Scena z życia Maryi:
Jeżeli bowiem z Nim współumarliśmy, z Nim także żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, z Nim też królować będziemy.
(2 Tm 2,11–12)
Scena z życia Jadwigi:
Każdy, kto się z nią spotkał, nie miał wątpliwości, że przebywa w towarzystwie kogoś wielkiego formatu, osoby świętej. Po pierwszym spotkaniu pozostawiała w człowieku tę pewność, że jej portrety będą zdobiły ołtarze. Jej uroda była zdumiewająca. Poza niespotykanym pięknem biła od niej też siła i odwaga, której zazdrościli jej mężczyźni.
Nie mogła poślubić swojego pierwszego narzeczonego, który też do końca życia nie mógł pogodzić się z tą stratą. Ślub ten jednak wiązałby się z ogromnymi konsekwencjami. Wyszła za mąż za wiele starszego od siebie mężczyznę, którego nie kochała. Jednak pogodziła się z tym i starała się być szczęśliwa. Dlaczego tak zrobiła? Po pierwsze zerwany byłby układ krewski. Wiązałoby się to z nieochrzczeniem Litwy oraz prawdopodobnie powstaniem burzliwego konfliktu między Polską a Litwą. Po drugie nie doszłoby do bitwy pod Grunwaldem, co nie byłoby dobre dla Polski.
Kolejnym skutkiem, źle widzianym w Polsce, byłaby władza germańska, co wiązałoby się z różnymi zależnościami. Polska zostałaby wcielona do Austrii bądź stałaby się jej lennikiem.
Przeczytaj również
Ta młoda, piękna dziewczyna porzuciła więc wszystkie plany związane z ukochanym i poświęciła swoje życie dla sprawy. Takie miała poczucie odpowiedzialności królowa Polski, nasza Królowa Jadwiga.
Sama wiodła życie skromne i pokutnicze, zakrywała nawet czasem twarz, aby nie być zbyt pyszną, przyjmowała mieszczan i chłopów, którzy prosili o łaski. Radość przynosiła jej możliwość wsparcia nauki, uniwersytetów, budowa kościołów i szpitali, opieka nad klasztorami. Kochał ją cały naród.
Zmarła, mając zaledwie 26 lat, wraz z nowo narodzoną córeczką
Zawsze była blisko Boga i stąd pochodziła jej siła i mądrość. Pokorna i cierpliwa. Spokojna i całkowicie oddana woli Bożej, może być wzorem dla wszystkich kobiet.
Modlitwa:
Najświętsza Maryjo Panno, nasza Królowo, naucz nas całkowitego oddania się woli Bożej, poświęcenia dla innych. Pomóż uwierzyć, że każda kobieta może być święta i każda może być królową w Królestwie niebieskim. Spraw, by naszą siłą była pokora i cierpliwość, a nagrodą radość królowania z Twoim Synem w niebie.
Matka Jezusowa, jak w niebie doznaje już chwały co do ciała i duszy, będąc obrazem i początkiem Kościoła mającego osiągnąć pełnię w przyszłym wieku, tak tu na ziemi […] przyświeca Ludowi Bożemu pielgrzymującemu jako znak pewnej nadziei i pociechy