Li Wenliang. „Poszukiwacz wiary”, który ostrzegł świat przed koronawirusem

Nie chcę być bohaterem, lecz tylko lekarzem, nie mogę patrzeć na tego nieznanego wirusa, który sprawia cierpienie mym rówieśnikom i tylu innym niewinnym osobom. Nawet jeśli umierają, zawsze patrzą mi w oczy z nadzieją na życie.

– miał napisać chiński lekarz chwilę przed swoją śmiercią. 

Doktor Li Wenliang po przebadaniu siedmiu pacjentów, był pewny, że ma do czynienia ze śmiertelnie groźnym wirusem podobnym do SARS, który wywołał epidemię w Chinach kilkanaście lat temu. 30 grudnia 2019 roku powiadomił o tym znajomych lekarzy, ostrzegając ich przed niebezpieczeństwem i zalecając noszenie odzieży ochronnej. Cztery dni później za swoje odkrycie został ukarany przez władze komunistyczne. Musiał on publicznie złożyć samokrytykę za rozpowszechnianie fałszywych wiadomości i zakłócanie porządku publicznego.

Jak wiemy z różnych doniesień medialnych, Chiny przez długi czas ukrywały przed opinią publiczną fakt pojawienia się nowego wirusa. Cały świat dowiedział się o tym dopiero wtedy, gdy liczba zachorowań na koronawirusa w miejscowości Wuhan, a potem w całym Państwie Środka, zaczęła się wymykać spod kontroli. Milczenie władz doprowadziło więc do szybkiego rozprzestrzeniania się wirusa na kolejne kraje, tworząc globalny stan pandemii, z którym mamy teraz do czynienia. 

Dopiero po tym, jak międzynarodowa opinia publiczna dowiedziała się o chińskiej epidemii, doktor Li Wenliang został oficjalnie zrehabilitowany. Podjął więc decyzję, by wrócić do szpitala. Miał też świadomość, że sam może paść ofiarą wirusa. I tak się stało. Został zainfekowany przez jedną ze swych pacjentek, ciężko zachorował i zmarł. Niosąc pomoc chorym pozostawił żonę będącą w ósmym miesiącu ciąży oraz małego synka.

Tuż przed śmiercią chińskiego lekarza w sieci pojawił się tekst, który wielu ludzi uznało za jego duchowy testament. Treść była masowo kolportowana prze Internet i tłumaczona na wiele języków. Jeden z polskich przekładów brzmi następująco:

Nie chcę być bohaterem. Mam jeszcze moich rodziców, moje dzieci, moją ciężarną żonę, która niedługo będzie rodzić, i jest jeszcze wielu moich pacjentów na oddziale. Chociaż mojej uczciwości nie można zamienić na dobro innych, pomimo mojej straty i zamieszania, i tak powinienem kontynuować. Kto mi pozwolił wybrać ten kraj i tę rodzinę? Ileż mam skarg? Kiedy skończy się ta bitwa, spojrzę w niebo, ze łzami płynącymi jak deszcz.

Nie chcę być bohaterem, lecz tylko lekarzem, nie mogę patrzeć na tego nieznanego wirusa, który sprawia cierpienie mym rówieśnikom i tylu innym niewinnym osobom. Nawet jeśli umierają, zawsze patrzą mi w oczy z nadzieją na życie.

Kto kiedykolwiek przewidziałby, że umrę? Moja dusza jest w niebie, patrząc na to białe łóżko szpitalne, na którym spoczywa moje własne ciało, z tą samą znajomą twarzą. Gdzie są mój ojciec i moja matka? I moja droga żona, ta dziewczyna, o którą walczyłem do ostatniego tchu? Jest światło na niebie! Na końcu tego światła jest raj, o którym często ludzie mówią. Wolałbym nie odchodzić, wolałbym wrócić do mojego rodzinnego domu w Wuhan. Mam tam swój nowy dopiero co kupiony dom, za który muszę jeszcze co miesiąc płacić kredyt. Jak mógłbym zrezygnować? Jak mógłbym się poddać? Jakże to smutne musi być dla moich rodziców stracić syna?

Jak moja słodka żona, bez swojego męża, będzie potrafiła stawić czoła problemom przyszłości?

Już odszedłem. Widzę jak zabierają moje ciało, jak wkładają je do torby, w której spoczywa wielu moich rodaków. Odeszli jak ja, wrzuceni w środek ognia, o świcie.

Do zobaczenia, moi drodzy. Z Bogiem, Wuhan, moje rodzinne miasto. Mam nadzieję, że po tej katastrofie przypomnisz sobie, że ktoś próbował powiadomić cię o prawdzie jak najwcześniej było to możliwe. Mam nadzieję, że po tej katastrofie nauczysz się, co znaczy być prawym. Już nigdy więcej odważne osoby nie powinny cierpieć ze strachu bez końca i z głębokiego i beznadziejnego smutku.

„Dobrą walkę stoczyłem, bieg ukończyłem, wiarę zachowałem, a teraz czeka na mnie wieniec sprawiedliwości” (2 Tm 4,7; Pismo Święte)”.

Li Wenliang

Katolicki portal informacyjny działający na terenie Azji „AsiaNews” przedstawił wątpliwości, co do prawdziwości owego „testamentu” dr Li. Według informatorów portalu lekarz nie był chrześcijaninem, chociaż dołączył do grup dyskusyjnych tworzonych przez chińskich protestantów. Żaden lokalny pastor ani proboszcz nie potwierdził również, aby nasz bohater został ochrzczony. Z kolei chińska gazeta redagowana przez tamtejszych protestantów, „China Christian Daily”, opublikowała 12 lutego artykuł, który opisuje, jak Li Wenliang „stał się” chrześcijaninem.

Po wywołanym zamieszaniu oraz kontrowersjach związanych z prawdziwością przesłania doktora oraz jego związku z chrześcijaństwem, portale opisujące działania dr Li używały sformułowania „poszukiwacz wiary”. W sieci można jednak znaleźć zdjęcia przedstawiające dr Li z różańcem. 

34-letni lekarz, który pierwszy ostrzegł przed wirusem i został poddany represjom umiera 7 lutego. Dziś Chiny są pełne jego podobizn. Można powiedzieć, że mamy już do czynienia z nową legendą, a sam dr Li stał się symbolem walki z chińskim reżimem oraz boju na śmierć i życie o prawdę o koronawirusie.

Najprawdopodobniej nie dowiemy się tego, czy był protestantem, czy katolikiem. Pewne tropy sugerują, że oddał swoje życie Jezusowi, jednak nie należał do żadnej wspólnoty religijnej. Niezależnie od tego, warto pamiętać o dzielnym chińskim lekarzu, który jako pierwszy powiedział światu o nadchodzącej pandemii koronawirusa.

[AKTUALIZACJA]: Wydział bezpieczeństwa publicznego w Wuhan i przeprosił rodzinę lekarza: „Udzielenie lekarzowi reprymendy odbyło się w sposób niewłaściwy, a także niezgodny z procedurami. Przepisy również zastosowano błędnie” – czytamy w komunikacie.