Nasze projekty

Jutro Niedziela – II zwykła C

Prawdziwym Panem Młodym okazuje się Jezus. A kim jest Panna młoda?

Reklama

PUNKT WYJŚCIA

DRUGA NIEDZIELA ZWYKŁA • Rok C • KOLOR SZAT: zielony • KOLEKTA: Będziemy się modlić, aby Bóg obdarzył nasze czasy swoim pokojem • CZYTANIA: Księga Izajasza 62,1–5 • Psalm 96,1–3.7 10 • Pierwszy List do Koryntian 12,4–11 • Ewangelia wg św. Jana 2,1–11

CHMURA SŁOWA

STO SŁÓW

Historia piękna i prosta. W Kanie Galilejskiej, na weselu, pojawia się Jezus i Maryja. Gdy brakuje wina, czyni pierwszy znak: przemienia wodę w wino.

Dziwne w tej historii, że Jan w opowiadaniu o weselu pomija jego oczywistych bohaterów: pannę i pana młodego. Tyle że… panem młodym jest Jezus (jak inaczej brzmią z tą świadomością słowa starosty weselnego…) A gdzie panna młoda? Czyje zaślubiny odbyły się w Kanie Galilejskiej?

Całego Kościoła i każdego wierzącego. To sens znaku objawionego w Kanie (EWANGELIA). Jan w zaskakujący sposób opisuje tajemnicę tak często obecną w Starym Testamencie: Bóg poślubia swój lud (PIERWSZE CZYTANIE).

Reklama

Kana Galilejska z miejscowości, gdzie odbyło się najsłynniejsze wesele w historii, staje się miejscem w historii Twojego zbawienia. Jezus poślubia swój Kościół, poślubia Ciebie. Każdy z nas wszystkich jest jedyny, wybrany, ukochany.

I Maryja, niezwykły świadek na ślubie, wciąż powtarza: Zróbcie wszystko, cokolwiek Wam powie.



Czytanie z Księgi Izajasza

Reklama

(Iz 62, 1-5)

Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia. Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana określą.

Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga. Nie będą więcej mówić o tobie «Porzucona», o krainie twej już nie powiedzą «Spustoszona». Raczej cię nazwą «Moje w niej upodobanie», a krainę twoją – «Poślubiona». Albowiem spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża.

Reklama

Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje.

Oto Słowo Boże.

PIERWSZE CZYTANIE

Powtórne zaślubinyIz 62, 1-5

Przepiękne słowa miłości. Bóg do narodu izraelskiego mówi tak, jak zakochany mężczyzna do ukochanej kobiety. „Ciebie zaślubię”.

KSIĘGA: Izajasza • AUTOR: Trito-Izajasz • CZAS POWSTANIA: II poł. VI w. – I poł. V w. przed Chr. (po wygnaniu babilońskim) • KTO MÓWI: prorok (w imieniu Boga) • ADRESACI: Jerozolima • KATEGORIA: mowa prorocka

TRZY KSIĘGI • Przypomnijmy, że Księga Izajasza to jedna z najważniejszych z ksiąg prorockich. Składa się z sześćdziesięciu sześciu rozdziałów. Chociaż całą księgę cechuje jedność teologiczna, zwykle dzieli się ją na trzy części, którym przypisuje się różne autorstwo i czas powstania. Różny czas powstania jest o tyle ważny, że adresatami każdej z części są Izraelici w różnej sytuacji swojego narodu: • pierwsza część dotyczy Izraela przed wygnaniem, bliskiego upadku z powodu niewierności, • druga skierowana jest do Izraelitów, którzy utracili swe państwo i są na wygnaniu, • trzecia powstała już po powrocie z wygnania.

Z TRZECIEJ KSIĘGI • W zeszłym tygodniu słyszeliśmy fragment pochodzący z drugiej części księgi, a tym razem pierwsze czytanie pochodzi z ostatniej, trzeciej części (rozdziały 56–66). Autor to anonimowy prorok (umownie: Trito-Izajasz) mający związek z myślą Izajasza. Działał w Palestynie w czasie powrotu z wygnania. W swoim dziele podkreśla świętość Boga i Jerozolimy oraz rysuje wizję czasów ostatecznych, w których zbawienie objąć ma wszystkie narody • Trito-Izajasz mówi do Izraelitów powracających z niewoli babilońskiej. Żyją oni w swoim kraju trochę jak obcy, otoczeni przez cudzoziemców i tych, którzy osiedlili się tu podczas ich nieobecności. To rodzi pytania i wątpliwości. Co oznacza obecność pogan w Ziemi Obiecanej? Czyżby Bóg wybrał i pobłogosławił narody pogańskie w miejsce niewiernego Izraela? Jaki jest dalszy sens bycia Izraelitą i zachowywania Prawa?

OBLUBIENIEC WESELI SIĘ • Usłyszymy fragment słowa Boga skierowany do powracającego z wygnania do Jerozolimy ludu Izraela. Zauważmy ciekawą metaforę: Bóg traktuje Jerozolimę osobowo, jak kobietę, małżonkę, która powraca po latach rozłąki • Zwróćmy uwagę na obraz miłości Boga do ludzi, który mimo zdrad nie przestaje kochać i zawsze będzie wierny miłości.


(Ps 96 (95), 1-2a. 2b-3. 7-8. 9 i 10ac)

REFREN: Pośród narodów głoście chwałę Pana.

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu,
sławcie Jego imię.

Każdego dnia głoście Jego zbawienie.
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda
pośród wszystkich ludów.

Oddajcie Panu, rodziny narodów,
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu,

Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku,
zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem,
będzie sprawiedliwie sądził ludy.

PSALM

Śpiewajcie PanuPs 96 (95), 1-2a. 2b-3. 7-8. 9 i 10ac

Podczas wygnania babilońskiego Izraelici jasno zrozumieli prawdę o wyjątkowości swego Boga. Wyraża to Psalm 96.

PSALM 96 • AUTOR: lewita • CZAS POWSTANIA: czasy powygnaniowe, po 538 r. przed Chr.

KRÓL NAD NARODAMI • Psalm 96 należy do gatunku tehillah, czyli modlitwy uwielbienia. Należy do grupy psalmów sławiących królowanie Jahwe. Hymniczny charakter psalmu sugeruje, że był on wykorzystywany w liturgii jerozolimskiej, prawdopodobnie podczas jednego z wielkich świąt świątynnych • Psalm wykazuje wyraźne cechy teologii powygnaniowej – podkreśla uniwersalny wymiar Boga Izraela. Na wygnaniu babilońskim Izrael, konfrontując się z panteonem pogańskim, odkrywa w szczególny sposób prawdę o jedyności i nieporównywalności swego Boga. Rodzi się wówczas teologia Jahwe Pana nad wszystkimi narodami i Stwórcy całej ziemi.

CHWAŁA NA SYJONIE • Psalm 96 łączy z pierwszym czytaniem wzmianka o Syjonie. Psalmista zachęca wiernych Izraelitów, aby oddali chwałę Panu i złożyli Mu ofiary na Jego dziedzińcach, w Jego świętym przybytku. Z Jerozolimy, Świętego Miasta Boga, płynie na cały świat pieśń uwielbienia na cześć Zbawcy, Ojca i Króla wszystkich narodów.


Czytanie z I Listu św. Pawła do Koryntian

(1 Kor 12, 4-11)

Bracia: Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania przez tego samego Ducha, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.

Oto Słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE

Dary Ducha1 Kor 12, 4-11

Paweł to jeden z pierwszych teologów Nowego Testamentu, który kładzie podwaliny pod naukę o Duchu Świętym. Oto jego nauka o charyzmatach.

KSIĘGA: Pierwszy List do Koryntian • NADAWCA: św. Paweł i Sostenes • ADRESACI: wspólnota chrześcijańska w Koryncie • CZAS POWSTANIA: ok. 54 r. • MIEJSCE POWSTANIA: Efez

KAWAŁEK PO KAWAŁKU • Fragmentów Pierwszego Listu do Koryntian słuchamy zawsze w niedziele zwykłe między okresem Bożego Narodzenia a Wielkim Postem: fragmenty pierwszej części listu w roku A, drugiej – w roku B, trzeciej – w roku C. Właśnie rozpoczynamy ciągłą lekturę rozdziałów 12–16, która potrwa aż do początku Wielkiego Postu • Przypomnijmy: Paweł założył wspólnotę koryncką podczas swojej drugiej podróży misyjnej. Wspólnota zmagała się z wieloma problemami natury praktycznej, koncentrującymi się wokół tego, jak przeżywać życie w świetle Ewangelii w pogańskim mieście, jakim jest Korynt. Wysłała do Pawła list z pytaniami, na które apostoł odpowiada w piśmie nazwanym Pierwszym Listem do Koryntian.

PROBLEMY W KORYNCIE • W niedziele zwykłe roku A (👁 JUTRO NIEDZIELA ROK A, II–VIII NIEDZIELA ZWYKŁA) wsłuchiwaliśmy się w problemy dotyczące podziałów -sporów i braku jedności we wspólnocie. W roku B kwestie, na które odpowiadała Paweł, to: rozwiązłość seksualna, kwestie małżeństwa i celibatu, udział w ucztach pogańskich i ofiary składane bożkom (👁 JUTRO NIEDZIELA ROK B, II–VIII NIEDZIELA ZWYKŁA). Przed nami – przez kolejne niedziele roku C – lektura fragmentów nauki Pawła o charyzmatach.

DAWCA • Usłyszymy dziś początek długiej sekcji rozdziałów 12–14 traktującej o Duchu Świętym, który jest dawcą różnych darów i wyznacza różne posługi w Kościele. On łączy w jedno wspólnotę, która składa się z wielu członków, tak aby stanowiła prawdziwe Ciało Chrystusa. Paweł podkreśla, że poszczególne dary złożone w nas są owocem wolnej, niczym nieograniczonej decyzji Ducha.


Słowa Ewangelii wg św. Jana

(J 2, 1-11)

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Jezus rzekł do sług: «Napełnijcie stągwie wodą». I napełnili je aż po brzegi. Potem powiedział do nich: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci więc zanieśli. Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory». Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.

Oto słowo Pańskie.

EWANGELIA

Kana GalilejskaJ 2, 1-11

Gdzie w opowiadaniu podziała się panna młoda? Nie ma o niej żadnej wzmianki. Jan to mistrz ukrytych znaczeń: W Kanie odbyło się niezwykłe wesele. Kto inny odegrał tu rolę pana młodego i panny młodej.

EWANGELISTA: św. Jan • CZAS POWSTANIA: ok. 90 r. • KATEGORIA: wydarzenie • MIEJSCE: Kana Galilejska • CZAS: ok. 30 r. • BOHATEROWIE: Jezus, Matka, uczniowie, pan młody, starosta, goście weselni • WERSJE: brak

JAN I JEGO DZIEŁA • Najmłodszy z apostołów oprócz Ewangelii stworzył również Apokalipsę i trzy listy. Choć autorem jest Jan, wiadomo, że ostateczny tekst Ewangelii opracowali w Efezie ok. 90 r. jego uczniowie. Ewangelia Janowa jest więc jednym z najpóźniej powstałych pism Nowego Testamentu • Jako taka bardzo różni się od trzech pozostałych Ewangelii. Gdy Synoptycy kładą nacisk na chronologiczne przedstawienie faktów z życia Jezusa, dla Jana kryterium budowy narracji jest ukazanie tajemnicy osoby Jezusa.

PIERWSZE ZNAKI • Ewangelię dzieli się zazwyczaj na dwie części – Księgę Znaków (👁 J 1–12) i Księgę Krzyża (👁 J 13–21) • W 2 rozdziale Ewangelii Jana towarzyszymy Jezusowi podczas pierwszego tygodnia Jego nauczania. Ewangelista mówi nie o cudach, lecz siedmiu znakach objawiających misterium Pana. Jezus poprzez znaki zaczyna objawiać, kim jest. Pierwszym z nich jest przemiana wody w wino na weselu w Kanie Galilejskiej.

KANA GALILEJSKA • Ewangelia opowiada o tym, co wydarzyło się w Kanie Galilejskiej. Powszechnie znamy ten fragment: interwencja Maryi spowodowała, że Jezus przyszedł z pomocą, gdy na weselu zabrakło wina • Słuchając fragmentu, starajmy się odnaleźć ukryte znaczenie, które przemyca św. Jan: ktoś inny okazuje się starostą czuwającym nad przebiegiem wesela, ktoś inny jest prawdziwym panem młodym w Kanie. A gdzie się podziała Panna młoda? Kogo zaślubia Jezus?

  • Wesele w Kanie_ Cornelis de Baellieur_ XVII wiek
  • Gody w Kanie Galilejskiej_ Paolo Veronese_ 1562 r._ Luwr_ Paryż
  • Gody w Kanie_ James Tissot_ m. 1886 a 1894 r._ Brooklyn Museum_ USA
  • Wesele w Kanie_ Hieronim Bosch_ m. 1555 a 1600 r._ Museum Boijmans Van Beuningen_ Rotterdam_ Holandia
  • Predstawienie wesela w Kanie na fresku_ Cyr Manuel Evgenikos_ XIV w._ Tsalenjikha_ Gruzja

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę