Życie na misji to nie scenariusz (9)
Do niedawna myślałam, że już nic mnie bardziej niż atak Seleki na naszą misję nie zaskoczy. Że już więcej niespodzianek nie będzie. Przynajmniej tych niemiłych. Pomyliłam się po raz kolejny.
Polub nas na Facebooku!
W niedzielę wieczorem mieliśmy niezbyt miły incydent w naszym domu. W tej chwili pracuje u nas dwóch panów, w charakterze nocnych stróżów. Na mnie padło, że nakryłam jednego z nich w naszym magazynie, kiedy chciał coś ukraść. Nie zdążył, bo zamknęłam go w środku, po czym szybko poszłam do przełożonej misji z tą informacją.
W tym czasie drugi stróż, o którym w ogóle zapomniałam, wypuścił tego zamkniętego. Popełniłam błąd zostawiając klucze w drzwiach. Jednak przełożona widziała jak wychodził z magazynu. I zaczęła się dyskusja, która nie miała ani rąk, ani nóg, ponieważ obaj byli pijani.
Poszłam do sąsiadującej z nami misji o. kapucynów prosząc o wsparcie. Wiedzieliśmy, że łatwo nie będzie, gdyż to nie pierwsza tak sytuacja. Proboszcz, biegle władając sango, próbował się dogadać – niestety nie szło. Jako że to ja złapałam naszego stróża na próbie kradzieży, musiałam zaprzeczać jego bredniom i tym mu podpadłam. Stróż się zdenerwował i już ściągał na mnie pas – proszę to odebrać dosłownie, to nie jest przenośnia. Na szczęście o. Valenty powstrzymał go.
Jestem najmłodszą misjonarką i stażem, i wiekiem, a do tego z niewyparzonym językiem. I takim sposobem dostałabym lanie od naszego stróża. Niestety, prawo pracy w RCA sprzyja bardziej pracownikom, ponieważ zatrudniając kogoś na stałe trzeba przynajmniej 3 razy udowodnić, że pracownik się nie wywiązuje z obowiązków… czy też kradnie.
PS: Niestety tutaj wiele osób kradnie i często są to najbliżsi sąsiedzi bądź pracownicy. Wystarczy, że mają dobrą okazję ku temu. Paradoksem jest też to, że oskarżenie kogoś o kradzież jest bardzo poważnym zarzutem. Za kradzież można tutaj po prostu zginąć.
