Leśna pustelnia
Urodził się około 1000 roku pod Florencją. Już jako młody chłopak wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru San Miniato. Jednak szybko opuścił klasztor na znak protestu przeciw symonii (handlowi godnościami i urzędami kościelnymi, sakramentami oraz dobrami duchowymi) ze strony opata.
Postanowił udać się do Camaldoli, skąd przybył do zalesionej doliny Vallombrosa, gdzie rozpoczął życie pustelnicze. Z czasem do Jana dołączyli inni i tak w roku 1039 powstała wspólnota mnichów. Wiedli surowe życie, kierując się regułą benedyktyńską.
Pokorny, a jednocześnie waleczny
Jan założył później lub zreformował kilka innych klasztorów, którymi kierował jako przełożony powstałej w ten sposób nowej monastycznej społeczności, zwanej walombrozjanami. Zasłużył się też prowadząc dalej walkę z symonią, w czym popierali go papież i lud. Najsłynniejszą stała się jego akcja przeciw arcybiskupowi Florencji, Piotrowi Mezzabarbie.
Nigdy nie przyjął święceń kapłańskich, czując się niegodny tego zaszczytu. Zmarł 12 lipca 1073 r. w klasztorze św. Michała w Passignano pod Florencją. Został kanonizowany w roku 1193 przez Celestyna III. Pius XII ogłosił go patronem strażników leśnych (1951) oraz Sao Paulo w Brazylii (1958).
Przeczytaj również
Służba naturze
Św. Jan Gwalbert patronuje także leśnikom i pracownikom parków. Św. Jan Paweł II podczas Mszy św. w dniu uroczystości św. Jana Gwalberta 12 lipca 1987 roku, którą celebrował we włoskich Dolomitach w trakcie homilii przypominał jak ważna jest troska o naturę.
„Patrząc na łąki, lasy, źródła i wznoszące się ku niebu szczyty, wszyscy odczuwamy pragnienie, by dziękować Bogu za Jego wspaniałe dzieła i wsłuchując się w głos przyrody, słowami modlitwy wyrazić nasz zachwyt… Owe cuda natury są dziełem samego Twórcy piękna. Skoro wprawia nas w podziw ich istnienie i działanie, o ile bardziej potężny jest Ten, który je stworzył. Bowiem poprzez wielkość i piękno stworzeń poznajemy Stwórcę. (…) Wiadomo jak pilną sprawą jest dziś upowszechnianie postawy szacunku wobec zasobów naszej planety. Ochrona i rozwój lasów, w każdym rejonie świata, mają podstawowe znaczenie dla utrzymywania i przywracania w przyrodzie niezbędnej, życiowej równowagi.„
„Las to świątynia przyrody”
Leśnicy oprócz codziennego wypełniania licznych obowiązków dużą wagę przywiązują też do duchowości, stąd warto o tym pamiętać w dniu ich patrona Jana Gwalberta. To wciąż mało znany patron, choć leśnicy starają się troszczyć o pamięć o nim i jego nauce – pisze leśniczy Jerzy na portalu lasy.gov.pl.
Wiele czasu i energii trosce o etos leśnika poświęca Ks. Kanonik Wiktor Ojrzyński, zakochany w lesie i od lat wspierający duchowo leśników. W jednej ze swoich prac zebrał myśli różnych ludzi lasu o ich powołaniu i misji. „Siła leśnika tkwi w wiedzy i dyspozycyjności, a jego służebność wobec lasu – w umiejętności bycia tam, gdzie natura potrzebuje człowieka. Leśnictwo zatem potrzebuje ludzi światłych, oddanych, twardych i odważnych” – tak brzmi przesłanie leśnych pokoleń Tyrawskich, których losy zebrał i opisał Emilian Szczerbicki.
Wśród świętych patronującym ludziom, którzy swoją pracę wykonują na rzecz troski o przyrodę wymienia się także św. Huberta, św. Wincentego z Saragossy i św. Franciszka z Asyżu.
brewiarz.pl, lasy.gov.pl, wikipedia, zś/Stacja7