Urodziła się w 1515. r. jako Teresa Sánchez de Cepeda y Ahumada. Od wczesnej młodości była bardzo religijna. Zafascynowana żywotami świętymi chciała udać się do Afryki, kraju Maurów, by tam zginąć śmiercią męczeńską. Na szczęście niedoszłą męczenniczkę i jej brata zatrzymał wuj wracający do miasta. Teresa musiała zadowolić się pustelnią w ogrodzie. W wieku dwudziestu lat wstąpiła do klasztoru karmelitanek w Avila. Tam jednak życie nie przypominało wcale surowej pustelni. Zakonnice żyły jak możne panie, przyjmowały gości i adoratorów. Zawiodło to Teresę, ale musiało minąć jeszcze dwadzieścia lat, nim jej reforma wyszła poza – nomen omen – pobożne marzenia. Sama trochę nabrała nawyków sióstr: chciała żyć towarzysko i być kochaną przez wszystkich, co kłóciło się z surową regułą Karmelu. Nie bez znaczenia były ciężkie choroby, które sprawiły, że pogrążonej w letargu Teresy omal nie pochowano w już wykopanym grobie.
Przełom przyszedł wraz z lekturą „Wyznań” św. Augustyna i pojawieniem się w klasztorze wizerunku Jezusa umęczonego. To przed ubiczowanym Chrystusem Teresa poczuła ciężar swoich grzechów i postanowiła naprawić swój zakon. Dążyła do przywrócenia mu duchowego, mistycznego charakteru. Za pozwoleniem prowincjała i z pomocą Jana od Krzyża zaczęła zakładać klasztory według odnowionej reguły. Nie podobało się to wielu jej, przywykłym do luzu i otwartości, współbraciom i współsiostrom, którzy wymusili na władzach zakonu zesłanie jej do Toledo i uwięzienie, gdzie reformatorka była głodzona i chłostana. Teresa podporządkowała się nakazowi, nie ustała jednak w prośbach do króla i władz kościelnych, aż w końcu dopięła swego – cofnięto nawet postępowania inkwizycyjne. Papież Grzegorz XIII w roku 1580. zatwierdził dwa nowe zgromadzenia – karmelitów i karmelitanek bosych, trzymających się surowszej obserwancji niż ich trzewiczkowi bracia i siostry.
Przeczytaj również
-
Kard. Nycz: człowiek czasami stawia samego siebie w miejscu Boga
-
Abp Kupny: musimy się oczyścić, aby odbudować nadszarpnięty autorytet Kościoła
-
Franciszek do księży: bądźcie jak „chusta Weroniki” dla każdego człowieka
-
Bp Muskus: zmartwychwstanie nie jest wspominaniem przeszłości, ale rzeczywistością, która wciąż trwa
-
„Prawo i Kościół”. Akademia Katolicka zaprasza na ogólnopolską konferencję naukową
-
Kard. Ryś do maturzystów: weźcie ten Kościół w swoje ręce!
-
Czy w Wielki Czwartek trzeba iść do kościoła?
-
Św. Józef śpi na biurku papieża Franciszka. Papież pisze do niego liściki – sprawdź dlaczego!
-
Abp Wojda: czasy Kościoła masowego się skończyły
-
Czy w Wielki Piątek trzeba iść do kościoła?
-
Kard. Nycz: Kościół powinien nieustannie głosić Ewangelię o miłości Boga do człowieka
-
Abp Jędraszewski: Maryja wskazuje nam słuszną drogę
-
Bp Suchodolski: ufam że Bóg, ale i Kościół, znajdzie drogę do serc ludzi młodych
-
Bp Chrząszcz: modlitwa nie powinna być spektaklem
-
Do końca marca pierwszy raport ws. Funduszu Kościelnego. Rządowy zespół rozpoczął pracę
Św. Teresa z Avila zmarła w roku 1582, 4 października. Do końca życia zachowała pogodę ducha wystarczającą, by brata, który malował jej portret poinformować, że namalował ją ładnie, ale krzywo.
Dziś patronuje pisarzom, rodzinom nazaretańskim i ludziom prześladowanym za pobożność.
Więcej artykułów z cyklu: 7 wielkich reformatorów (kolejność wg wspomnień liturgicznych września i października)
1. Święty Grzegorz I Wielki – 3 IX
2. Święty Jan Chryzostom – 13 IX
3. Święty Robert Bellarmin – 17 IX
5. Święty Franciszek z Asyżu – 4 X
6. Święta Teresa z Avila – 15 X
7. Święty Ignacy Antiocheński – 17 X
