Wszyscy Mężczyźni Maryi z Jasnej Góry
Maryja jest dla nas wzorem, inspiracją, a także przyjaciółką i Matką, która zawsze wysłucha, zawsze wspiera, a przede wszystkim nieustannie jest blisko. Przekonali się o tym wielcy Polacy, dla których Matka Boża z Jasnej Góry była najważniejszą kobietą. Co w Niej takiego jest? Co Ona w sobie ma, czego nie mają inne kobiety?
Mężczyźni tracą dla Niej głowę, bez wahania oddają Jej swoje życie, składają na Jej ręce wszystkie najważniejsze sprawy. Królowie ślubują, papieże potykają na schodach zapatrzywszy się w Nią. Piękna, dostojna, dumna, bijąca mądrością, nieodgadniona, tajemnicza, czyli taka, jaką chciałaby być każda kobieta a jednocześnie bolesna, z przeoraną twarzą i z ogromnym smutkiem w oczach.
Taka jest nasza Jasnogórska Królowa. Swoje życie powierzyli jej najznamienitsi Polacy. Mężczyźni najlepsi z najlepszych oddali Jej swe serce. Przybliżam postać kilku z Nich, patrząc na ich życie z perspektywy Matki Bożej Jasnogórskiej.
Jan Paweł II
Niekwestionowany, bezsporny i największy wielbiciel Pani Jasnogórskiej. Rozsławił Jej imię na całym świecie, napisał o Niej wiele prac, przybliżył nam i uświadomił znaczenie Jasnej Góry i Królowej Polski. Cały zawierzył się Maryi ze swoim “Totus Tuus”. Symbol Maryjny miał w herbie. Obdarowywał Ją złotą różę w każdym sanktuarium, które odwiedzał. Kulę, która tak strasznie raniła Go podczas uroczystości w Jej święto przekazał do Korony w Fatimie.
Jego słowa o Jasnej Górze: “tutaj zawsze byliśmy wolni” krzepiły kolejne pokolenia Polaków. To on nam uświadomił, że przyzwyczailiśmy się wszystkie niezliczone sprawy naszego życia, rozstrzygające momenty i w naszym życiu i w życiu całego narodu kierować do Niej. Do Świętej Panny, “co Jasnej broni Częstochowy”. Mówił nam, że właśnie do tego miejsca trzeba przykładać ucho, by usłyszeć echo życia całego Narodu w sercu jego Matki i Królowej.
To właśnie Matce Jasnogórskiej powierzył troskę o godność życia ludzkiego, o prawość naszych sumień, abyśmy mogli nazywać dobro dobrem, a zło złem. To Ją prosił, by zabrała z naszych rąk klucz, który wprowadza do cywilizacji śmierci a utwierdziła klucz do cywilizacji życia. To Ją prosił o prawa dla kobiet, przypominał, że to kobiety są zwiastunkami życia. Mówił, że nie można myśleć o życiu i powołaniu kobiet nie wpatrując się w Maryję.
Przeczytaj również
Młodym Polakom zalecał wpatrywać się w oczy Maryi, by nie dali się pokusie beznadziei. Analizując z młodymi Apel Jasnogórski mówił do młodzieży, że: “Jestem” to imię Boga, które zawiera w sobie “jestem” każdego człowieka, bo każdy człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boże. Apelował do Maryi, by pomogła młodym zachować jak najbliżej siebie świadomość tego Bożego “Jestem”. “Pamiętam” – u Jej stóp kazał nam pamiętać. Mówił, żeby ta pamięć była żywa, musimy stale wracać do źródeł, nie przestawać obcować z Ewangelią. To pozwoli nam na poznanie samych siebie i na uświadomienie, jakie jest nasze powołanie i jaka jest nasza godność.
Nakazał nam brać przykład z Maryi w tym wielkim “Czuwam”, ponieważ całe Jej życie wyraża się w czuwaniu.
Jan Paweł II, nie tylko sam zawierzył się Pani Jasnogórskiej, nie tylko rozsławił Jej Imię na całym świecie, zostawił nam też wskazówki, byśmy nigdy nie zapomnieli, że także nas Jej zawierzył.
Kardynał Stefan Wyszyński
„Jakże Ona jest cudownie piękna” – tak zareagował Prymas Tysiąclecia na obraz Matki Bożej Jasnogórskiej, kiedy zobaczył go z bliska, gdy ojcowie paulini specjalnie dla niego wyjęli obraz z ołtarza.
Kardynał Wyszyński podobnie jak Jan Paweł II stracił swoją matkę bardzo wcześnie i znalazł ukojenie w ramionach Matki Najświętszej. Oddał swe życia na zawsze Maryi. Święcenia kapłańskie przyjął w kaplicy Matki Bożej w katedrze włocławskiej. Mszę św. prymicyjną odprawił na Jasnej Górze i po sakrę biskupią także tam przybył. W herbie biskupim i prymasowskim umieścił wizerunek Matki Bożej Jasnogórskiej, mówił: „Matka Boża Jasnogórska w moim herbie to nie ozdoba, to program mego biskupiego i prymasowskiego życia”. Kochał Ją całym swoim sercem.
Zaraził tą miłości wielu ludzi, podobnie jak Karola Wojtyłę, który kiedy został wybrany na Stolicę Piotrową przypomniał, że “Nie byłoby na Stolicy Piotrowej tego Papieża Polaka, który dziś pełen bojaźni Bożej, ale i pełen ufności rozpoczyna nowy pontyfikat, gdyby nie było Twojej wiary, nie cofającej się przed więzieniem i cierpieniem, Twojej heroicznej nadziei, Twojego zawierzenia bez reszty Matce Kościoła, gdyby nie było Jasnej Góry”. Prymas Wyszyński nawet w najtrudniejszych momentach swojego życia, cały czas był duchem obecny przy Niej. Podczas aresztu w Komańczy powstawały przecież Śluby Jasnogórskie, które zostały potajemnie przewiezione na Jasną Górę.
Niestety sam śluby składał w niewoli. Było to dla niego przeszywającym, ogromnym bólem. Ale i w tym czasie, z pełną ufnością wierzył Matce Bożej, że to właśnie taka jest Jej wola. Napisał wtedy: “teraz wiem prawdziwie, że jestem Twoim, Królowo świata i Królowo Polski, niewolnikiem. Bo dziś, w dniu wielkiego święta Narodu katolickiego, każdy, kto tylko zapragnie, może stanąć pod Jasną Górą. A ja mam pełne do tego prawo, mam święty obowiązek i któż tego goręcej pragnie niż ja? A jednak, mając tak potężną i tak dobrą Panią, mam zostać w Komańczy. Przecież to z Twojej woli! Nikt takiej Potędze oprzeć się nie zdoła. Tylko my dwoje, Matko, możemy chcieć jednego.”
Chciał być Jej wiernym naśladowcą i nigdy nie był z siebie zadowolony, cały czas miał poczucie, że zbyt ociąga się w Jej naśladowaniu: “Ona powiedziała od razu “Oto ja Służebnica Pańska” a ja się na to tak szybko nie zdobyłem. Myślałem zbyt po ludzku, pamiętałem o własnej nieudolności, a zapomniałem o tym, co Bóg zdolny jest uczynić”.
Kiedy już odchodził do domu Ojca wypowiedział słowa, które streszczają całe jego życie i zawierzenie Jasnogórskiej Maryi: Byłaś zawsze dla mnie największą Łaską, Światłem, Nadzieją i Programem mojego życia. Wiem, że nie jestem tego godzien od samego początku, ale Ty byłaś zawsze zachętą, aby wszystko postawić na Ciebie.
Brat Albert Chmielowski
Wszystko zaczęło się w domu. Wielką miłością do Matki Bożej został otulony w domu rodzinnym. Umierająca matka czternastoletniego Adama Chmielowskiego, dała mu na pamiątkę obrazek Matki Bożej Częstochowskiej, który odtąd towarzyszył mu przez całe życie. Właśnie ten obrazek Matki Bożej ma także udział w życiu Józefa Chełmońskiego, któremu to Adam, będąc w nowicjacie Ojców Jezuitów wysłał obrazek wraz z zaleceniem: “powieś go nad łóżkiem, żeby ta dobra Pani, którą przedstawia strzegła Ciebie i Twojego domu”. Po latach obrazek znów wrócił do brata Alberta za sprawą córki Józefa Chełmońskiego, Zofii.
Kiedy już raz człowiek odda swe życie w ręce Maryi, pozostaje Jej wierny przez całe życie. I tak Maryja razem z bratem Albertem przemierzała krok po kroku, każdy dzień, każdą chwilę. W czasie powstania styczniowego, podczas którego stracił nogę, rosyjski dowódca pytał go jak to możliwe, że uratowali się spod gradu kul jakie na nich spadły, brat Albert bez zastanowienia odparł, że oddali się w opiekę Matki Bożej, która ich nigdy nie opuszcza. Wiedząc, że rozmawia z rosyjskim oficerem, bez wahania, z dumą, patrząc mu prosto w oczy dodał, że mieli na piersiach Szkaplerz Najświętszej Panny i to Ona ich ochroniła.
Obrazek Matki Bożej Częstochowskiej zawiesił brat Albert także w ogrzewalni i Jej powierzył całe dzieło miłosierdzia. W miejscach smutnych, trwożnych, przytuliskach, ogrzewalniach miał zawsze swoją Opiekunkę i Sprzymierzeńca.
Podobną pobożność i ufność Matce Częstochowskiej wzbudzał w sercach biedaków, wyrzutków, żebraków. Wprowadzał zwyczaj modlitwy różańcem, śpiewania Godzinek czy modlitwy Anioł Pański
Zaufanie jakim darzył Maryję brat Albert przekazywał także współbraciom. W kaplicach domów zakonnych braci Albertynów patronką jest właśnie Matka Boża Częstochowska. Ostatnim poleceniem brata Alberta, było odmówienie Magnificat za Jego śmierć. Do końca pozostał Jej wierny a Ona zawsze była z nim.
Maksymilian Maria Kolbe
W domu rodziny Kolbów był przygotowany ołtarzyk Matki Bożej Jasnogórskiej, przybrany kwiatami z palącą się lampką olejną. Przy tym ołtarzyku cała rodzina zbierała się każdego dnia, by odmówić Litanię Loretańską i cząstkę różańca. Gdy w domu byli goście to także zapraszano ich do modlitwy. Tata Maksymiliana często opowiadał swoim dzieciom o pieszych pielgrzymkach na Jasną Górę. Tak budowała się w sercu młodego Maksymiliana (Rajmunda) pobożność Maryjna.
Później wielokrotnie sam pielgrzymował na Jasną Górę. To tam, przed obrazem Matki Bożej obmyślał plany zbudowania klasztoru oraz założenia wydawnictwa. Napisał kiedyś do swojego brata: „Drogi Bracie! Przed Cudownym Obrazem odprawiłem Mszę św. o godz. 9.45 w intencji: jaka się Niepokalanej najbardziej podoba i by raczyła jak najprędzej zdobyć cały świat, polecając wszystkich łącznie i każdego osobiście z Wydawnictwa, sprawę kapituły i wydawnictwa…„.
Ojciec Maksymilian bardzo w to wierzył, że Matka Boże chce być Królową Świata, poprzez Polaków. Uważał, że tylko Polacy mogą utworzyć prawdziwe Rycerstwo Niepokalanej, właśnie ze względu na jego ukochane sanktuarium w Częstochowie. Dlatego całe swoje życie poświęcił temu by Polska umacniała się duchowo i by ta siła promieniowała na cały świat. „Nie chcemy, żeby Ona była tylko z nazwy Królową, ale żeby była rzeczywistą Królową, jak tego wymaga Jej godność Matki Bożej, żeby rządziła duszami Polaków…”
Na kilka godzin przed wywiezieniem do obozu w Niemczech, był jeszcze w Częstochowie. Prawdopodobnie podczas transportu z Pawiaka do Oświęcimia, również znalazł się po drodze u stóp Swojej Niepokalanej. Beatyfikacja i kanonizacja w Rzymie, mogła być największym spełnieniem marzenia ojca Maksymiliana o tym, by kult Niepokalanej, kult Matki Bożej Jasnogórskiej był rozsławiany wśród innych narodów.
Ks. Jerzy Popiełuszko
Podobnie jak inni mężczyźni miłość do Matki Bożej wyniósł z domu rodzinnego. Tak jak w rodzinnym domu Kolbów, w domu państwa Popiełuszko był specjalny ołtarzyk z figurką Matki Bożej, gdzie cała rodzina klękała i wspólnie odmawiała litanię ku Jej czci. Źródłem pobożności Maryjnej i natchnieniem w życiu duchowym ks. Jerzego byli także trzej wielcy czciciele Matki Bożej: św. Maksymilian Kolbe, Prymas Tysiąclecia Kardynał Stefan Wyszyński oraz Jan Paweł II. To właśnie ich żywy kult Matki Bożej Częstochowskiej oraz pokazywanie Jej zbawiennej roli w dziejach polskiego narodu ukształtowały księdza Jerzego.
Głęboka więź z Matką Bożą miała duży wpływ na jego homilie i całą posługę duszpasterską. Osoby, które znały księdza Jerzego opowiadają, że zazwyczaj widziały go z różańcem w ręku, zamyślonego, rozmodlonego. Kolega ks. Jerzego z wojska, ks. Wacław opowiadał, że zachęcał on do tej modlitwy również kolegów. Opowiadał, że kiedy wracali ze stołówki i mieli chwilę wolnego czasu, wtedy Alek (ks. Jerzy) brał różaniec do ręki i zaczynał głośno odmawiać kolejne tajemnice, a oni się przyłączali. Za to oczywiście spotykała ich kara w postaci sprzątania toalet, czy klatki schodowej.
Kiedy podczas święceń kapłańskich kardynał Wyszyński zachęcał nowo wyświęconych młodych kapłanów by oddali się opiece Matki Bożej, Ksiądz bardzo głęboko przyjął to pouczenie i na zawsze do samego końca każdy swój krok powierzał Maryi. W jego mieszkaniu na głównej ścianie wisiał obraz Matki Bożej Jasnogórskiej. Matka Boża Królowa Polski towarzyszyła ks. Jerzemu podczas modlitw, nabożeństw, homilii. Zawierzał jej Polaków i nasze losy. Ostatnią publiczną modlitwą księdza Jerzego było nabożeństwo różańcowe, które poprowadził w Bydgoszczy 19 października 1984r.
Mężczyzn Maryi z Jasnej Góry można spotkać na całym świecie. Mężczyzną Czarnej Madonny powinien być każdy mężczyzna. To ta Królowa, Bogarodzica wyprasza u swego Syna: siłę, odwagę, wiarę w swoje możliwości, poczucie odpowiedzialności za siebie, najbliższych i cały Naród. Tak jak wyprosiła odwagę i siłę w wielu bitwach, tak jak wyprosiła wszelkie łaski opisanym wyżej najlepszym z najlepszych, tak teraz każdego dnia chroni i podtrzymuje wszystkich mężów, którzy tylko zdecydowali się oddać w Jej opiekę.
Tekst pochodzi z książki „30 scen z życia Maryi” Anety Liberackiej