Nasze projekty

Hilary i Feliks – święci papieże

Benedykt XVI opuszcza tron Piotrowy w asyście swoich dwóch wielkich poprzedników –świętych papieży Hilarego i Feliksa III. Warto przyjrzeć się im bliżej, by zrozumieć, że trudne i niezrozumiałe decyzje papieży wielokrotnie ratowały Kościół przed upadkiem.

Reklama

Hilary i Feliks –  święci papieże

Legat brutalnego synodu

 

Reklama

Św. Hilary zanim został wybrany na Stolicę św. Piotra, otrzymał nominację od papieża Leona I Wielkiego na archidiakona – co było wyrazem uznania dla jego wyjątkowości.

 

Pełnił również funkcję legata papieskiego w czasie drugiej sesji synodu w Efezie, zwołanego w 449 roku dla zakończenia sporu o naturę Jezusa. Zwolennicy teorii monofizytyzmu twierdzili bowiem, że Chrystus posiada zarówno naturę ludzką i boską, ale natura boska wchłonęła Jego naturę ludzką, dlatego też nie można mówić o dwóch naturach Chrystusa.

Reklama

 

Synod przeszedł do historii jako „zbójecki”, a Kościoły: katolicki i prawosławny nie uznały jego powszechności z powodu brutalnie przebiegających dyskusji.

Źródła podają, że św. Hilary jako jeden z nielicznych stanął w obronie Flawiona – patriarchy Konstantynopola, przeciwnika monofizytów,  który został okrutnie pobity i wtrącony do więzienia, gdzie zmarł – a sam musiał uciekać przed zgromadzeniem i schronił się w grobowcu św. Jana Ewangelisty.

Reklama

 

 

 

  Pełniąc posługę następcy św. Piotra od 461 roku, św. Hilary występował przeciwko herezji macedońskiej, czym uzyskał sobie aprobatę cesarza, udoskonalił konstytucję kościelną w krajach rządzonych przez barbarzyńców, dezaprobował dziedziczność urzędu biskupów, bronił godności kapłaństwa i dbał o wysoką rangę Stolicy Apostolskiej.

 

Wybudował m.in. klasztor i bazylikę św. Wawrzyńca za Murami, gdzie został pochowany oraz kaplicę św. Jana Ewangelisty przy baptysterium na Lateranie.  

Fragment mozaiki z nad prezbiterium w Kościele Św. Kosmy i Damiana w Rzymie

Papież na czas kryzysu

 

Feliks III obejmując urząd następcy św. Piotra w 483 r., postawił sobie za cel uchronienie Kościoła wschodniego przed upadkiem, który miał swoje źródło w monofizytyzmie.

 

Patriarcha Konstantynopola Akacjusz, chcąc na własną rękę zażegnać spór o naturze Jezusa, ogłosił Henotikon, tzw. „formułę zgody”, która w rzeczywistości stała się powodem jeszcze większych podziałów, gdyż nie wyjaśniała tajemnicy natury Chrystusa, a jedynie zakazywała monofizytom i katolikom szerzenia swojej nauki.

 

Papież wysłał do Konstantynopola legatów, aby przekazali stanowisko Stolicy Apostolskiej i upomnieli Akacjusza, jednak gdy tylko przekroczyli linię Bosforu zostali aresztowani i odebrano im papieskie listy.

Papież Feliks prezentuje kościół świętym Kosmie i Damianowi: Painting from SS Cosma e Damiano. Early 1600s, Tuscan school

Cesarz Zenon kusząc ich darami zmusił do udziału w nabożeństwie z Akacjuszem, aby tym samym pokazać, że Stolica Apostolska aprobuje Henotikon. Gdy wiadomość ta dotarła do papieża, nałożył on na Akacjusza ekskomunikę.

 

Patriarcha Konstantynopola mając poparcie cesarza sprzeciwił się woli papieża doprowadzając tym samym do schizmy, pierwszego oderwania się Kościoła wschodniego od zachodniego, która trwała ponad 30 lat.

 

W tym samym czasie Kościół w Afryce Północnej był prześladowany przez ariańskich Wandalów, którzy zmuszali siłą katolików do przyjęcia ponownego chrztu z rąk ariańskich kapłanów.

 

Po trudach pontyfikatu papież Feliks III zmarł 1 marca 492 roku. Został pochowany w bazylice św. Pawła za Murami w grobowcu rodzinnym.

 

Dziś, kiedy Benedykt XVI opuszcza tron św. Piotra, warto mieć w pamięci jego poprzedników, którzy w swojej mądrości i wierze, podejmowali decyzje, które zawsze przynosiły Kościołowi dobre owoce.

Reklama

Dołącz do naszych darczyńców. Wesprzyj nas!

Najciekawsze artykuły

co tydzień w Twojej skrzynce mailowej

Raz w tygodniu otrzymasz przegląd najważniejszych artykułów ze Stacji7

SKLEP DOBROCI

Reklama

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ
WIARA I MODLITWA
Wspieraj nas - złóż darowiznę