fot. Wojciech Łączyński/Archidiecezja Warszawska
Cudowny krucyfiks Baryczków. Wyniesiono go z płonącej katedry w czasie Powstania Warszawskiego
Uratowany z płonącej archikatedry krzyż przeniesiono do szpitala polowego w podziemiach kościoła św. Jacka. Tu kapelan, który udzielał sakramentów, pomylił Jezusa z umierającym powstańcem.
Późnogotycki krucyfiks, który znajduje się w kaplicy po lewej stronie prezbiterium archikatedry warszawskiej, jest jednym z najbardziej znanych obiektów kultu w Warszawie. Według legendy, w 1525 roku przywiózł go z Niemiec, najprawdopodobniej z Norymbergi, Jerzy Baryczka.
Zgodnie z legendą, jeszcze w Norymbergii na głowie Chrystusa rosły prawdziwe włosy, które co roku, w Wielki Piątek, mogła obcinać wyłącznie dziewica, ale w czasie reformacji włosy zaczęły usychać i wypadać. Po przewiezieniu krzyża do Warszawy włosy zaczęły odrastać, jednak zjawisko to zanikło, gdy przystrzygła je prawnuczka Jerzego Baryczki, która zataiła grzech cudzołóstwa.
Krzyż przetrwał dwa pożary kościoła w 1598 roku i 1607 roku oraz pozostał nienaruszony, gdy w 1602 roku w wyniku gwałtownej burzy zawaliły się sklepienie i wieża świątyni.
Cudowny krucyfiks umieszczono w lewej nawie kościoła w kaplicy Cudownego Pana Jezusa, ufundowanej przez rodzinę Baryczków, gdzie znajdował się do 1944 roku.
Krzyż uratowano z płonącej archikatedry warszawskiej
W czasie zaciętych walk Powstania Warszawskiego, 16 sierpnia 1944 roku, z płonącej archikatedry warszawskiej krucyfiks wyniósł ks. Wacław Karłowicz z pomocą dwóch sanitariuszek harcerskiego batalionu Armii Krajowej “Wigry”: Barbary Gancarczyk-Piotrowskiej ps. Pająk i Teresy Potulickiej-Łatyńskiej ps. Michalska.
Przeczytaj również
-
Żona Tomasza Jakubiaka w poruszającym liście: „Był darem od Boga, za który jestem wdzięczna”
-
Adrianna Borek o chorobie Joanny Kołaczkowskiej: „Modlimy się”
-
Dzieci książęcej pary przystąpiły do Pierwszej Komunii Świętej. „Przyjęli ten sakrament z wiarą i szacunkiem”
-
Tego nie wiedziałeś o Leonie XIV! Poznaj ciekawostki o nowym papieżu
-
Abp Galbas wyświęcił siedmiu nowych diakonów. „Nie macie być jak paw”
-
„Po górach dolinach, rozlega się dzwon…” Ta pieśń pachnie majem! [WIDEO]
-
Konklawe-niespodzianka. Ks. Śliwiński: „Jest jeden klucz do tej tajemnicy”
-
Leon XIV poznał Jana Pawła II. Niesamowite zdjęcie sprzed lat
-
Jak będzie wyglądała inauguracja pontyfikatu nowego papieża?
-
Halinka Mlynkova: Mój syn jest największym fanem Jezusa
-
Maciej Jachowski: niech Zmartwychwstanie stanie się symbolem siły, nadziei i nowego początku
-
Wylosuj cytat z Pisma Świętego!
-
Ile potrwa konklawe? “Czas zaczął się skracać”
-
Kardynałowie na konklawe. 10 największych faworytów medialnych
-
Życie pod dyktando innych? To nie jest twoje powołanie!
„Ja do tej figury też czułam jakiś wielki respekt, szacunek, ze względu na jej legendę. Widziana z pewnego oddalenia w ciemnawej kaplicy wydawała się owiana jakąś tajemnicą, odległa i niedostępna. Tymczasem mam ją tuż przy sobie, tak blisko. Mogę z bliska przyjrzeć się jej rysom twarzy. To jakieś niesamowite odczucie” – wspominała Barbara Gancarczyk-Piotrowska.
Uratowany krzyż przeniesiono do szpitala powstańczego w podziemiach kościoła św. Jacka na Nowym Mieście. Tu kapelan, który udzielał sakramentów pomylił Jezusa z umierającym powstańcem.
Gdy w wyniku walk świątynię doszczętnie zniszczono, krucyfiks znalazł nowe miejsce w ocalałym kościele św. Józefa Oblubieńca (kościół seminaryjny).
Pod krzyżem modlili się królowie, prezydenci, papieże
Po wojnie krucyfiks Baryczków wrócił do, leżącej jeszcze w gruzach, archikatedry warszawskiej w Niedzielę Palmową w 1948 roku.
Przed tym krzyżem modlili się w ważnych dla narodu chwilach królowie, prezydenci, ale również papież Jan Paweł II i Benedykt XVI.
W czasie swojej pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny w 1979 roku Jan Paweł II mówił do wiernych i duchowieństwa w bazylice archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie: katedra warszawska pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela została prawie doszczętnie zniszczona w czasie Powstania. Ta, w której obecnie się znajdujemy, jest całkowicie nową budowlą. I jest też znakiem nowego życia polskiego i katolickiego, które w niej znajduje swoje centrum. Jest znakiem tego Chrystusa, który kiedyś powiedział: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo.
