Nasze projekty
Reklama

Jutro Niedziela – XXV zwykła B

Często pytamy: Czy Bóg jest sprawiedliwy? Oto sprawiedliwość Jezusa.

PUNKT WYJŚCIA

DWUDZIESTA PIĄTA NIEDZIELA ZWYKŁA • Rok B • KOLOR SZAT: zielony • KOLEKTA: Modlimy się, abyśmy zachowując Boże przykazania, zasłużyli na życie wieczne • CZYTANIA: Księga Mądrości 2,12.17–20 • Psalm 54,3–6.8 • List św. Jakuba Apostoła 3,16–4,3 • Ewangelia wg św. Marka 9,30–37

CHMURA SŁOWA

STO SŁÓW

W dramatycznych sytuacjach, podczas życiowych kryzysów, często pytamy: Czy Bóg jest sprawiedliwy? Gdzie sprawiedliwość, gdy dotyka mnie niesłuszna obelga, gdy ktoś wprowadził mnie w pułapkę? Gdzie sprawiedliwość, gdzie Bóg, gdy mimooczywistości sprawy to ja pozostanę ofiarą, a mój oprawca okaże się „niewinny”?

To dramatyczne pytanie zyskuje w niedzielnej Liturgii Słowa przedziwną odpowiedź. Najpierw Księga Mądrości (? PIERWSZE CZYTANIE) rysuje obraz Sprawiedliwego. Stoi po stronie ofiar, nie sędziów. Jest niewygodny, staje się znakiem sprzeciwu. Mówi o sobie wprost, że jest ukochanym dzieckiem Boga. Z tych dwóch powodów jest prześladowany.

Reklama

Ale odpowiada nie agresją, lecz łagodnością i cierpliwością. Trudno o taką sprawiedliwość, prawda? To przecież nierealne. Owszem, niemal niemożliwe. Z jednym wyjątkiem (? EWANGELIA). Takim sprawiedliwym z Księgi Mądrości okazał się Jezus. Bóg. Pierwszy sprawiedliwy.


Czytanie z Księgi Mądrości

(Mdr 2,12.17-20)

Reklama

Bezbożni mówili: Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo nam niewygodny: sprzeciwia się naszym sprawom, zarzuca nam łamanie prawa, wypomina nam błędy naszych obyczajów. Zobaczmyż, czy prawdziwe są jego słowa, wybadajmy, co będzie przy jego zejściu. Bo jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim i wyrwie go z ręki przeciwników. Dotknijmy go obelgą i katuszą, by poznać jego łagodność i doświadczyć jego cierpliwości. Zasądźmy go na śmierć haniebną, bo – jak mówił – będzie ocalony.

Oto Słowo Boże.

Reklama

PIERWSZE CZYTANIE

Śmierć dla próby Mdr 2,12.17-20

Okrutny sposób wypróbowania sprawiedliwego wymyślili bezbożni z przypowieści zawartej w Księdze Mądrości. Wielu tak „eksperymentowało” z Jezusem.

KSIĘGA: Mądrości • AUTOR: anonimowy mędrzec • CZAS POWSTANIA: czasy hellenistyczne, I w. przed Chr. • KATEGORIA: literatura mądrościowa

MĄDROŚĆ KIERUJE ŻYCIEM • Dawniej księga nazywana była „Mądrością Salomona” – uważano bowiem, że to właśnie król Salomon, postać stojąca u początków literatury mądrościowej Starego Testamentu, był jej autorem. Badania nad dziełem dowiodły jednak, że jego autorem jest zhellenizowany Żyd żyjący prawdopodobnie w Aleksandrii ok. I w. przed Chr. Są też teorie mówiące o tym, że pierwsza część dzieła powstała w Palestynie. W katolickim kanonie Starego Testamentu umieszczona jest w grupie siedmiu ksiąg dydaktycznych. Księga dzieli się na trzy części: • pierwsza część (rozdz. 1–5) mówi o Mądrości kierującej życiem człowieka • druga (rozdz. 6–9) to hymn pochwalny na cześć upersonifikowanej Mądrości • trzecia zaś (rozdz. 10–19) skupia się na roli, jaką Mądrość Boża odgrywa w historii Izraela.

ŚWIAT WEDŁUG BEZBOŻNYCH • Dzisiejsze czytanie pochodzi z pierwszej części księgi. To fragment przypowieści o ludziach bezbożnych, którzy ściągają śmierć słowem i czynem (? Mdr 1,16–2,22). Swoje istnienie rozumieją jako przypadkowe, życie traktują incydentalnie: Nuże więc, korzystajmy z tego, co dobre, skwapliwie używajmy świata w młodości! • Jednak nie poprzestają tylko na tym. Planują atak na niewinnego.

„WYPRÓBOWAĆ” SPRAWIEDLIWEGO • Fragment, który usłyszymy, to kolejny opis bezbożnych: Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego. Słuchając, zwróćmy uwagę na powody agresji: • bo [jest] nam niewygodny • wybadajmy, co będzie przy jego zgonie […] : jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim. Ten drugi powód jest znaczący: to wyrafinowana próba • Tradycja chrześcijańska odniosła ten tekst do cierpień Chrystusa.


(Ps 54,3-6.8)

REFREN: Pan podtrzymuje całe moje życie

Wybaw mnie, Boże, w imię swoje,

mocą swoją broń mojej sprawy.

Boże, wysłuchaj mojej modlitwy,

nakłoń ucha na słowo ust moich.

Bo powstają przeciwko mnie pyszni,

gwałtownicy czyhają na me życie,

nie mają oni Boga

przed swymi oczyma.

Oto mi Bóg dopomaga,

Pan podtrzymuje me życie.

Będę Ci chętnie składać ofiarę

i sławić Twe dobre imię.

PSALM

Oczami ofiary Ps 54,3-6.8

Psalm 54 to modlitwa człowieka, na którego życie czyhają przeciwnicy. To skarga, ale i pewność, że Bóg uratuje sprawiedliwego.

PSALM 54 • AUTOR: anonimowy lewita • CZAS POWSTANIA: okres monarchii, przed 586 r. przed Chr.


WYDAĆ DAWIDA • Gdy Zifejczycy przybyli do Saula, mówiąc: „Oto Dawid u nas się ukrywa” – głosi werset poprzedzający Psalm 54. Mowa o wydarzeniu opisanym w Pierwszej Księdze Samuela (23,19). Dawid ukrywał się wtedy przed zazdrosnym o sławę królem Saulem. Ukrył się na pustyni Zif. Niestety mieszkańcy Zif poinformowali Saula o miejscu ukrywania się Dawida. To ten kontekst skłonił Dawida – według tradycji żydowskiej – do napisania psalmu: Wybaw mnie, Boże, w imię swoje.

PSALM BŁAGALNY • Psalm należy do gatunku indywidualnej modlitwy błagalnej (tefillah) – to czterdzieści procent wszystkich psalmów. To wołanie do Boga o interwencję, zawierające opis sytuacji cierpienia i ufność w to, że modlitwa zostanie wysłuchana. Psalm mógł powstać w epoce monarchii i być recytowany przez króla błagającego o wybawienie z rąk nieprzyjaciół. Niektórzy wskazują, że może to być kompozycja Jozjasza. W istocie psalm trudno przypisać konkretnej postaci historycznej, a także przyporządkować konkretnej epoce • Modlitwy błagalne były częścią rytuału wielkich dni postu i pokuty, obchodzonych przez całą wspólnotę Izraela. Wyznawano wtedy grzechy i błagano o pomoc w sytuacji zagrażających ludowi nieszczęść, takich jak: wojna, przegrana bitwa, głód, susza, epidemia.

SKARGA I UFNOŚĆ • Usłyszymy cały Psalm 54. O ile w pierwszym czytaniu „weszliśmy w skórę” bezbożnych, o tyle tym razem patrzymy oczami sprawiedliwego, osaczonego, na którego tamci czyhają • Zwróćmy uwagę, że to kolejny psalm, którym mógł modlić się Jezus w sytuacji trwogi przed śmiercią. Ojcowie Kościoła widzieli w nim modlitwę cierpiącego Chrystusa oraz prześladowanego Kościoła.


Czytanie z listu św. Jakuba Apostoła

(Jk 3,16-4,3)

Gdzie bowiem zazdrość i żądza sporu, tam też bezład i wszelki występek. Mądrość zaś /zstępująca/ z góry jest przede wszystkim czysta, dalej, skłonna do zgody, ustępliwa, posłuszna, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, wolna od względów ludzkich i obłudy. Owoc zaś sprawiedliwości sieją w pokoju ci, którzy zaprowadzają pokój. Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami? Nie skądinąd, tylko z waszych żądz, które walczą w członkach waszych. Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość, a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie, a nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie. Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie swych żądz.

Oto Słowo Boże.

DRUGIE CZYTANIE

Skąd się biorą wojny?Jk 3,16-4,3

Skąd się bierze całe zło na świecie? Z żądz – odpowiada stanowczo Jakub. – Waszych żądz. Lektura obowiązkowa dla tych, którzy chcą reformować świat.

KSIĘGA: List św. Jakuba • NADAWCA: Jakub lub jego uczeń • ADRESACI: wspólnoty chrześcijańskie pochodzenia żydowskiego • CZAS POWSTANIA: ok. 60–90 r. • MIEJSCE POWSTANIA: Palestyna


LIST JAKUBOWY • Kontynuujemy lekturę listu św. Jakuba. Przypomnijmy: Według tradycji autorem jest Jakub, apostoł Jezusa, brat Pański, przełożony wspólnoty jerozolimskiej. Doskonale wyczuwa się jego autorytet oraz znajomość zwyczajów judaizmu. Ale według innej hipotezy list napisał uczeń Jakuba, tworzący pod koniec I w. Świadczyłaby o tym m.in. doskonała greka, którą napisany jest list. Najbardziej prawdopodobne z punktu widzenia tradycji i współczesnych badań jest przypisanie listu apostołowi, który posługuje się sekretarzem • Istotę listu stanowi seria pouczeń moralnych, często dość luźno ze sobą powiązanych, stanowiących praktyczne nauczanie chrześcijańskie (pareneza) na temat życiowych prób i pokus, bogactwa, autentycznej wiary i oczekiwania na przyjście Pana.

ISTOTA WIARY • W całym tekście Listu św. Jakuba nieustannie powracają dwa wątki: pierwszy z nich to • troska o biednych i pokornych, często połączona z surowością wobec bogatych. Drugi to wyakcentowane z naciskiem • spełnianie dobrych uczynków wraz z ostrzeżeniem przed wiarą bezowocną • Te dwa tematy dostrzeżemy również w dzisiejszym czytaniu. Zwróćmy uwagę, jak św. Jakub harmonijnie je łączy, gdy apeluje na początku, byśmy dostrzegali dary, które otrzymujemy od Boga.

ŻĄDZE • Usłyszymy kolejny fragment Listu. Zwróćmy uwagę na przeciwieństwa, którymi posługuje się Jakub: czystość – owoc mądrości, zostaje przeciwstawiona żądzom, które stają się przyczyną sporów i wojen • Święty Jakub przedstawia lekarstwo na kłótnie.


Słowa Ewangelii wg św. Marka

(Mk 9,30-37)

Jezus i Jego uczniowie podróżowali przez Galileę, On jednak nie chciał, żeby kto wiedział o tym. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity po trzech dniach zmartwychwstanie. Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać. Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był w domu, zapytał ich: O czym to rozprawialiście w drodze? Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy. On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich! Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał.

Oto Słowo Pańskie.

EWANGELIA

Jak dzieci Mk 9,30-37

Postawa Jezusa potwierdza w pełni obraz Sprawiedliwego z Księgi Mądrości. Co więcej, Jezus uczy jej swoich uczniów, a to już trudniejsze.

EWANGELISTA: św. Marek • CZAS POWSTANIA: ok. 60–70 r. • KATEGORIA: wydarzenie • CZAS AKCJI: ok. 30–33 r. • MIEJSCE AKCJI: w drodze do Kafarnaum, Kafarnaum • BOHATEROWIE: Jezus, uczniowie, dziecko • WERSJE: Mt 16,13–25 • Łk 9,18–24


DRUGA CZĘŚĆ MARKA • Od tej niedzieli rozpoczynamy lekturę drugiej części Ewangelii św. Marka. Przypomnijmy: w pierwszej (rozdz. 1,1–8,30) Jezus przez cuda objawia się jako pełen mocy Mesjasz i zaprasza swoich uczniów do zrozumienia tajemnicy Królestwa Bożego. Odpowiedź na pytanie: kim jest Jezus, to główny temat Marka • Wyznanie Piotra (? DWUDZIESTA CZWARTA NIEDZIELA ZWYKŁA) to punkt zwrotny Ewangelii. Od tego momentu Jezus zaprzestał czynienia cudów i wkroczył na drogę krzyża, która prowadzi do Jerozolimy. Wyjaśnia uczniom swoją misję przez odwołanie do cierpiącego i uwielbionego Syna Człowieczego i wyraźnie wzywa do wejścia do Królestwa Bożego.

SPRAWIEDLIWY Z KSIĘGI MĄDROŚCI • Fragment Ewangelii, który usłyszymy, zawiera trzy sceny: • Jezus zapowiada swoją mękę i zmartwychwstanie • uczniowie sprzeczają się, kto z nich jest największy • Jezus wypowiada regułę pierwszeństwa i ukazuje dziecko • Fragment ten pokazuje, jak w Jego życiu w stu procentach realizuje się historia Sprawiedliwego z Księgi Mądrości.


Szersza analiza czytań, psalmu oraz Ewangelii dostępna jest w książkowej wersji cyklu “Jutro Niedziela”, TUTAJ oraz w wersji EBOOK.


Reklama

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Zatrudnij nas - StacjaKreacja