Nasze projekty
fot. Radio Maryja/Youtube.com (print screen)

Rozmowy z Janem Pawłem II. Triduum. Ostatnie przesłanie

Człowiekowi, który nierzadko nie potrafi wyraźnie odróżnić dobra od zła, Ukrzyżowany wskazuje jedyną drogę nadającą sens ludzkiemu życiu.

Reklama

Odpowiedziami na pytania są wypowiedzi św. Jana Pawła II pochodzące z: Encykliki „Ecclesia de Eucharistia”, Audiencji generalnej w Wielką Środę 19 IV 2000, Listu do Kapłanów z roku 2000, Audiencji generalnej w Wielką Środę 27 III 2002, Rozważań Drogi Krzyżowej 18.04.2003, Przesłania na Mszę św. Wieczerzy Pańskiej 24 marca 2005r,, Przesłania na Wigilię Paschalną 26 III 2005, oraz Orędzia wielkanocnego „Urbi et orbi z 2005 r – odczytanego na kilka dni przed śmiercią Papieża.


Dlaczego ten tydzień jest Wielki? Czy to najważniejszy (największy w roku) okres dla chrześcijan? Mówi się, że Wielkanoc to Święto świąt, dlaczego?

W tajemnicy paschalnej zawiera się sens ludzkich dziejów i ich dopełnienie. Dlatego — jak podkreśla Katechizm Kościoła Katolickiego — Wielkanoc nie jest po prostu jednym ze świąt, ale jest „Świętem świąt”, „Uroczystością uroczystości”, tak jak Eucharystia jest Sakramentem sakramentów (Wielkim Sakramentem). Św. Atanazy nazywa Wielkanoc „Wielką Niedzielą”, podobnie jak nie tylko na Wschodzie poprzedzający ją tydzień nazywany jest Wielkim Tygodniem. Tajemnica Zmartwychwstania, w której Chrystus unicestwił śmierć, przenika swoją potężną mocą nasz stary czas, aż wszystko zostanie Mu poddane.

Reklama

Jak mamy przeżywać każdy z tych Wielkich Dni? Jak świętować Wielki Czwartek?

W Wielki Czwartek, kontemplujemy Chrystusa, który w Wieczerniku w przeddzień swej męki uczynił z siebie dar dla Kościoła, ustanowił służebne kapłaństwo oraz pozostawił swym uczniom nowe przykazanie — przykazanie miłości. Chciał pozostać z nami w sakramencie Eucharystii, stając się naszym pokarmem zbawienia. Po pełnej wymowy Mszy św. in Cena Domini będziemy czuwać wraz z Panem, adorując Go, posłuszni Jego pragnieniu, które wyjawił apostołom w Ogrodzie Oliwnym: „zostańcie tu i czuwajcie ze Mną” (Mt 26, 38). 

Czytaj także >>> „I Ty któraś współcierpiała”. Dlaczego podczas Drogi Krzyżowej wzywamy Maryję? Odpowiedź w „Pasji” Gibsona

Reklama

Wcześniej, rano w Wielki Czwartek w katedrach jest odprawiana Msza św. Krzyżma, to chyba dzień szczególny dla każdego księdza?

Wstępem do Triduum Paschalnego jest liturgia Mszy św. Krzyżma, kiedy to w diecezjalnych katedrach kapłani zgromadzą się wokół swoich pasterzy. Zostaje poświęcony olej chorych, olej katechumenów i krzyżmo, stosowane przy udzielaniu sakramentów. Jest to obrzęd bogaty w znaczenie, któremu towarzyszy równie znamienny akt odnowienia przez prezbiterów zobowiązań i przyrzeczeń kapłańskich. Jest to dzień kapłanów, który każdego roku skłania nas, szafarzy Kościoła, do ponownego odkrycia wartości i sensu naszego kapłaństwa, daru i tajemnicy miłości.

Wtedy też kierujemy do kapłanów specjalne słowa, życzenia…

Reklama

Od kiedy rozpocząłem moją posługę Następcy Piotra, zawsze szczególną uwagę poświęcałem Wielkiemu Czwartkowi, który jest dniem Eucharystii i Kapłaństwa. Na tę okoliczność każdego roku kierowałem List do wszystkich kapłanów świata. W Wielki Czwartek nie można nie zatrzymać się nad eucharystycznym obliczem Chrystusa i nie zwrócić uwagi Kościoła na centralne miejsce Eucharystii. Dzięki niej Kościół żyje. Karmi się tym żywym Chlebem. Czy można zatem nie odczuwać potrzeby nakłaniania wszystkich do odnowionego przeżywania tego doświadczenia? 

fot. Radio Maryja/youtube.com (print screen)

Czym Eucharystia jest dla Papieża Kapłana?

Gdy myślę o Eucharystii, patrząc na moje życie kapłana, biskupa i Następcy Piotra, wspominam spontanicznie wiele chwil i miejsc, w których dane mi było ją sprawować. Pamiętam kościół parafialny w Niegowici, gdzie spełniałem moją pierwszą posługę duszpasterską, kolegiatę św. Floriana w Krakowie, katedrę na Wawelu, bazylikę św. Piotra oraz wiele bazylik i kościołów w Rzymie i na całym świecie. Dane mi ją było również sprawować w wielu miejscach na górskich szlakach, nad jeziorami i na brzegach morskich; sprawowałem ją na ołtarzach zbudowanych na stadionach, na placach miast… Ta różnorodna sceneria moich Mszy św. sprawia, iż doświadczam bardzo mocno uniwersalnego — można wręcz powiedzieć kosmicznego charakteru celebracji eucharystycznej. 

Czytaj także >>> Co powinno znaleźć się w koszyczku ze święconką?

Kosmicznego?

Tak, kosmicznego! Nawet wtedy bowiem, gdy Eucharystia jest celebrowana na małym ołtarzu wiejskiego kościoła, jest ona wciąż poniekąd sprawowana na ołtarzu świata. Jednoczy niebo z ziemią. Zawiera w sobie i przenika całe stworzenie. Syn Boży stał się człowiekiem, aby w najwyższym akcie uwielbienia przywrócić całe stworzenie Temu, który je uczynił z niczego. I w ten sposób On — Najwyższy i Wieczny Kapłan — wchodząc do odwiecznego sanktuarium przez swoją krew przelaną na Krzyżu, zwraca Stwórcy i Ojcu całe odkupione stworzenie. Czyni to przez posługę kapłańską Kościoła, na chwałę Najświętszej Trójcy. Doprawdy jest to mysterium fidei, dokonujące się w Eucharystii: świat, który wyszedł z rąk Boga Stwórcy, wraca do Niego odkupiony przez Chrystusa. 

Przejdźmy zatem do liturgii w Wielki Czwartek wieczorem. Cała lista symboli i znaczeń?

Judasz zdradza Jezusa; Piotr wbrew wszelkim zapewnieniom wypiera się Go; pozostali apostołowie porzucają Go w chwili męki. Niewielu pozostaje przy Nim. Mimo to właśnie tym ułomnym ludziom Chrystus powierza swój testament, ofiarując samego siebie w ciele wydanym i w krwi przelanej za życie świata. Oto tajemnica niezmierzonej łaskawości i dobroci!

Tego wieczoru cały Kościół gromadzi się w wieczerniku. Powraca do wieczernika, aby wyznać i dać świadectwo, że stale w nim trwa – i nigdy z niego odejść nie może. 

Czytaj także >>> Tego nie wiedziałeś o postaciach z „Pasji”

Czym jest obrzęd obmywania nóg?

Jezus pochyla się do nóg Apostołów, ażeby je umywać. Chce przez to wyrazić potrzebę szczególnej czystości, jaka ma panować w sercach tych, co przystąpią do Ostatniej Wieczerzy. Jest to czystość, którą On tylko sam może sprawić w ich sercach. I dlatego próżne sprzeciwy Szymona Piotra, ażeby Pan nie umywał jego nóg. Próżne słowa tłumaczeń. Pan i tylko Pan może sprawić w tobie. Piotrze, tę czystość, jaką jaśnieć ma serce twoje przy Jego Uczcie. Pan i tylko Pan może obmywać nogi i oczyszczać ludzkie sumienia, bo na to potrzebna jest moc odkupienia. Więc na próżno sprzeciwiasz się Piotrze. Na próżno tłumaczysz swojemu Mistrzowi. Pan odpowiada twojemu zapalczywemu sercu: Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później to będziesz wiedział (J 13, 7). A gdy jeszcze bardziej sprzeciwiasz się Piotrze, Pan ci mówi: Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał cząstki ze mną (J 13, 8).

Oczyszczenie jest warunkiem komunii z Panem. I jest warunkiem tej komunii owa pokora i gotowość służenia drugim, której Pan sam daje nam przykład, gdy pochyla się do nóg swoich uczniów, by je umywać jak sługa.

Niech nikt nie przystępuje do tej Wieczerzy z sercem fałszywym, z sumieniem grzesznym, z pysznym mniemaniem o sobie, bez gotowości służenia.

Czyli Eucharystia w Wielki Czwartek jest wyjątkowa, Wielka i musimy być do niej jeszcze bardziej przygotowani?

Zbliża się chwila, w której Pan weźmie ten kielich w swoje ręce. Przedtem jeszcze wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: To jest Ciało moje, za was wydane(Łk 22, 19; por. teksty paralelne). A teraz bierze kielich, aby ustanowić przezeń Przymierze z Ojcem w swojej krwi. Oto krew Nowego i Wiecznego Przymierza, która za was będzie przelana (Mk 14, 24; por. teksty paralelne).

Oto bierze w swoje ręce chleb paschalny, niekwaszony. Oto podnosi kielich pełen wina. Podaje i rozdaje Apostołom. Oto wypowiada słowa, które objawiają tajemnicę Baranka znad Jordanu Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata. Jego Ciało będzie za nas wydane. Jego krew będzie przelana na odpuszczenie grzechów.

I dlatego serca nasze przepełnione są świętym drżeniem czci i miłości, gdy oto znów nadszedł Wielki Czwartek – i jesteśmy tutaj zgromadzeni, by uczestniczyć w Liturgii Ostatniej Wieczerzy.

Wielki Piątek dzień śmierci naszego Pana Jezusa Chrystusa, chyba najbardziej przejmujący dzień jaki można sobie wyobrazić. Co w nas może zmienić?

Człowiekowi, który nierzadko nie potrafi wyraźnie odróżnić dobra od zła, Ukrzyżowany wskazuje jedyną drogę nadającą sens ludzkiemu życiu. Jest to droga całkowitego poddania się woli Bożej i wielkodusznego daru z siebie składanego braciom.

„Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata. Pójdźmy z pokłonem”. Są to kluczowe słowa Wielkiego Piątku. W Wielki Czwartek, usłyszeliśmy: „To jest ciało moje, które za was będzie wydane”. W Wielki Piątek widzimy, jak spełniły się te wczorajsze słowa. 

Czytaj także >>> „Wykonało się”. Utwór, który wprowadza w Wielki Tydzień

Poznajemy więc ważną tajemnicę wiary tajemnicę śmierci?

Tajemnica wiary! Ta tajemnica, ta rzeczywistość przekraczała granice ludzkiej wyobraźni. Tylko Bóg mógł ją objawić. W porządku ludzkim śmierć ma ostatnie słowo. Słowo, które przychodzi po niej, słowo zmartwychwstania, jest słowem należącym do Boga, i właśnie dlatego tak głęboko przeżywamy to Triduum Sacrum.

Modlimy się do Chrystusa zdjętego z krzyża i pogrzebanego. Jego grób zostaje zapieczętowany. 

fot. Radio Maryja/ youtube.com (print screen)

I nastaje cisza. Wielka Sobota adoracja, oczekiwanie. Najcichszy dzień w roku?

Po Wielkim Piątku w całym świecie, w całym kosmosie, w każdym z nas panować będzie głęboka cisza. Cisza oczekiwania. W Wielką Sobotę, w dniu głębokiego milczenia liturgicznego, oddamy się refleksji nad sensem tych wydarzeń. Kościół będzie czuwał niestrudzenie wraz z Maryją, Matką Bolesną, i razem z Nią będzie oczekiwał świtu zmartwychwstania. Przeniknięta skupieniem i milczeniem atmosfera Wielkiej Soboty sprzyja temu, byśmy trwając na modlitwie wraz z Maryją oczekiwali na chwalebne wydarzenie zmartwychwstania, doświadczając już jego głębokiej radości.

Podczas Wigilii Paschalnej przy śpiewie Gloria uświadomimy sobie piękno naszego przeznaczenia: jesteśmy nową ludzkością, odkupioną przez Chrystusa, który za nas umarł i zmartwychwstał. 

I zaczniemy przeżywać piękny dzień Zmartwychwstania, Zwycięstwa?

W niedzielę świętować będziemy Wielką Noc! I słuchać będziemy słów liturgii. Kiedy bowiem zaświta pierwszy dzień po szabacie, milczenie zostanie przerwane przez radosne orędzie paschalne, zwiastowane w świątecznym hymnie Exultet podczas uroczystej liturgii Wigilii Paschalnej. Zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią poruszy nie tylko kamień grobowca, ale także serca i umysły wiernych, napełniając ich tą samą radością, jakiej zaznała Magdalena, pobożne niewiasty, apostołowie i wszyscy ci, którym Zmartwychwstały ukazał się w dniu Paschy.

W Wielki Piątek i w Wielką Sobotę, Kościół kontempluje nieustannie zakrwawione oblicze, w którym ukryte jest życie Boże, a światu zostaje ofiarowane zbawienie. Jednakże ta kontemplacja oblicza Chrystusa nie może zatrzymać się na wizerunku Ukrzyżowanego. Chrystus jest Zmartwychwstałym! Gdyby tak nie było, próżne byłoby nasze przepowiadanie i próżna nasza wiara.

Właśnie w Chrystusa zmartwychwstałego wpatruje się dzisiaj Kościół. Czyni to idąc śladami Piotra, który łzami okupił swoje zaparcie się Chrystusa i znów poszedł za Nim, wyznając Mu ze zrozumiałą bojaźnią swą miłość: Panie, Ty wiesz, że Cię kocham (J 21, 15-17). Czyni to stając u boku Pawła, który spotkał Chrystusa na drodze do Damaszku i został oślepiony Jego blaskiem: Dla mnie bowiem żyć to Chrystus, a umrzeć to zysk (Flp 1, 21).

Kiedy w dniu Zmartwychwstania w kościołach rozsianych po całej ziemi zabrzmi pieśń Dux vitae mortuus regnat vivus, „choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy” (Sekwencja), będziemy mogli zrozumieć i umiłować do końca Chrystusowy krzyż: na nim to Chrystus na zawsze pokonał grzech i śmierć! 

Jakie dla nas życzenia na ten piękny czas Wielkich Świąt?

Drodzy bracia i siostry, przygotujcie serca do głębokiego przeżycia Świętego Triduum. Pozwólcie, aby przeniknęła was łaska tych świętych dni, a idąc za wezwaniem świętego biskupa Atanazego „i my podążajmy za Chrystusem, to znaczy naśladujmy Go, a w ten sposób znajdziemy sposób, aby obchodzić święto nie tylko zewnętrznie, ale bardziej czynnie, czyli nie tylko słowami, lecz także uczynkami”. 


Ostatnie życzenia Ojca Świętego i ostatnie przesłanie z roku 2005:

Moi drodzy, prowadzeni przez liturgię, módlmy się do Pana Jezusa, aby świat zobaczył i uznał, że dzięki Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu to, co uległo zniszczeniu, zostaje odbudowane, to co było stare, odnawia się, i wszystko powraca — jeszcze piękniejsze — do swej pierwotnej doskonałości.

Z całego serca składam wszystkim gorące życzenia i zapewniam o pamięci w modlitwie, aby zmartwychwstały Pan obdarzył każdego z was oraz wasze rodziny i wspólnoty paschalnym darem swego pokoju.

Zostań z nami, Panie…
Potrzebujemy Ciebie, zmartwychwstały Panie,
także i my, ludzie trzeciego tysiąclecia!
Zostań z nami teraz i po wszystkie czasy.
Spraw, by materialny postęp ludów
nigdy nie usunął w cień wartości duchowych,
które są duszą ich cywilizacji.
Prosimy Cię, wspieraj nas w drodze.
W Ciebie wierzymy, w Tobie pokładamy nadzieję,
bo Ty jeden masz słowa życia wiecznego.


Zdjęcia pochodzą z kanału YouTube/RadioMaryja/

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę