Magdalena Siemion: Ojcze, jak to jest mieć mamę zakonnicę?
O. Jonasz De Oliveira: To niczym niezasłużona nagroda. To spektakularny dar dla mnie!
Kto pierwszy wybrał drogę wyłącznie poświęconą Bogu, mama czy Ksiądz?
Ja! Mama zrobiła to zaraz po mnie. Uważam to za wielką łaskę. Moja mama zawsze była “milcząca”, nigdy nie wywierała na mnie żadnej presji, na przykład, że powinienem zostać księdzem. Mama po prostu była przy mnie i swoim zachowaniem pokazywała mi cnoty, które mnie zachwycały. Zawsze dobrze mnie wychowywała.
Czy to tylko wpływ mamy?
Kapłaństwem zainteresowałem się w wieku 8 lat. Często chodziliśmy na msze św., ale nie byliśmy jakoś mocno zaangażowani w życie parafii. Gorliwość księdza diecezjalnego o dusze i duszpasterska troska o wiernych wzbudziła we mnie pragnienie poświęcenia swego życia Bogu. Moja rodzina początkowo myślała, że to powołanie jest “marzeniem z dzieciństwa”, czymś, co szybko przeminie, ale ja byłem pewien, że tak nie jest, że to „coś” więcej. Potwierdził to rektor Małego Seminarium Instytutu Słowa Wcielonego, w którym mieszkałem mając 13 lat, gdy moja mama odprawiała rekolekcje ignacjańskie.
Jak to się stało, że także twoja mam wstąpiła do zakonu i to w dodatku kontemplacyjnego?
Jako jedynak, po wstąpieniu do seminarium, trochę martwiłem się, że mama pozostanie sama, ale Boża Opatrzność tak wszystkim pokierowała, że wstąpiła do Instytutu Służebnic Pańskich i Madonny de Matará, żeńskiej gałęzi rodziny zakonnej Słowa Wcielonego. To ta sama wspólnota, do której i ja należę. Moja mama jest pielęgniarką, zakonnice zaprosiły ją do pomocy przy pracy z osobami niepełnosprawnymi psychicznie i tam odkryła swoje powołanie. Siostry zaproponowały jej wstąpienie do brazylijskiego nowicjatu. Moja mama uznała ten pomysł za wspaniały. Dzięki temu mogła być bliżej mnie i ciągle towarzyszyć mi na drodze mojego powołania.
Siostry zaproponowały jej wstąpienie do brazylijskiego nowicjatu. Moja mama uznała ten pomysł za wspaniały. Dzięki temu mogła być bliżej mnie i ciągle towarzyszyć mi na drodze mojego powołania.
Przeczytaj również
Modlitewnik dla dzieci. Uwaga! Tego prezentu dziecko nie odłoży na półkę
Apostołowie w „The Chosen” kontra fakty biblijne
Prezent na Komunię. Co kupić dziecku komunijnemu?
Pójdź za mną drogą miłości! Wzruszający film powołaniowy kleryków WSD w Rzeszowie
Kościół na terenie getta. Niezwykła historia kościoła Wszystkich Świętych w Warszawie
„Wybrali skromnego pracownika winnicy Pańskiej”. To były pierwsze słowa Benedykta XVI
„Nie było żadnej nadziei”. 81. rocznica Powstania w Getcie Warszawskim
Sprawdź, kiedy relikwie Ulmów będą w twojej diecezji [TERMINARZ]
Bp Przybylski na Niedzielę Dobrego Pasterza: powołani to ci, którzy dają całych siebie, a nie tylko część
To z Rosji zakłócano sygnał Radia Maryja. KRRiT wskazuje na celowe działania
TVN zapłacił karę za reportaż o Janie Pawle II. To ponad pół miliona złotych
Bp Przybylski: zajmujemy się powołaniami nie tylko dlatego, że pustoszeją seminaria
Spada liczba powołań. Z roku na rok jest ich w Polsce coraz mniej
Modlitwa wiernych na ślub
Ks. Michał Rapacz. “Niewygodny” kapłan, dla którego liczyła się tylko Prawda
Razem z Ojcem Bernardem przyjechaliście na misje do Polski, do Krakowa. Jak się tutaj czujesz?
Jestem wdzięczny, że tu jestem. Mogę służyć swoim kapłaństwem tam, gdzie jestem potrzebny. Obecnie pomagamy grupom neokatechumenalnym oraz posługujemy przy Sanktuarium św. Jana Pawła II na Białych Morzach. Zostaliśmy przyjęci bardzo gościnnie. Moim głównym zadaniem jest nauczyć się języka polskiego, żeby móc studiować dzieła Jana Pawła II w oryginale oraz lepiej poznać polską kulturę.
Jak długo tu zostaniecie?
To zależy od decyzji moich przełożonych. Najprawdopodobniej minimum tak długo, ile trwają studia, a może i dłużej. Ja bym chciał dłużej, ponieważ bardzo dobrze czuję się w Polsce. Polacy i Brazylijczycy są do siebie podobni. Obydwa kraje są bardzo chrześcijańskie i bardzo kochają Jana Pawła II. To nas łączy.
A może założycie Instytut Słowo Wcielonego także w Polsce, w Krakowie?
To jest nasze wielkie marzenie, ale jesteśmy świadomi, że to daleka przyszłość. Dla Pana Boga jednak nic nie jest niemożliwego, więc kto wie….
Tęskni Ksiądz za mamą?
Moja mama jest teraz we Włoszech, więc wcale nie tak daleko. Czasami ją odwiedzam i widzimy się, ale tylko przez kraty. Taki charakter zakonu. Prawdziwa miłość jest jednak zawsze obecna i doświadczalna nieważne ile kilometrów nas dzieli.
