Bł. Karol Leisner – wyświęcony w Dachau
Był 17 grudnia 1944 roku. Pod jednym z baraków obozu koncentracyjnego Dachau stanęło kilku więźniów, którzy na krótką chwilę stali się strażnikami. Pilnowali, aby nic nie przeszkodziło w wyjątkowej uroczystości, odbywającej się wewnątrz budynku: diakon Karol Leisner przyjmował tam święcenia kapłańskie.
Karol Leisner urodził się 28 lutego 1915 roku w Nadrenii. Od dzieciństwa był zaangażowany w Kościele, działał w młodzieżowych ruchach katolickich, nic więc dziwnego, że odkrył w sobie powołanie kapłańskie. W 1934 roku zdał maturę i rozpoczął formację seminaryjną, a pięć lat później przyjął święcenia diakonatu. Już wtedy cierpiał na chorobę płuc, musiał udać się na leczenie do Szwarcwaldu. Tam dowiedział się o nieudanym zamachu na Hitlera, który opuścił pomieszczenie na chwilę przed wybuchem podłożonej tam bomby. – Szkoda, że go tam nie było – miał powiedzieć Karol jednemu ze swoich znajomych. Już następnego dnia został za te słowa aresztowany… Po kilku miesiącach uwięzienia trafił do obozu koncentracyjnego Dachau, który był głównym ośrodkiem eksterminacji duchowieństwa, więzionych tam było ponad 2700 kapłanów. Został osadzony jako więzień nr 22 356.
W obozie diakon Karol ani na moment nie zapomniał o swoim pragnieniu kapłaństwa. Potajemnie czytał Pismo Święte, prowadził modlitwy, dzielił się z głodnymi swoim chlebem, a konającym potajemnie przynosił Komunię Świętą. W 1942 roku ciężko zachorował na gruźlicę, ale chorobę znosił z pokorą i zaufaniem, służąc jak tylko mógł innym więźniom. W procesie beatyfikacyjnym profesor René Lejeune nazwał go „aniołem pocieszenia”.
Stan zdrowia Karola pogarszał się, kolejne krwotoki wyniszczały i tak słaby organizm. Stało się jasne, że może nie doczekać wyzwolenia obozu i przyjęcia święceń. Ale kiedy we wrześniu 1944 roku do obozu trafia francuski biskup Gabriel Piguet, dla diakona pojawia się światełko nadziei. Biskup zgadza się udzielić Karolowi święceń kapłańskich, stawiając jednak warunek: zgodę na nie musi wyrazić zarówno biskup diecezji, z której pochodził Leisner jak i arcybiskup Monachium, na terenie którego znajdował się obóz. Obaj biskupi zezwolili na święcenia, a kardynał Faulhaber przekazał niezbędne oleje i księgi liturgiczne.
Wyjątkowa ceremonia odbyła się w niedzielę Gaudete 17 grudnia 1944 roku, w bloku niemieckich księży, gdzie obozowe władze pozwalały na sprawowanie Eucharystii. Wcześniej diakon odbył rekolekcje, które poprowadził dla niego jego przyjaciel, jezuita Otto Pies. Współwięźniowie stanęli na straży, aby przerwać uroczystość gdyby pojawił się któryś z obozowych strażników – za wyświęcenie kapłana w obozie groziłyby wszystkim ciężkie kary. Na szczęście nic nie zakłóciło liturgii.
Obskurny barak stał się katedrą. Więźniowie zadbali, aby to wielkie święto przeżyć najgodniej, jak to możliwe: potajemnie wykonali dla biskupa strój pontyfikalny, był nawet pastorał i pierścień. Wszyscy pozostali ubrani byli w obozowe pasiaki, nawet Karol, na którego dopiero w trakcie uroczystości założony został ornat. Leisner był już tak słaby, że całą ceremonię przeżywał na siedząco, nie był w stanie wstać ani uklęknąć. Obrazek prymicyjny przedstawiał skute ręce, unoszące kielich i słowa: „Kapłaństwo wymaga ofiary”.
Przeczytaj również
Ze względu na stan zdrowia młodego kapłana, msza prymicyjna musiała zostać odłożona na później – odbyła się dopiero 26 grudnia. Więźniowie w obozowej szwalni uszyli czerwony ornat, który neoprezbiter założył do swojej pierwszej i – jak się okazało – ostatniej Eucharystii. Później nie udało już mu się podnieść z obozowej pryczy.
Dachau zostało wyzwolone 29 kwietnia 1945 roku, a ks. Leisner trafił do sanatorium dla cierpiących na choroby płuc. Tam w swoim pamiętniku zanotował: „Miłość – miłosierdzie – pokuta. O Boże, błogosław moim nieprzyjaciołom!”. Zmarł 12 sierpnia 1945 roku.
Pogrzeb odbył się w Kleve, w którym Karol spędził młodość. 3 września 1966 roku doczesne szczątki Karola przeniesiono do katedry św. Wiktora w Xanten. Proces beatyfikacyjny sługi Bożego rozpoczął się w 1977 roku, a dekret o jego męczeństwie został ogłoszony w obecności św. Jana Pawła II w dniu 12 stycznia 1996 roku. Do grona błogosławionych papież – Polak wprowadził go w dniu 23 czerwca 1996 roku w Berlinie.
ah, www.nowezycie.archidiecezja.wroc.pl, brewiarz.pl/Stacja7