Miał objawić się w chwale całemu światu! W oczekiwaniu na Ducha Świętego

Zapowiadając swoje odejście, Jezus objawił się uczniom jako Droga, Prawda i Życie. To znaczy, że jest jedynym pośrednikiem zbawienia i zjednoczenia z Ojcem. On, jako jedyny pokazuje Ojca, pokazuje plan Boga wobec człowieka, uzdalnia do wejścia w nową relację, więź z Bogiem. Wiara, do której Jezus zaprasza uczniów nie jest czymś abstrakcyjnym czy nieracjonalnym. Dlaczego uczniowie mają wierzyć, mają przylgnąć do Jezusa? Argumentem są dzieła – czyli czyny Jezusa, przez które widać miłość Ojca…

Jezus zapowiada swój powrót do uczniów poprzez dar Parakleta – Ducha Prawdy 

Ten Duch będzie umacniał, wspierał, pocieszał uczniów we wszystkich doświadczeniach. Będzie to doświadczenie Boga, który zamieszka w uczniach i pozostanie z nimi na zawsze… 

Mówi Mu Juda, ale nie Iskariota: „Panie cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?”. Odpowiedział Jezus i rzekł mu: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moje słowo, a Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego uczynimy mieszkanie. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A słowo, które słyszycie, nie jest moje, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. 

To wam powiedziałem, przebywając wśród was. Zaś Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co  [Ja] wam powiedziałem. 

Mówi Mu Juda, ale nie Iskariota: „Panie cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?”.

Jest to pytanie, które nurtowało zarówno apostołów, jak i późniejsze pokolenia uczniów (por. 2 P 3,4). Oczekiwano rychłego powrotu Syna Człowieczego, który miał się całemu światu objawić w swojej rzeczywistej chwale. Ale to przyjście zaczęło się opóźniać. Chrześcijanie końca I w. zaczęli stawiać sobie pytania – i co dalej?

Okazuje się, iż chwalebne przyjście Chrystusa jest ściśle związane z wywyższeniem, które dokona się na krzyżu. Uczniowie są pierwszymi świadkami tego wywyższenia i objawienia się chwały Boga w Jezusie. W odróżnieniu od uczniów, świat, poprzez swoje zamknięcie, nie jest zdolny do rozpoznania Chrystusa i przyjęcia Jego darów. Uczniowie zostaną jednak posłani, aby objawić światu miłość i moc Jezusa… Następnie ta chwała objawi się w uczniach – poprzez przyjęcie daru zbawienia. Uczniowie, którzy przyjmują owoce śmierci i zmartwychwstania Jezusa, stają się „miejscem” Jego objawienia. Miłość Jezusa i przyjęcie Jego słowa gwarantują, że uczeń stanie się mieszkaniem Ojca i Syna. 

Wiele mieszkań

W 14,2 Jezus mówił o wielu mieszkaniach w domu Ojca. Tutaj używa tego samego słowa – „oikia”. Przebywanie Boga w człowieku oznacza więź miłości, relację osobową, bliskość. Komunia z Bogiem w Chrystusie dokonuje się poprzez Miłość – dar Ducha rozlany w sercach wierzących. Kto pozwala prowadzić się Duchowi Świętemu, staje w opozycji do świata i jednoczy się z Chrystusem. W ten sposób wypełniają się zapowiedzi proroków: „Ciesz się i raduj, Córo Syjonu, bo już idę i zamieszkam pośród ciebie – wyrocznia Pana”. (Za 2,14).

„I zawrę z nimi przymierze pokoju: będzie to wiekuiste przymierze z nimi. Osadzę ich i rozmnożę, a mój przybytek pośród nich umieszczę na stałe. Mieszkanie moje będzie pośród nich, i Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem”. (Ez 37,26-27)

To jest pragnienie Boga – być z człowiekiem, być w człowieku. „Ani na tej górze, ani w Jerozolimie” (J 4,21). „I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma.  I Miasto Święte – Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża.  I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie BOGIEM Z NIMI”. (Ap 21,1-3)

„To wam powiedziałem, przebywając wśród was”

Czas ziemskiego życia Jezusa stanowił czas „opowiadania” o Ojcu. Ten czas się kończy. Teraz ci, którzy przyjmą Jezusa doświadczą innego pouczenia Jezusa – „od wewnątrz” – poprzez Jego Ducha… „Zaś Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co  [Ja] wam powiedziałem.” Aby słowa Jezusa stały się żywe i aktualne w sercach uczniów, zapowiada dar Ducha Świętego Parakleta. 

Zadania Ducha Świętego

Duch ma uzdolnić uczniów, aby zrozumieli słowa Jezusa i je zachowywali, co faktycznie stanowi ich odpowiedź miłości.  Podczas ziemskiej działalności Jezus nauczał w świątyni albo w synagodze. Teraz będzie pouczał uczniów „od wewnątrz” przez swojego Ducha, który będzie w nich i stopniowo dokona interioryzacji nauczania Jezusa.

Duch będzie nauczał. Nauczanie było dziełem Jezusa (J 6,59; 7,14.28.35; 8,2.20; 18,20), ale On nauczał tego, czego nauczył Go Ojciec (J 8,28). Chodzi o przekaz jednej, wspólnej Bożej prawdy, która objawia Boga Miłości. Duch będzie przypominał. Użyty tu termin hypomimnēskō opisuje łagodne przypominanie Boga wobec grzeszników w celu ich nawrócenia: „Dlatego upadających karcisz z opóźnieniem, a ostrzegając przypominasz, w czym grzeszą, aby odsunęli się od występku i w Ciebie, Panie, uwierzyli” (Mdr 12,2).

Duch ma przypominać przede wszystkim naukę i dzieło Jezusa, czyli prawdę o zbawieniu. Uczniowie często nie rozumieli słów Jezusa. Dopiero w świetle Jego zmartwychwstania, przez działanie Ducha zrozumieją sens historii i własnego życia…

To dotyczy wszystkich uczniów, wszystkich czasów. Duch pozwala zrozumieć naukę Jezusa w każdych czasach i właściwie ją wyrazić i zaktualizować. Bez Ducha Świętego Ewangelia pozostanie reliktem z przeszłości! Są to przecież słowa powiedziane dwa tysiące lat temu – a jednak dzięki Duchowi są żywe i pełne mocy dziś!