Popfiction S01E13: Gra o Tron kontra Wiedźmin
Serialowa superprodukcja wszechczasów właśnie wchodzi w swoją finałową fazę. Kanał HBO emituje kolejne odcinki ósmego sezonu „Gry o Tron” - losy rodów Starków i Lanninsterów śledzą miliony (jeśli nie setki milionów) widzów na całym świecie. Co jest tak wyjątkowego w ekranizacji książek George’a R. R. Martina i czy warto włączać się w to serialowe szaleństwo?
Serial od pierwszego sezonu aż kipi od kinematograficznych przypraw. Jest wszystko, co w percepcji twórców masowy widz ma pożądać najbardziej: pikanteria, intryga, walka o władzę, przemoc, wyuzdana erotyka. Zgadza się również przetestowana w dziesiątkach filmów mieszanka średniowiecza i magii. Smoki latają, monarchowie walczą, królewskie dwory trzęsą się od intryg.
Anty-Tolkien
Czy popularność „Gry o Tron” to tylko wykładnia efektu skali, konsekwencja gigantycznego budżetu i rozmachu prowadzonej ekranizacji, posypana glutaminianem sodu w postaci seksu i krwi?
W kontrze do prostego (banalnego?) przepisu na sukces pozostaje kreacja oryginalnego i złożonego świata, głębia charakterologiczna postaci i grających ich aktorów, doskonała muzyka (zupełnie subiektywnie) oraz przełamanie biało-czarnych zasad średniowiecznej baśni. W „Grze o Tron” krwawo giną ci dobrzy, a długo żyją źli. Zupełnie odwrotnie niż w tolkienowskim archetypie tego gatunku.
Epickość po słowiańsku
Przeczytaj również
-
Rośnie liczba katolików na świecie: to już ponad 1,4 mld
-
Artyści łączą siły dla młodych, którzy spotkają się w Rzymie. Powstaje wyjątkowy utwór
-
Bp Lityński odebrał tytuł Sprawiedliwy wśród Narodów Świata dla byłego proboszcza katedry
-
Spłonęła zabytkowa katedra. Była symbolem miasta
-
Nie żyje 33-letni ksiądz z diecezji kieleckiej. Zmarł nagle
-
„Nie chcemy, żeby 21.37 była tylko internetowym memem”. Już wkrótce do kin trafi wyjątkowy film
-
Sekrety konklawe w nowej książce ks. Śliwińskiego. Abp Galbas: „nawet kryminałów tak szybko nie czytam”
-
Są nowe informacje ws. zdrowia papieża. Watykan uspokaja: „Zapalenie płuc pod kontrolą”
-
To nie papież udzieli błogosławieństwa „Urbi et orbi”?
-
Narodzić się na nowo – lekcja, którą daje nam Nikodem
-
Bazylika św. Piotra w Minecraft! Watykan ma swoją grę edukacyjną [ZOBACZ]
-
Papież mianował nowego metropolitę w Poznaniu
-
Ks. Przemysław Śliwiński o tajemnicach Konklawe: „Bardzo rzadko papieżem zostaje medialny faworyt”
-
Wkrótce Narodowy Dzień Życia i Dzień Świętości Życia. Zaplanowano obchody w całej Polsce
-
Św. Józef poprosił s. Faustynę o odmawianie pewnej modlitwy. „Obiecał mi swą szczególniejszą pomoc i opiekę”
Z nadziejami i obawami czekamy na premierę Wiedźmina, realizowanego przez platformę Netflix. Twórcy serialu nie ukrywają, że ma być on odpowiedzią na wyprodukowaną przez HBO „Grę o Tron”. Brzmi szumnie i dumnie, pytanie tylko czy amerykańscy producenci udźwigną wyzwanie, jakim jest oddanie niepowtarzanego świata stworzonego przez Andrzeja Sapkowskiego – z ducha słowiańskiego, przesyconego inną kulturowością, zaryzykowałbym stwierdzenie: bardziej wyrafinowanego i złożonego, niż sztachetą oklepana anglosaska rycerskość i epickość.
(Mikro)korona królów
Wiedźmiński świat będzie póki co najmocniejszym akcentem wśród wysokobudżetowych serialowych produkcji. Zaledwie akcentem, bowiem jako kraj zaprzepaściliśmy szansę na wypromowanie na przykład surowych bieszczadzkich plenerów, wypuszczając netfliksowego Wiedźmina z rąk (serial jest kręcony głównie na Węgrzech, choć najnowsze przecieki w mediach społecznościowych wskazują na to, że prawdopodobnie doczekamy się również polskich krajobrazów). Na polskie produkcje rozmachem grające przynajmniej w tej samej lidze co „Gra o Tron” też przyjdzie nam jeszcze poczekać – realizowana przez Telewizję Polską „Korona Królów” dysponuje budżetem kilkaset (sic!) razy mniejszym niż flagowy serial stacji HBO.
Andrzej Mitek
Słuchaj więcej w najnowszym Popfiction:
Słuchaj podcastu na:
