Bł. Salomea: księżna i małżonka, która została pierwszą polską klaryską

Ponad dwadzieścia lat przeżyła w dziewiczym małżeństwie, jako wdowa wstąpiła do zakonu klarysek ofiarując klasztorowi wszystkie swoje dobra. Jak podają biografowie, „żyła w zakonie jako pokorna pani, dając przykład cnót, czas poświęcając modlitwie, hojnie wspierając ubogich, wznosząc kościoły i reformując klasztory”. Wspominamy dziś bł. Salomeę.

Bł. Salomea była córką księcia Małopolski Leszka Białego i ruskiej księżniczki Grzymisławy oraz starszą siostrą Bolesława Wstydliwego. Urodziła się na Wawelu około 1212 r. Jej imię pochodzi od hebrajskiego słowa shalom i oznacza pokój.

Mając zaledwie 8 lat została zaręczona z księciem węgierskim Kolomanem, synem króla Węgier Andrzeja II. Układ ten miał gwarantować panowanie węgierskie w Haliczu. Poślubiła go kilka lat później, od początku przyrzekając – za zgodą męża – zachowanie dziewictwa.

STACJA7 POLECA

Przyjmując habity św. Klary stałą się pierwszą polską klaryską

Kiedy owdowiała, jako młoda, bo trzydziestoletnia kobieta, powróciła do Polski, na dwór swojego brata. Cztery lata później w Sandomierzu przyjęła habit św. Klary, tym samym stając się pierwszą polską klaryską.

Pierwszy klasztor powstał w Zawichoście, gdzie Salomea sprowadziła siostry z Pragi. Jednak ze względu na brak bezpieczeństwa, po kilku latach, Salomea razem z siostrami przeniosła się z Zawichostu do klasztoru w Skale. W 1268 r. ciężko zachorowała i 17 listopada zmarła.

W tym momencie powstał spór między klaryskami a krakowskimi franciszkanami, gdzie ma zostać pochowana. Klaryski przypominały, że była ich współsiostrą, wśród nich żyła i zmarła, franciszkanie twierdzili, że sama Salomea chciała być pochowana w ich klasztorze w Krakowie. Ostatecznie relikwie błogosławionej spoczywają u franciszkanów. Starania o beatyfikację rozpoczęto wkrótce po jej śmierci, jednak dopiero w 1672 r. papież Klemens X zezwolił na kult bł. Salomei. Błogosławioną Salomeę, księżną, dziewicę i zakonnicę Kościół wspomina 19 listopada.