Jak jest ze mną?

Fragmenty książki: Jan Paweł II, "Jak jest ze mną? Pomoc w rachunku sumienia", Wydawnictwo Znak. Kraków 2014

• Przez Sakrament Pokuty dokonuje się w mojej duszy osobista interwencja miłosiernego Chrystusa. [1974]

• Spowiedź jest źródłem szczęśliwości i radości.

• Konfesjonał jest świadkiem łaski Pana Naszego Jezusa Chrystusa. Trzeba tam szukać tej łaski i świętości! „Bóg, który nie oszczędził swego Syna, ale dał Go za mnie… jakże nam nie daruje wszystkiego razem z Nim?” (św. Paweł).

• Szczególna działalność Ducha Św. w Sakramencie Pokuty; rekolekcje są czasem poszukiwania owego „idola”, który przeszkadza w zjednoczeniu z Bogiem.

• Szczególna wdzięczność za każdą spowiedź, a zwłaszcza rekolekcyjną! [1981]

• Żal nad zmarnowanymi łaskami Bożymi w spowiedzi.

• Spowiedź zawsze musi się łączyć z pracą nad sobą, ciągłe odbudowywanie. [1974]

• (…) w spowiedzi Duch Św. jest na pewno z nami [Serafin z [Sarowa]: celem życia chrześcijańskiego jest posiąść Ducha Świętego] – „pokój wam” – odbudowując jedność z Duchem Świętym, odbudowujemy jedność z Kościołem, z bliźnimi to wszystko jest cel naszej spowiedzi rekolekcyjnej. [1974]

• Pytanie: jaką korzyść wynosimy z naszej własnej spowiedzi? Wybór odpowiedniego spowiednika, niekoniecznie jednego, który jest naszym Chrystusem przebaczającym.

• Prócz tego cenić sobie tych, którzy nas napominają. Precz z pochlebcami. I nie załamywać się wobec prześladowań: bo tędy wchodzi grzech. – Unikać okazji do grzechu.

• Nie podejmować problemów „szatańskich” (kuszenie Pana Jezusa: apage satanas [idź precz, szatanie]).

• Dyskusja z szatanem jest wtedy możliwa, kiedy jesteśmy bardzo zjednoczeni z Chrystusem i „w głębi Matki Bożej”.

• Każde zaś zwycięstwo nad szatanem winno być bodźcem do tym większej pokory i czujności.