i Prawa powinien ją oddalić (patrz: Ewangelia, IV
niedziela adwentu).

PIERWSZE CHWILE JEZUSA • Święty Mateusz krótko, zaledwie jednym wersetem, wspomina o narodzeniu Jezusa (patrz: Mt 2, 1). Skupia się na wizycie mędrców ze Wschodu. Nie wspominają o tym inni ewangeliści, podobnie jak o historii, którą usłyszymy w dzisiejszej Ewangelii: o ucieczce do Egiptu.

ZAGROŻENIE I UCIECZKA • Usłyszymy ostatni fragment tej części Ewangelii św. Mateusza, która jest poświęcona narodzeniu i dzieciństwu Jezusa. To historia ucieczki do Egiptu. Pominięty zostanie środkowy fragment (Mt 2, 16 –18) o rzezi niewiniątek z rozkazu Heroda. Zwróćmy uwagę, że w centrum historii znów jest św. Józef: ponownie musi podjąć decyzję, biorąc pod uwagę słowo Pana. Zauważmy także, że Święta Rodzina pokonuje drogę do Egiptu i z powrotem do Izraela, powtarzając symbolicznie drogę przemierzoną wcześniej przez lud Izraela (patrz: ZWRÓĆ UWAGĘ).

NAJWAŻNIEJSZE CYTATY


Bał się iść. Otrzymawszy zaś we śnie nakaz, udał się

BIBLIJNY INSIDER


Każda z osób Świętej Rodziny wnosi niepowtarzalny charakter i styl bycia, który składa się na tę wspólnotę.

• Józef • Typ patriarchy. Na jego barkach spoczywa bezpieczeństwo i przyszłość domu. Kiedy rodzina jest zagrożona, Anioł rozmawia właśnie z nim. To on organizuje wyprawę i decyduje, dokąd powrócić i gdzie założyć dom • Co ciekawe, Ewangelie nie przekazują żadnego słowa Józefa, jakby jego życie w całości składało się z pracy i działania. Tym właśnie do nas przemawia • W tej postaci doskonale widać coś, co Jan Paweł II określał promieniowaniem ojcostwa, silnego, troskliwego i dyskretnego, które prowadzi Jezusa do odkrycia, kim jest jego Ojciec w Niebie. To pierwsze powołanie ojca.

Maryja • Zapewne jak każda żydowska kobieta troszczyła się o to, aby dom miał duszę i serce. Dbała o praktyczne aspekty codziennego życia • Nie jest łatwo uwierzyć, że jest się Matką Boga. Maryja uczy się tego od początku. Kiedy wyruszała w drogę do Egiptu, z pewnością nie wiedziała jeszcze, jak pełne prób i cierpienia życie przygotował dla nie Bóg. Maryja to przykład modlącej się, towarzyszącej swemu dziecku Matki.

Jezus • Przypadek zupełnie szczególny: Bóg dorastający w ludzkiej rodzinie. Żadnej specjalnej szkoły, żadnych spektakularnych cudów ani oznak mocy i boskiego geniuszu – Jezus przez trzydzieści lat prowadził naprawdę zwyczajne życie • Syn Boga miał prawo do przeżywania buntu wobec świata, który go nie rozumiał, wobec rodziny, która ostatecznie także nie była na jego miarę. Można by zrozumieć jego odmienność i samotność. A jednak o niczym podobnym w historii Jezusa nie słyszymy • Jezus poważnie wziął sobie do serca przykazanie Dekalogu powtarzane przez mędrca Syracha: Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów, a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził.

ZWRÓĆ UWAGĘ


• Bezpieczna przystań • Egipt to bardzo naturalny wybór i dobre miejsce ucieczki dla Świętej Rodziny. Znajdował się blisko granic Judei, miał dużą diasporę żydowską (szacuje się, że trzecia część mieszkańców Aleksandrii w I w. to Żydzi). Stary Testament i Józef Flawiusz potwierdzają, że Żydzi często uciekali tam przed zamieszkami politycznymi. Dystans pomiędzy Betlejem o obrzeżami Egiptu to przynajmniej 250 kilometrów. Dla rodziny z małym dzieckiem to co najmniej tygodniowa podróż.

• Symboliczna wyprawa • U Mateusza podróż Jezusa do Egiptu urasta do rangi symbolu i spełniającego się proroctwa (Iz 11, 1). Jezus podobnie jak patriarchowie (Abraham, Izaak, Jakub; Rdz 12 –50) i pokolenia jego rodaków przed Nim powtarza drogę do ziemi niewoli, aby wyjść stamtąd później w czasie wyznaczonym przez Boga. To zapowiedź Nowego Exodusu. Syn Boży jest większy niż Mojżesz, wyprowadzi całą ludzkość z niewoli śmierci. Ta ucieczka do Egiptu i powrót to także symbol przyszłej drogi, którą pokona Chrystus z dna śmierci do życia i zmartwychwstania, pociągając za sobą wszystkich spoczywających w otchłani.

LINKI


Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: Z Egiptu wezwałem Syna mego (Mt 2, 15)

Oz 11, 1: Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem i syna swego wezwałem z Egiptu.

Tak miało się spełnić słowo Proroków: Nazwany będzie Nazarejczykiem (Mt 2, 23)

Iz 11, 1 (prawdopodobnie): Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni • Hebrajskie słowo nëºcer zawiera się w nazwie Nazaret (bet nëºcer, dom odrośli).

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę