Co zrobić, by młodzi ludzie uwierzyli w swoje możliwości, zainwestowali w rozwój i pogłębianie swoich pasji i talentów?
Marta Januszewska: Jestem zdania, że jako społeczeństwo musimy nauczyć się chwalić – samych siebie i innych. Jeśli masz przekonanie, że jesteś w czymś dobry nie daj sobie wmówić, że jest inaczej. I w drugą stronę – nie szczędźmy pochwał, jeśli są zasłużone. Ogromnie irytuje mnie podejście: jak jest źle, to na pewno ci to wytkniemy, a jak jest dobrze, to się ciesz i cicho siedź. To się zaczyna już we wczesnych latach. Za dobre wyniki w nauce, za entuzjazm w dążeniu do rozwoju trzeba chwalić; przecież trzeba wiedzieć, że się idzie w dobrym kierunku. A co, jeśli nie mam wokół takiego wspierającego otoczenia? Dla prawdziwej pasji to nie jest przeszkoda. Są też autorytety zewnętrzne. Nie znam przypadku, żeby konsekwencja i pracowitość nie doprowadziły do celu. Nieco talentu, odrobina szczęścia, masa cierpliwości i pokory. To działa.
Jak uchronić młodych ludzi od niebezpieczeństw, które oferuje świat pod przykrywką szczęścia i spełnienia?
Talent przekuty w pasję, która służy dobru utalentowanego i jego otoczenia – wiem, że brzmi to górnolotnie, ale w praktyce oznacza po prostu entuzjastyczne dbanie o najlepszą cząstkę siebie, którą można się podzielić z innymi. Chyba nie ma większej radości jak świadomość, że jestem dla kogoś ważny, bo daję poczucie szczęścia, uprzyjemniam czyjeś życie, daję w prezencie coś, co uważam za najlepsze. W naturalny sposób wywołuje to wdzięczność, chęć oddania dobra za dobro. Jeśli ktoś poczęstuje cię chlebem, czy oddasz mu kamień? Utopia? Nie sądzę. Potrzebujemy więcej wiary w to, że człowiek człowiekowi chce być człowiekiem. Czyli wracam do pozytywnego wsparcia. I wzorów. Wtedy te wszystkie drogi na skróty wcale nie wydają się aż tak atrakcyjne.
Przeczytaj również
-
„Krzyżu Chrystusa bądźże pozdrowiony” w wykonaniu Piotra Cugowskiego
-
Ta, która spotkała Go pierwsza. Maria Magdalena w „The Chosen” i „Pasji”
-
Zmartwychwstanie w minutę i dwadzieścia sekund. Niezwykła scena w „Pasji” Mela Gibsona
-
Spotkanie Jezusa z Weroniką. Niezwykłe zapiski bł. Anny Katarzyny Emmerich!
-
Tego nie wiedziałeś o postaciach z „Pasji”
-
Wielki Post z „Pasją”: Dobry łotr – „kanonizowany” przez samego Jezusa
-
Wielki Post z „Pasją”: Św. Weronika – cicha bohaterka
-
Mel Gibson o „Pasji”: To historia największej miłości, jaką można otrzymać
-
Wielki Post z „Pasją”. Szymon i „pech”, który zmienił jego życie
-
Wielki Post z „Pasją”: Barabasz i spojrzenie Jezusa, które zmienia życie
-
Tego nie wiedzieliście o „Pasji” Mela Gibsona. 10 ciekawostek
-
Wielki Post z „Pasją”: Zaskakujące znaczenie snu żony Piłata
-
Wielki Post z „Pasją”: Kajfasz. Polityk, który chciał… ocalić naród
-
Jim Caviezel ponownie zagra Chrystusa. W tym roku zaczną się zdjęcia do kontynuacji „Pasji”
-
Emilian Kamiński: talent to jest to, co mamy od Boga
Czy znalazłaś już pomysł na siebie? Czym on jest i jak realizujesz go w życiu codziennym?
Mój pomysł na siebie to coś, co nazwałabym „płodozmianem”. Uwielbiam swój zawód – jestem dziennikarką – ale nie wyobrażam sobie wykonywania codziennie tych samych czynności. Moja praca zdecydowanie mi to umożliwia. Różni ludzie, różne zadania. Do tego od zawsze funkcjonowałam na kilku polach – w czasach szkolnych to było całe spektrum dodatkowych zajęć, od historii własnej miejscowości po taniec, na studiach – dorywcze prace w mediach, obsłudze teatru czy szkole językowej. W „dorosłym” życiu – praca w radiu, tłumaczenia, lektoring, telewizja. Ta działalność zawodowa podparta jest aktywnością fizyczną (podczas biegania do głowy przychodzą najlepsze pomysły!), codzienną lekturą, rozmowami z ludźmi zdecydowanie mądrzejszymi ode mnie i świadomością bezpiecznej przystani – domu, gdzie wszystko się zaczyna.
Czy miałaś kiedykolwiek jakieś marzenie, które kiedyś wydawało Ci się nierealne, a spełniło się w Twoim życiu?
Pochodzę z małej miejscowości pod Rzeszowem. Najpierw nierealne wydawało mi się wyjechanie dalej na studia. A tak się stało. Skończyłam dziennikarstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Potem w sferze marzeń była praca w stolicy i na ogólnopolskiej antenie. Ale, jak mówią, marzenia się nie spełniają, marzenia się spełnia. To znaczy trzeba odważyć się wsiąść do łódki, która zostaje do nas wysłana. Dzięki temu jestem tu, gdzie jestem.
Co lub kto motywuje Cię, byś codziennie realizowała swoje pasje i dążyła do wyznaczonego celu?
Jestem osobą, która najlepiej reaguje na pozytywne wzmocnienie. Krytykę biorę do siebie, pod warunkiem, że jest merytoryczna i pozbawiona złośliwości. Natomiast informacja o tym, że coś, co robię ma dla kogoś wartość, w jakiś sposób sprawia, że jego życie jest lepsze – w jakimkolwiek aspekcie – uskrzydla mnie i dodaje jeszcze więcej energii.
