Nasze projekty
Fot. wirestock/Freepik

A gdyby nie zmartwychwstał?

Chrystus zmartwychwstał – dowodzi św. Paweł. Stawia jednak hipotezę: a co jeśli nie? Oto konsekwencje wiary, gdyby Chrystus nie zmartwychwstał.

Reklama

Gdyby nie zmartwychwstał…

W 15 rozdziale 1 Listu do Koryntian św. Paweł ukazuje dramatyczne konsekwencje odrzucenia wiary w zmartwychwstanie: apostołowie są kłamcami, a przepowiadanie chrześcijańskie kłamstwem (👁 Kor 15,13–15.30–32a); wiara jest bezużyteczna (👁 Kor 16–19.29). Dramat człowieka, który przyjąwszy Jezusa, nie wierzy w zmartwychwstanie, dochodzi do szczytu w słowach Apostoła: Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania.

Wiara daremna (gr. mataia), może być także przetłumaczona jako pusta, próżna, bezużyteczna, nierozumna, bezbożna (dla Greków), bez podstawy, pozbawiona siły przekonywania i prawdy. Chrystus bez zmartwychwstania nie różni się niczym od bóstw pogańskich, które Stary Testament nazywa pustką i nicością (odpowiednik hebr. hebel). Bez zmartwychwstania wiara w Niego jest tym bardziej nierozumna i godna politowania. Nie przemawiają za nią żadne argumenty.

Czytaj także >>> Colomba, baranek, Pasquetta czyli Wielkanoc we Włoszech

Reklama

A jednak zmartwychwstał

Rozwiązanie przychodzi natychmiast: Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli – czytamy. Chrystus to nie wyjątek w historii ludzkości, ale przykład dla nas. To pierwszy zmartwychwstały, który otworzy nam bramy życia wiecznego. Wiara w zmartwychwstanie należy do centrum Dobrej Nowiny. Zmartwychwstanie będzie ostatnim akordem Bożego zwycięstwa. Wówczas pokonana zostanie śmierć, a my będziemy podobni do naszego Pana.

Chrystus jako pierwsze plony

Opisując zmartwychwstanie Jezusa, Paweł używa greckiego słowa aparche, który można przetłumaczyć także jako pierwszy, bądź pierwsze plony, pierwociny. Co więcej,
słowniki podają, że w języku greckim aparche przyjmuje także znaczenie „świadectwa narodzin”. Chrystus byłby zatem świadkiem narodzin dla wieczności wszystkich, którzy pomarli.

Termin ten zawiera w sobie konotacje kultyczne, opisując pierwsze owoce, płody, plony składane bóstwu w ofiarach funkcjonujących w kulturze grecko-rzymskiej i żydowskiej. Apostoł opisuje nim pierwsze dary Ducha, które nosimy w sobie, a które zapowiadają pełnię w królestwie Bożym (👁 Rz 8,23).

Czytaj także >>> Wielki Post z „Pasją”: Dobry łotr – „kanonizowany” przez samego Jezusa

Reklama

Nawróceni – pierwsze plony

Odnosząc termin do osób, mówi w swoich listach o pierwszych plonach spośród nawróconych z Izraela (👁 Rz 11,6) i spośród pogan (👁 2 Tes 2,13 • 1 Kor 16,15 • Rz 16,5). Pierwsi nawróceni chrześcijanie to szczególna ofiara, plon należący do Boga. W ten sposób Paweł mówi wreszcie o Chrystusie, który jest pierwszym spośród umarłych, który zmartwychwstał.

Pierwsze plony uświęcają resztę i wskazują, że całość zbiorów należy do Boga i jest Jego darem. Podobnie Chrystus, który zmartwychwstał jako pierwszy, zapowiada zmartwychwstanie reszty i zaświadcza, że należy ona do Boga życia.


Fragment analizy z książki „Jutro Niedziela” na rok C

Reklama

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę