Mainstreamowa poprawność polityczna, która obecnie paraliżuje popkulturę i przestrzeń publiczną w USA i Wielkiej Brytanii, może wprawić w kompletne osłupienie. Kultowy serial z lat 90-tych „Przyjaciele” (do którego nieraz nawiązuje w swoim vlogu o. Adam Szustak) oskarżany jest o ksenofobię, seksizm i zbyt małe zróżnicowanie rasowe. To, co dla pokolenia obecnych 30-latków uchodziło za synonim wyrafinowanego żartu i oczywistego przerysowania, musi się mierzyć z zarzutami, od których włos jeży się na głowie.
W tej samej rzeczywistości, w jednej z największych korporacji na świecie zakazuje się publicznego używania słowa „rodzina”. Znani aktorzy boją się zabiegać o wdzięki kobiet, bo może się to dla nich skończyć poważnymi zarzutami o seksizm.
Przeczytaj również
-
Grozi nam wojna. Czy polscy politycy to rozumieją?
-
Po co nam post w XXI wieku?
-
Żydów i chrześcijan łączy coś więcej niż wspólny Bóg
-
Puścikowska, Krzyżak, Makowski, Pilawa, Liberacka – systematyczne opinie na Stacji7. Zapraszamy!
-
Czy istnieje recepta, jak powinien zagłosować katolik?
-
Jutro Niedziela – XXIV zwykła A
-
Jutro Niedziela – XXIII zwykła A
-
Porsche nie dla Jezusa? Jak polityczna poprawność wymazuje rzeczywistość
-
Rytuał „smoczego oddechu” zamiast Eucharystii. W pustkę po chrześcijaństwie wkracza „nowa duchowość”
-
Prymas Polak: „Kościół to nie miejsce na agitację polityczną. Zasada ta dotyczy Jasnej Góry, Lichenia, Gniezna i każdej świątyni bez wyjątku”
-
Przebiegł maraton pchając na wózku chorego przyjaciela. Przez metę przeniósł go na rękach
-
Stalin nie żyje, ale straszliwe dziedzictwo jego rządów trwa. Z prof. Markiem Kornatem rozmawia Marcin Makowski
-
Marek Jurek: „Wiesław Chrzanowski wierzył, że Polska ma przyszłość – póki ma wiarę”
-
„Cobra Kai”, czyli duchowość i konserwatyzm na Netflixie
-
Ołena Zełenska ze wzruszającym przekazem. „Zaprosimy Polaków, by podziękować im za coś więcej niż gościnność”
Ani słowa
Stawianie na głowie jednych rzeczy nie przeszkadza w podawaniu skrajnie liberalnych treści jako czegoś normalnego, naturalnego i – broń Boże – nie podlegającego krytyce ani jakiemukolwiek sprzeciwowi. W finale ligi futbolu amerykańskiego Super Bowl 2019 w rolę cheerleaderek wciela się para czarnoskórych gejów. Uczniowie jednego z warszawskich liceów tańczą skrupulatnie wyreżyserowanego przez agencję marketingową „Poloneza Równości” na znak solidarności ze swoimi homoseksualnymi kolegami i koleżankami.
Z jednej strony grozi nam paraliż komunikacyjny, bowiem każde słowo, określenie, propozycja czy sugestia mogą zostać rozpatrzone w kategorii jednego z „-izmów” i uznane za skandalicznie niepoprawne. Powiedzieć w przekazie amerykańskiej telewizji „Wesołych Świąt” (Merry Christmas) to już akt odwagi i ryzyko „obrażenia” osób, które Świąt nie obchodzą.
Wybiórczy knebel
Poprawnościowy knebel, który w chrześcijaninie, żyjącym w szacunku i przyjaźni z bliźnim, niezależnie od jego koloru skóry czy wyznawanego światopoglądu, powoduje zdumienie i zagubienie, szybko przestaje być kneblem, gdy pojawia się temat obalenia tradycyjnych wartości, tożsamości, czy modelu rodziny.
Nie bez powodu Hollywood określa się mianem królestwa hipokryzji. Na szczęście przywilejem osób dojrzałych jest nazywać rzeczy po imieniu. Polonez w „Panu Tadeuszu” otwierał pan Podkomorzy pod rękę z Zosią Horeszkówną, a nie z Rejentem. I niech tak zostanie.
Andrzej Mitek
Posłuchaj nowego odcinku podcastu Popfiction (Spotify i YouTube)
Słuchaj na Spotify:
Słuchaj na YouTube:
