Miłość do Maryi
Wielkie nabożeństwo do Matki Bożej święty Bernard rozpoczął po śmierci swojej własnej matki. To właśnie jemu przypisuje się autorstwo pięknej modlitwy, która jest zapewne znana czcicielom Matki Bożej. I choć współcześni uczeni uważają, że Bernard nie mógł jej napisać, to nie ulega wątpliwości, że dał solidne podstawy do jej powstania, ponieważ poszczególne określenia i zwroty do Maryi można znaleźć w jego dziełach.
ZOBACZ: Nieznane fakty z życia Maryi
To dzięki Bernardowi kult Maryjny rozpowszechnił się w Europie. Wiążą się z nim też niesamowite dwie legendy z udziałem św. Bernarda i Maryi. Pierwsza z nich mówi o objawieniu się Maryi Bernardowi podczas modlitwy „Zdrowaś Maryjo”, kiedy to pomiędzy wezwaniami sama pozdrowiła św. Bernarda, a ten miał ją uciszyć, mówiąc, że „kobieta w kościele powinna milczeć”. Druga legenda związana jest z tak zwaną „laktacją św. Bernarda” i najczęściej przedstawiana jest w malarstwie. Sceny ukazują moment, kiedy św. Bernard modlił się, aby Maryja pokazała, że jest Matką. Najświętsza Panna miała odstawić na bok małego Jezusa, a z jej piersi miało popłynąć mleko do ust Bernarda. Po ekstazie święty miał powiedzieć, że smakowało ono jak miód. Co ciekawe, o św. Bernardzie mówi się miodousty, ale z innego powodu, o którym poniżej.
Zdolność wypowiadania się
Święty Bernard był doradcą biskupów, papieży i książąt, a do wstąpienia do zakonu namówił swoich pięciu braci, wuja i kilkudziesięciu innych mężczyzn. Jego wiedza filozoficzna, arystokratyczne pochodzenie i umiejętności oratorskie miały wpływ na całe życie jego i zakonu cystersów. Kobiety odwracały uwagę swoich mężów i synów, by nie dali złapać się spojrzeniu i homiliom św. Bernarda i wstąpić do cystersów. W podaniach czytamy, że Bernard „zabrał do zakonu wszystko, co najszlachetniejsze”. Co więcej Bernard swoim autorytetem wspierał papieża Innocentego II przeciwko antypapieżowi Anakletowi II i przyczynił się do zażegnania schizmy w Kościele zachodnim. Napisał również regułę dla rycerskiego zakonu templariuszy i doprowadził do jego zatwierdzenia przez Stolicę Apostolską. Bernard już za życia, ze względu na swoje zdolności oratorskie, nazywany był „wyrocznią Europy”. 800 lat po śmierci św. Bernarda papież Pius XII wydał ku czci świętego piękną encyklikę, zaczynającą się od słów Doktor miodopłynny.
Poprawne i skuteczne używanie języka dziś wydaje się być zapomniane, a wciąż to podstawowe, nawet nierzadko jedyne narzędzie porozumienia, z którego możemy skorzystać. Święty Bernard nie miał szybkiego dostępu do wszelkiej informacji, ale my możemy dzisiaj łatwo znaleźć proste reguły skutecznej i pełnej szacunku komunikacji oraz ćwiczenia poprawiające retorykę i zdolności oracyjne.
Przeczytaj również
-
Modlitewnik dla dzieci. Uwaga! Tego prezentu dziecko nie odłoży na półkę
-
Prezent na Komunię. Co kupić dziecku komunijnemu?
-
Kościół na terenie getta. Niezwykła historia kościoła Wszystkich Świętych w Warszawie
-
„Wybrali skromnego pracownika winnicy Pańskiej”. To były pierwsze słowa Benedykta XVI
-
„Nie było żadnej nadziei”. 81. rocznica Powstania w Getcie Warszawskim
-
Sprawdź, kiedy relikwie Ulmów będą w twojej diecezji [TERMINARZ]
-
To z Rosji zakłócano sygnał Radia Maryja. KRRiT wskazuje na celowe działania
-
TVN zapłacił karę za reportaż o Janie Pawle II. To ponad pół miliona złotych
-
Modlitwa wiernych na ślub
-
Ks. Michał Rapacz. “Niewygodny” kapłan, dla którego liczyła się tylko Prawda
-
Jak czytać psalmy? Wskazówki
-
Ks. Pawlukiewicz i „Pan Parkinson”. Z chorobą zmagał się w pokorze
-
Były rzecznik archidiecezji białostockiej ukarany. Jest komunikat kurii
-
Aborcja wraca do Sejmu
-
„Jesteśmy szczęśliwi, że Pan Bóg podarował nam Olę”
CZYTAJ: Zaskakujące znaczenia imienia „Maryja”. Odkryj zawarte w nich obietnice
Prawdziwa wytrwałość
Tylko za czasów działalności św. Benedykta powstało 300 nowych klasztorów cysterskich, w tym jeden w Polsce, w Jędrzejowie. Podczas swojego 63-letniego życia zwołał II wyprawę krzyżową, napisał regułę templariuszy (i doprowadził do jej zatwierdzenia), a także gorliwie stał na straży czystości wiary. Napisał wiele pism i homilii, a najbardziej znanymi pozostały komentarze do Pieśni nad Pieśniami i O Najświętszej Maryi Pannie. Wytrwałość i konsekwencja w działaniu połączone z mistyczną modlitwą kontemplacyjną doprowadziły Bernarda do świętości. Wierność na Bożej drodze zostawia nam do naśladowania.
Św. Bernard urodził się w 1090 r. w arystokratycznej rodzinie francuskiej. W 1112 wstąpił do opactwa w Citeaux, w trzy lata później przyjął święcenia kapłańskie, założył nowe opactwo w Jasnej Dolinie (Clairvaux), którym rządził przez 38 lat.
Św. Bernard całym swoim autorytetem wspierał papieża Innocentego II przeciwko antypapieżowi Anakletowi II, przez co przyczynił się do zażegnania schizmy w Kościele zachodnim. Był gorącym orędownikiem drugiej wyprawy krzyżowej, którą ogłosił jego uczeń, papież Eugeniusz III. Później czasie napisał regułę dla rycerskiego zakonu templariuszy i doprowadził do jego zatwierdzenia przez Stolicę Apostolską.
Zmarł 20 sierpnia 1153 r. W 1274 r. został wyniesiony do chwały ołtarzy, a papież Pius VIII w 1830 r. nadał mu tytuł doktora Kościoła. Bernard jest patronem cystersów, Burgundii, Ligurii, Genui, Gibraltaru, Pelplina, a także pszczelarzy. Wzywa się go także jako opiekuna podczas klęsk żywiołowych, sztormów oraz w godzinie śmierci.
