Jutro Niedziela – IV Adwentu B
Być Sługą Boga, to wielki zaszczyt. Taka łaska spotyka tylko największych
Polub nas na Facebooku!
Dla każdego, kto rozpoczyna przygodę z Bogiem, kto staje do modlitwy, czas zaczyna płynąć inaczej – mierzy się od spotkania do spotkania z Nim, od łaski do łaski. Maryja tak właśnie żyła, z wielką wiarą stawała do modlitwy. Trwała w niej. Chciała wejść na Boży poziom myślenia.
Ale to nie Maryja szukała Boga, to On poszukiwał jej. I odnalazł. W zapomnianym przez wszystkich, biednym Nazarecie. Podobnie Bóg szuka każdego człowieka i od każdego człowieka zależy, jakiego dokona wyboru. Adwent jest czasem rozważenia, jak chcesz odpowiedzieć na Bożą propozycję. Czy jesteś już gotowy by powiedzieć jak Maryja: tak akceptuję Twój plan wobec mnie, oddaję siebie całkowicie?
Na co czekasz? Już czas, by dołączyć do grona największych, przyjąć zaszczyt bycia sługą.
Sługą Boga!
PUNKT WYJŚCIA
• CZWARTA NIEDZIELA ADWENTU • Rok B • KOLEKTA: Będziemy prosić, aby tajemnica Wcielenia odsłoniła przed nami sens Jezusowej Męki i w ten sposób doprowadziła nas do prawdy o Zmartwychwstaniu • CZYTANIA: Druga Księga Samuela 7,1-5.8b-12.14a.16; Psalm 89,2-5.27.29; List św. Pawła do Rzymian 16,25-27; Ewangelia wg św. Łukasza 1,26-38.
• CHMURA SŁÓW • Najczęściej padające dziś słowo BĘDZIE (11) wskazuje nam, że to kolejna niedziela oczekiwania, zapowiedzi tego, co się wydarzy. Zbliża się moment Wcielenia, przyjścia naszego PANA (8), który będzie królował na WIEKI (8). Głównymi bohaterami dzisiejszej ewangelii są: MARYJA (3) i ANIOŁ (4), który zapowiada, kim BĘDZIE zrodzone Dziecię.
•
PIERWSZE CZYTANIE
Ja będę Jego Ojcem • 2 Sm 7,1-5.8b-12.14a.16
2 KSIĘGA SAMUELA • AUTOR: Deuteronomista • CZAS POWSTANIA: VII/VI w. przed Chr. • KTO MÓWI: Bóg • ADRESAT: król Dawid • KATEGORIA: dialog
O KSIĘDZE • W Biblii hebrajskiej dwie Księgi Samuela były ze sobą połączone, a w Septuagincie wchodziły w skład czteroczęściowego dzieła, zwanego Księgą Królestw. Nazwa księgi może sugerować, jakoby jej autorem był Samuel, czyli ostatni izraelski sędzia. Jednak opisane w księdze wydarzenia – od początków królestwa, aż do końca panowania króla Dawida – wykraczają z pewnością poza okres życia Samuela. Stąd też • autorstwo księgi przypisuje się zwykle anonimowemu autorowi określanemu mianem Deuteronomisty • Stworzył on najprawdopodobniej cały blok ksiąg o charakterze historycznym, określany mianem Dzieła Deuteronomicznego (w jego skład wchodzą: Księga Jozuego, Księga Sędziów, Księgi Samuela i Księgi Królewskie).
KONTEKST • Druga Księga Samuela opisuje wydarzenia, które można byłoby podzielić na trzy grupy: • walka o królestwo po śmierci Saula (rozdz. 1-8) • panowanie Dawida (rozdz. 9-20) • dodatkowe informacje, pominięte we wcześniejszych częściach (rozdz. 21-24). Księga rozpoczyna się od informacji o śmierci króla Saula (2 Sm 1,1), a kończy – pod względem chronologicznym – buntem Szeby (2 Sm 20,1-22).
ZANIM USŁYSZYSZ • W pierwszym czytaniu usłyszymy o centralnym wydarzeniu Ksiąg Samuela, jakim jest proroctwo Natana. Bóg zawiera przymierze z Dawidem, a przez niego – z całym Izraelem. Bóg będzie błogosławił i strzegł swój lud. Dawid otrzyma potomka, który odziedziczy jego królestwo, Bóg zaś jeszcze je utwierdzi. Relacja między Bogiem a dziedzicem będzie bardzo bliska, na wzór relacji ojca i syna. Proroctwo to było zwykle interpretowane w sposób mesjański, jako zapowiedź rozpoczęcia ostatecznego panowania Boga nad Izraelem.
CYTATY
Natan w bardzo pokrzepiających słowach: Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą.
Bóg o potomku Dawida w słowach mniej przyjemnych: Jeżeli zawini, będę go karcił rózgą ludzi i ciosami synów ludzkich.
Bóg o nieskończoności: Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki.
•
PSALM
Nie zostawi mnie • Ps 89, 2-5.27.29
PSALM 89 • AUTOR: Etan tubylca (Ezrachita) • CZAS POWSTANIA: ok. X w. przed Chr.
O PSALMIE • Psalm 89 należy do grupy dwunastu psalmów rozpoczynających się od słowa pouczenie. Psalmy te wpisują się w mądrościową tradycję Izraela jako • rodzaj nauki o charakterze duchowym • Autor Psalmu 89 to Etan Ezrachita, będący zapewne rozpoznawalnym wśród współczesnych mędrcem Kananejskim, tworzącym ok. X w. przed Chr. Wspomina się o nim w 1 Krl 5,11 stwierdzeniem, że Salomon pobił go swą mądrością. Samo porównanie jakiegokolwiek człowieka z jednym z najwybitniejszych izraelskich królów świadczy o jego nieprzeciętnych zdolnościach. W utworze można wyróżnić kilka części: • hymn pochwalny upamiętniający przymierze Boga z ludźmi, wyjście Boga do człowieka (ww. 2-19) • rodzaj wyroczni związanej z historią przymierza z Dawidem (ww. 20-38) • skargę na los, jaki spotkał lud Izraela (ww. 39-52) • krótkie wezwanie, będące wyrazem zaufania Bogu (w. 53).
ZANIM USŁYSZYSZ • Fragment psalmu, który usłyszymy, pochodzi z pierwszej – pochwalnej części utworu. Psalmista wychwala Bożą opiekę i pragnie realizować podjęte przed Bogiem zobowiązania. Przymierze zawarte z Dawidem jest wciąż aktualne.
CYTATY
Słowa Boga jak skała: Na wieki ugruntowana jest łaska.
Wieczne: Utrwalę twoje potomstwo na wieki.
Mocne: Tron twój umocnię na wszystkie pokolenia.
•
DRUGIE CZYTANIE
Dobra nowina • Rz 16,25-27
LIST DO RZYMIAN • NADAWCA: św. Paweł • SKĄD: Korynt • DATA: ok. 52-56 r. • ADRESACI: chrześcijanie w Rzymie
O KSIĘDZE • Wyjątkowość Listu do Rzymian polega na tym, że w przeciwieństwie do pozostałych pism Apostoła, to zostało zaadresowane do wspólnoty, której Paweł jeszcze osobiście nie poznał. Decyduje się jednak wyruszyć do stolicy Cesarstwa, aby wspomóc tamtejszych chrześcijan, zwłaszcza pochodzenia żydowskiego • Na mocy edyktu cesarza Klaudiusza (49 r.) musieli oni opuścić Rzym. Po powrocie ok. 54 r. wspólnota potrzebuje integracji i ponownego scalenia. Paweł wysyła list z Koryntu, w którym przebywa w ramach trzeciej podróży misyjnej (52-56 r.).
KONTEKST • List składa się z dwóch części. Pierwsza ma charakter • dogmatyczny (1,16-11,36) i wyjaśnia znaczenie Wcielenia i Męki Jezusa dla zbawienia człowieka – tak samo poganina, jak i Żyda. Druga ma wydźwięk znacznie bardziej • praktyczny (12,11-15,13) i zawiera wiele konkretnych wskazań dla wspólnoty. Główną myślą Listu jest przypomnienie, że nikt nie zasłużył sobie na zbawienie samym faktem urodzenia (czyli przez bycie Żydem czy poganinem), ale przez wiarę w Ewangelię. Dzisiejsze drugie czytanie to ostatnie wersety, będące swego rodzaju hymnem streszczającym treść całego listu.
ZANIM USŁYSZYSZ • Apostoł wychwala Boga za objawienie się Boga w Człowieku – Jezusie Chrystusie, który przyniósł światu odkupienie win. Wiara w Jego zbawcze posłannictwo staje się źródłem wiecznego szczęścia. Potrzeba jednak osób, które wieść o Chrystusie poniosą w świat – ewangelizatorów, którzy przekażą innym Dobrą Nowinę.
CYTATY
Paweł oddaje chwałę Wszechwładnemu: Ma moc utwierdzić was
Wiernemu: Zgodnie z objawioną tajemnicą.
Jedynemu: Bogu, który jedynie jest mądry.
•
EWANGELIA
Służebnica Pana • Łk 1, 26-38
EWANGELISTA: św. Łukasz • CZAS POWSTANIA: 70-80 r.
KATEGORIA: dialog • MIEJSCE: Nazaret • CZAS: ok. 6/7 przed Chr • KTO MÓWI: Archanioł Gabriel • ADRESACI: Maryja
KSIĘGA • O autorze trzeciej Ewangelii wiemy stosunkowo dużo. Wedle najstarszych tradycji, mających potwierdzenie w Dziejach Apostolskich, św. Łukasz był towarzyszem św. Pawła i spisał głoszoną przez niego Dobrą Nowinę. Pochodził z Antiochii Syryjskiej, z wykształcenia był lekarzem (Kol 4,14). Spisana przez niego księga bywa nazywana Ewangelią Ewangelizatora, ponieważ powstawała w środowisku pogańskim, a jej przekaz ma znaczenie ewangelizacyjne. Łukasz, na wzór Apostoła Pawła, przygotowuje ludzi do podjęcia zadania głoszenia Chrystusa tym, którzy Go jeszcze nie znają. Ewangelia stanowi pewną całość wraz z Dziejami Apostolskimi, także spisanymi przez Łukasza. W Łk można wyróżnić kilka części: • ewangelię dzieciństwa (1,5-2,52) • ewangelię cudów i przypowieści w Galilei (4,14-9,50) • wypełnioną nauczaniem podróż do Jerozolimy (9,51-19,28) • nauczanie o charakterze eschatologicznym w Jerozolimie (19,29-21,38) • ewangelię Męki i Zmartwychwstania, zakończoną wezwaniem do głoszenia (22,1-24,53).
KONTEKST • Fragment, który usłyszymy, pochodzi z tzw. ewangelii dzieciństwa (1,5-2,52). Oprócz Łukasza informacje na temat narodzin Jezusa przekazuje jedynie Mateusz. W ewangelii dzieciństwa u Łukasza pojawiają się dwa małżeństwa: • Elżbieta i Zachariasz, z których zostanie zrodzony Jan Chrzciciel, oraz • Maryja i Józef, którzy staną się rodziną Syna Bożego. Ich losy wzajemnie się przeplatają. Jan Chrzciciel zapowiada Jezusa, sam będąc jeszcze w łonie Elżbiety.
ZANIM USŁYSZYSZ • Scena Zwiastowania składa się z kilku elementów: • pozdrowienia Maryi przez archanioła Gabriela • strapienia Maryi • proroctwa o narodzinach Syna Bożego • ponownego zatroskania Maryi • obietnicy archanioła i przywołania przykładu ciężarnej Elżbiety • przyjęcia posłannictwa przez Maryję. Młoda kobieta z Nazaretu godzi się na słowa anioła dopiero wówczas, gdy zostaje przywołany przykład jej krewnej. Jej wiara staje się dla Maryi źródłem otuchy. Nie dziwi zatem to, że tuż po zwiastowaniu Maryja udaje się w góry, by spotkać się właśnie z matką Jana Chrzciciela (Łk 1,39-56).
JESZCZE O EWANGELII
• W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret. Ewangelista Łukasz, który w swym dziele troszczy się o daty i wiarygodność opisanych wydarzeń, w tym miejscu posługuje się bardzo szczególną chronologią. W szóstym miesiącu, kiedy Bóg nawiedził Elżbietę, czyniąc ją płodną, anioł Gabriel przybywa do Maryi. Dla tego, kto rozpoczyna swą przygodę z Bogiem, dla tego, kto staje do modlitwy, czas zaczyna płynąć inaczej – mierzy się od spotkania do spotkania z Nim, od łaski do łaski.
• Posłał Bóg swojego anioła. To nie Maryja szukała swego Boga, to On jej poszukiwał. Ewangelia nie mówi nic o tym, w jakich okolicznościach Bóg odnalazł Maryję, co wówczas robiła. Piszą o tym apokryfy, w szczególności protoewangelia Jakuba, w której Maryja po raz pierwszy słyszy głos anioła przy źródle, gdy czerpie wodę. Nie rozumie jego pozdrowienia, a nie zauważywszy nikogo, powraca do siebie. Dalej rozmowa toczy się już w domu, gdzie anioł ukazuje się Maryi podczas przędzenia purpury i szkarłatu na zasłonę świątynną, symbol królewski – tę samą zasłonę, która rozerwie się w chwili śmierci Jezusa na krzyżu. Ewangelie, pozbawione poetyckiej wyobraźni, są znacznie bardziej realistyczne. Bóg odnajduje swoją ukochaną, obdarowaną (to właśnie znaczy hebrajskie imię Miriam) w pogańskiej Galilei, w zapomnianym przez wszystkich, biednym Nazarecie.
• Chaire Maria, kecharitomene – bądź pozdrowiona pełna łaski. Bóg przychodzi zwyczajnie, bez zapowiedzi i pozdrawia ją tak, jak pozdrawiali się wówczas ludzie na ulicy – chaire. Kecharitomene to forma perfektum od charidzo. Znaczy – jesteś po brzegi wypełniona łaską; już gotowa do misji, o której za chwilę usłyszy. Bóg długo pracował nad Maryją, aby ta była w stanie przyjąć Jego zaproszenie.
• Jakże się to stanie, nawet nie znam męża? Orygenes interpretował te słowa jako wahanie i brak wiary, protoewangelia Jakuba omija je ze strachu, że kryć się w nich może ludzkie powątpiewanie; znów najbardziej realistyczna pozostaje Ewangelia. Maryja chce wiedzieć, o co chodzi Bogu, gdzie chce ją zaprowadzić, chce wejść na Boży poziom myślenia.
• Duch zstąpi na ciebie, moc Najwyższego cię osłoni, zacieni, tak jak niegdyś obecność Boga okrywała cieniem Namiot Spotkania. Żadnych konkretnych wskazówek – nic, co mogłoby zaspokoić naszą ciekawość, uchylić choć trochę rąbka przyszłości, tutaj nie pada. Jedynie najważniejsze zdanie, które streszcza w sobie wszystko – dla Boga nie ma nic niemożliwego. Odpowiadając w ten sposób, Bóg ryzykował, ryzykował jak zawsze: nie tłumacząc zbyt wiele, nie wchodząc w szczegóły, lecz zapraszając człowieka do ufności.
• Oto ja służebnica, w tekście greckim douloe, niewolnica Pańska, pragnę należeć do mojego Boga. To najpiękniejsze słowa, jakimi kończyć się może ludzka modlitwa – akceptuję twój sposób myślenia, twój plan wobec mnie, oddaję się.
CYTATY
Słowa anioła tak miłe, że aż zakłopotały Maryję: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą.
Anioł wie, czego szukała Maryja: Znalazłaś bowiem łaskę u Boga
Maryja czuje się wystawiona na ciosy ale anioł mówi: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię
Polecane przez nas:
Komentarze