Są ludzie, którzy żyją w tym świecie, ale oddychają innym wymiarem. Śp. Ernest Bryll był właśnie takim człowiekiem. Przekraczał granice rzeczywistości, która Go otaczała. Uczestniczył w tym świecie całym sercem, ale wyrażał go innym doświadczeniem, do którego większość z nas nie ma dostępu. To przywilej ludzi wrażliwych, mistyków, ludzi żyjących na granicy…
PRZECZYTAJ>>> Zmarł poeta i prozaik Ernest Bryll
Poznałem Go przed laty jako ambasadora RP w Irlandii. Nie pasował mi na urzędnika, bo i dusza to nie urzędnicza. Raczej dusza humanisty, kochająca ludzi i ich proste sprawy. Dlatego jego poezja jest taka ludzka, a jednocześnie jest w niej coś więcej. Owo „więcej” dotyka duszy człowieka i historii ojczyzny. Kilka słów, które pozwalają widzieć dalej, widzieć coś, co nas przekracza.
Poezja nie tworzy rzeczy. Ona odsłania istniejące, zauważa niezauważone, wyraża niewyrażalne. Ernest Bryll nie wstydził się wiary. Niósł w sobie świat Boga, choć Go tak wyraźnie nie nazywał. Zawsze metafora, symbol, porównanie, a w rzeczywistości to On. Za zasłoną słowa – Słowo Odwieczne, różaniec w ręku i proste pacierze Wielkiego Poety.
ZOBACZ>>> Ernest Bryll: objawienie siostry Faustyny zmieniło moje spojrzenie na świat
Przeczytaj również
-
Bp Janocha o Erneście Bryllu: Bóg był dla niego istotnym spoiwem życia
-
Ernest Bryll: objawienie siostry Faustyny zmieniło moje spojrzenie na świat
-
Zmarł poeta i prozaik Ernest Bryll
-
Ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Człowiek samotny
-
Karol de Foucauld. Pustelnik wśród muzułmanów
-
Kard. Nycz: Kościół zawsze powinien formować elity
-
„Jego odejście było nagłe, ale piękne. Usnął, to nie jest koniec”. Wspomnienie o ks. Nazarze
-
Nowenna do św. Andrzeja Boboli o wierność narodu polskiego Jezusowi i Kościołowi [TEKST MODLITWY]
-
„Kochał życie, pilnował, żeby go nie przespać”. Wzruszające wspomnienie Pawła Królikowskiego
-
„Odznaczał się niezłomną wiernością nauczaniu Kościoła.” Dziekan Kolegium Kardynalskiego wspomina kard. Pella
-
Bp Lechowicz: każde spotkanie z papieżem Benedyktem było bardzo bezpośrednie i życzliwe
-
Kard. Krajewski o Benedykcie XVI: był płucami Kościoła
-
Dzieci udekorują bożenarodzeniowe drzewka na Jasnej Górze
-
„Sumienie w biznesie”. Dziś debata z cyklu „Pro tempore. Dialog nauk” [TRANSMISJA]
-
Matka Boża ze Słupa. 12 października Kościół czci patronkę Hiszpańskości
Poezja karmi się tęsknotą, wzruszeniem, marzeniem albo ulotną emocją. Poezja Ernesta Brylla karmi się czymś lub kimś nieprzemijającym. Dlatego zawiera w sobie moc. W kilku słowach otwiera nowe przestrzenie. Jego pisanie to jakieś osobliwe misterium.
Wiersze pisze się z powodu spraw najważniejszych: spraw życia, śmierci i miłości. Ernest napisał kiedyś, że „w życiu bywa tak, że raz jedni ludzie są nam bliscy, a za jakiś czas inni. Człowiek w gruncie rzeczy jest jednak coraz bardziej samotny.”
Poezja domaga się samotności, ale Jego wiersze sprawiły, że stworzyło się grono przyjaciół, którzy Go kochają i będą o Nim pamiętać w modlitwie.
Erneście, nie jesteś sam! To myśmy zostali sami… Na szczęście z Twoją poezją…
