Biała Cerkiew. „Pierwsze wspomnienie moje… zachwyt nad pięknem poranku wiosennego”
Róża Czacka urodziła się 22 października 1876 roku w Białej Cerkwi, miejscowości obecnie znajdującej się w Ukrainie, pod dachem zimowego pałacu Branickich. Od 1920 r. w murach tego pałacu mieści się Szkoła Muzyczna.
„Pierwsze wspomnienie moje… zachwyt nad pięknem poranku wiosennego. Cudownej gry barw, zapach wiosny i świergot ptaszków” – pisała wspominając swoje dzieciństwo.
Grała pięknie na fortepianie i kochała muzykę. Znała biegle angielski, niemiecki, francuski i dodatkowo orientowała się w łacinie kościelnej i średniowiecznej. Dzięki ojcu zdobyła niespotykaną u kobiet tego środowiska znajomość spraw gospodarczych. Od dzieciństwa miała problemy ze wzrokiem – mimo licznych operacji, całkowicie straciła go w wieku 22 lat.
Przeczytaj również
-
To z Rosji zakłócano sygnał Radia Maryja. KRRiT wskazuje na celowe działania
-
TVN zapłacił karę za reportaż o Janie Pawle II. To ponad pół miliona złotych
-
Modlitwa wiernych na ślub
-
Ks. Michał Rapacz. “Niewygodny” kapłan, dla którego liczyła się tylko Prawda
-
Jak czytać psalmy? Wskazówki
-
Ks. Pawlukiewicz i „Pan Parkinson”. Z chorobą zmagał się w pokorze
-
Modlitewnik dla dzieci. Uwaga! Tego prezentu dziecko nie odłoży na półkę
-
Były rzecznik archidiecezji białostockiej ukarany. Jest komunikat kurii
-
Aborcja wraca do Sejmu
-
„Jesteśmy szczęśliwi, że Pan Bóg podarował nam Olę”
-
Ołtarze na Boże Ciało. Dlaczego są cztery?
-
Noworodek w oknie życia w Nowym Sączu. Chłopczyk miał kilka godzin
-
Krzysztof Ziemiec: Czy Jan Paweł II spotykał się z hejtem w czasie pontyfikatu?
-
Bp Kawa: w Rosji zapanowała jakaś zbiorowa katastrofa moralna
-
Co można wyczytać z obrazu Jezusa Miłosiernego?
Nie poddała się. Swoją chorobę przyjęła jako dar. Rozpoczęła nowe życie „po niewidomemu”. Samodzielnie podejmowała studia tyflologiczne, poszukiwała pomysłów i wzorów, które mogłaby wykorzystać dla polskich niewidomych. Zainspirowana zagranicznymi instytucjami (Austria, Szwajcaria, Francja, Włochy) rozpoczęła działalność opiekuńczo-edukacyjną w Warszawie w 1908 r.
Z czasem działalność ta zyskała ramy organizacyjne w postaci założonego w 1911 roku Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi, które działa po dziś dzień.
„W Żytomierzu postanowiłam zupełnie oddać się Bogu”
I wojna światowa odcięła Różę Czacką od podopiecznych w Warszawie. Matka Elżbieta przybyła do Żytomierza w 1915 r., na statusie niemalże wygnańca z rodzinnych majątków, i pozostała tu przez trzy lata – prawie do końca do maja 1918 r.
Z własnego wyboru prowadziła tam życie prawdziwie ubogie i pełne umartwień, hojnie wspomagając ubogich, szczególnie niewidomych. Z czasem idea Róży Czackiej zaczęło nabierać jeszcze bardziej wyraźnych kształtów. Jej dzieło, od początku głęboko humanitarne, znacznie pogłębiło swój wymiar religijny.
Sama po wielu latach wspominała żytomierski czas: „W Żytomierzu Miłosierdzie Boże wielkie. W Żytomierzu odrzuciłam powoli wszystko”. Tu dokonały się bardzo ważne rzeczy dla niej, dla Dzieła i dla jej przyszłego Zgromadzenia. To właśnie w Żytomierzu podjęła decyzję wstąpienia na drogę życia konsekrowanego i konsekwentnie ją zrealizowała. Róża Czacka przyjęła habit III Zakonu św. Franciszka i 15 sierpnia 1917 r. złożyła swoje śluby wieczyste, przyjmując imię s. Elżbiety.
W maju 1918 roku wraca do Warszawy jako siostra Elżbieta. Po uzyskaniu koniecznych pozwoleń przyjmuje kandydatki do nowego zgromadzenia, które od 1 grudnia 1918 roku zaczyna istnieć jako Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża. Jego charyzmatem staje się służba ludziom niewidomym i wynagradzanie za duchową ślepotę świata. Opiekunem duchowym Zgromadzenia i całego Dzieła zostaje ksiądz Władysław Korniłowicz.
Módlmy się o pokój na Ukrainie za wstawiennictwem błogosławionej Matki Elżbiety Róży Czackiej.
zś, beatyfikacjamatkielzbietyczackiej.wordpress.com, laski.edu.pl, triuno.pl/Stacja7
