W poszukiwaniu nowej drogi
Św. Filip Neri urodził się we Florencji. Od młodości szukał tego, co nie przemija, dlatego zniszczył ofiarowany przez ojca dokument o swoim pochodzeniu szlacheckim oraz zrezygnował z dziedziczenia majątku po wuju. Wyruszył do Rzymu, gdzie poszukiwał swojej drogi życia. Za wikt i opierunek uczył synów florentczyka Cacii, studiował też filozofię i teologię. Wkrótce porzucił te zajęcia na rzecz służby potrzebującym.
Niezwykły dar – stygmat Ducha Świętego
Często chodził modlić się do Katakumb św. Sebastiana. Tam w wigilię Zielonych Świąt otrzymał niezwykły dar – stygmat Ducha Świętego. Stygmat ten był niewidoczny na zewnątrz, a i Filip niechętnie o nim opowiadał – twierdził, że wszelkich mistyków trzeba „ściągać na ziemię”. Duch Święty w postaci kuli ognia wstąpił niejako w Filipa, powiększając mu… serce! Podczas badania po śmierci lekarze zauważyli dwa wyłamane żebra. Po otrzymaniu stygmatu Filip cały czas miał podniesioną temperaturę ciała tak, że zimą chodził w rozpiętej sutannie, a i tak biło od niego ciepło.
Jeden z uczniów Filipa wspomina, że przychodził do niego po pomoc, kiedy był udręczony lub kuszony. „Wtedy Filip ujmował mi głowę i mocno przyciskał do swojej piersi. I tak trzymał mnie przez chwilę, a ja czułem bicie jego serca, i wszystko drżało. Po tym pozostawiał mnie całkiem pocieszonym; słyszałem, że czynił to samo z wielu innymi”.
„Wolę raj”
W 1548 r. wraz z założonym przez siebie bractwem Filip podjął w Rzymie służbę pielgrzymom i chorym, a w 1551 r. przyjął święcenia kapłańskie. Jedną z jego najbardziej charakterystycznych cech były chrześcijańska radość i pogoda ducha. Mawiał bowiem, że „pogodnym jest o wiele łatwiej prowadzić duchowe życie niż posępnym”. Jednocześnie był wielkim mistykiem, spowiednikiem i doradcą papieży, zyskując sobie miano „Apostoła Rzymu”. Do papieża Grzegorza XIV, który zaproponował mu, by przyjął tytuł kardynała św. Flip powiedział podobno „preferisco il paradiso”, czyli „wolę raj”.
Największe z dzieł
Największym dziełem Filipa, które trwa i rozwija się do dziś, było założenie pierwszej Kongregacji Oratorium zatwierdzonej w 1575 r. Ewenementem w tamtym czasie był fakt, że członkami wspólnoty mogli być nie tylko duchowni, ale i świeccy. Należący do Kongregacji wspólnie studiowali, modlili się, a później wracali do swoich środowisk wprowadzając tam nowy styl życia chrześcijańskiego.
Przeczytaj również
-
Martin Scorsese planuje serial dokumentalny o świętych. Jedną z postaci będzie św. Maksymilian Kolbe
-
Dominik Savio. Chłopiec, który został świętym
-
Niezwykłe muzeum poświęcone męczennikom z Pariacoto
-
7 zaskakujących historii o św. Kazimierzu Królewiczu
-
Św. Kunegunda Luksemburska. Patronka Luksemburga, Niemiec i… ciężarnych kobiet
-
Wciąż można wybrać patrona na 2024 rok. Św. s. Faustyna też brała udział w tym losowaniu!
-
“Z odrzuconymi trzeba przede wszystkim być”. Oddani pomocy trędowatym
-
„Mogłaby zostać świętą od chcenia”. Dziś rocznica śmierci Helenki Kmieć
-
Święci Joachim i Anna. Rodzice Maryi, dziadkowie Jezusa
-
Wylosuj patrona na 2024 rok!
-
Św. Jan – Apostoł, Ewangelista, umiłowany uczeń Jezusa
-
Marianna Kolbe. Po śmierci Maksymiliana swoje listy podpisywała: „Matka Boleściwa”
-
„Dobra mowa jest jak plaster miodu”. Św. Ambroży – niezwykły mówca, wielki doktor Kościoła
-
Imiona świętych znikną z nazw ulic w Barcelonie. Zastąpią je nazwiska feministek
-
Sprawdź pogodę na grudzień… ze świętymi!
Później – zgodnie z wolą Filipa – powstawały niezależnie od siebie kolejne tego typu kongregacje. Dziś można je spotkać praktycznie na całym świecie. W Polsce jest ich 7: Gostyniu, Studziannie, Poznaniu, Bytowie, Radomiu, Tomaszowie Mazowieckim oraz w Tarnowie.
Kanonizacja w doborowym towarzystwie
Osobowość św. Filipa, jego postawa, nauczanie i wielki humanizm zachwyciły m.in. Johna Henryka Newmana, który przeszedł na katolicyzm i wstąpił do jednej z Kongregacji księży filipinów, zostając później kardynałem a dziś – błogosławionym Kościoła Katolickiego.
Przekonanie o świętości Filipa było tak powszechne, że jego beatyfikacja odbyła się już 15 lat po jego śmierci w 1595 r. Kanonizowany zaś został 12 marca 1622 r. w doborowym towarzystwie – razem z Teresą z Avila, Janem od Krzyża, Franciszkiem Ksawerym oraz Ignacym Loyolą. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzimy 26 maja.
KAI, ot,zś/Stacja7
