Najpierw był wyrok: ostry nowotwór, konieczna natychmiastowa hospitalizacja. Kleryk Michał był wówczas na ostatnim roku Wyższego Zakonnego Seminarium Duchownego księży Orionistów w Łaźniewie. Od ślubów zakonnych dzieliło go kilka miesięcy, ale ponieważ nie wiadomo było, czy je ma – przełożeni zwrócili się z prośbą do papieża Franciszka o zgodę na przyspieszone śluby. Zgoda przyszła błyskawicznie. 

Potem były błyskawiczne święcenia diakonatu i kapłańskie na łóżku szpitalnym, udzielone przez biskupa Marka Solarczyka z diecezji warszawsko-praskiej, na terenie której znajdował się szpital leczący kleryka Michała. Film z tej niezwykłej uroczystości obejrzały ze łzami w oczach tysiące ludzi.

 

 

Do jego łóżka po prymicyjne błogosławieństwo zaczęli przychodzić nawet nieznajomi, dla których historia i świadectwo tego młodego chłopaka było poruszające. Wśród nich przybył do niego także prezydent RP. I choć ks. Michał marzył o odprawieniu choćby jednej w życiu Mszy św. – zdążył odprawić ich w sumie cztery.

Ks. Michał został powołany i posłany przez Jezusa, podobnie jak inni Apostołowie, aby przynieść światu świadectwo, że Bóg jest miłością i nie chce stracić tych, których Bóg powierzył w ręce Chrystusa. Choć nie została mu powierzona żadna wspólnota parafialna, stał się duchowym przewodnikiem dla wielu wiernych na całym świecie. I tak jak Apostołowie rozeszli się po całym świecie, używając dostępnych im środków, tak w ciągu kilku dni Księdzu Michałowi udało się dotrzeć do całego świata z jego przesłaniem, albo lepiej, tak wielu wiernych ze świata było w stanie dotrzeć do niego, aby podziękować mu za jego głębokie pragnienie wyrażone w jego obrazku prymicyjnym „… tym, którym poniosę Ewangelię miłości”.

mówił w minioną niedzielę ks. Sylwester Sowizdrzał, wikariusz prowincjalny Księży Orionistów, przewodnicząc Mszy św. w kościele parafialnym ks. Michała w Dąbrówkach Breńskich. Tam też jest pochowany.

 

ad/Stacja7